Super, polecam!

Super, polecam!

Są w tym zbiorze 2 nieśmiertelne opowiadania: pierwsze to "Potulna" z monumentalnym monologiem na koniec, stanowiącym prawdziwy geniusz i jedno z największych dokonań autora, a drugie to fenomenalne opowiadanie pt. "Sen śmiesznego człowieka", w którym przeżyłem Deja Vu, bo nic bardziej nie przybliża mnie do wielkiego snu, jaki przeżyłem, który wyznacza oś i idee mojego całego jestestwa i powołania. Jest jak tajemnica, którą będę rozwiązywał, przez całe swoje życie. Piękni ludzie, dzieci Słońca, a później wszechobecna pogarda, wynikająca z zazdrości i niepohamowanych pretensji. Coś wielkiego.

Są w tym zbiorze 2 nieśmiertelne opowiadania: pierwsze to "Potulna" z monumentalnym monologiem na koniec, stanowiącym prawdziwy geniusz i jedno z największych dokonań autora, a drugie to fenomenalne opowiadanie pt. "Sen śmiesznego człowieka", w którym przeżyłem Deja Vu, bo nic bardziej nie przybliża mnie do wielkiego snu, jaki przeżyłem, który wyznacza oś i idee mojego...

Fajne luźne opowiadania, coś nowego dla mnie od tego autora. Słuchałam audiobooka do drugiej w nocy, więc ten czas mógł delikatnie wpłynąć na zawyżoną ocenę, lecz mimo wszystko uważam, że ciekawa pozycja.

Fajne luźne opowiadania, coś nowego dla mnie od tego autora. Słuchałam audiobooka do drugiej w nocy, więc ten czas mógł delikatnie wpłynąć na zawyżoną ocenę, lecz mimo wszystko uważam, że ciekawa pozycja.

Bardzo ciekawy zestaw opowiadań, co ważne bardzo dobrze przetłumaczony. Pomimo przygnębiających realiów, ubóstwa, beznadziei i zimna, od czasu do czasu skrzących się wesołością, jednak częściej zgryźliwych czy wręcz złośliwych. Warto przeczytać, by przekonać się że Autor monumentalnych historii i w małych formach pięknie się pokazuje.

Bardzo ciekawy zestaw opowiadań, co ważne bardzo dobrze przetłumaczony. Pomimo przygnębiających realiów, ubóstwa, beznadziei i zimna, od czasu do czasu skrzących się wesołością, jednak częściej zgryźliwych czy wręcz złośliwych. Warto przeczytać, by przekonać się że Autor monumentalnych historii i w małych formach pięknie się pokazuje.

Przeczytałem w 3 wieczory. Największe wrażenie zrobiły na mnie: "Potulna", "Sen Śmiesznego Człowieka", "Chłopczyk na Gwiazdce u Pana Jezusa" i ten wiersz na samym końcu książki (ostatnie opowiadanie)...

Przeczytałem w 3 wieczory. Największe wrażenie zrobiły na mnie: "Potulna", "Sen Śmiesznego Człowieka", "Chłopczyk na Gwiazdce u Pana Jezusa" i ten wiersz na samym końcu książki (ostatnie opowiadanie)...

Lepsze niż myślałem.
Wszystko podszyte śmiercią, biedą i cierpieniami bohaterów. To chyba coś dla "psycholi"

Lepsze niż myślałem.
Wszystko podszyte śmiercią, biedą i cierpieniami bohaterów. To chyba coś dla "psycholi"

Może w trzech słowach?
Ciężkie - prawdziwe - wyzywające.
.
A jeśli to rozwinąć, to proponuję następująco.
To nie jest treść dla przewietrzenia umysłu i serca, ale raczej dla zagęszczenia powietrza tam. Autor niby fantazjując niby mówiąc o napotkanej rzeczywistości może mnie i ciebie "przemielić" różnymi, ciężkimi w swej treści pytaniami. Przykładowo: na ile moje życie jestem przepełnione szubrawstwem, z którym spotykamy się w postawach niektórych bohaterów, a na ile lekkością ducha, życzliwością i miłością, którą jednak pośród zgnilizny tego świata można spotkać? Na ile porywa mnie jak wir to, co się dzieje na tej ziemi, na ile jestem przekonany, że "jest coś więcej", że jest niewidzialny świat ducha, życie wieczne, Bóg (które to prawdy nie dają jednak spokoju)? Na ile łudzę się, że rozwój cywilizacji i dzisiejsze latanie człowieka w kosmos sprawiły, że jesteśmy naprawdę na wysokim poziomie (moralnym),a na ile poruszanie przez Fiodora problemy, rany ludzkiej duszy i codzienne wyzwania moralne są tak samo aktualne jak były i kiedyś i w Petersburgu? I może nie wspięliśmy się na kosmiczny poziom w swojej moralności? Dlatego myśląc o "Opowieściach fantastycznych" mam ochotę je zacieśnić do stwierdzenia "jakże to prawdziwe i dziś". Uważam, że dzięki temu dla każdego myślącego i pytającego czytelnika teksty Dostojewskiego mogą być wielkim wyzwaniem, pobudką, o ile nie wstrząsem, w ramach pytań o siebie, swoje życie, ale też o ludzkość i losy pokoleń.
.
I myślę, że owe opowiadania będą działały w nas na podobieństwo zakwasu - potrzeba czasu, aby objął mąkę, a wtedy... Wydaje się, że dopiero po jakimś czasie od ich przeczytania uruchomią się pytania o wiele nowych kwestii, które w narracji były niby banalne, niby wspomniane "po drodze". Przychodzi mi na myśl choćby wątek o umierającej/umarłej (niejako w tle) mamy dziecka? Czy ona umarła z biedy? A może z niezaradności? Czy ona jest winna, że umiera zarówno ona jaki i jej dziecko, a może to inni ludzie "wpędzili ją do grobu"? Przecież dwa inne z opowiadań ukazują, że ludzkie ploty, wścibskość oraz brak zrozumienia i współczucia mogą właściwie kogokolwiek doprowadzić od ruiny czy/i do samobójstwa.
.
Dlatego uważam lekturę za bardzo wartościową.
O człowieku, dla człowieka.
Abyśmy bardziej stawali się ludźmi...

Może w trzech słowach?
Ciężkie - prawdziwe - wyzywające.
.
A jeśli to rozwinąć, to proponuję następująco.
To nie jest treść dla przewietrzenia umysłu i serca, ale raczej dla zagęszczenia powietrza tam. Autor niby fantazjując niby mówiąc o napotkanej rzeczywistości może mnie i ciebie "przemielić" różnymi, ciężkimi w swej treści pytaniami. Przykładowo: na ile moje życie...

Tak do opowiadania "Śmieszny Człowiek" naprawdę dobre, później absolutnie nie mój klimat, zupełnie o niczym w archaiczny już sposób.
Tak czy owak warto spróbować szczególnie dla pierwszej połowy Śmiesznego Człowieka.

Tak do opowiadania "Śmieszny Człowiek" naprawdę dobre, później absolutnie nie mój klimat, zupełnie o niczym w archaiczny już sposób.
Tak czy owak warto spróbować szczególnie dla pierwszej połowy Śmiesznego Człowieka.

Przeokrutnie porypane, ale w to mi graj 😊

Przeokrutnie porypane, ale w to mi graj 😊

Trochę nierówne, jak to już ze zbiorami opowiadań bywa, i niespecjalnie przepadam za przekładami wydawnictwa MG, ale ogólnie uważam "Opowieści fantastyczne" za bardzo ciekawą i wartą poznania pozycję.

Trochę nierówne, jak to już ze zbiorami opowiadań bywa, i niespecjalnie przepadam za przekładami wydawnictwa MG, ale ogólnie uważam "Opowieści fantastyczne" za bardzo ciekawą i wartą poznania pozycję.