Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetna powieść ukazująca czasy, gdy kobiety nie poddające się normom społeczno-kulturowym uznawano za obłąkane. To też historia o tym, że miłość rodzicielska jest warunkowa. Serdeczne polecam tę poruszającą powieść.

Świetna powieść ukazująca czasy, gdy kobiety nie poddające się normom społeczno-kulturowym uznawano za obłąkane. To też historia o tym, że miłość rodzicielska jest warunkowa. Serdeczne polecam tę poruszającą powieść.

Książka porusza bardzo trudny i ważny, a jednocześnie często przemilczany temat. Opowiada o procesie germanizowania polskich dzieci w czasie II wojny światowej. Okazuje się, że ośrodki Lebensborn służyły nie tylko rodzeniu czystych rasowo dzieci przez Niemki, ale także germanizowaniu dzieci. Autorka nie podaje suchych faktów, ale przedstawia je za pomocą kilkorga konkretnych ludzi z doświadczeniem germanizacji. Historie te są bardzo zróżnicowane. Zwłaszcza ta ich część, która dotyczy życiu po wojnie. Niektóre dzieci trafiły z powrotem do kochających rodziców. Czasem rodzice- polscy i niemieccy- potrafili współpracować dla dobra dziecka. Ale było wiele tragicznych historii. Były dzieci, które zabrano od jedynych rodziców, jakich znały i kochały po to, aby tułały się po dalekich krewnych lub domach dziecka. Były i takie, które z powodu nie wpisywania się w wyobrażenie rodziców o swoim utraconym dziecku, były przez nich oddawane. Odbieranie dzieci rodzicom i ich wynaradawianie jest zbrodnią wojenną. Dzieci w tej sytuacji nie są ludźmi, a zasobem państwa. Jednak ich "odzyskiwanie" po wojnie trudno jednoznacznie ocenić. Dzieci były bowiem po raz drugi pozbawiane domu. Często jedynego, jaki znały. A w kraju nie zawsze ktoś na nie czekał. Dzieci, których krewni nie żyli lub nie spełniały ich wyobrażeń, były skazane na tułaczkę. Po raz drugi zostały potraktowane jako zasób państwa. Wiele z tych dzieci zostało tak naprawdę powtórnie skrzywdzonych. A nawet bardziej skrzywdzonych tym drugim odebraniem. Książka ukazuje złożoność tej kwestii. Ciężko jednoznacznie ocenić wysiłki Romana Hrabara i jego współpracowników o powrót dzieci do Polski. Łatwo można ocenić z dzisiejszej perspektywy, a to były zupełnie inne czasy. Mam jednak nadzieję, że rzeczywiście jest tak, jak mówi w rozmowie z autorką pracownik IPN. Że dziś, z obecną wiedzą o psychologii dziecka, ze świadomością ich praw, nikt by dzieci w taki sposób nie wyrwał powtórnie z ich środowiska życia. Że dziś psychika dzieci byłaby ważniejsza niż przekonanie rodziców i państwa o prawie do nich. Że dzieci to ludzie, nie zasób. Mam nadzieję. Lektura obowiązkowa, polecam.

Książka porusza bardzo trudny i ważny, a jednocześnie często przemilczany temat. Opowiada o procesie germanizowania polskich dzieci w czasie II wojny światowej. Okazuje się, że ośrodki Lebensborn służyły nie tylko rodzeniu czystych rasowo dzieci przez Niemki, ale także germanizowaniu dzieci. Autorka nie podaje suchych faktów, ale przedstawia je za pomocą kilkorga...

Poruszająca i przerażająca historia. Aż takiego okrucieństwa się nie spodziewałam. Ukazane jest jak przemoc się rodzi oraz jak się rozprzestrzenia i mnoży. Dzieci krzywdzone w dzieciństwie jako dorośli same krzywdzą lub pozostają w roli ofiar. Jedna zbrodnia niesie za sobą kolejne. Gdy krzywdzenia jest jedynym, co znamy, nie umiemy inaczej funkcjonować. Justyna Kopińska analizuje wieloletnie funkcjonowanie zakonnego sierocińca jako instytucję totalną. Takie instytucje stwarzają specyficzną sytuację społeczną, sprzyjają powstawaniu napięć, bo dane osoby są ze sobą bez przerwy, nie bywają w innych środowiskach. Wychowankowie siostry Bernadetty i jej podwładnych to dzieci skrzywdzone, z wczesnodziecięcymi traumami. Niestety, w domu dziecka nie otrzymały ciepła i bezpieczeństwa. Ich traumy zostały pogłębione. W ośrodku dzieci nauczyły się przemocy. I wyszli z niego skrzywdzeni ludzie. Wielu z nich weszło na ścieżkę przestępczą. Bardzo ważny reportaż. Do refleksji. Polecam.

Poruszająca i przerażająca historia. Aż takiego okrucieństwa się nie spodziewałam. Ukazane jest jak przemoc się rodzi oraz jak się rozprzestrzenia i mnoży. Dzieci krzywdzone w dzieciństwie jako dorośli same krzywdzą lub pozostają w roli ofiar. Jedna zbrodnia niesie za sobą kolejne. Gdy krzywdzenia jest jedynym, co znamy, nie umiemy inaczej funkcjonować. Justyna Kopińska...

Cudowna książka, zarówno budząca wiele emocji, jak i skłaniająca do refleksji.
Ciekawa perspektywa- przyjrzeć się swoimu życiu z punktu widzenia o 10 lat młodszej siebie.
No i przede wsystkim przepiękna opowieść o miłości, małżeństwie i o tym co jest w życiu naprawdę ważne.
Do końca bałam się zakończenia, już prawie byłam rozczarowana... :)

Cudowna książka, zarówno budząca wiele emocji, jak i skłaniająca do refleksji.
Ciekawa perspektywa- przyjrzeć się swoimu życiu z punktu widzenia o 10 lat młodszej siebie.
No i przede wsystkim przepiękna opowieść o miłości, małżeństwie i o tym co jest w życiu naprawdę ważne.
Do końca bałam się zakończenia, już prawie byłam rozczarowana... :)

Przejmująca historia opowiedziana przez 6-letniego Zacha. Gdy tragicznie ginie jego starszy brat, pogrążeni w żałobie i chęci odwetu rodzice, zaniedbują synka. W tej sytuacji ten niezwykle mądry i wrażliwy chłopiec próbuje sam sobie poradzić z dręczącymi go uczuciami. Przypisuje kolory do emocji. Do uczucia samotności przypisuje kolor przezroczysty, bo jest to stan bycia niewidzialnym dla innych. Zach czyta też książkę dla dzieci o sekretach bycia szczęśliwym. Zawarte w niej wskazówki okażą się być pomocne dla całej rodziny. Sytuacja przedstawiona w powieści jest zarazem wzruszająca, jak i przerażająca. Bo to kilkulatek myślał tu o uczuciach innych, starał się ich zrozumieć i wiedział, że zemsta nie przynosi ulgi. Serdecznie polecam.

Przejmująca historia opowiedziana przez 6-letniego Zacha. Gdy tragicznie ginie jego starszy brat, pogrążeni w żałobie i chęci odwetu rodzice, zaniedbują synka. W tej sytuacji ten niezwykle mądry i wrażliwy chłopiec próbuje sam sobie poradzić z dręczącymi go uczuciami. Przypisuje kolory do emocji. Do uczucia samotności przypisuje kolor przezroczysty, bo jest to stan bycia...

Uwielbiam książki Papużanki,. To opowieść o rodzinie i dzieciństwie autorki. Bez zbytniego sentymentalizmu, ze swoim ironicznym stylem, Papużanka ukazuje różne problemy i dysfunkcje rodzinne i społeczne. Serdecznie polecam.

Uwielbiam książki Papużanki,. To opowieść o rodzinie i dzieciństwie autorki. Bez zbytniego sentymentalizmu, ze swoim ironicznym stylem, Papużanka ukazuje różne problemy i dysfunkcje rodzinne i społeczne. Serdecznie polecam.

Niezwykle wciągająca i poruszająca powieść. Alicja to lekarka wierna złożonej przysiędze. W czasie wojny pomaga wszystkim. Cywilom, partyzantom, nazistom. Swoją działalnością naraża się dwóm stronom konfliktu. Powieść zawiera bardzo dobry wątek miłosny, dylematy moralne i dobrze zarysowane tło historyczne. Gorąco polecam.

Niezwykle wciągająca i poruszająca powieść. Alicja to lekarka wierna złożonej przysiędze. W czasie wojny pomaga wszystkim. Cywilom, partyzantom, nazistom. Swoją działalnością naraża się dwóm stronom konfliktu. Powieść zawiera bardzo dobry wątek miłosny, dylematy moralne i dobrze zarysowane tło historyczne. Gorąco polecam.

Powieść wciągająca i poruszająca. Podejmująca temat równie trudny, jak i ważny. Jest to temat II wojny światowej, a konkretniej eksperymentów medycznych przeprowadzanych na więźniarkach żeńskiego obozu koncentracyjnego Ravensbruck.
Zdarzenia opisane w powieści poznajemy z trzech perspektyw.
Caroline Ferriday to autentyczna postać. W młodości występowała na Broadwayu, potem poświęciła się działalności charytatywnej. To dzięki niej świat usłyszał o królikach doświadczalnych z obozu. Zdecydowanie można ją uznać za bohaterkę.
Drugą narratorką jest młoda Polka Kasia. Była ona ofiarą eksperymentów. Akcja powieści toczy się 20 lat, dzięki czemu ukazane są też trudy życia w powojennej, socjalistycznej Polsce. Kasia przeżywa też emocjonalne trudności z przystosowaniem się do powojennego życia. Postaci Kasi i jej siostry- lekarki Zuzanny-były inspirowane historiami różnych „królików’.
Trzecia perspektywa należy do Herty Oberheuser. To autentyczna postać młodej niemieckiej lekarki, wykonującej eksperymenty na więźniarkach. Herta była od młodości przesiąknięta nazistowską ideologią. Nienawiść do Żydów miała wpojoną od dziecka. Była ambitna, pochodziła z prostej rodziny, bycie lekarzem wiele dla niej znaczyło. Ideologia, w którą wierzyła ograniczała ją jako kobietę: determinowała wybór specjalności, zmuszała do czujności, bo gwałty były dozwolone w celu zwiększania aryjskiej populacji. Czy miała wybór? Czy mogła myśleć inaczej, będąc od młodości poddaną indoktrynacji? Czy mogła się przeciwstawić? Nie da się stwierdzić jednoznacznie.
Książka kończy się bogatą notą odautorską, opisującą przygotowania autorki oraz długą listą podziękowań. Przygotowania pisarki robią wrażenie: zapoznała się z literaturą dotyczącą podejmowanej tematyki, spotykała się z naukowcami i świadkami wydarzeń, a także podróżowała po Stanach, Francji i Polsce. Gdy widzę bogaty opis przygotowań autora, czuję się doceniona jako czytelniczka, poważnie potraktowana. Serdecznie polecam, cenna lekcja historii.

Powieść wciągająca i poruszająca. Podejmująca temat równie trudny, jak i ważny. Jest to temat II wojny światowej, a konkretniej eksperymentów medycznych przeprowadzanych na więźniarkach żeńskiego obozu koncentracyjnego Ravensbruck.
Zdarzenia opisane w powieści poznajemy z trzech perspektyw.
Caroline Ferriday to autentyczna postać. W młodości występowała na Broadwayu,...

Kolejna świetna powieść tej autorki. Poruszająca historia. Opowieść o poszukiwaniu tożsamości, budowaniu zaufania oraz o miłości. Skomplikowane relacje i złożeni bohaterowie. Gorąco polecam.

Kolejna świetna powieść tej autorki. Poruszająca historia. Opowieść o poszukiwaniu tożsamości, budowaniu zaufania oraz o miłości. Skomplikowane relacje i złożeni bohaterowie. Gorąco polecam.

Moja najukochańsza książka z dzieciństwa.

Moja najukochańsza książka z dzieciństwa.

Książka z wieloma pięknymi sentencjami. Jedna z lektur szkolnych, które chce się czytać.

Książka z wieloma pięknymi sentencjami. Jedna z lektur szkolnych, które chce się czytać.

Genialna powieść! Niezwykle wciągająca! Książka o kobietach i trudnym kobiecym losie. Wielką niesprawiedliwością jest to, że przez wieki kobiety nie dość, że ponosiły konsekwencje wykorzystania przez mężczyznę, to jeszcze to one były potępione przez społeczeństwo. Tłem historycznym w powieści jest wojna domowa. Mężczyźni kłócą się kto ma rządzić, kobietom wszystko jedno- rządzić będą mężczyźni. Kobiety toczą swoje małe wojny, usiłując stworzyć dobrą codzienność dla siebie i swoich dzieci. Są cichymi bohaterkami. Philippa Gregory napisała tę powieść w hołdzie tym cichym bohaterkom. Kobietom z gminu, o których historia nie pamięta, a które swoją odwagę, determinacją i poświęceniem odmieniały losy swoich rodzin. Gorąco polecam tą wspaniałą powieść.

Genialna powieść! Niezwykle wciągająca! Książka o kobietach i trudnym kobiecym losie. Wielką niesprawiedliwością jest to, że przez wieki kobiety nie dość, że ponosiły konsekwencje wykorzystania przez mężczyznę, to jeszcze to one były potępione przez społeczeństwo. Tłem historycznym w powieści jest wojna domowa. Mężczyźni kłócą się kto ma rządzić, kobietom wszystko jedno-...

Bardzo ważna książka. I wkurz mnie, że tak mało jest szumu wokół niej. Niestety, temat molestowania jest podnoszony w mediach głównie w kontekście sprawców, nie ofiar. Głównie w celu uderzenia w konkretne grupy społeczne, a nie pochylenia się nad problemem. Tymczasem najczęściej wykorzystywanie seksualne zdarza się w rodzinie i najbliższym otoczeniu. I o tym właśnie jest ta książka. Mimo, że nie przepadam za wywiadami, dobrze mi się czytało. Przedstawione historie są bardzo różnorodne, różne są ofiary, sprawcy, sposoby zakończenia historii. Przy tej różnorodności ujawnia się jednak pewien schemat wykorzystywania i jego skutków. Dodatkowym Atutem jest zamieszczony po każdym wywiadzie komentarz psychologa. Warto przeczytać tę książkę, by uświadomić sobie, że wykorzystywanie seksualne może dziać się tuż obok nas, w pozornie normalnej rodzinie. Nie wolno ignorować sygnałów, jakie wysyłają dzieci. Zachęcam do przeczytania i do uważności.

Bardzo ważna książka. I wkurz mnie, że tak mało jest szumu wokół niej. Niestety, temat molestowania jest podnoszony w mediach głównie w kontekście sprawców, nie ofiar. Głównie w celu uderzenia w konkretne grupy społeczne, a nie pochylenia się nad problemem. Tymczasem najczęściej wykorzystywanie seksualne zdarza się w rodzinie i najbliższym otoczeniu. I o tym właśnie jest ta...

Wspaniały podręcznik wyjaśniający czym jest miłość i ukazujący zagrożenia płynące z utożsamiania jej z zakochaniem. Napisany w przystępny sposób. Polecam.

Wspaniały podręcznik wyjaśniający czym jest miłość i ukazujący zagrożenia płynące z utożsamiania jej z zakochaniem. Napisany w przystępny sposób. Polecam.