Czy da się zrecenzować klasykę? Można, ale po co? Przecież ona właśnie dlatego jest klasyką, że przekazuje treści, które wciąż są aktualne. Taki jest Szekspir i taki jest Dostojewski. Nie będę się więc porywać z motyką na słońce, tylko po prostu postaram się krótko opowiedzieć o powieści, której bohaterami wciąż jesteśmy my, ludzie.
Rodzina Karamazowów - Fiodor (ojciec),trzej prawowici synowie: Dymitr, Iwan i Aleksiej oraz nieślubny Paweł, który jest służącym w domu ojca. Ojciec to wyjątkowy łajdak, który nie cofnie się przed niczym, by osiągnąć swój cel. Synowie go nie obchodzą, gdy są dziećmi. Jako dorośli stają się przedmiotem manipulacji Fiodora. Nie wyjdzie im to na dobre. Napięcie w rodzinie rośnie, wreszcie dochodzi do tragedii.

Ciąg dalszy recenzji na:

https://www.facebook.com/photo/?fbid=932591408663645&set=pb.100057383845845.-2207520000

Czy da się zrecenzować klasykę? Można, ale po co? Przecież ona właśnie dlatego jest klasyką, że przekazuje treści, które wciąż są aktualne. Taki jest Szekspir i taki jest Dostojewski. Nie będę się więc porywać z motyką na słońce, tylko po prostu postaram się krótko opowiedzieć o powieści, której bohaterami wciąż jesteśmy my, ludzie.
Rodzina Karamazowów - Fiodor (ojciec),...

Audiobook.
Piękne, wielowymiarowe, doskonałe i epickie dzieło Dostojewskiego!
Można rzucać banałami ale napisać że to było piękne i cudowne to jak nic nie napisać!
I pomyśleć że to było napisane w 1880 roku🤔, dla tej książki czas jest nie istotny bo jest to ponadczasowa lektura poruszająca ważne tematy filozoficzne z tłem Rosji dziewiętnastego wieku.
Niby lubię gatunek kryminał/ thriller ale od kiedy jestem na LC przekonuje się że warto sięgać po każdy gatunek i każdego autora bo i jak coś mi nie pasuje to nic na siłę ale muszę przyznać że ta strona otworzyła mi głowę i nie tyle na nowości co na rozwój jako czytelnika.

Uwielbiam perełki w literaturze i taką byli ,,Bracia Karamazow" , lektura którą warto odsłuchać a przeczytać, hm to już by było mistrzostwo, tyle że doba ma tylko 24h i trzeba podejmować wybory a moja wirtualna półka i ta w pokoju pęka w szwach i mam wrażenie że więcej kupuje niż czytam😜, ale to już taki syndrom czytelnika😋
Lektura super! POLECAM chociaż polecać Dostojewskiego? Hm trochę to dziwne ale tak kończę swoje opinię także tradycji musiało stać się zadość😎

Audiobook.
Piękne, wielowymiarowe, doskonałe i epickie dzieło Dostojewskiego!
Można rzucać banałami ale napisać że to było piękne i cudowne to jak nic nie napisać!
I pomyśleć że to było napisane w 1880 roku🤔, dla tej książki czas jest nie istotny bo jest to ponadczasowa lektura poruszająca ważne tematy filozoficzne z tłem Rosji dziewiętnastego wieku.
Niby lubię gatunek...

Jak zwykle u Dostojewskiego: wiele wątków, mnóstwo postaci, dygresje gonią filozoficzne rozważania. Zauważam pewne powtórzenia w stosunku do Zbrodni i kary, a może to potwierdzenia poglądów autora. Znowu rozkminianie, czy jest Bóg, czy go nie ma, a jeśli nie ma, to czy wszystko wolno i człowiek nie jest ograniczony w swoich wyborach? Moralność jako konsekwencja strachu przed bożym gniewem? Jakby zaprzeczenie efektów rozwoju kultury i cywilizacji. Poza tym archaiczny styl, dialogi zupełnie niedzisiejsze i podejrzewam, że i nawet nie niegdysiejsze, ot po prostu musiał autor włożyć w czyjeś usta swoje rozmyślania. Na koniec kłopot z tłumaczeniami. Powieść czytałam i słuchałam w oryginale i na przemian w trzech różnych tłumaczeniach, żadne nie wydało mi się doskonałe (choć najlepsze chyba Adama Pomorskiego). Oceniam na 8, bo dzieło jest monumentalne, tezy do przemyśleń mocne, zadziwiająco wnikliwe portrety psychologiczne bohaterów.

Jak zwykle u Dostojewskiego: wiele wątków, mnóstwo postaci, dygresje gonią filozoficzne rozważania. Zauważam pewne powtórzenia w stosunku do Zbrodni i kary, a może to potwierdzenia poglądów autora. Znowu rozkminianie, czy jest Bóg, czy go nie ma, a jeśli nie ma, to czy wszystko wolno i człowiek nie jest ograniczony w swoich wyborach? Moralność jako konsekwencja strachu...

Powieść iście monumentalna, jej głębia, złożoność i mądrość pozostaną ze mną na długo. Gdyby nie sposób narracji (który jest typem tutaj mocno mnie irytującym) „Bracia Karamazow” staliby się jedną z moich ukochanych powieści.

Powieść iście monumentalna, jej głębia, złożoność i mądrość pozostaną ze mną na długo. Gdyby nie sposób narracji (który jest typem tutaj mocno mnie irytującym) „Bracia Karamazow” staliby się jedną z moich ukochanych powieści.

Jeden z klasyków wybranych do przeczytania w tym roku. Zdecydowanie było warto.
Przemyślenia:
- propsy dla tłumacza(Adam Pomorski) - książka wydana w 1880 - czyta się zaskakująco dobrze, nie odniosłem wrażenia że język jest archaiczny i nie rozumiem co drugiego zdania
- uniwersalne problemy i rozkminki poruszone w książce - często miałem wrażenie że przeanalizowane znacznie głębiej niż zrobionoby to obecnie
- uderzyła mnie ilość odwołań do innych książek oraz nawiązań autora do polemik które prowadził na łamach prasy/listów
- stworzenie takiej księgi bez pomocy internetu wydaje się niemożliwe

Teraz wypadałoby przeczytać Annę Kareninę albo innych Nędzników.

Jeden z klasyków wybranych do przeczytania w tym roku. Zdecydowanie było warto.
Przemyślenia:
- propsy dla tłumacza(Adam Pomorski) - książka wydana w 1880 - czyta się zaskakująco dobrze, nie odniosłem wrażenia że język jest archaiczny i nie rozumiem co drugiego zdania
- uniwersalne problemy i rozkminki poruszone w książce - często miałem wrażenie że przeanalizowane znacznie...

Bardzo dobrze się czyta. Dużo rzeczy które są komedia pomimo tragedii bohaterów. Nie podobało mi się zakonczenie. Takie trochę aby szybciej skończyć książkę.

Bardzo dobrze się czyta. Dużo rzeczy które są komedia pomimo tragedii bohaterów. Nie podobało mi się zakonczenie. Takie trochę aby szybciej skończyć książkę.

Świetna, choć jest kilka miejsc, które są nieco przydługie (biografia Zosimy i przewód sądowy). Klimat i realizm ubiegłej epoki oraz mentalność ówczesnych ludzi są ogromnymi atutami tej książki. Zestarzała się niestety narracja trzecioosobowa w wersji wszechwiedzącego narratora, który komunikuje się czasem z czytelnikiem. Od psychologicznej strony - arcydzieło.

Świetna, choć jest kilka miejsc, które są nieco przydługie (biografia Zosimy i przewód sądowy). Klimat i realizm ubiegłej epoki oraz mentalność ówczesnych ludzi są ogromnymi atutami tej książki. Zestarzała się niestety narracja trzecioosobowa w wersji wszechwiedzącego narratora, który komunikuje się czasem z czytelnikiem. Od psychologicznej strony - arcydzieło.

Po zakończeniu przez kilka minut nie mogłem z siebie wydusić słowa, nie wiedziałem, co ze sobą zrobić, gdy skończyła się ta książka. Nigdy, nigdy nie czytałem jeszcze tak głębokiej, mobilizującej do myślenia, pokazującej ludzkie dobro nawet w największym nikczemniku, a zarazem tak świetnej, wciągającej powiesci. W internecie wydziałem debatę pt. "Is Brothers Karamazow the best book ever written" - myślę, że wiele osób wesprze tę tezę.

Po zakończeniu przez kilka minut nie mogłem z siebie wydusić słowa, nie wiedziałem, co ze sobą zrobić, gdy skończyła się ta książka. Nigdy, nigdy nie czytałem jeszcze tak głębokiej, mobilizującej do myślenia, pokazującej ludzkie dobro nawet w największym nikczemniku, a zarazem tak świetnej, wciągającej powiesci. W internecie wydziałem debatę pt. "Is Brothers Karamazow the...

Jest to absolutnie epicka lektura. Myślę, że mogę ją porównać rozmachem do Nędzników czy Anny Kareniny. Dostojewski porusza mnóstwo problemów, które dotykają i współczesnych ludzi, co pokazuje jak uniwersalne one są na przestrzeni wieków. Niesamowite portrety psychologiczne bohaterów, pogłębione, czuje się, jakby były to żywe postaci. Wszystkie rozterki są przeanalizowane z każdego możliwego kąta co wprawia czytelnika w refleksję nad tym, jak bardzo świat nie jest czarno-biały.
To, że książka ma prawie 900 stron jest tylko wisienką na torcie. Pozwala się to zaglębić w świat przedstawiony bez reszty, zżyć z bohaterami i przeżywać historię tak, jakby dotykała ona nas personalnie.
Gorąco polecam

Jest to absolutnie epicka lektura. Myślę, że mogę ją porównać rozmachem do Nędzników czy Anny Kareniny. Dostojewski porusza mnóstwo problemów, które dotykają i współczesnych ludzi, co pokazuje jak uniwersalne one są na przestrzeni wieków. Niesamowite portrety psychologiczne bohaterów, pogłębione, czuje się, jakby były to żywe postaci. Wszystkie rozterki są przeanalizowane z...

Ostatnia książka wydana przez Dostojewskiego, która jest świetnym zwieńczeniem jego trudności. W trakcie czytania książka podsunęła mi pytania, na które nie wiedziałem, że szukam odpowiedzi.

Ostatnia książka wydana przez Dostojewskiego, która jest świetnym zwieńczeniem jego trudności. W trakcie czytania książka podsunęła mi pytania, na które nie wiedziałem, że szukam odpowiedzi.