Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dla wszystkich, których chucią jest paranie się pisaniem. U tych, u których chuć mniejsza - wciąż pozycja insteresująca.

Dla wszystkich, których chucią jest paranie się pisaniem. U tych, u których chuć mniejsza - wciąż pozycja insteresująca.

Do rzeczy. Gratulacje autorowi należą się za parę rzeczy. Całkiem dobrze udało mu się wykreować postać druida, system jego walki, pobieranie mocy. Ale z drugiej strony kuleje brak systemu magicznego, tak wyraźnego chociażby w Eragonie. Skąd ta moc się brała? O co chodziło ze splotami, których Atticus nie mógł odczytać? Na te pytanie odpowiedzi nie uzyskałem, a szkoda. Lekki, przyjemny humor, ciekawa historia, w której powoli wzrasta napięcie, nie jest ani w jednym calu prolongowana. Wszystko jest na swoim miejscu, od wzrostu napięcia, aż po punkt kulminacyjny i rozwiązanie akcji.
Jednakże największym plusem Na psa urok jest, poza bardzo charyzmatyczną postacią Oberona, realizm przy walkach mieczem. Nie są to niezmordowane, podniosłe, patetyczne boje rodem ze Śródziemia, w których bohaterowie do upadłego mogą machać mieczem. Czytelnik mierzy się z realiami panującymi w normalnym, znanym nam wszystkim świecie. Przynajmniej w kwestii fechtunku.

Do rzeczy. Gratulacje autorowi należą się za parę rzeczy. Całkiem dobrze udało mu się wykreować postać druida, system jego walki, pobieranie mocy. Ale z drugiej strony kuleje brak systemu magicznego, tak wyraźnego chociażby w Eragonie. Skąd ta moc się brała? O co chodziło ze splotami, których Atticus nie mógł odczytać? Na te pytanie odpowiedzi nie uzyskałem, a szkoda....