Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W książce poznajemy dwoje bohaterów, których życia w jakiś sposób są do siebie bardzo podobne. Oboje cierpią z powodu przypadków, które ostatnio się wydarzyły. Mathilde zmaga się z problemami w pracy, które skutecznie odbierają jej chęci do życia, a Thibault próbuje zapomnieć o utraconej miłości, którą cały czas rozpamiętuje. W powieści tej obserwujemy jeden dzień z życia tychże ludzi, który niestety nie należy do najszczęśliwszych.
"Ukryte godziny" to bardzo smutna lektura. Z jednej strony czytelnik wie, że nie może oczekiwać nagłego zwrotu akcji, mimo wszystko jednak przez kolejne strony tekstu ma nadzieję, że bohaterowie wezmą się w garść i ich sytuacja ulegnie poprawie. Jest to opowieść o braku sensu życia, o straconych złudzeniach i niespełnionych marzeniach, o smutku i poddaniu się w walce o swoją rację i miłość. Czytelnik nie znajdzie tutaj rozbudowanej fabuły i sensacyjnego zakończenia, a jedynie spokój i smutne hasło przewodnie, jakim jest samotność.

W książce poznajemy dwoje bohaterów, których życia w jakiś sposób są do siebie bardzo podobne. Oboje cierpią z powodu przypadków, które ostatnio się wydarzyły. Mathilde zmaga się z problemami w pracy, które skutecznie odbierają jej chęci do życia, a Thibault próbuje zapomnieć o utraconej miłości, którą cały czas rozpamiętuje. W powieści tej obserwujemy jeden dzień z życia...

Naprawdę dobrze napisana książka o prawdziwej samotności, smutku, braku kontroli i przytłoczeniu. Każdy z bohaterów "Lojalności" ma swoją własną, smutną opowieść i tajemnice skrywane przed resztą świata. Książka daje do myślenia i zmusza czytelnika do zastanowienia się, ile człowiek jest w stanie znieść, zanim jego sytuacja pozwoli mu normalnie żyć.

Naprawdę dobrze napisana książka o prawdziwej samotności, smutku, braku kontroli i przytłoczeniu. Każdy z bohaterów "Lojalności" ma swoją własną, smutną opowieść i tajemnice skrywane przed resztą świata. Książka daje do myślenia i zmusza czytelnika do zastanowienia się, ile człowiek jest w stanie znieść, zanim jego sytuacja pozwoli mu normalnie żyć.

Znów zakochałam się w książce Modiano... Niepowtarzalny klimat jego powieści można kochać albo nienawidzić. Ja zdecydowanie go uwielbiam. Czytając "Ulicę Ciemnych Sklepików" jak zawsze przeniosłam się na urokliwe francuskie uliczki, w sam środek historii pełnej tajemnic i niedopowiedzień. Mogłabym powiedzieć, że to jedna z lepszych książek tego autora, ale dla mnie są one porównywalnie dobre i napisane w taki sposób, że mogłyby tworzyć całość.

Znów zakochałam się w książce Modiano... Niepowtarzalny klimat jego powieści można kochać albo nienawidzić. Ja zdecydowanie go uwielbiam. Czytając "Ulicę Ciemnych Sklepików" jak zawsze przeniosłam się na urokliwe francuskie uliczki, w sam środek historii pełnej tajemnic i niedopowiedzień. Mogłabym powiedzieć, że to jedna z lepszych książek tego autora, ale dla mnie są one...

"Katarzynka" to przepiękna, krótka opowieść o dzieciństwie tytułowej dziewczynki, dopełniona wspaniałymi ilustracjami, którą czyta się jednym tchem.

"Katarzynka" to przepiękna, krótka opowieść o dzieciństwie tytułowej dziewczynki, dopełniona wspaniałymi ilustracjami, którą czyta się jednym tchem.

Jak zwykle jestem oczarowana książką tego autora. Jego słowa mają w sobie magiczną moc, fabuła powieści zawsze owiana jest tajemnicą, otulającą postać głównego bohatera. "Żebyś nie zgubił się w dzielnicy" jest książką spokojną, w której jak zwykle sporo niedopowiedzeń i ukrywanych wątków, czytelnik wpada w sam środek rozmyślań i wspomnień głównej postaci, a najwięcej akcji dzieje się w jego głowie. Uważam, że na słowach Modiano trzeba się skupić, inaczej powieść ta może wydawać się nudnawa i bezsensowna. Kiedy jednak znajdziemy się w samym środku wspominek głównego bohatera, nie będzie można się oderwać.

Jak zwykle jestem oczarowana książką tego autora. Jego słowa mają w sobie magiczną moc, fabuła powieści zawsze owiana jest tajemnicą, otulającą postać głównego bohatera. "Żebyś nie zgubił się w dzielnicy" jest książką spokojną, w której jak zwykle sporo niedopowiedzeń i ukrywanych wątków, czytelnik wpada w sam środek rozmyślań i wspomnień głównej postaci, a najwięcej akcji...

Kolejne dzieło Patricka Modiano miało być książką inną, niż cała reszta Jego pozycji. Jak dla mnie była jednak bardzo podobna. Nie znajdziemy tutaj zbyt wiele faktów o tytułowej Dorze Bruder, zapoznamy się natomiast z całą resztą historii, jaką dopowiedział jej Modiano. Wydaje mi się niestety, że książka ta będzie interesująca jedynie dla wiernych czytelników tego Autora, gdyż po prostu wprowadza w ten sam, znany z innych jego powieści, klimat paryskich uliczek i zaułków, nawet z czasów wojennych. "Dory Bruder" w żaden sposób nie można traktować jako biografii, czy próby przybliżenia postaci. Jest Ona w tej książce jedynie ciekawym elementem na tle urokliwego, mglistego, pełnego nieznanych ścieżek Paryża.

Kolejne dzieło Patricka Modiano miało być książką inną, niż cała reszta Jego pozycji. Jak dla mnie była jednak bardzo podobna. Nie znajdziemy tutaj zbyt wiele faktów o tytułowej Dorze Bruder, zapoznamy się natomiast z całą resztą historii, jaką dopowiedział jej Modiano. Wydaje mi się niestety, że książka ta będzie interesująca jedynie dla wiernych czytelników tego Autora,...

To kolejny kryminał w wykonaniu Agathy Christie, któremu dałam szansę. Niestety, nie należał do moich ulubieńców... Intryga jak zawsze na wysokim poziomie, jednak czegoś mi w niej brakowało. Albo raczej, czegoś było tu za dużo! Trochę pogubiłam się w tej historii i nawet zakończenie, choć złożone i ciekawe, nie zaskoczyło mnie tak, jak w wielu innych powieściach Christie. A szkoda, bo zapowiadało się naprawdę interesująco. Zdecydowanie historia pozornie wielowątkowa, choć spójna.Dodam tylko, że bardzo mało w "Kartach na stół" detektywa Poirot, co nie do końca jest plusem. Nie była to książka zła, ale zdecydowanie są w dorobku Agathy Christie ciekawsze pozycje.

To kolejny kryminał w wykonaniu Agathy Christie, któremu dałam szansę. Niestety, nie należał do moich ulubieńców... Intryga jak zawsze na wysokim poziomie, jednak czegoś mi w niej brakowało. Albo raczej, czegoś było tu za dużo! Trochę pogubiłam się w tej historii i nawet zakończenie, choć złożone i ciekawe, nie zaskoczyło mnie tak, jak w wielu innych powieściach Christie....

Bardzo ciekawy kryminał- taka klasyka w wydaniu autorki, tylko w innej niż zawsze, ciekawej scenerii. Chociaż mam wrażenie, że dla kogoś, kto często zagląda do powieści Agathy Christie zakończenie może być bardzo przewidywalne.

Bardzo ciekawy kryminał- taka klasyka w wydaniu autorki, tylko w innej niż zawsze, ciekawej scenerii. Chociaż mam wrażenie, że dla kogoś, kto często zagląda do powieści Agathy Christie zakończenie może być bardzo przewidywalne.

Niestety "Niemy świadek" okazał się kryminałem mniej interesującym, niż oczekiwałam... Zagadka ciekawa, inna niż zwykle, jednakże trochę się przy tej lekturze wynudziłam i wcale jakoś bardzo nie pragnęłam poznać tożsamości mordercy. Książka nie wywołała u mnie jakichś wielkich namiętności i rozwiązanie zdawało się być mi obojętne... A szkoda. Z chęcią zabierałam się do lektury, a teraz wiem, że muszę chyba odpocząć od kryminałów.

Niestety "Niemy świadek" okazał się kryminałem mniej interesującym, niż oczekiwałam... Zagadka ciekawa, inna niż zwykle, jednakże trochę się przy tej lekturze wynudziłam i wcale jakoś bardzo nie pragnęłam poznać tożsamości mordercy. Książka nie wywołała u mnie jakichś wielkich namiętności i rozwiązanie zdawało się być mi obojętne... A szkoda. Z chęcią zabierałam się do...

Bardzo dobra powieść, intryga wciągająca do ostatniej strony. Faktycznie jedna z lepszych książek z detektywem Poirot, choć momentami przewidywalna. Zdecydowanie warto do niej zajrzeć.

Bardzo dobra powieść, intryga wciągająca do ostatniej strony. Faktycznie jedna z lepszych książek z detektywem Poirot, choć momentami przewidywalna. Zdecydowanie warto do niej zajrzeć.

Choć jestem wielką Agathy Christie, jej opowiadania po raz kolejny mnie nie urzekły. Mimo tego, że są one krótkie, nie czyta się ich tak szybko i przyjemnie jak normalnych powieści tej autorki, nie są tak wciągające, a o bohaterach zdanie mam po prostu nijakie. Nie powiem, że lektura "Morderstwa w zaułku" to stracony czas, Christie ma jednak w dorobku piśmienniczym lepsze kryminały, niekoniecznie w formie opowiadań.

Choć jestem wielką Agathy Christie, jej opowiadania po raz kolejny mnie nie urzekły. Mimo tego, że są one krótkie, nie czyta się ich tak szybko i przyjemnie jak normalnych powieści tej autorki, nie są tak wciągające, a o bohaterach zdanie mam po prostu nijakie. Nie powiem, że lektura "Morderstwa w zaułku" to stracony czas, Christie ma jednak w dorobku piśmienniczym lepsze...

Bardzo dobra książka z wyraźnie zarysowanymi postaciami... W końcu! Często w książkach Agathy Christie przeczytać można o wspaniałych zbrodniach i tajemniczych okolicznościach z zaskakującymi zakończeniami, ale bohaterowie są średnio interesujący i nieprzekonujący. W "Rendez-Vous ze śmiercią" czytelnik nie znajdzie może jakiejś niesamowitej kryminalnej intrygi, ale to nie czyni z tej książki pozycji nieciekawej. Ja przeczytałam ją szybciej niż niejeden krótszy i z pozoru ciekawszy kryminał tej autorki. To książka lekka, ale nadal utrzymana na poziomie, pod koniec zaskakująca i tak bardzo w stylu Christie, która jednak może nie spodobać się czytelnikom poszukującym trudniejszych zagadek kryminalnych.

Bardzo dobra książka z wyraźnie zarysowanymi postaciami... W końcu! Często w książkach Agathy Christie przeczytać można o wspaniałych zbrodniach i tajemniczych okolicznościach z zaskakującymi zakończeniami, ale bohaterowie są średnio interesujący i nieprzekonujący. W "Rendez-Vous ze śmiercią" czytelnik nie znajdzie może jakiejś niesamowitej kryminalnej intrygi, ale to nie...

W końcu naprawdę dobry kryminał spod pióra Agathy Christie, powiedziałabym nawet, że jeden z lepszych. Książka przeczytana niemal jednym tchem, ciekawa tajemnica, mnóstwo podejrzanych, zakończenie zaskakujące... Czegóż chcieć więcej?

W końcu naprawdę dobry kryminał spod pióra Agathy Christie, powiedziałabym nawet, że jeden z lepszych. Książka przeczytana niemal jednym tchem, ciekawa tajemnica, mnóstwo podejrzanych, zakończenie zaskakujące... Czegóż chcieć więcej?

Kolejna ciekawa zagadka kryminalna. Z pozoru prosta i nieskomplikowana, jednak rozwiązanie i zakończenie zaskakujące. Przyjemnie się czytało.

Kolejna ciekawa zagadka kryminalna. Z pozoru prosta i nieskomplikowana, jednak rozwiązanie i zakończenie zaskakujące. Przyjemnie się czytało.

To już 22 tom serii z Herkulesem Poirot, a ja pierwszy raz mogę powiedzieć, że przez większość książki nie wiedziałam o co chodzi... Powieść była na swój sposób ciekawa i czytało się dobrze, ale szybko się pogubiłam. Dużo bohaterów, złożona intryga i sporo wątków, które nie do końca się przed czytelnikiem wyjaśniały, aż wreszcie zaskakujący, ale mało wyczekiwany przeze mnie koniec i rozwiązanie, które nijak umiałam przypiąć do całości. Trochę się rozczarowałam, ale nie jest źle.

To już 22 tom serii z Herkulesem Poirot, a ja pierwszy raz mogę powiedzieć, że przez większość książki nie wiedziałam o co chodzi... Powieść była na swój sposób ciekawa i czytało się dobrze, ale szybko się pogubiłam. Dużo bohaterów, złożona intryga i sporo wątków, które nie do końca się przed czytelnikiem wyjaśniały, aż wreszcie zaskakujący, ale mało wyczekiwany przeze mnie...

Trochę się rozczarowałam tą pozycją. Zakończenie dobre, ale całość nudnawa. Mało akcji, sam główny wątek średnio do mnie przemawiał. Mam wrażenie, że całe wyjaśnienie nie rozwiązało nic. Zbrodnia jak dla mnie bez polotu.

Trochę się rozczarowałam tą pozycją. Zakończenie dobre, ale całość nudnawa. Mało akcji, sam główny wątek średnio do mnie przemawiał. Mam wrażenie, że całe wyjaśnienie nie rozwiązało nic. Zbrodnia jak dla mnie bez polotu.

Inna, przy tym bardzo dobra książka, ale nie tak wciągająca jak niektóre pozostałe powieści Autorki. Zakończenie zaskakujące, co dużo daje tej historii. Idealna książka do przeczytania na raz, w jeden wieczór- czytana dłużej może znudzić swoją konstrukcją i powtarzaniem podobnych treści innymi słowami.

Inna, przy tym bardzo dobra książka, ale nie tak wciągająca jak niektóre pozostałe powieści Autorki. Zakończenie zaskakujące, co dużo daje tej historii. Idealna książka do przeczytania na raz, w jeden wieczór- czytana dłużej może znudzić swoją konstrukcją i powtarzaniem podobnych treści innymi słowami.

Niestety, dosyć średnie opowiadania. Mam wrażenie, że zanim na dobre się rozkręciły, już czytałam rozwiązanie, równie mało porywające i bardzo przewidywalne. Mało rozrywkowa i mało kryminalna pozycja, choć miejscami mogłam się pośmiać.

Niestety, dosyć średnie opowiadania. Mam wrażenie, że zanim na dobre się rozkręciły, już czytałam rozwiązanie, równie mało porywające i bardzo przewidywalne. Mało rozrywkowa i mało kryminalna pozycja, choć miejscami mogłam się pośmiać.

No cóż, trochę się wynudziłam. Ale zakończenie zaskakujące.

No cóż, trochę się wynudziłam. Ale zakończenie zaskakujące.

Choć książki tego typu czytam tak chętnie od niedawna, zdążyłam się już przyzwyczaić, że w większości są one takie same. Zmieniają się elementy fabuły, bohaterowie, tło, miejsce i czas zdarzeń, ale sens pozostaje ten sam – dwoje młodych ludzi musi pokonać sporo problemów, aby być w końcu razem i żyć długo i szczęśliwie. Z pewnym więc nastawieniem zabrałam się za pierwszy tom „After” nie oczekując od tej książki nic więcej poza tym, co doskonale znam już z innych pozycji tego gatunku. Przerażona i jednocześnie zaciekawiona otworzyłam prawie 700-stronicowy tom i... odpłynęłam. Ta książka dosłownie mnie pochłonęła. Mimo tego, że pozornie wyglądała jak każdy inny romans, była jednocześnie zupełnie inna, przerażająco wciągająca. Akcja w „After” toczy się szybko, dynamicznie, tak jak być powinno. Mogę przyznać, że w mojej krótkiej historii z romansami czy książkami o nastolatkach nigdy nie czytałam czegoś takiego. Język jest prosty, dobrze się czyta, historia trochę uzależnia. Mogę powiedzieć, że „After” jest wszystkim, czego ja osobiście poszukuję w książce: wciąga (okropnie!), nie ma tutaj zbędnych opisów, powiedzmy sobie szczerze, przyrody za oknem głównego bohatera. Mamy tu szczegóły: uczucia, przeżycia, myśli, chęci i czyny. Wiele momentów doprowadza do łez, wściekłości, śmiechu, rumieńców, ale przecież o to właśnie chodzi, żeby książka wzbudzała w nas, czytelnikach, tyle emocji, ile tylko jesteśmy w stanie od siebie dać. Wiele rzeczy jest przewidywalnych, ale i tak wszystko ma tu swoje miejsce. I to mi się podoba. Zakończenie, chociaż, gdyby się chciało, można było się go łatwo domyśleć, rozbija czytelnika na kawałki, zostawia po sobie smutek, niedowierzanie i zdenerwowanie, ale również oczekiwanie, co będzie dalej. Mam głęboką nadzieję, naprawdę głęboką, że kolejne tomy mnie nie zawiodą. Jeśli tak będzie, „After” zajmie całkiem wysokie miejsce na podium miłosnych książek, które do tej pory w swoim życiu przeczytałam. Może nawet załapie się do ulubionych książek w ogóle.

Choć książki tego typu czytam tak chętnie od niedawna, zdążyłam się już przyzwyczaić, że w większości są one takie same. Zmieniają się elementy fabuły, bohaterowie, tło, miejsce i czas zdarzeń, ale sens pozostaje ten sam – dwoje młodych ludzi musi pokonać sporo problemów, aby być w końcu razem i żyć długo i szczęśliwie. Z pewnym więc nastawieniem zabrałam się za pierwszy...