Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) Gdy ktoś spoza Warszawy, jak ja, zaczyna czytać te wiersze, może stawiać sobie pytanie: po co? Ni mnie to miejsce nie grzeje, ni ziębi - można by rzec. A jednak jest w tych wierszach - melodyjnie rymowanych, epickich 8-, 9-, 10- lub 13-zgłoskowcach - tak duży ładunek ciepłych uczuć do własnego miasta i do ludzi, że udziela się i czytelnikowi. Nie tyle sam locus przestaje mieć pierwszoplanowe znaczenie, co sprawia, że ta odległa Warszawa staje się mi poprzez te historie bliższa. To dziś tak cenne w świecie, w którym ludzie z mediów uczą się myśleć o innych - sąsiadach i współobywatelach - jako o konkurentach czy wrogach politycznych. (...)

Cała recenzja na stronie: https://nakanapie.pl/ksiazka/wiersze-o-starym-miescie

(...) Gdy ktoś spoza Warszawy, jak ja, zaczyna czytać te wiersze, może stawiać sobie pytanie: po co? Ni mnie to miejsce nie grzeje, ni ziębi - można by rzec. A jednak jest w tych wierszach - melodyjnie rymowanych, epickich 8-, 9-, 10- lub 13-zgłoskowcach - tak duży ładunek ciepłych uczuć do własnego miasta i do ludzi, że udziela się i czytelnikowi. Nie tyle sam locus...

"Dawno temu zostałam zraniona.
W odpowiedzi
nauczyłam się istnieć
bez kontaktu
ze światem: powiem wam,
czym zamierzałam być -
narzędziem, które słucha.
Nie bezwładnym: nieruchomym.
Kawałkiem drewna. Kamieniem."
(Parodos)

Została więc kamieniem mówiącym. Stelą, macewą. To rodzaj prologu otwierającego piąty tom wierszy laureatki Nagrody Nobla z roku 2020. Tom, który był punktem zwrotnym w jej poezji, znalazła w nim bowiem swój język - "pozbawiony metafor i piękna" jak sama pisze - i był to pierwszy jej tom wierszy, który z mozaiki poszczególnych tekstów budował całość, a nie był tylko luźnym "zbiorem wierszy". (...)

Cała recenzja na stronie: https://nakanapie.pl/recenzje/wspolczeny-tren-a-moze-raczej-kadisz-ararat

"Dawno temu zostałam zraniona.
W odpowiedzi
nauczyłam się istnieć
bez kontaktu
ze światem: powiem wam,
czym zamierzałam być -
narzędziem, które słucha.
Nie bezwładnym: nieruchomym.
Kawałkiem drewna. Kamieniem."
(Parodos)

Została więc kamieniem mówiącym. Stelą, macewą. To rodzaj prologu otwierającego piąty tom wierszy laureatki Nagrody Nobla z roku 2020. Tom, który był...

"Nun ward die Festlichkeit geplant,
angekündigt, anberaumt
für den Monat in der Blüte,
und zwar: sobald der süße Mai
beginnt, bis hin zu seinem Ende,
und dies so nah bei Burg Tintagel,
daß man sich gegenseitig sah
auf derart schöner Aue,
wie sie zuvor und wie sie später
kein Augenlicht je überstrahlte." (...)

Tak Gotfryd ze Sztrasburga rozpoczyna swoją wierszowaną opowieść, co przypomina mi nieoczekiwanie inny początek poematu - najbardziej znanego czeskiego romantyka Máchy: Byl pozdní večer, první máj, večerní máj, byl lásky čas... Czyżby Mácha inspirował się nie tylko romantykami, ale i średniowiecznym romansem dworskim? Ale Vilem i Jarmila, których miłość jest również nieszczęśliwa, na pewno nie mieli nic wspólnego ze sztywną etykietą i miłością dworską... I dobrze, bo opisane dworskie stosunki i obyczaje przypominają dziś atmosferą jakąś koszmarną korporację. (...)

Cała opinia pod adresem: https://nakanapie.pl/recenzje/milosc-dworska-jak-biurowy-romans-w-korporacji-die-geschichte-der-liebe-von-tristan-und-isolde

"Nun ward die Festlichkeit geplant,
angekündigt, anberaumt
für den Monat in der Blüte,
und zwar: sobald der süße Mai
beginnt, bis hin zu seinem Ende,
und dies so nah bei Burg Tintagel,
daß man sich gegenseitig sah
auf derart schöner Aue,
wie sie zuvor und wie sie später
kein Augenlicht je überstrahlte." (...)

Tak Gotfryd ze Sztrasburga rozpoczyna swoją wierszowaną...

Powtarzam, możemy być aktorami tylko w swoich rękach. (Julia Szychowiak)

Powtarzam, możemy być aktorami tylko w swoich rękach. (Julia Szychowiak)