Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autor musiał mieć niezły ubaw gdy pisał zakończenie.

Autor musiał mieć niezły ubaw gdy pisał zakończenie.

Skąd się biorą dzieci ?
To co w dzisiejszych szkołach uczy się dzieci jako rzecz najbardziej oczywistą pod słońcem dla takich geniuszy nowożytności jak Leonardo Da Vinci czy Izaak Netwon było poza zasięgiem. Tajemnice udało się rozwikłać dopiero w 1875 r wcześniej wszystko to co miało związek z poczęciem i rozwojem, spowijał mrok....
Polecam przeczytać, lektura naprawdę daje perspektywę.

Skąd się biorą dzieci ?
To co w dzisiejszych szkołach uczy się dzieci jako rzecz najbardziej oczywistą pod słońcem dla takich geniuszy nowożytności jak Leonardo Da Vinci czy Izaak Netwon było poza zasięgiem. Tajemnice udało się rozwikłać dopiero w 1875 r wcześniej wszystko to co miało związek z poczęciem i rozwojem, spowijał mrok....
Polecam przeczytać, lektura naprawdę...

Ocena : bardzo dobra. Prawie wszystkie reportaże mnie wciągnęły, zwłaszcza te dotyczące okresu przed 1939 r. Niezwykła podróż w przeszłość. Obraz i problemy społeczeństwa minionego wieku z którym naprawdę warto się zapoznać.

Ocena : bardzo dobra. Prawie wszystkie reportaże mnie wciągnęły, zwłaszcza te dotyczące okresu przed 1939 r. Niezwykła podróż w przeszłość. Obraz i problemy społeczeństwa minionego wieku z którym naprawdę warto się zapoznać.

Powiem tak, co mnie skłoniło do przeczytania tej książki to okładka. Jest naprawdę bardzo ładna, przykuwa uwagę i mozna potem postawic ją na półce, gdzie spokojnie bedzie mogła robić za obrazek. Sama fabuła przypomina kiepski harequin ale widzę w niej potencjał ( Indie, czasy brytyjskiego kolonializmu, atmosfera wielkiej rodzinnej tajemnicy, rzeź w Kanpur). Wydaje mi się , że to troche wina autorki, za bardzo przekombinowała z rodzinnymi tragediami i postacie są lekko spłaszczone. Cała historia jest opowiedziana w formie dzienników prowadzonych przez trójke głównych bohaterów którymi są, po kolei: Cecily, jej syn Henry oraz wnuczka Lila. Najstarsze wpisy siegają 1855 r zaś najnowższe dotyczą juz I wojny światowej. To właśnie jest najwiekszy plus tej książki. Autorka pokazuje jak wyglądało codzienne życie i relacje miedzy Brytyjczykami a Hindusami na przestrzeni trzech pokoleń. Nie zostało to jakos bardzo dogłębnie przedstawione ale dla kogoś kto się nie zna, na początek, w zupełności wystarczy.

Powiem tak, co mnie skłoniło do przeczytania tej książki to okładka. Jest naprawdę bardzo ładna, przykuwa uwagę i mozna potem postawic ją na półce, gdzie spokojnie bedzie mogła robić za obrazek. Sama fabuła przypomina kiepski harequin ale widzę w niej potencjał ( Indie, czasy brytyjskiego kolonializmu, atmosfera wielkiej rodzinnej tajemnicy, rzeź w Kanpur). Wydaje mi się ,...

10/10. Historia może trochę naciągana ale co tam. Ważne że ma pozytywny przekaz i naprawdę wciąga( w końcu zarwałam noc żeby ją przeczytać). Głównego bohatera nie da się nie lubić,jest jak MacGyver, potrafi rozwiązać każdy problem za pomocą taśmy klejącej. Nawet geniusze z NASA mu nie dorównują. Pomimo, że został porzucony na Marsie przez swoją załogę i że cały świat uznał go za martwego, nie traci nadziei na powrót na Ziemię oraz co najważniejsze poczucia humoru. Właśnie to sprawia, cała przygoda nie przybiera formy dramatu ale ma lekka i przyjazną fabułę. Jak najbardziej rekomenduję.

10/10. Historia może trochę naciągana ale co tam. Ważne że ma pozytywny przekaz i naprawdę wciąga( w końcu zarwałam noc żeby ją przeczytać). Głównego bohatera nie da się nie lubić,jest jak MacGyver, potrafi rozwiązać każdy problem za pomocą taśmy klejącej. Nawet geniusze z NASA mu nie dorównują. Pomimo, że został porzucony na Marsie przez swoją załogę i że cały świat uznał...

No nareszcze udało mi się przeczytać coś co nie powiela tych banalnych schematów tak typowych dla książkek o pandemiach, końcach świata itd. Łańcuch zdarzeń ma to wszystko co potrzeba aby opisać ciekawą historię. Jest budowanie napięcia, trochę grozy, śmiertelny wirus, kosmici, nawet pościgi i eksplozje. A już najbardziej podoba mi się to, że akcja, tak dla odmiany, nie dzieje się w Ameryce, lecz w naszej starej dobrej Europie. Pozostaje mi tylko czekanie na ekranizacje.

No nareszcze udało mi się przeczytać coś co nie powiela tych banalnych schematów tak typowych dla książkek o pandemiach, końcach świata itd. Łańcuch zdarzeń ma to wszystko co potrzeba aby opisać ciekawą historię. Jest budowanie napięcia, trochę grozy, śmiertelny wirus, kosmici, nawet pościgi i eksplozje. A już najbardziej podoba mi się to, że akcja, tak dla odmiany, nie...

Czy tylko mnie rozczarowało zakończenie?
Książka może i gruba ale bardzo szybko się czyta. W sumie to do połowy lektury myślałam sobie, ze nie miałabym nic przeciwko temu aby Nick zabił Amy, w połowie zmieniłam front a pod koniec uznałam, że jednak oboje są siebi warci. W każdym bądź razie Gillian Flynn udowodniła jaką miłą rozrywką może być czytanie książek.

Czy tylko mnie rozczarowało zakończenie?
Książka może i gruba ale bardzo szybko się czyta. W sumie to do połowy lektury myślałam sobie, ze nie miałabym nic przeciwko temu aby Nick zabił Amy, w połowie zmieniłam front a pod koniec uznałam, że jednak oboje są siebi warci. W każdym bądź razie Gillian Flynn udowodniła jaką miłą rozrywką może być czytanie książek.

Podobno mówi się, że każdy miłośnik historii przechodzi dwa etapy fascynacji : starożytny Rzym i II wojna światowa. A ja uwielbiem wszystko co jest związane z Rzymem. Klaudusz jest zdecydowanie jednym z mioch ulubionych cesarzy a w tej książce jest wprost u r z e k a j ą c y . Oczywiście nikt nie przebije Oktawiana Augusta. Do tego dochodzą te wszelkie intrygi polityczne i w ógóle wszyscy spiskują tu na potęgę i przeciwko wszystkim dookoła. Rzeczywistość opisana w tej książce jest okrutna ale ma ten swój urok, jaki towarzyszy całej epoce starożytnej.

Podobno mówi się, że każdy miłośnik historii przechodzi dwa etapy fascynacji : starożytny Rzym i II wojna światowa. A ja uwielbiem wszystko co jest związane z Rzymem. Klaudusz jest zdecydowanie jednym z mioch ulubionych cesarzy a w tej książce jest wprost u r z e k a j ą c y . Oczywiście nikt nie przebije Oktawiana Augusta. Do tego dochodzą te wszelkie intrygi polityczne i...

duża kawa + Mistrz i Małgorzata = i nie ma to jak pięknie zaczać dzień

duża kawa + Mistrz i Małgorzata = i nie ma to jak pięknie zaczać dzień

Biedny Ojciec Goriot... a wszystko przez te jego wyrodne córeczki !
Nasz tytułowy bohater mieszka sobie w zapuszczonym, paryjskim pensjonacie wraz z grają biednych i nieszczęśliwych ludzi. Ale czasami jest wesoło bo na obiady wpadają też biedni acz hałaśliwi studenci, pełni różnych głupich pomysłów. Co do stałych lokatorów i personelu to są to również niebywałe postacie. Każdy prowadzi tu jakieś intrygi i to nie tylko miłosne. Rozpacz przeplata się z komedią. Tylko właśnie Ojca Goriota najbardziej mi szkoda..

Biedny Ojciec Goriot... a wszystko przez te jego wyrodne córeczki !
Nasz tytułowy bohater mieszka sobie w zapuszczonym, paryjskim pensjonacie wraz z grają biednych i nieszczęśliwych ludzi. Ale czasami jest wesoło bo na obiady wpadają też biedni acz hałaśliwi studenci, pełni różnych głupich pomysłów. Co do stałych lokatorów i personelu to są to również niebywałe postacie....

Słowo które ciśnie mi się na usta po przeczytaniu tej lektury to powierzchowność i będę chyba jedną z nielicznych osób, którym ta książka się nie spodobała. Być może po tych wszystkich zachwycających recenzjach miałam zbyt wysokie oczekiwania. Być może to wina głównych bohaterów, albo w ogóle wszystkich postaci występujących w książce. Są nijakie, mdłe i momentami śmieszne. Genialny haker i młoda dziennikarka ratują świąt! Prawie jak u Dana Browna. Przedstawienie całej biurokracji Unii i przedstawicieli władz państw tez wydaje mi się trochę naciągane. Każdy średnio myślący człowiek jest w stanie przewidzieć skutki wyłączenia prądu na tak masowa skale. Autor nic nowego nie wymyślił pod tym względem. Grozy we mnie to na pewno nie wzbudziło. Co do aspektu technologiczno- informacyjnego nie zamierzam się wypowiadać ponieważ się po prostu na tym nie znam i nie potrafię ocenić na ile to było wiarygodne.
Podsumowując, książka nie jest zła ale ciężko uznać ją za objawienie roku. Czyta się ją tak samo jak resztę beletrystyki, szybko i przyjemnie ale nie należy do tych których zapamiętałam bym na dłużej.

Słowo które ciśnie mi się na usta po przeczytaniu tej lektury to powierzchowność i będę chyba jedną z nielicznych osób, którym ta książka się nie spodobała. Być może po tych wszystkich zachwycających recenzjach miałam zbyt wysokie oczekiwania. Być może to wina głównych bohaterów, albo w ogóle wszystkich postaci występujących w książce. Są nijakie, mdłe i momentami śmieszne....

Moja ulubiona książka Kinga i praktycznie jedyna która wywołała u mnie ciarki więcej niż raz a przecież przeczytałam ją pewnego słonecznego letniego popołudnia. Tytuł sam w sobie jest dość przerażający nie wspominając już o zakończeniu. King udowadnia że jest mistrzem budowania napięcia i wie jak rozbudzić wyobraźnię czytelnika.

Moja ulubiona książka Kinga i praktycznie jedyna która wywołała u mnie ciarki więcej niż raz a przecież przeczytałam ją pewnego słonecznego letniego popołudnia. Tytuł sam w sobie jest dość przerażający nie wspominając już o zakończeniu. King udowadnia że jest mistrzem budowania napięcia i wie jak rozbudzić wyobraźnię czytelnika.

Nie czytać na pusty żołądek!
Ile bym dała aby spróbować tych wszystkich pyszności opisanych w tej książce ale mniejsza o to.
Sam główny bohater jest postacią z którą nie można sympatyzować. Dwulicowy, do krzty zepsuty człowiek pozbawiony jakichkolwiek skrupułów o czym często się przekonujemy podczas lektury. Jednak wcale nie mi to nie przeszkadzało. Jego wyznania ( spowiedzią bym tego nie nazwała) są dość interesujące. Do tego dochodzi tło historyczne, wszelkiego rodzaju spiski i tajne stowarzyszenia aż biedny Kapitan Simonini dostaje od tego wszystkiego rozdwojenia jaźni. Nie ukrywam że ta książka nie jest dla każdego. Przede wszystkim trzeba posiadać wiedzę historyczną, kulturową ( i w ogóle mieć jakieś pojęcie o świecie) aby móc połapać się w rozmaitych intrygach w jakich uczestniczy nasz bohater. Jeśli chodzi o mnie to czytałam ją bardzo uważnie i powoli. Nie raz musiałam się cofać żeby przypomnieć sobie jakiś wątek. Dlatego też nazwałabym Cmentarz w Pradze powieścią trudną aczkolwiek bardzo błyskotliwą i poniekąd zabawną. Dostaje się praktycznie wszystkim a główny motyw związany z mistyfikacją Protokołów Medrców Syjonu, opisywana scena na cmentarzu jest majstersztykiem.

Nie czytać na pusty żołądek!
Ile bym dała aby spróbować tych wszystkich pyszności opisanych w tej książce ale mniejsza o to.
Sam główny bohater jest postacią z którą nie można sympatyzować. Dwulicowy, do krzty zepsuty człowiek pozbawiony jakichkolwiek skrupułów o czym często się przekonujemy podczas lektury. Jednak wcale nie mi to nie przeszkadzało. Jego wyznania (...

Kiedy znajdziemy naprawdę dobrą książkę to ciężko jest opisać ją słowami ale wydaje mi się że każdy kto czytał Zabić Drozda wie o czym mówię. Za każdym razem gdy czytam lub oglądam coś związanego z Amerykańskim Południem przed oczami staje mi właśnie ten utwór( lub zawsze gdy czytam coś z Stephena Kinga). Polecam nie tylko studentom prawa.

Kiedy znajdziemy naprawdę dobrą książkę to ciężko jest opisać ją słowami ale wydaje mi się że każdy kto czytał Zabić Drozda wie o czym mówię. Za każdym razem gdy czytam lub oglądam coś związanego z Amerykańskim Południem przed oczami staje mi właśnie ten utwór( lub zawsze gdy czytam coś z Stephena Kinga). Polecam nie tylko studentom prawa.

Książka dobra i przyjemna, czyta się ją bez jakiejś głębszej refleksji, co wcale nie jest jej wadą,taka o na wakacje pod leżak. Podobnie jak reszta skandynawskich " powieści" jest wciągająca, czyta się ją jednym tchem itd itp. Wszystkie patologie świata zebrane i opisane na kilkuset stronach. Po pewnym czasie można się tym znudzić ale zanim to nastąpi to trzyma w napięciu.

Książka dobra i przyjemna, czyta się ją bez jakiejś głębszej refleksji, co wcale nie jest jej wadą,taka o na wakacje pod leżak. Podobnie jak reszta skandynawskich " powieści" jest wciągająca, czyta się ją jednym tchem itd itp. Wszystkie patologie świata zebrane i opisane na kilkuset stronach. Po pewnym czasie można się tym znudzić ale zanim to nastąpi to trzyma w...

Książka dla ludzi z bogatą wyobraźnią. Dla reszty zostają ilustracje( swoją drogą dla mnie były bardzo pomocne). Mieszanka fantasy, sc fi, romansu, akcji i przygody. Dodajmy do tego głównego bohatera który, muszę przyznać, urzekł mnie swoim podjeściem do życia. Ponadto pomimo, że Autor wielokrotnie puszcza wodze fantazji to całość wydaje się spójna i o dziwo realistyczna. Część moim znajomych określa cały ten cykl jak polska Gra o Tron ale to porównanie nie wydaje mi się odpowiednie. Grzędowicz stworzył dośc specyficzny świat, taki do którego mieszkańcy Ziemi chętnie by zawitali. Ja na pewno...

Książka dla ludzi z bogatą wyobraźnią. Dla reszty zostają ilustracje( swoją drogą dla mnie były bardzo pomocne). Mieszanka fantasy, sc fi, romansu, akcji i przygody. Dodajmy do tego głównego bohatera który, muszę przyznać, urzekł mnie swoim podjeściem do życia. Ponadto pomimo, że Autor wielokrotnie puszcza wodze fantazji to całość wydaje się spójna i o dziwo realistyczna....

Bardzo wciągająca lektura( w moim liceum czytaliśmy tylko fragmenty ale o wiele lepiej jest przeczytać ją dla siebie) Ciężko było się od niej oderwać ale kiedyś trzeba pójść spać. Nie najlepsza na długie, ponure jeśienne wieczory.

Bardzo wciągająca lektura( w moim liceum czytaliśmy tylko fragmenty ale o wiele lepiej jest przeczytać ją dla siebie) Ciężko było się od niej oderwać ale kiedyś trzeba pójść spać. Nie najlepsza na długie, ponure jeśienne wieczory.