Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Amerykańska poetka i eseistka, laureatka literackiej Nagrody Nobla za rok 2020. Zdobyła wiele najważniejszych nagród literackich w Stanach Zjednoczonych, w tym między innymi National Humanities Medal, Nagrodę Pulitzera, National Book Award, National Book Critics Circle Award i Nagrodę Bollingena. Glück jest często opisywana jako poetka autobiograficzna; jej prace są znane ze swojej emocjonalnej intensywności, nawiązań do mitów, historii lub natury w celu medytacji nad osobistymi doświadczeniami i współczesnym życiem.
Glück urodziła się w Nowym Jorku i wychowała na nowojorskiej Long Island. Była najstarszą z dwóch ocalałych córek biznesmena Daniela Glücka i gospodyni domowej Beatrice Glück z domu Grosby. Chorowała na anoreksję, leczyła się za pomocą psychoanalizy. Kłopoty ze zdrowie i uciążliwa terapia uniemożliwiły jej ukończenie studiów. Uczęszczała na zajęcia w Sarah Lawrence College i Uniwersytecie Columbia, ale nie uzyskała dyplomu. Oprócz kariery pisarskiej miała za sobą karierę naukową jako nauczycielka poezji. W swojej pracy Glück skupiła się na wyjaśnianiu aspektów traumy, pożądania i natury. Jej poezja zdobyła rozgłos z powodu szczerego sposobu pisania o smutku i izolacji. Badacze literatury doceniają sposób konstruowania przez nią postaci poetyckich i związki między autobiografią a klasycznym mitem. Po opuszczeniu Columbii bez dyplomu Glück utrzymywała się z pracy sekretarskiej. Wyszła za mąż za Charlesa Hertza Jr. w 1967 roku. Małżeństwo zakończyło się rozwodem. W 1968 Glück opublikowała swój pierwszy zbiór wierszy „Firstborn”, który spotkał się z pozytywnym odbiorem. Na jakiś czas porzuciła pisanie, ale wróciła do niego po 1971 roku, kiedy zaczęła uczyć poezji w Goddard College w Vermont. Wiersze, które napisała w tym czasie, zostały zebrane w jej drugiej książce „The House on Marshland”(1975),którą wielu krytyków uznało za jej przełomowe dzieło, sygnalizując „odkrycie jej charakterystycznego głosu”. W 1973 roku Glück i jej partner John Dranow, pisarz, przywitali na świecie pierwsze dziecko. W 1977 roku para wzięła ślub. W 1980 roku ukazał się trzeci tomik Glück, „Descending Figure”. Spotkał się z dobrym przyjęciem, choć bywał też krytykowany za ton i tematykę: przykładowo poeta Greg Kuzma oskarżył Glück o to, że „nienawidzi dzieci” (w kontekście poematu „Utopione dzieci”). W tym samym roku pożar zniszczył dom Glück w Vermont, powodując utratę całego jej mienia. W następstwie tej tragedii Glück zaczęła pisać wiersze, które później znalazły się w jej nagradzanej pracy „Triumf Achillesa” (1985). Dziennikarka „The New York Times”, autorka i krytyk Liz Rosenberg opisała ten zbiór jako „jaśniejszy, czystszy i ostrzejszy” niż poprzednie dzieło Glück. Krytyk Peter Stitt, piszący dla „The Georgia Review”, oświadczył, że książka pokazuje Glück jako „jedną z najważniejszych poetek naszych czasów”. W 1984 roku Glück zaczęła wykładać filologię angielską na Williams College w Massachusetts. W następnym roku zmarł jej ojciec. Strata skłoniła ją do stworzenia nowego zbioru wierszy, „Ararat”(1990),którego tytuł nawiązuje do góry z biblijnej opowieści. Piszący dla „The New York Times” krytyk Dwight Garner nazwał ją „najbardziej brutalnym i przepełnionym smutkiem tomem poezji amerykańskiej opublikowanym w ciągu ostatnich 25 lat”. W 1992 roku ukazała się jedna z najważniejszych prac w dorobku pisarki „The Wild Iris” - bohaterami są tu kwiaty ogrodowe rozmawiające z ogrodnikiem i bóstwem o naturze życia. Wydawnictwo Weekly ogłosiło ją „ważną książką”, prezentującą „poezję o wielkiej urodzie”. Krytyczka Elizabeth Lund, pisząca dla „The Christian Science Monitor”, nazwała tomik „dziełem przełomowym”. W 1993 roku Glück zdobyła Nagrodę Pulitzera, umacniając swoją reputację jako wybitnej amerykańskiej poetki. Lata 90. XX wieku, poza sukcesem zawodowym, przyniosły problemy w życiu osobistym: małżeństwo z Johnem Dranowem zakończyło się rozwodem. Glück wkroczyła jednak w płodny okres swojej kariery. W 1994 roku opublikowała zbiór esejów pod tytułem „Dowody i teorie: eseje o poezji”. Następnie wydała „Meadowlands” (1996),zbiór poezji o naturze miłości i rozpadzie małżeństwa. Potem ukazały się dwa kolejne zbiory: „Vita Nova” (1999) i „The Seven Ages” (2001). W 2004 roku, w odpowiedzi na zamachy terrorystyczne z 11 września 2001 roku, Glück opublikowała obszerny wiersz zatytułowany „Październik”. Podzielony na sześć części wiersz nawiązuje do greckiej mitologii, porusza aspekty traumy i cierpienia. W ostatnich latach opublikowała zbiory: „Averno” (2006),„A Village Life” (2009) oraz „Faithful and Virtuous Night” (2014). Wydarzeniem literackim nazwano w 2012 r. jej przekrojowy zbiór zatytułowany „Poems: 1962-2012”. W 2017 roku ukazał się zbiór jej esejów, zatytułowany „American Originality”.