Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niepiękną jesień mamy tego lata. Idealna aura dla lektury. Toteż nowy numer NF już za mną. A w nim – po polsku. „Przyjaciel samotnego diabła” Agnieszki Fulińskiej – bajkowe fantasy? Jak to u tej Autorki, mocno nasycone historią. Idealnie spasowałby w Fantazjach Zielonogórskich. Brakuje mi w tym opku jakiejś iskry, jakiegoś konfliktu. Przez co cały tekst wydaje się trochę letni. Ale że Fulińska warsztat ma przedni, to lektura nadzwyczaj przyjemna. :Przyszłość ma zapach brzoskwiń” Aleksandry Bednarskiej – pomysł mi się podobał. Został jednak popsuty scenografią (Dalekiego Wschodu mam już po dziurki w nosie) i przekombinowaną konstrukcją. Plany czasowe (jak wyrozumiałem) dosyć swobodnie mieszają się w tekście, co utrudnia umiejscowienie wydarzeń. Gdyby to tak poukładać chronologicznie i przenieść choćby do Polski… Ech! Nie jest to tekst zły, absolutnie. Ale nie ułatwia czytelnikowi lektury, co mam za jego główną wadę. „Ptolemeusz i sroka” Andrzeja Miszczaka – kolejna wariacja na temat Polski Potężnej i Szczęśliwej, tym razem dzięki materiałowi z kosmosu, czyli Szkłu. Fajnie poczytać o znanych postaciach w nowym otoczeniu, ale oprócz paru mrugnięć okiem jakoś mi się ten tekst w całość nie klei. „Łowcy w matni” Jakuba Juszyńskiego – Polska u zarania dziejów, w której elementy rodem z fantasy działają na równi z historycznymi. Dobre tło, są przebłyski ciekawej historii, ale w sumie akcja trochę jednak cherlawa. No i zagranica. „Szum deszczu w sosnach” Lavie Tidhara – akcja wątła jak jednoroczny świerczek. Ale za to… Niesamowite tło, wielce ciekawy świat. Aż chciałoby się zakrzyknąć – proszę o więcej tego alternatywnego Izraela. Pomysłów w ten tekst Autor nawciskał tyle, że przeciętny pisarz fantasy naskrobałby z nich ze dwa pięcioksięgi. Tekst numeru! „Masa krytyczna” Petera Wattsa – Wattsa nigdy nie za dużo, ale tu chyba odezwał się w nim duch wyrobnika. Narzekania na współczesną sztukę połączone z ewolucją maszyn niespecjalnie współgrają w tym tekście. „Uczeń czarnoksiężnika” Tamsyn Muir – świetny pomysł, niestety ciut przegadany. Tym niemniej – opowiadanie bardzo ciekawe i, hm, ważne. Bo aż strach się bać, jakie refleksje można z niego wysnuć. W publicystyce też bardzo ciekawie. Klęczar czytać lubię bardzo i to zawsze jest mocny punkt numeru. Vargas tym razem się chyba nieco zapętlił w dygresjach. Za to ciekawa „Apokalipsa intelektu” Inglota – choć być może zamiast w intekalipsę stoczymy się w świat Elojów i Morloków? I co tu porabiać będzie SI? Artykuły Sochy, w tym „Człowiek 2.0”, powinny być lekturą obowiązkową w szkołach. Uczą spojrzenia innego, nam, zwyklakom, niedostępnego. Oraz dwie pozycje reklamowe: wywiad z aktorami „Wiedźmina” (nie oglądałem jeszcze, więc się nie odniosę) oraz artykuł „Dystopia bez przypadku” pani Gacyk. I tu mam pewną zagwozdkę – książki nie czytałem, więc być może wszystkie peany na jej temat są prawdziwe. Ale mimo wszystko budzi to pewne podejrzenia o kryptoreklamę. Sam artykuł może nieco przeszarżowany, ale w sumie ciekawy. Reasumując – kolejny ciekawy numer 