Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Momentami - jest wielka; jakby czytając Vonneguta piszącego reportaż. Ale najczęściej jednak przeciętna, z kiepskimi wstawkami, gdy autor próbuje analizować literaturę czy społeczeństwo, sporo cytując i omawiając. Wtedy duży ziew. Szkoda.

Momentami - jest wielka; jakby czytając Vonneguta piszącego reportaż. Ale najczęściej jednak przeciętna, z kiepskimi wstawkami, gdy autor próbuje analizować literaturę czy społeczeństwo, sporo cytując i omawiając. Wtedy duży ziew. Szkoda.

Kiedyś napiszę więcej o tym arcydziele. #postanowione

Kiedyś napiszę więcej o tym arcydziele. #postanowione

Nie czytałem poprzednich, więc co ja się tam znam, ale cieszę się, że ich nie czytałem. Było nudno.

[ocena uwzględnia olbrzymi boost za Breslau]

Nie czytałem poprzednich, więc co ja się tam znam, ale cieszę się, że ich nie czytałem. Było nudno.

[ocena uwzględnia olbrzymi boost za Breslau]

Znakomite.

Zaremba - w przeciwieństwie do polskiej prawicy - stawia pytania w inteligentny. Szuka luk pozornej idylli skandynawskiego modelu państwowości, bezbłędnie je punktując i podpierając historiami ludzi. Znakomicie potrafi pokazać problemy szwedzkiej służby zdrowia, asymilacji uchodźców czy opieki nad starszymi i niedołężnymi obywatelami. Z lektury krzyczy wniosek, że jednak nie wszystko da się zastąpić państwem, że potrzebne jest społeczeństwo i że nawet najbardziej wspaniałomyślny przepis prawa może zostać zamieniony w karykaturę przez jego wadliwe stosowanie.

Mnóstwo pytań, zaledwie kilka odpowiedzi. I dobrze. Rewelacyjnie pobudza umysł.

Znakomite.

Zaremba - w przeciwieństwie do polskiej prawicy - stawia pytania w inteligentny. Szuka luk pozornej idylli skandynawskiego modelu państwowości, bezbłędnie je punktując i podpierając historiami ludzi. Znakomicie potrafi pokazać problemy szwedzkiej służby zdrowia, asymilacji uchodźców czy opieki nad starszymi i niedołężnymi obywatelami. Z lektury krzyczy wniosek,...

Bardzo to miłe - czytać jak młody Arystoteles wierzy, że to, co robi, jest sensem życia i potrafi to uargumentować, zachęcić. Nawet jeśli nie mamy tu dzieła przełomowego, nawet jeśli nie jest ono specjalnie istotne w porównaniu z innymi pismami Arystotelesa, warto.

Bardzo to miłe - czytać jak młody Arystoteles wierzy, że to, co robi, jest sensem życia i potrafi to uargumentować, zachęcić. Nawet jeśli nie mamy tu dzieła przełomowego, nawet jeśli nie jest ono specjalnie istotne w porównaniu z innymi pismami Arystotelesa, warto.