Dalszy ciąg mojej relektury "Żywostatków", tym razem w oryginale, bez żmudnego śledzenia nieuchwytnych tomów polskiego wydania po bibliotekach. Drugi tom trylogii jest jeszcze lepszy: jednoznacznie i do końca zostaje określony fascynujący związek między smokami, wężami i żywostatkami, poznajemy tajemnicze Deszczowe Ostępy, z licznych aluzji daje się już odczytać cały ponury życiorys Kennita/Bystrego, Malta/Słodka dorasta i zaczyna wykorzystywać wszystkie wcześniej wkurzające cechy do tego, by przetrwać samej i ratować innych, wątki miłosne są zadowalające, a Amber i jej rozwijająca się relacja z szalonym statkiem jeszcze znakomitsze niż w pierwszym tomie. Bezbłędne sceny akcji wynagradzają zdarzające się dłużyzny (wyjątkowym nudziarstwem jest rozdział "Calm", złożony z dialogów powtarzających znane już informacje, no ale jest to przygotowanie do trzymającego w napięciu rozdziału o przewidywalnym tytule "Storm"). Wątek Vivacii i Wintrowa/Prawego odrobinę słabszy, zwłaszcza w porównaniu z pierwszym tomem - tutaj ich rola sprowadza się do rozwijania w sobie lojalności wobec Kennita. Mimo wszystko znakomite fantasy, łączące skupienie na kwestiach uczuciowo-psychologicznych ze świetną koncepcją świata.

Dalszy ciąg mojej relektury "Żywostatków", tym razem w oryginale, bez żmudnego śledzenia nieuchwytnych tomów polskiego wydania po bibliotekach. Drugi tom trylogii jest jeszcze lepszy: jednoznacznie i do końca zostaje określony fascynujący związek między smokami, wężami i żywostatkami, poznajemy tajemnicze Deszczowe Ostępy, z licznych aluzji daje się już odczytać cały ponury...

Z tomu na tom wyjaśniają się tajemnice. Przyznaje bez bicia ta seria mnie nieźle wciągnęła .Bez chwili zwłoki sięgam po kolejną część.

Z tomu na tom wyjaśniają się tajemnice. Przyznaje bez bicia ta seria mnie nieźle wciągnęła .Bez chwili zwłoki sięgam po kolejną część.

W końcu tempo oraz skala wydarzeń narastają, a książkę czyta się lekko i z zaciekawieniem, choć ta część tomu - jak i sam tom - niestety zawodzą. Potrafię docenić, że autorka przykłada się do uczynienia przemian bohaterów wiarygodnymi, ale przy pierwszej lekturze wiele odbiera to "Szalonemu Statkowi". Paragon, gdy w końcu wypłynął, nie przeżył żadnej większej przygody poza jedną przepychanką z wężem i Altheą zmagającą z gwałcicielami. Wintrow wiele się uczy o życiu, jest zafascynowany w religijny sposób Kennitem, a ten próbuje go wykorzystać niemal jak rozpłodowe zwierzę, ale czy przez tyle stron przeżył aż tak wiele? Do zalotników Malty dołącza na swój pokraczny sposób sam Cosgo, ale czy to do czegoś prowadzi? Deszcze Ostępy odrobinę rozczarowują, nie ma w nich magii, a jedynie opisy topografii, podziemi i przesuwanych zawiasów, które są niesamowicie nudne. No i "wojna" w Mieście Wolnego Handlu - szybka, ukazana pobieżnie i bez większych fajerwerków.

Sądzę, że "Szalony Statek" nie ma elementów wartych zapamiętania, takich które w pełni poruszą emocjonalnie. Całość można spłycić do kilku najważniejszych wydarzeń, a jest to niestety krzywdzące, bo Hobb przykłada godną podziwu uwagę do rozwoju bohaterów. Nie mogę zaprzeczyć, czytałem z przyjemnością, ale po autorce spodziewałem się o wiele więcej. Drugi tom losów Skrytobójcy dowiódł, że nawet posługując się jednym punktem widzenia i bohaterem, właściwie jedną lokacją i mniejszą pulą wątków, jest wstanie zrobić coś naprawdę angażującego. Dlatego oczekiwałem więcej.

PS. Selden - "Rickon" tego uniwersum - w końcu wychodzi na drugi plan, zaś jego matka może dostać niemal szpiegowski wątek. Liczę, że rozruszają trochę cykl. Althea jest monotematyczna; nie robię sobie nadziei, że Wintrow zostanie nieszablonowo poprowadzony; Malta nie może nosić na barkach całego cyklu.

W końcu tempo oraz skala wydarzeń narastają, a książkę czyta się lekko i z zaciekawieniem, choć ta część tomu - jak i sam tom - niestety zawodzą. Potrafię docenić, że autorka przykłada się do uczynienia przemian bohaterów wiarygodnymi, ale przy pierwszej lekturze wiele odbiera to "Szalonemu Statkowi". Paragon, gdy w końcu wypłynął, nie przeżył żadnej większej przygody poza...

W każdej historii musi moment kulminacyjny musi nadejść. W przypadku sagi „Kupcy i ich Żywostatki” nadszedł on (a może tylko mi się tak wydaje?) w ostatniej części drugiego tomu. Nagle wszystko stało się jasne: odkryta została tajemnica niezwykłych Żywostatków i przyczyna szaleństwa Paragona (oczywiście, nie mam zamiaru jej zdradzić!),a także wyjaśniono, jaki związek mają z tym morskie węże. Ich dotychczas epizodyczny udział stał się nagle – i nie bez powodu – osnową całej opowieści! Dzięki temu akcja nabrała szalonego tempa, a rozdziały dotychczas najciekawsze – przygody pirackiego kapitana Kennita oraz pościgu za nim, nagle zaczęły być dla mnie przykrym oderwaniem od pozostałych historii. Naprawdę przykro mi było, gdy odkryłem, że to koniec tomu i nie mogę się doczekać wielkiego finału.

W każdej historii musi moment kulminacyjny musi nadejść. W przypadku sagi „Kupcy i ich Żywostatki” nadszedł on (a może tylko mi się tak wydaje?) w ostatniej części drugiego tomu. Nagle wszystko stało się jasne: odkryta została tajemnica niezwykłych Żywostatków i przyczyna szaleństwa Paragona (oczywiście, nie mam zamiaru jej zdradzić!),a także wyjaśniono, jaki związek mają...

Trzeba przyznać, że im dalej w las tym ciekawiej. Z każdą kolejną kartką historia coraz bardziej wciąga. Polecam.
Jedyną uwagą /radą jest, żeby czytać tłumaczenie Ewy Wojtczak, gdyż moim zdaniem jest dużo lepsze od Agnieszki Sylwanowicz.

Trzeba przyznać, że im dalej w las tym ciekawiej. Z każdą kolejną kartką historia coraz bardziej wciąga. Polecam.
Jedyną uwagą /radą jest, żeby czytać tłumaczenie Ewy Wojtczak, gdyż moim zdaniem jest dużo lepsze od Agnieszki Sylwanowicz.

Podstawowa lektura dla miłośników dobrej, ŚWIETNEJ fantasy. Dłuuuuga przygoda...:-)

Podstawowa lektura dla miłośników dobrej, ŚWIETNEJ fantasy. Dłuuuuga przygoda...:-)

tom 2.3

tom 2.3

Podsumowując najprościej złożoną historię (na wszelki wypadek zaznaczam opinię jako spoiler):

Mamy niewielkie i bogate Miasto Wolnego Handlu, zbudowane przez przodków obecnej arystokracji kupieckiej na Przeklętych Brzegach. Ich fortuna w znacznej mierze związana jest z żywostatkami, czyli statkami wytrzymalszymi od zwykłych, myślącymi i przywiązanymi do rodziny. Na zakup statku, zbudowanego z czarodrzewu, rodzina zadłuża się na pokolenia. Aktualnie sytuacja zewnętrzna (i wewnętrzna) Miasta jest zła, bogactwo budzi zawiść sąsiadów, a aktualny satrapa jest beznadziejnym, zadufanym w sobie chłystkiem.
Rozliczne wątki spinają poszczególni członkowie rodziny Pierwszych Kupców - Vestritów. Rodzinę poznajemy podczas śmiertelnej choroby głowy rodu - kapitana żywostatku "Vivacia" Ephrona Vestrita. Ulega żonie (która chce w ten sposób zabezpieczyć rodzinę, ale wiadomo, co jest wybrukowane dobrymi chęciami) i wbrew sobie przekazuje żywostatek w ręce zięcia, przybysza, kapitana Kyle Havena. Powoduje to szereg kłopotów, dramatycznych zdarzeń i ostatecznie do przejęcia niespłaconej "Vivaci" przez piratów.
Althea, młodsza córka nieżyjącego kapitana Vestrita, zwraca się na Radzie Kupców o pomoc i zostaje wyprowadzona z sali. Kupcy albo nie mogą jej pomóc (jak zajęty własnymi kłopotami kapitan "Ofelii") albo nie chcą. Z pomocą przychodzi przyjaciółka, obca w mieście, tajemnicza Amber i były pierwszy oficer "Vivaci", wydziedziczony syn Pierwszego Kupca, Brashen. Ta dwójka wpada na (szalony) pomysł wyremontowania tytułowego szalonego żywostatku, niezrównoważonego "Paragona", któremu przypisuje się wymordowanie własnej załogi, i na nim ruszenie w pościg za "Vivacią".

Poza ciekawym światem i naprawdę interesującymi postaciami podziwiam także, jak umiejętnie autorka dozuje zagadki i tajemnice. Kupcy znają żywostatki od strony praktycznej, ale nie wiedzą, tak samo jak my, czytelnicy, czym są i czym jest czarodrzew. Nie wiemy, co tu robią węże morskie. Nie wiemy, jakie tajemnice kryją się w nieistniejącej na mapie osadzie Deszczowych Ostępów, gdzie mieszkają krewni Pierwszych Kupców, i skąd między innymi pochodzą żywostatki. Nie wiemy, co spotkało "Paragona" i czemu oszalał, kim jest rzemieślniczka Amber, jak zachowa się piracki kapitan Kennit, skomplikowana postać (poza tym, że oczywiście będzie walczył o "Vivacię"),itp. itd.
Pod koniec drugiego tomu trylogii niektóre tajemnice zaczynają się rozjaśniać, w związku z czym tym bardziej wzrasta napięcie i oczekiwanie, co się wydarzy.

Podsumowując najprościej złożoną historię (na wszelki wypadek zaznaczam opinię jako spoiler):

Mamy niewielkie i bogate Miasto Wolnego Handlu, zbudowane przez przodków obecnej arystokracji kupieckiej na Przeklętych Brzegach. Ich fortuna w znacznej mierze związana jest z żywostatkami, czyli statkami wytrzymalszymi od zwykłych, myślącymi i przywiązanymi do rodziny. Na zakup...