Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Vicky Decker jest nastolatką, która po wyjeździe jej najlepszej przyjaciółki nie może znaleźć sobie nowych przyjaciół. Jest chorobliwie nieśmiała, nie lubi rzucać się w oczy i powiedzenie komuś „cześć” sprawia jej ogromny problem. Zakłada konto na Instagramie jako Observi, gdzie może udawać kogoś, kim nie jest, wstawiając przerobione zdjęcia. Jej profil zyskuje na popularności…
Gdyby nie akcja #czytamyniedoceniane zorganizowana przez @crimelpoint @jennifer_reads oraz @may.lostinlibrary, (nieważne, że skończyła się z jakiś miesiąc temu) nawet nie sięgnęłabym po tę pozycję. A to byłby ogromny błąd…
#Niewidzialna to książka, która pozwala ludziom zrozumieć osoby nieśmiałe i przekonać się, dlaczego one postępują tak, a nie inaczej. Kiedy poznawałam główną bohaterkę, widziałam u niej wiele moich cech, dzięki czemu mogłam się z nią utożsamić, ze względu na to, że sama borykam się z tym problemem.
Po przeczytaniu tej krótkiej powieści można przekonać się jaka jest potęga Instagramu, chociaż zabrakło mi trochę części o drugiej stronie medalu: w jednym z rozdziałów autorka zaczęła temat hejtu, ale ten wątek skończył się tak szybko, jak się zaczął.
W książce można dowiedzieć się, ile osób boryka się z samotnością, czy brakiem akceptacji. Nawet jeśli widzimy z pozoru idealną osobę, może okazać się, że ona zmaga się z jakimś poważnym problemem.
Książkę polecam absolutnie każdemu i nie rozumiem, dlaczego jest ona tak niedoceniana, niezauważalna i… niewidzialna?
„Nigdy nie myl odwagi z niezdolnością do odczuwania lęku. (…) Kiedy stawiasz czoło swoim lękom, żeby zrobić to, co należy, jesteś odważna.”

IG świat.wedlug.ksiazek

Vicky Decker jest nastolatką, która po wyjeździe jej najlepszej przyjaciółki nie może znaleźć sobie nowych przyjaciół. Jest chorobliwie nieśmiała, nie lubi rzucać się w oczy i powiedzenie komuś „cześć” sprawia jej ogromny problem. Zakłada konto na Instagramie jako Observi, gdzie może udawać kogoś, kim nie jest, wstawiając przerobione zdjęcia. Jej profil zyskuje na...

"W żadnym wypadku nie jestem mentorem ani coachem. To jest moja prawda dziś i ja ją dziś opowiadam."

Marika Marta Kosakowska w tej niepozornej, króciutkiej książeczce otwiera się przed nami. Opowiada o swoim życiu, szczerze przedstawia swoje przemyślenia oraz udziela rad. W tych opowiastkach, prawdach, tekstach piosenek każdy odnajdzie chociaż malutki kawałek siebie. Ta książka naprawdę działa jak antydepresanty. :D

"W żadnym wypadku nie jestem mentorem ani coachem. To jest moja prawda dziś i ja ją dziś opowiadam."

Marika Marta Kosakowska w tej niepozornej, króciutkiej książeczce otwiera się przed nami. Opowiada o swoim życiu, szczerze przedstawia swoje przemyślenia oraz udziela rad. W tych opowiastkach, prawdach, tekstach piosenek każdy odnajdzie chociaż malutki kawałek siebie. Ta...

“Aż do śmierci” @gorka_daria to książka, w której opisane są historie ośmiu kobiet, które wiele wycierpiały z powodu znęcania się przez swoich ukochanych, a potem zabiły swoich oprawców. Ponadto zostały tam umieszczone wywiady z prawnikiem oraz psychologami, którzy w swojej pracy mają styczność z ofiarami przemocy. Można też w tej krótkiej książce zobaczyć statystyki dotyczące m.in. liczby osób dotkniętych przemocą, czy karalności oprawców.
.
Kiedy zaczęłam czytać tę pozycję, byłam wściekła. No bo dlaczego nie odeszły? Dlaczego nie poprosiły o pomoc? Cóż, okazało się, że moje emocje charakteryzują osoby “z zewnątrz”, które nie rozumieją tej całej sytuacji. W książce zostały bardzo dobrze wytłumaczone mechanizmy rządzące przemocą domową oraz dlaczego oprawcy stosują przemoc, a ofiary nie chcą tego zakończyć.
.
To, co znajdziecie w tej książce nie jest wygodne, ale takie właśnie ma być. Treść wywołuje emocje, uświadamia oraz na końcu pojawia się mała iskierka nadziei, że może być lepiej, tylko trzeba zrobić pierwszy krok.
.
Nieważne, czy wychowujesz się w szczęśliwej rodzinie, czy też przez to przechodzisz, proszę, przeczytaj tę książkę. Mam nadzieję, że da ona sił do działania ofiarom przemocy oraz uświadomi innych, jak ważne jest odpowiednie wsparcie takich osób.
.
IG swiat.wedlug.ksiazek

“Aż do śmierci” @gorka_daria to książka, w której opisane są historie ośmiu kobiet, które wiele wycierpiały z powodu znęcania się przez swoich ukochanych, a potem zabiły swoich oprawców. Ponadto zostały tam umieszczone wywiady z prawnikiem oraz psychologami, którzy w swojej pracy mają styczność z ofiarami przemocy. Można też w tej krótkiej książce zobaczyć statystyki...

Piąty tom serii „Zemsta i przebaczenie” od Joanny Jax już za mną. Jeszcze nie zakończyłam czytania całej serii, a i tak zastanawiam się, jak ja się rozstanę ze wszystkimi bohaterami. Normalnie traktuję ich jak moich znajomych (czy to jest niepokojące?).

W tym tomie, jak w każdym innym dzieje się bardzo dużo. Już niedawno został zakończony wątek czworokąta miłosnego, a już pojawia się kolejny trójkąt. Poza tym jest wiele innych różnych wątków, więc każdy powinien znaleźć coś dla siebie.

Tak jak pisałam wcześniej, traktuję bohaterów tej serii jak moich starych znajomych, których odwiedzam. Jak coś się u nich działo, to wszystko przeżywałam. Emocji jest tutaj mnóstwo…

Tak jak w poprzednich tomach tej serii można poznać kilka ciekawostek na temat tego, co się działo w dawnych czasach. Najbardziej zaciekawiła mnie wzmianka na temat tamtejszej księżniczki Elżbiety, oraz wyglądu Warszawy po powstaniu.

Mam tylko jedno zastrzeżenie do autorki. Na początku każdego rozdziału jest podane miejsce akcji oraz rok. Przydałoby się do tych lat akcji dołożyć miesiące, bo były momenty, gdzie akcja rozgrywała się wiosną, a po zaledwie paru rozdziałach okazywało się, że nagle kończy się lato, co bardzo mi pomieszało w głowie.

Przedostatni tom „Zemsty i przebaczenia” bardzo mi się podobał. Obecnie jestem na 83 stronie ostatniej części i jestem oczarowana!

Instagram.com/swiat.wedlug.ksiazek

Piąty tom serii „Zemsta i przebaczenie” od Joanny Jax już za mną. Jeszcze nie zakończyłam czytania całej serii, a i tak zastanawiam się, jak ja się rozstanę ze wszystkimi bohaterami. Normalnie traktuję ich jak moich znajomych (czy to jest niepokojące?).

W tym tomie, jak w każdym innym dzieje się bardzo dużo. Już niedawno został zakończony wątek czworokąta miłosnego, a już...

Książkę pt. "Bóg nigdy nie mruga" mogę bez wahania nazwać książką ku pokrzepieniu serc. Tam zamieszczone są lekcje życia, które przydadzą się dosłownie każdemu. Można tam znaleźć felietony z dziedziny psychologii, zdrowia i nawet ekonomii. Polecam gorąco ;)

Książkę pt. "Bóg nigdy nie mruga" mogę bez wahania nazwać książką ku pokrzepieniu serc. Tam zamieszczone są lekcje życia, które przydadzą się dosłownie każdemu. Można tam znaleźć felietony z dziedziny psychologii, zdrowia i nawet ekonomii. Polecam gorąco ;)

Dzisiaj wstawiam recenzję książki Adama Kaya “Będzie bolało”, w której autor w formie dziennika dzieli się doświadczeniami z okresu stażu i rezydencji, kiedy postanowił zostać ginekologiem, a potem… rzucił tę robotę.
.
Adam Kay z dobrym poczuciem humoru przedstawia różne anegdoty, które wydarzyły się w różnych szpitalach. W niektóre historie naprawdę nie mogłam uwierzyć, nawet sobie nie wyobrażacie, co można było znaleźć w kobiecych waginach. Czasem się uśmiałam, a chwilami byłam przerażona.
.
Gdy dotarłam do części dlaczego autor postanowił już nie być lekarzem, byłam poruszona. Nie tylko ten fragment, ale i cała książka pokazuje, że praca lekarza jest bardzo, bardzo ciężka, a w czasach pandemii jest ona dużo trudniejsza. Dlatego powinniśmy dziękować tym osobom, że walczą na pierwszej linii frontu, a nie utrudniać im życie, chociażby nie wpuszczając ich do sklepów.
.
Proszę, zwłaszcza w tych czasach, przeczytajcie tę książkę!
.
IG swiat.wedlug.ksiazek

Dzisiaj wstawiam recenzję książki Adama Kaya “Będzie bolało”, w której autor w formie dziennika dzieli się doświadczeniami z okresu stażu i rezydencji, kiedy postanowił zostać ginekologiem, a potem… rzucił tę robotę.
.
Adam Kay z dobrym poczuciem humoru przedstawia różne anegdoty, które wydarzyły się w różnych szpitalach. W niektóre historie naprawdę nie mogłam uwierzyć,...

Umierający ojciec Laury każe jej obiecać, że ona zaopiekuje się pewną kobietą, która nazywa się Sarah Tolley. Kobieta nie wie skąd jej ojciec ją zna, dlaczego ma się nią zająć, ale zgadza się. Po pierwszej wizycie u niej mąż Laury popełnił samobójstwo przy Emmie, córce Laury, która po tym wszystkim przestaje mówić...

To już moja trzecia książka Diane Chamberlain, którą przeczytałam i trzecia książka, która była przecudowna! Jest to kolejna obyczajówka z trudnymi tematami, a tutaj jest ich kilka. Bardzo wciągnęłam się w retrospekcje pani Sarah, która w życiu naprawdę wiele przeżyła. Nie mogę nie wspomnieć, że ta powieść ma wątek leczenia w szpitalu psychiatrycznym 50 lat temu, jak o tym czytałam, to włos mi się jeżył na głowie. Był taki moment, gdzie byłam zszokowana co się stało z pewnym bohaterem i zastanawiałam się, czy będę psychicznie gotowa na to, by czytać dalej. Na szczęście udało mi się ochłonąć. Co do historii Sarah mam tylko jedno zastrzeżenie: skoro to ona je opowiadała, to dlaczego tam nie było narracji 1-osobowej?

Wątek mutyzmu i cofania się w rozwoju u dziecka też mnie zaciekawił. Wiedziałam, że dziecko miało ogromną traumę, ale zastanawiałam się, dlaczego właśnie od tej pory nie pisnęła ani słowa. Kiedy się dowiedziałam dlaczego, naprawdę zrobiło mi się żal tego dziecka.

Polecam nie tylko kobietom :)

Umierający ojciec Laury każe jej obiecać, że ona zaopiekuje się pewną kobietą, która nazywa się Sarah Tolley. Kobieta nie wie skąd jej ojciec ją zna, dlaczego ma się nią zająć, ale zgadza się. Po pierwszej wizycie u niej mąż Laury popełnił samobójstwo przy Emmie, córce Laury, która po tym wszystkim przestaje mówić...

To już moja trzecia książka Diane Chamberlain, którą...

Kiedy skończyłam "Leśną polanę" po prostu musiałam sięgnąć po kolejną część. Z początku myślałam, że nic nie przebije pierwszej części, ale okazało się, że "Czerwień jarzębin" podbiła moje serce.

"Żyj tak, by po twojej śmierci płakano z żalu, a nie z ulgi".

Powyższe słowa zostaną ze mną do końca życia, albo i jeszcze dłużej. Kiedy doszłam do rozdziałów, gdzie dopełniał się sens tego cytatu, zostałam odmieniona. Dogłębnie wszystko przemyślałam i będę żyła tak, by niczego nie żałować i pozostać po prostu dobrym człowiekiem.

Kiedy sytuacja w książce (piszę tu o dramatach bohaterów) zaczęła się powoli uspokajać, nastąpił pewien zwrot akcji, po którym muszę wiedzieć, co będzie dalej, chociaż się tego spodziewałam. Obowiązkowo muszę przeczytać resztę "Leśnej trylogii", którą polecam dosłownie każdemu!

Kiedy skończyłam "Leśną polanę" po prostu musiałam sięgnąć po kolejną część. Z początku myślałam, że nic nie przebije pierwszej części, ale okazało się, że "Czerwień jarzębin" podbiła moje serce.

"Żyj tak, by po twojej śmierci płakano z żalu, a nie z ulgi".

Powyższe słowa zostaną ze mną do końca życia, albo i jeszcze dłużej. Kiedy doszłam do rozdziałów, gdzie dopełniał...

Wreszcie przeczytałam historię z perspektywy Tobiasa, czyli Czwórki. Muszę przyznać, że podobała mi się bardziej, niż z punktu widzenia Tris. Wreszcie wiem, jak to wszystko się zaczęło. Każdy fan "Niezgodnej" musi się zapoznać z tą opowieścią, bo aż nie chce się opuszczać świata z tej książki...

Wreszcie przeczytałam historię z perspektywy Tobiasa, czyli Czwórki. Muszę przyznać, że podobała mi się bardziej, niż z punktu widzenia Tris. Wreszcie wiem, jak to wszystko się zaczęło. Każdy fan "Niezgodnej" musi się zapoznać z tą opowieścią, bo aż nie chce się opuszczać świata z tej książki...

Książka pt. „Czy Bóg wybaczy siostrze Bernadetcie?” Justyny Kopińskiej opisuje formy stosowanej przemocy na podopiecznych Ośrodka Wychowawczego Sióstr św. Karola Boromeusza w Zabrzu. Można poznać też przebieg rozprawy sądowej, w której siostra Bernadetta została oskarżona właśnie o przemoc na dzieciach.

Książka ta skłoniła mnie do przemyśleń:

Osoby duchowne często są uważane za osoby niezdolne do zrobienia niczego złego, no bo przecież służą Bogu. Jednak w tej ocenie zapominamy o tym, że księża, zakonnice i zakonnicy są po prostu LUDŹMI i każdy z nich popełnia błędy. To, że ktoś postanowił wybrać taką drogę, nie znaczy, że nigdy nie popełni żadnego przestępstwa. Każdy, kto popełnił przestępstwo, musi ponieść konsekwencje.

Z początku bałam się sięgnąć po tę książkę, ponieważ nie wiedziałam, jak zareaguję na opisy przemocy. Tyle że nie to było najgorsze. Najstraszniejsze według mnie było podejście ludzi po tym, jak cała sprawa na jaw, typu: „Dzieciom się nie wierzy. One chcą tylko zwrócić na siebie uwagę.”

Ta sprawa została bardzo rzetelnie opisana przez autorkę. Widać, że się dobrze przygotowała do opisania tego reportażu.
Napisałabym, że każdy powinien przeczytać tę książkę, ale nie za bardzo polecałabym ją osobom wysoko wrażliwym.

Książka pt. „Czy Bóg wybaczy siostrze Bernadetcie?” Justyny Kopińskiej opisuje formy stosowanej przemocy na podopiecznych Ośrodka Wychowawczego Sióstr św. Karola Boromeusza w Zabrzu. Można poznać też przebieg rozprawy sądowej, w której siostra Bernadetta została oskarżona właśnie o przemoc na dzieciach.

Książka ta skłoniła mnie do przemyśleń:

Osoby duchowne często są...

Lena, dziewczyna, która oczekuje z niecierpliwością na zabieg, który wyleczy ja z najbardziej niebezpiecznej choroby na świecie - amor deliria nervosa, czyli po prostu miłość. Wszystko zaczyna się zmieniać, gdy poznaje Aleksa, w którym się zakochuje. Czy ich związek przetrwa? Czy Lena pozna prawdę o delirii?

Wcześniej przeczytałam kilka recenzji na temat tej książki, wtedy wiedziałam, że muszę ją przeczytać. I było warto - ta opowieść jest ciekawa, fascynująca i przecudowna. Polecam ją dosłownie każdemu, ponieważ skłania ona do myślenia na temat miłości i jej braku.

"Czy gdyby miłość byłaby chorobą, chciałabyś się wyleczyć?"

Lena, dziewczyna, która oczekuje z niecierpliwością na zabieg, który wyleczy ja z najbardziej niebezpiecznej choroby na świecie - amor deliria nervosa, czyli po prostu miłość. Wszystko zaczyna się zmieniać, gdy poznaje Aleksa, w którym się zakochuje. Czy ich związek przetrwa? Czy Lena pozna prawdę o delirii?

Wcześniej przeczytałam kilka recenzji na temat tej książki, wtedy...

W książce "Do wszystkich chłopców, których kochałam" poznajemy Larę Jean, która kiedy zakochiwała się w jakimkolwiek chłopaku, pisała do niego pożegnalny list, adresowała go, ale nie wysyłała wiadomości, tylko chowała ją do swojego pudła na kapelusze. Okazało się, że ktoś znalazł to pudełko i rozesłał wszystkie listy. I co w tej sytuacji robi dziewczyna? By jeden z chłopaków nie dowiedział się, że jej uczucia nadal są aktualne, zaczyna udawać związek z kimś innym. I sprawa zaczyna się komplikować...

Sięgnęłam po tę książkę, dlatego, że polubiłam styl autorki po przeczytaniu trylogii o lecie. Po lekturze tej powieści nadal jestem z niego bardzo zadowolona. Jest to na pewno opowieść o miłości, zakochiwaniu się, rodzinie i dojrzewaniu (czyli problemy, z którymi zmaga się młodzież). Myślę, że tę książkę powinna przeczytać każda młoda osoba i nie tylko.

P.S. Po zakończeniu książki odczuwam pewien niedosyt. Oby kolejna część została wydana w Polsce :D

W książce "Do wszystkich chłopców, których kochałam" poznajemy Larę Jean, która kiedy zakochiwała się w jakimkolwiek chłopaku, pisała do niego pożegnalny list, adresowała go, ale nie wysyłała wiadomości, tylko chowała ją do swojego pudła na kapelusze. Okazało się, że ktoś znalazł to pudełko i rozesłał wszystkie listy. I co w tej sytuacji robi dziewczyna? By jeden z...

Ta książka wiele mnie nauczyła. Że życie nie jest proste, ani bycie lekarzem. Ta opowieść utwierdziła mnie w myśli, że cuda się zdarzają. Kiedyś wrócę do moich ulubionych bohaterów. Polecam, pomimo drastycznych chwil :)

Ta książka wiele mnie nauczyła. Że życie nie jest proste, ani bycie lekarzem. Ta opowieść utwierdziła mnie w myśli, że cuda się zdarzają. Kiedyś wrócę do moich ulubionych bohaterów. Polecam, pomimo drastycznych chwil :)

Wczoraj wieczorem zakończyłam jedną z najpiękniejszych serii, jaką miałam okazję czytać w swoim życiu. Mowa tu o "Zemście i przebaczeniu" od Joanny Jax.
Nie będę pisała o czym jest ostatnia część, bo żeby to wiedzieć, trzeba przeczytać pozostałe tomy, jednak wspomnę tylko, że akcja rozgrywa się w roku 1947, a epilog w 1953 roku.
Po zakończeniu piątego tomu od razu zabrałam się za szósty, miałam przeczytać kilka stron, skończyło się na kilku rozdziałach.
Najbardziej byłam ciekawa, jak potoczyły się losy Hanki i Alicji, chociaż o innych bohaterach czytało mi się równie przyjemnie, nawet o Renate Zoll.
Gdy zostało mi dwadzieścia stron do końca, pomyślałam, że już nic mnie nie zaskoczy i wszystko będzie się powoli zwaracać ku dobremu, jednak wydarzyło się coś, co mną bardzo mocno wstrząsneło i nie pomyślałabym, że coś takiego się wydarzy i to jeszcze na końcu.
Polecam tę serię dosłownie każdemu, nawet osobie, której z historią nie jest po drodze, sama pokochałam tę dziedzinę na nowo i poprzysiągłam sobie, że częściej będę sięgała po powieści historyczne.
"Człowiek jest najgorszym stworzeniem, jakie stąpa po ziemi i paradoksalnie najlepszym, zależy to iedynie od tego, po której stanie stronie."

IG swiat.wedlug.ksiazek

Wczoraj wieczorem zakończyłam jedną z najpiękniejszych serii, jaką miałam okazję czytać w swoim życiu. Mowa tu o "Zemście i przebaczeniu" od Joanny Jax.
Nie będę pisała o czym jest ostatnia część, bo żeby to wiedzieć, trzeba przeczytać pozostałe tomy, jednak wspomnę tylko, że akcja rozgrywa się w roku 1947, a epilog w 1953 roku.
Po zakończeniu piątego tomu od razu zabrałam...

Kolejny tom losów Caldera i Eden już za mną. Jeżeli kogoś oczarowała pierwsza częśc, obowiązkowo musi przeczytać drugą, która jest jeszcze bardziej cudowna... Można w niej znaleźć odpowiedzi na nurtujące nas pytania i przy okazji się wzruszyć (tyle emocji...). Polecam serdecznie :)

Kolejny tom losów Caldera i Eden już za mną. Jeżeli kogoś oczarowała pierwsza częśc, obowiązkowo musi przeczytać drugą, która jest jeszcze bardziej cudowna... Można w niej znaleźć odpowiedzi na nurtujące nas pytania i przy okazji się wzruszyć (tyle emocji...). Polecam serdecznie :)

Pierwszy tom serii "Rywalki" zostawił mnie z tyloma emocjami, że wiedziałam, że przeczytam "Elitę". Nie myślałam, że może być jeszcze lepiej: więcej akcji, niespodziewanych obrotów spraw, rozterek miłosnych... Zakończenie nadal zaskakuje i po prostu w mojej głowie kłębią się różne pytania i z pewnością niedługo przeczytam "Jedyną".

Pierwszy tom serii "Rywalki" zostawił mnie z tyloma emocjami, że wiedziałam, że przeczytam "Elitę". Nie myślałam, że może być jeszcze lepiej: więcej akcji, niespodziewanych obrotów spraw, rozterek miłosnych... Zakończenie nadal zaskakuje i po prostu w mojej głowie kłębią się różne pytania i z pewnością niedługo przeczytam "Jedyną".