Dostałam tą opowieść wieki temu na szkolnej wigilii od koleżanki, której powiedziałam że chce opowieść o wilkołakach, najlepiej nastoletni romans, coś lekkiego i fantastycznego. Dziękuję koleżance, ale po przeczytaniu owej pozycji miałam chandrę. Mianowicie książka opowiada o nastolatkach i o także takich którzy zmieniają się w wilkołaki. Już nie do końca pamiętam dlaczego, ale było to związane ze stylem życia jaki chcieli prowadzić. Samotny, bez dorosłych, bez obowiązków i bez zmartwień. Do bandy chłopaków przystąpiła dziewczyna która również sama była zagubiona w wielkim świecie i na samym początku chce popełnić samobójstwo, czyli nasza główna bohaterka. I tak zaczęła się ta historia... I to co się działo potem zakrawało o wpływ psychologiczny. Ja miałam wrażenie że wszyscy bohaterowie tam mają depresję. Wszyscy maja nieprzerobione traumy z którymi nie radzą sobie i nie wiedza gdzie szukać pomocy. Czytając to jako nastolatka, podwójnie chłonęłam emocje z tej książki. Czułam się źle kiedy to przeczytałam. Nawet zakończenie nie poprawiło wizerunku całej opowieści. Cała opowieść jest ubrana w mrok, samotność, niezrozumienie przez innych, w zagubienie oraz oprawione to wszystko w depresyjną ramkę. Niby czytało się dobrze, ale jednak jest to książka którą nikomu bym nie poleciła. Nie lubię złych emocji w książkach kiedy nie wiem że taką książkę w danym momencie czytam. To zaskoczenie tymi negatywnymi cechami jakimi jest ubarwiona ta opowieść dała tylko taki efekt że z niesmakiem ją zakończyłam. Po prostu... nie tego się spodziewałam. Chciałam romans z nastoletnimi wilkołakami w roli głównej, a dostałam przeprawę egzystencjalną z depresją w tle. Bohaterka była irytująca w swoich postępowaniach i przemyśleniach, tak samo jej sympatia. Ten chłopak, czarnowłosy, tak mi działał na nerwy...i tak mi kogoś przypominał... Nie rozumiałam relacji jaka ich połączyła. Wiedziałam jedno, ta relacja była krucha i toksyczna. To w jaki sposób budował się ten "romans" między nimi przypominało mi moją relację z przyjaciółką z gimnazjum która chorowała na depresję zaawansowaną, chciała umrzeć i zostać zauważoną, więc wielokrotnie się okaleczała i zażywała bliżej nie stwierdzone substancje. Bardzo źle mi się to kojarzyło. Z tego wszystkiego okładka najbardziej mi się podobała, byłam nią oczarowana jako nastolatka, te wybrzuszenia na okładce przedstawiające rosę na płatkach kwiatu. Super, pierwszy raz wtedy miałam taką książkę z niestandardową okładką.
Nie polecę tej książki nigdy nastolatce! Dopiero po osiągnięciu pełnoletności. A reszcie, jak chcecie. Mnie nie porwała...

Dostałam tą opowieść wieki temu na szkolnej wigilii od koleżanki, której powiedziałam że chce opowieść o wilkołakach, najlepiej nastoletni romans, coś lekkiego i fantastycznego. Dziękuję koleżance, ale po przeczytaniu owej pozycji miałam chandrę. Mianowicie książka opowiada o nastolatkach i o także takich którzy zmieniają się w wilkołaki. Już nie do końca pamiętam dlaczego,...

"Kwiat mroku" Nory Melling to dobra i lekka powieść młodzieżowa, choć w swoją fabułą porusza ważne problemy z jakimi borykają się młodzi ludzie. Depresja, samotność, prześladowania, przemoc domowa, czy też utrata bardzo bliskiej osoby. Jak dalej żyć, skoro nie ma się już siły i chęci, by walczyć o przetrwanie?
Jak przystało na młodzieżówkę, mamy tutaj styczność z postaci fantasy, w tym konkretnym przypadku to wilkołaki. I to właśnie sposób, w jaki autorka przedstawiła te "stworzenia" bardzo przypadł mi do gustu. Tym wilkołakom daleko do powszechnie znanych nam że "Zmierzchu". Ich egzystencja nie jest radosna i szczęśliwa. Wręcz przeciwnie, tutaj dominuje ogromny ból i chęć zapomnienia.
Co do bohaterów to również zostali oni ciekawie skonstruowani. Młodzi, zagubieni, pogrążeni w mroku. Ale wystarczy jedno spotkanie, by nawiązać nowe znajomości, by ocalić czyjeś życie, by nauczyć się kochać, by zapragnąć coś zmienić. Czasami zachowanie Luizy było wręcz męczące. Te jej notoryczne użalanie się nad sobą, zawodzenie i niezdecydowanie- za dużo tego.
Całość przyjemna i interesująca, nawet jak dla niespełna 40 latki. A i młodzieży powinna się ona spodobać.

"Kwiat mroku" Nory Melling to dobra i lekka powieść młodzieżowa, choć w swoją fabułą porusza ważne problemy z jakimi borykają się młodzi ludzie. Depresja, samotność, prześladowania, przemoc domowa, czy też utrata bardzo bliskiej osoby. Jak dalej żyć, skoro nie ma się już siły i chęci, by walczyć o przetrwanie?
Jak przystało na młodzieżówkę, mamy tutaj styczność z postaci...

Zupełnie inne, dla mnie świeże, spojrzenie na wilkołaki. Zderzenie z tym sposobem, było dla mnie trudne. Jednak w rozwoju tuku wydarzeń coraz lepiej się w tym odnajdywałam. Szkoda, że w Polsce nie zostały wydane dwa następne tomy tej serii, bo czuć, że to nie dokończona sprawa. Zwłaszcza końcówka pozostawia niedosyt i obietnicę kolejnej części.

Zupełnie inne, dla mnie świeże, spojrzenie na wilkołaki. Zderzenie z tym sposobem, było dla mnie trudne. Jednak w rozwoju tuku wydarzeń coraz lepiej się w tym odnajdywałam. Szkoda, że w Polsce nie zostały wydane dwa następne tomy tej serii, bo czuć, że to nie dokończona sprawa. Zwłaszcza końcówka pozostawia niedosyt i obietnicę kolejnej części.

Wilkołaki opowiedziane inaczej , ciekawiej . Historia która splata miłość i ból , główni bohaterowie są nie standardowi .

Wilkołaki opowiedziane inaczej , ciekawiej . Historia która splata miłość i ból , główni bohaterowie są nie standardowi .

Czasami nie zdajemy sobie sprawy jak ważne są nasze imiona, które mają w sobie swoistą moc. Luisa zmaga się z ogromnym bólem po śmierci ukochanego brata, który chorował na rakiem. Chociaż czas mija dziewczyna nie umie sobie poradzić z ogromną pustką po jego stracie, a do tego wszystkiego jej rodzice postanawiają się przeprowadzić. Luisa ma dość życia bez brata i postanawia popełnić samobójstwo, jednak powstrzymuje ją przed tym Thursen. Gdy dziewczyna poznaje go lepiej dowiaduje się, że chłopak mieszka w lesie z grupką innych osób. W wyniku pewnych okoliczności dziewczyna dowiaduje się, że są oni wilkołakami. Przemienili się żeby uciec od bólu, cierpienia i zapomnieć o dawnym życiu co wiązało się z przyjęciem nowego imienia i zapomnienia o starym. Przybranie ludzkiej postaci z czasem jest coraz trudniejsze, aż w końcu staję się niemożliwe. Jest jeden sposób na odzyskanie w pełni ludzkiej postaci i odwrócenie przemiany. Czy Luisa znajdzie sposób aby ocalić Thursena przed całkowitą przemianą w wilka? Czy Luisa i Thursen mają szansę na szczęście i wspólne życie?

Czasami nie zdajemy sobie sprawy jak ważne są nasze imiona, które mają w sobie swoistą moc. Luisa zmaga się z ogromnym bólem po śmierci ukochanego brata, który chorował na rakiem. Chociaż czas mija dziewczyna nie umie sobie poradzić z ogromną pustką po jego stracie, a do tego wszystkiego jej rodzice postanawiają się przeprowadzić. Luisa ma dość życia bez brata i postanawia...

Książka mi się bardzo spodobała ale jeżeli ktoś by się zastanawiał dlaczego tak nisko ją oceniam to uprzedzam:za dużo tu śmierci.Bardzo ciekawy sposób na przedstawienie wilkołaków ale ciągle gdzieś wątek o śmierci lub o innych problemach.Sama książka zaczyna się od tego że główna bohaterka chce popełnić samobójstwo a ratuje ją przed tym Thursen.Jest tu miłość i poświęcenie,dlatego mi się spodobała.Na pewno komuś spodoba się bardziej niż mi więc tak czy inaczej polecam ją.

Książka mi się bardzo spodobała ale jeżeli ktoś by się zastanawiał dlaczego tak nisko ją oceniam to uprzedzam:za dużo tu śmierci.Bardzo ciekawy sposób na przedstawienie wilkołaków ale ciągle gdzieś wątek o śmierci lub o innych problemach.Sama książka zaczyna się od tego że główna bohaterka chce popełnić samobójstwo a ratuje ją przed tym Thursen.Jest tu miłość i...

Zakochałam się w tej książce <3
Miłość i wilki - dwie rzeczy, o których uwielbiam czytać, zostały tu połączone.
Są momenty przy których można płakać, ale to tylko dodaje uroku...
Wspaniali bohaterowie, wspaniała przygoda, wspaniałe uczucia. Nic tylko wziąść i wstopić się w czytanie...
Serdecznie polecam!

Zakochałam się w tej książce <3
Miłość i wilki - dwie rzeczy, o których uwielbiam czytać, zostały tu połączone.
Są momenty przy których można płakać, ale to tylko dodaje uroku...
Wspaniali bohaterowie, wspaniała przygoda, wspaniałe uczucia. Nic tylko wziąść i wstopić się w czytanie...
Serdecznie polecam!

Książka fajna, ciekawa powieść inna niż dotychczas czytałam o wilkach. Autorka w jednej rzeczy przesadza w książce mianowicie o imieniu jednego z głównych bohaterów, Thursen pojawia się milion razy (najbardziej denerwujące w książce jak się ją czyta i skupiasz się tylko żeby jej nie wyrzucić przez imię). Powieść jest trochę mroczna. Głowna bohaterka Luisa została przedstawiona jako głupia małolata która tylko żyje przeszłością i patrzy na to co ona czuje a nie otoczenie. Zakończenie książki jest nieprzewidywalne, z happy endem.
Mimo iż ma u mnie lekkiego minusa, to i tak ją polecam przeczytać :)

Książka fajna, ciekawa powieść inna niż dotychczas czytałam o wilkach. Autorka w jednej rzeczy przesadza w książce mianowicie o imieniu jednego z głównych bohaterów, Thursen pojawia się milion razy (najbardziej denerwujące w książce jak się ją czyta i skupiasz się tylko żeby jej nie wyrzucić przez imię). Powieść jest trochę mroczna. Głowna bohaterka Luisa została...

Jeśli tak szybko idzie się zakochać to idę do sklepu i wyznaję miłość sprzedawcy, ja go nie znam ani on nie zna mnie, to samo co w tej książce, co nie? Z tyłu pisze miłość silniejsza od śmierci, ja bym zmieniła na miłość silniejsza od zapomnienia. Książka lekka, romantyczna i słodka jednym słowem stworzona dla romantyczek. Wybrałam ją z powodu wilkołaków, dziewczyna chce się zabić, ale nie pozwala jej piękny nie znajomy i ( bardzo to jest dziwne, rozumiem miłość od pierwszego wejrzenia, ale to przesada ) wybucha wielka miłość, oczywiście muszę istnieć jakieś przeszkody na drodze do szczęścia.
Polecam romantyczkom

Jeśli tak szybko idzie się zakochać to idę do sklepu i wyznaję miłość sprzedawcy, ja go nie znam ani on nie zna mnie, to samo co w tej książce, co nie? Z tyłu pisze miłość silniejsza od śmierci, ja bym zmieniła na miłość silniejsza od zapomnienia. Książka lekka, romantyczna i słodka jednym słowem stworzona dla romantyczek. Wybrałam ją z powodu wilkołaków, dziewczyna chce...

Zabierałam się do tej książki dość długo, ponieważ wilkołaki kojarzą mi się tylko ze Zmierzchem, którego nie lubię. Całe szczęście Nora Melling ugryzła ten temat nieco inaczej i zwróciła uwagę na poważny problem znacznej części społeczeństwa.
Powieść dobrze napisana, lekka, wciągająca, ogólnie wszystko gra i huczy... Do momentu, aż główna bohaterka w każdym rozdziale nie zaczyna się nad sobą użalać, płakać i narzucać swój nastrój innym. I co najgorsze? Chce, aby jej chłopak- wilkołak przestał być zły czyt. przestał zdobywać pożywienie, bronił stada itd.
Jedyne, co broni tę książkę to całkowicie inny obraz wilków.

Zabierałam się do tej książki dość długo, ponieważ wilkołaki kojarzą mi się tylko ze Zmierzchem, którego nie lubię. Całe szczęście Nora Melling ugryzła ten temat nieco inaczej i zwróciła uwagę na poważny problem znacznej części społeczeństwa.
Powieść dobrze napisana, lekka, wciągająca, ogólnie wszystko gra i huczy... Do momentu, aż główna bohaterka w każdym rozdziale nie...