Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeerotyzowane, na siłę silące się na inteligenckość, dającą vibe oglądania 40 filmu MCU tylko zamiast odniesień do innych filmów Marvela są filozofowie i nurty myślowe.

Przeerotyzowane, na siłę silące się na inteligenckość, dającą vibe oglądania 40 filmu MCU tylko zamiast odniesień do innych filmów Marvela są filozofowie i nurty myślowe.

Liczyłem na coś lepszego, bardziej skiwrowanego w stronę powieści obyczajowej. Dostałem książkę akcji jak typowe zachodnie postapo, z jedyną różnicą, że główny bohater nie rozwiązywał nieustannych spotkań z przeciwnikami przemocą a ucieczką. Meh

Liczyłem na coś lepszego, bardziej skiwrowanego w stronę powieści obyczajowej. Dostałem książkę akcji jak typowe zachodnie postapo, z jedyną różnicą, że główny bohater nie rozwiązywał nieustannych spotkań z przeciwnikami przemocą a ucieczką. Meh

Pomysł na społeczność metra dosyć fajny, ale wszystko było słabo napisane, wypowiedzi brzmiały sztucznie a tempo nierówne (pod sam koniec 50 stron ekspozycji tuż przed kulminacją akcji xddddd). No i sama intryga była tak durna że trzymajcie mnie. Jedno z gorszych Metro.

Pomysł na społeczność metra dosyć fajny, ale wszystko było słabo napisane, wypowiedzi brzmiały sztucznie a tempo nierówne (pod sam koniec 50 stron ekspozycji tuż przed kulminacją akcji xddddd). No i sama intryga była tak durna że trzymajcie mnie. Jedno z gorszych Metro.

Jest sobie Tom.

Tom jest zupełnie zwyczajnym człowiekiem. Wszyscy jego znajomi są jednak superbhoaterami. Czy ich umiejętności są komiczne? Tak.

Superbohaterowie są zwykłymi ludźmi, którzy muszą wstać normalnie do pracy, po prostu są wyjątkowi w jednym aspekcie, który ich definiuje.

Ta książka, to krótka historia o miłości niesamowitej. Pięknej a jednocześnie smutnej. Choć książka ma lekko ponad sto stron pokochałem te postacie. Wszyscy superbohaterzy są tak pomysłowo stworzeni i spleceni w jedną wizję świata. Do końca nie wiedziałem czego się spodziewać po zakończeniu, a sama treść była wypełniona świetnymi cytatami i pięknymi myślami

No polecam ogromnie <3

Jest sobie Tom.

Tom jest zupełnie zwyczajnym człowiekiem. Wszyscy jego znajomi są jednak superbhoaterami. Czy ich umiejętności są komiczne? Tak.

Superbohaterowie są zwykłymi ludźmi, którzy muszą wstać normalnie do pracy, po prostu są wyjątkowi w jednym aspekcie, który ich definiuje.

Ta książka, to krótka historia o miłości niesamowitej. Pięknej a jednocześnie smutnej....

Bardzo coachingowa, mogłaby być o 1/3 krótsza, bo autor zapętla się, powtarza pewne frazy a nawet całe zdania, ale w ogólnym rozrachunku myślę że wartościowa lektura, na pewno pozwala przyanjamniej trochę rozwinąć się i poprawić swoje podejście do relacji.

Bardzo coachingowa, mogłaby być o 1/3 krótsza, bo autor zapętla się, powtarza pewne frazy a nawet całe zdania, ale w ogólnym rozrachunku myślę że wartościowa lektura, na pewno pozwala przyanjamniej trochę rozwinąć się i poprawić swoje podejście do relacji.

Trochę unikałem sięgania po tę książkę. Nie ukrywam, bałem się, że okaże się to być kolejna pozycja spod znaków tzw. Dziadów polskiej Fantastyki: przesiąknięta toksyczną męskością, szowinizmem i rasizmem, które zawsze głównym bohaterom uchodzą na sucho itd. Bardzo ogromnie ucieszyłem się więc, czegoś takiego w książce nie zauważyłem i mogłem w pełni cieszyć się z lektury.

A było z czego!
Szybko zżyłem się z załogą tytułowego statku i z pełnym zainteresowaniem śledziłem ich losy. Choć na początku rozdziały wprowadzające kolejne postaci są trochę nierówne, szybko tempo unormowało się i wszystkie historie czytało się z podobną uwagą.

Podoba mi się świat. Niby jest to trochę typowe fantasy czerpiące ze średniowiecznej Europy, ale nie przeszkadzało mi to. Zwłaszcza, że znaleźć tu można i fajne pomysły na religie i kultury, ciekawe i fascynująco opisane miejsca oraz zwyczajne przedmioty czy elementy życia codziennego (kryształy!! Świecące kryształy na kilka sposobów!!!).

Generalnie więc polecam, nie mogę się doczekać kontynuacji 💖⚓

Trochę unikałem sięgania po tę książkę. Nie ukrywam, bałem się, że okaże się to być kolejna pozycja spod znaków tzw. Dziadów polskiej Fantastyki: przesiąknięta toksyczną męskością, szowinizmem i rasizmem, które zawsze głównym bohaterom uchodzą na sucho itd. Bardzo ogromnie ucieszyłem się więc, czegoś takiego w książce nie zauważyłem i mogłem w pełni cieszyć się z lektury....