Wina

Zbiór opowiadań, z których da się wyłapać te przyciągające uwagę. Pozostałe przeciętne. Refleksja po lekturze - większość zbrodni dokonanych jest z miłości.

Zbiór opowiadań, z których da się wyłapać te przyciągające uwagę. Pozostałe przeciętne. Refleksja po lekturze - większość zbrodni dokonanych jest z miłości.

To zawsze czysta przyjemność. Ferdinand von Schirach, a właściwie jego teksty, przyciągają na długo. Aż szkoda, że jest ich tak mało, a część tematów nie rozwinięto w nieco dłuższą fabułę.

Chodzi o to, że nie wszystko jest takim, jakim się wydaje być u początku prawniczego wątku. Wina, choć chciałoby się za nią ukarać prędko, też nie musi być oczywista. A nawet jeśli jest, to okoliczności każą długo rozważać na tym, czy kara się należy. A jeśli tak, to jaka?

To najsłabsza z książek Schiracha, którą recenzowałem, a i tak dała mi mnóstwo przyjemności, rozterek, uczucia szarości w ocenie - a to zawsze jest fascynujące. Bo świat nie jest czarno-biały. I zapewne nigdy nie będzie.

To zawsze czysta przyjemność. Ferdinand von Schirach, a właściwie jego teksty, przyciągają na długo. Aż szkoda, że jest ich tak mało, a część tematów nie rozwinięto w nieco dłuższą fabułę.

Chodzi o to, że nie wszystko jest takim, jakim się wydaje być u początku prawniczego wątku. Wina, choć chciałoby się za nią ukarać prędko, też nie musi być oczywista. A nawet jeśli jest,...

Średnio ciekawe opowieści z praktyki adwokackiej. Chciałoby się momentami powiedzieć - widziałem ciekawsze. No widziałem, więc może dlatego nie robią na mnie specjalnego wrażenia?. Grisham lepszy.

Średnio ciekawe opowieści z praktyki adwokackiej. Chciałoby się momentami powiedzieć - widziałem ciekawsze. No widziałem, więc może dlatego nie robią na mnie specjalnego wrażenia?. Grisham lepszy.

Niezapomniane uczucia i refleksje po przeczytaniu! Jak najbardziej polecam

Niezapomniane uczucia i refleksje po przeczytaniu! Jak najbardziej polecam

Autor pisze prostym językiem typowym dla sprawozdań i w tym tkwi siła tych historii. Rzeczywistość bez żadnych filtrów i upiększeń, taka jaka jest, a jest przerażająca. Tak jak byśmy spojrzeli na świat bez ochronnych okularów, bez kategorii myślowych, którymi posługujemy się na co dzień, aby uporządkować pojęciami świat fizyczny. Tak naprawdę nie ma sprawiedliwości, karmy, równości, zadośćuczynienia i wielu innych podobnych wartości. To my tak myślimy o rzeczywistości, ale ona jest sobą i rzuca nam wyzwanie przetrwania w niej będąc ludźmi, czyli jednostkami mającymi abstrakcyjne i moralne ambicje. Przytłaczające, mroczne, prawdziwe i nie pozostawiające nadziei, że przecież świat wcale nie jest taki zły. Pokazanie nieudolności prawa, które czasem wnosi do życia społecznego sprawiedliwość, a czasem nie, jednak nigdy nie rządzi rzeczywistością, raczej próbuje ją dogonić, ale samo miesza, komplikuje i utrudnia. Jako lektura na plażę w letni słoneczny dzień zdecydowanie nie. Bardziej na zimowe wieczory. Skłania do refleksji. Przy czym jest to książka świetna jak na swoje zamiary, ale nie znaczy, że należy oczekiwać literackiej wirtuozerii. Tutaj liczy się treść, a język jest maksymalnie sprawozdawczy , co świetnie pasuje do przekazywanej treści.

Autor pisze prostym językiem typowym dla sprawozdań i w tym tkwi siła tych historii. Rzeczywistość bez żadnych filtrów i upiększeń, taka jaka jest, a jest przerażająca. Tak jak byśmy spojrzeli na świat bez ochronnych okularów, bez kategorii myślowych, którymi posługujemy się na co dzień, aby uporządkować pojęciami świat fizyczny. Tak naprawdę nie ma sprawiedliwości, karmy,...

Kolejna po "Przestępstwie" porcja historii z - jak można się domyślić - praktyki adwokackiej samego autora, który jest wziętym niemieckim obrońcą. I znowu jestem zachwycona. Tutułowa wina czasem jest świadoma, czasem bezwiedna, raz ukarana, innym razem uchodzi na sucho. Prostym językiem i oszczędnym stylem von Schirach maluje swoje opowieści. Wstrząsające, brutalne, czasem wręcz makabryczne. Nie komentuje, nie poucza - refleksję zostawia czytelnikowi. Te literackie miniaturki czyta się szybko, łapczywie, ale później ciężko się ich pozbyć z głowy. Pokazują nie tylko złożoność ludzkich losów, ale także zawodność prawa, jego niedoskonałość.

Ten zbiór 15 opowiadań przeczytałam w oryginale.

Kolejna po "Przestępstwie" porcja historii z - jak można się domyślić - praktyki adwokackiej samego autora, który jest wziętym niemieckim obrońcą. I znowu jestem zachwycona. Tutułowa wina czasem jest świadoma, czasem bezwiedna, raz ukarana, innym razem uchodzi na sucho. Prostym językiem i oszczędnym stylem von Schirach maluje swoje opowieści. Wstrząsające, brutalne, czasem...

Opowiadania-nowelki, a może bardziej mikro-nowelki. Przypadki z zawodowego życia adwokata-autora Ferdinanda von Schiracha. Każda z nich jest bardzo życiowa, niektóre wstrząsające. Nie w każdej zatryumfowała sprawiedliwość, czasem zło pozostało złem nieukaranym. Dwa z opowiadań są ze mną cały czas: opowieść o „nożowniku” w kinie oraz kobiecie maltretowanej przez męża. Zwłaszcza to ostatnie było wstrząsające i do dzisiaj się zastanawiam na ile było rzeczywiste, a ile było tam fikcji literackiej.

Opowiadania-nowelki, a może bardziej mikro-nowelki. Przypadki z zawodowego życia adwokata-autora Ferdinanda von Schiracha. Każda z nich jest bardzo życiowa, niektóre wstrząsające. Nie w każdej zatryumfowała sprawiedliwość, czasem zło pozostało złem nieukaranym. Dwa z opowiadań są ze mną cały czas: opowieść o „nożowniku” w kinie oraz kobiecie maltretowanej przez męża....

Jak ja lubię zbiory takich opowiadań-miniaturek. Świetnie sie czytało. Styl autora przypomina kilka antologii opowiadań, które popełnił Jeffrey Archer.

Jak ja lubię zbiory takich opowiadań-miniaturek. Świetnie sie czytało. Styl autora przypomina kilka antologii opowiadań, które popełnił Jeffrey Archer.

Interesująca, sprawnie napisana pozycja, dobrze się czyta. Pierwsza historia była dla mnie wstrząsająca, tym bardziej, że prawdziwa. Inne mogą zaskakiwać, można się zastanawiać na ile rzeczywistość konkuruje z fikcją literacką.
A za ostatnie opowiadanie dodatkowa gwiazdka ;) Świetna historia na zakończenie, polubiłam autora za dystans do siebie.

Interesująca, sprawnie napisana pozycja, dobrze się czyta. Pierwsza historia była dla mnie wstrząsająca, tym bardziej, że prawdziwa. Inne mogą zaskakiwać, można się zastanawiać na ile rzeczywistość konkuruje z fikcją literacką.
A za ostatnie opowiadanie dodatkowa gwiazdka ;) Świetna historia na zakończenie, polubiłam autora za dystans do siebie.