Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wakacje są, czas nadrobić Percy'ego.
Przyznam szczerze - zdecydowanie bardziej mi podeszła niż pierwsza część. Czytałem na jednym wręcz tchu, w znacznie krótszym czasie. Nie dłużyło mi się w ogóle, a często naprawdę ciekawiło, co będzie dalej.
Po raz kolejny dostajemy prosty, przyjemny, lekki styl. Niedłużące się opisy, humor który do mnie przemawia.
Póki co - seria bardzo przyjemna, mam nadzieję, że dalej będzie równie dobrze, albo jeszcze lepiej!

Wakacje są, czas nadrobić Percy'ego.
Przyznam szczerze - zdecydowanie bardziej mi podeszła niż pierwsza część. Czytałem na jednym wręcz tchu, w znacznie krótszym czasie. Nie dłużyło mi się w ogóle, a często naprawdę ciekawiło, co będzie dalej.
Po raz kolejny dostajemy prosty, przyjemny, lekki styl. Niedłużące się opisy, humor który do mnie przemawia.
Póki co - seria...

Książka czytana przeze mnie z bardzo dużą przerwą od lektury.
Ale szczerze przyznam - tytuł naprawdę fajny.
W końcu zdecydowałem się zabrać za serię, przymierzałem się do niej praktycznie trzy lata.
Co na plus. Zdecydowanie styl. Jest prosty, w moim guście. Opisy mi się nie dłużyły, język z pewnością przyjazny ludziom, którzy nie gustują w obszernych malowniczych i przesadnych opisach. Humor - też zdecydowanie na plus.
Definitywnie lepsza od filmu, chociaż i ten mi się całkiem podobał i to on skłonił mnie do zapoznania się z serią.
Cóż, pozostaje - kończyć czytać kolejne części.

Książka czytana przeze mnie z bardzo dużą przerwą od lektury.
Ale szczerze przyznam - tytuł naprawdę fajny.
W końcu zdecydowałem się zabrać za serię, przymierzałem się do niej praktycznie trzy lata.
Co na plus. Zdecydowanie styl. Jest prosty, w moim guście. Opisy mi się nie dłużyły, język z pewnością przyjazny ludziom, którzy nie gustują w obszernych malowniczych i...

Sesja, sesja, robić coś trzeba, a ja wygrzebuję książki od mojej ulubionej autorki z czasów gimnazjum. Myślałem, że jestem już za stary na takie pozycje, ale sięgając po takie historie, utwierdzam się w przekonaniu, że na twórczość Pani Wilson, nigdy za stary jednak nie będę :)
Jak zwykle, język jest cudownie prosty, nie ma przynudzających opisów, czyta się bardzo lekko i przyjemnie. Co nie zmienia faktu, że jednocześnie można się dobrze uśmiać, jak i zaraz porządnie wzruszyć. Lubię kiedy książka pozwala na odczuwanie tych dwóch rzeczy, w dodatku w całkiem dobrze wyważonych proporcjach, przynajmniej w moim osobistym odczuciu.
Coś czego tylko bym się czepiał to jednak przerysowane postaci. Wiem, że zapewne chodziło też o ukazanie kontrastu między "dojrzałą" Mirandą, a dziecinną Sylvie, ale mimo wszystko, jakoś nie do końca pasowało mi wiele ich zachowań w odniesieniu do trzynastolatków.
Z drugiej strony podobają mi się problemy w niej poruszane i z czystym sumieniem mogę książkę polecić i młodszym osobom, które są w wieku podobnym do bohaterów, ale i tym starszym, które niby ten etap mają za sobą, ale nie oszukujmy się, nawet dorosły człowiek może w tej historii znaleźć jakieś sytuacje wręcz z życia wzięte.
Polecam szczerze, zresztą jak każdą pozycję autorki, bo na dobrą sprawę, nie umiałbym wybrać najlepszej, gdyż każda jest wyjątkowa :)

Sesja, sesja, robić coś trzeba, a ja wygrzebuję książki od mojej ulubionej autorki z czasów gimnazjum. Myślałem, że jestem już za stary na takie pozycje, ale sięgając po takie historie, utwierdzam się w przekonaniu, że na twórczość Pani Wilson, nigdy za stary jednak nie będę :)
Jak zwykle, język jest cudownie prosty, nie ma przynudzających opisów, czyta się bardzo lekko i...

Z racji, że jestem wielkim fanem wszystkich części filmowej wersji "Powrotu do Przyszłości" chciałem też zapoznać się z książkowym odpowiednikiem. Wreszcie udało mi się go dorwać i od razu zatopiłem się w lekturze.
Książka pokazuje jedną bardzo istotną rzecz, mianowicie to, jak nasze wybory i decyzje kształtują przyszłość. Przez jedno działanie możemy pokierować losami całkiem inaczej, niż byłoby, gdybyśmy zachowali się inaczej. A, że oprawa jest humorystyczna, to po prostu, niczego więcej mi do szczęścia nie potrzeba.
Ogółem czytało mi się bardzo dobrze. Wręcz świetnie. Lekko, przyjemnie, bez zanudzania. Prosty język jest dla mnie jak najbardziej na plus, dzięki temu jakoś łatwiej mi się było w książkę wczuć. I mimo, że filmy widziałem wielokrotnie, nie nudziłem się podczas czytania.
Jedyne czego mogę się przyczepić, to literówki, których trochę się jednak znalazło. Tak poza tym nie mam zastrzeżeń, a książkę z czystym sumieniem mogę polecić każdemu.

Z racji, że jestem wielkim fanem wszystkich części filmowej wersji "Powrotu do Przyszłości" chciałem też zapoznać się z książkowym odpowiednikiem. Wreszcie udało mi się go dorwać i od razu zatopiłem się w lekturze.
Książka pokazuje jedną bardzo istotną rzecz, mianowicie to, jak nasze wybory i decyzje kształtują przyszłość. Przez jedno działanie możemy pokierować losami...

Pamiętam, że kiedy lata temu czytałem tą książkę, naprawdę mi się podobała. Fajna przygodówka dla młodszych czytelników, z prostym językiem, bez długich i przynudzających opisów. Przeczytałem ją wtedy bardzo szybko, przeżywając wszystko wraz z bohaterką i chcąc jak najprędzej dobrnąć do finału i zobaczyć jak wszystko się zakończy :)

Pamiętam, że kiedy lata temu czytałem tą książkę, naprawdę mi się podobała. Fajna przygodówka dla młodszych czytelników, z prostym językiem, bez długich i przynudzających opisów. Przeczytałem ją wtedy bardzo szybko, przeżywając wszystko wraz z bohaterką i chcąc jak najprędzej dobrnąć do finału i zobaczyć jak wszystko się zakończy :)

Z pozycji od pani Ewy Nowak, ta zapadła mi w pamięć najbardziej. Aż nawet dorwałem się do niej ponownie, by przeczytać raz jeszcze. Ze zdumieniem zdawałem sobie sprawę, że bardzo dużo fragmentów utknęło w mojej głowie, po pierwszym spotkaniu z tytułem.
Typowa powieść młodzieżowa, dla nastolatek, ale z drugiej strony, czy tylko młodszemu czytelnikowi miałaby się spodobać? Osobiście sądzę, że płynie z niej trochę przesłań uniwersalnych, więc polecam każdemu, kto ma ochotę na coś lekkiego, co czyta się szybko i nie przynudza.

Z pozycji od pani Ewy Nowak, ta zapadła mi w pamięć najbardziej. Aż nawet dorwałem się do niej ponownie, by przeczytać raz jeszcze. Ze zdumieniem zdawałem sobie sprawę, że bardzo dużo fragmentów utknęło w mojej głowie, po pierwszym spotkaniu z tytułem.
Typowa powieść młodzieżowa, dla nastolatek, ale z drugiej strony, czy tylko młodszemu czytelnikowi miałaby się spodobać?...

Inny, jak dla mnie już staroć, który kiedyś przeczytałem. Ledwo pamiętam, o czym konkretnie była, więc nie porwała mnie wtedy. Mimo wszystko uważam, że jest to książka, którą czytało się przyjemnie, jak zwykle z lekkim językiem, w sam raz dla młodszych czytelniczek.

Inny, jak dla mnie już staroć, który kiedyś przeczytałem. Ledwo pamiętam, o czym konkretnie była, więc nie porwała mnie wtedy. Mimo wszystko uważam, że jest to książka, którą czytało się przyjemnie, jak zwykle z lekkim językiem, w sam raz dla młodszych czytelniczek.

Kolejny tytuł, który pamiętam z młodszych lat. Z tym, że ogółem z książek pani Ewy Nowak, ten chyba mi najmniej przypadł do gustu. Aczkolwiek tak, czy inaczej, dla młodszych czytelniczek mogę polecić, bo książka jest lekka i niedługa :)

Kolejny tytuł, który pamiętam z młodszych lat. Z tym, że ogółem z książek pani Ewy Nowak, ten chyba mi najmniej przypadł do gustu. Aczkolwiek tak, czy inaczej, dla młodszych czytelniczek mogę polecić, bo książka jest lekka i niedługa :)

Tak sobie przypomniałam ostatnio o tym tytule. Czytałem, gdy byłam młodszy i wtedy mi się bardzo podobało. Krótka i lekka książka o przyjaźni, w sam raz dla młodszych czytelniczek i czytelników, według mnie.

Tak sobie przypomniałam ostatnio o tym tytule. Czytałem, gdy byłam młodszy i wtedy mi się bardzo podobało. Krótka i lekka książka o przyjaźni, w sam raz dla młodszych czytelniczek i czytelników, według mnie.

Wreszcie przebrnąłem przez tą książkę, więc wypadałoby cokolwiek o niej napisać.
Może zacznijmy od tego co mi się podobało. Sam klimat renesansowych Włoch mi odpowiadał, występowanie takich postaci jak Leonardo, to jak najbardziej jest na plus. Poza tym momentami książkę się wręcz chłonie, jest napisana w prosty sposób, a akcja się nie dłuży. Ale nie wszystko jest takie kolorowe, bo dla odmiany są też fragmenty, przez które po prostu męczyłem się. Długie opisy, koszmarnie przynudzające, uwzględniające każde, nawet niezbyt istotne szczegóły. Było to przyczyną, że zamiast przeczytać pozycję w kilka dni, rozciągnęła się ona bardziej, w dodatku, podchodziłem do niej dwa razy. Poza tym jest niczym innym, jak opisem gry, z tym, że na szczęście nie zdążyłem jeszcze całej przejść, więc tylko do któregoś miejsca miałem powtórkę z rozrywki.
Podsumowując, jeśli ktoś miał styczność z grą, to niech nie spodziewa się, że książka go czymkolwiek zaskoczy. Natomiast dla kogoś, kto najpierw sięga po ten tytuł w wydaniu papierowym może się ona spodobać.

Wreszcie przebrnąłem przez tą książkę, więc wypadałoby cokolwiek o niej napisać.
Może zacznijmy od tego co mi się podobało. Sam klimat renesansowych Włoch mi odpowiadał, występowanie takich postaci jak Leonardo, to jak najbardziej jest na plus. Poza tym momentami książkę się wręcz chłonie, jest napisana w prosty sposób, a akcja się nie dłuży. Ale nie wszystko jest takie...

Z racji, że cierpię ostatnio na chęć wrócenia do dawnych lat, stwierdziłem, że jakiś tytuł od Sabine Both może być lekkim czytadełkiem, z którym się ot tak zapoznam, na godzinkę, czy dwie.
Może jestem nieco za stary na takie książki już, ale główna bohaterka, zresztą jak i inne były takie strasznie... płaskie. Jakoś mimo tych pozornych udziwnień i różnic między nimi, w rzeczywistości żadna niczym specjalnym się nie wyróżniła. Ale okej, to luźna książka dla młodszych czytelników, więc rozumiem.
Co jest minusem? Pewnie to, że od początku wiedziałem jak się skończy, mimo tego przeczytałem to ot tak. Szczerze mówiąc, szału nie było, ale jako lekki "odmóżdżacz" nadało się idealnie. I w sumie młodszym osobom mogę to z czystym sumieniem polecić też jako coś bardzo lekkiego, z prostym językiem i niewymagającą historią.

Z racji, że cierpię ostatnio na chęć wrócenia do dawnych lat, stwierdziłem, że jakiś tytuł od Sabine Both może być lekkim czytadełkiem, z którym się ot tak zapoznam, na godzinkę, czy dwie.
Może jestem nieco za stary na takie książki już, ale główna bohaterka, zresztą jak i inne były takie strasznie... płaskie. Jakoś mimo tych pozornych udziwnień i różnic między nimi, w...

Plusy części? Dużo fragmentów pisanych z punktu widzenia Jacoba, co dało nieco odpoczynku od Belli z jej osobowością flaków z olejem. To nieco podwyższa jej ocenę w stosunku do innych części. Jednak obniża ją zakończenie. Koszmarnie mnie rozczarowało, liczyłem na jakieś... łał? Zaskoczenie? Cokolwiek? A tymczasem dostaliśmy znów nudny fragment, bez żadnego ciekawego rozwoju wydarzeń. Kiepsko.
Jak i pozostałe części jest tylko lekkim czytadłem, które chłonie się szybko. Ale raczej tylko jeden raz, przynajmniej w moim wypadku.

Plusy części? Dużo fragmentów pisanych z punktu widzenia Jacoba, co dało nieco odpoczynku od Belli z jej osobowością flaków z olejem. To nieco podwyższa jej ocenę w stosunku do innych części. Jednak obniża ją zakończenie. Koszmarnie mnie rozczarowało, liczyłem na jakieś... łał? Zaskoczenie? Cokolwiek? A tymczasem dostaliśmy znów nudny fragment, bez żadnego ciekawego rozwoju...

Podobnie jak z pozostałymi częściami. Fabuła nędzna, ale to kolejna część, zresztą jak cała saga, będąca dobrym czytadłem zapychającym czas, gdy nie wymagamy czegoś bardzie skomplikowanego i nieprzewidywalnego. Język jest lekki i prosty, co jest na plus, szczególnie w tego typu książkach, ale nadal nie ma nad czym się zachwycać.

Podobnie jak z pozostałymi częściami. Fabuła nędzna, ale to kolejna część, zresztą jak cała saga, będąca dobrym czytadłem zapychającym czas, gdy nie wymagamy czegoś bardzie skomplikowanego i nieprzewidywalnego. Język jest lekki i prosty, co jest na plus, szczególnie w tego typu książkach, ale nadal nie ma nad czym się zachwycać.

Cóż, tym razem krócej niż przy pierwszej części, bo właściwie mam podobne odczucia. Nadal czyta się lekko i szybko, w sam raz na rozluźnienie, jeśli nie chcemy się nad czymś zastanawiać i nie potrzebujemy wymagającej lektury. Fabuła nędzna, zresztą w całej sadze taka jest, ale mimo wszystko plus dla książki jest taki, że miała okazje mnie nawet i rozbawić i wzruszyć czego się akurat po niej nie spodziewałem. Nadal jednak jest to nic innego jak takie czytadło, do którego nie wracałem więcej razy i raczej to nie nastąpi.

Cóż, tym razem krócej niż przy pierwszej części, bo właściwie mam podobne odczucia. Nadal czyta się lekko i szybko, w sam raz na rozluźnienie, jeśli nie chcemy się nad czymś zastanawiać i nie potrzebujemy wymagającej lektury. Fabuła nędzna, zresztą w całej sadze taka jest, ale mimo wszystko plus dla książki jest taki, że miała okazje mnie nawet i rozbawić i wzruszyć czego...

O wszystkich częściach z tej sagi mam prawie takie samo zdanie, chociaż pierwsza jest ciut lepsza od pozostałych.
Dostajemy główną bohaterkę z osobowością flaków z olejem. W dodatku wszystko jest, o zgrozo, pisane z jej perspektywy. Wszystko ciągle kręci się wokół cudownego, "mhrocznego" Edwarda i latającej za nim Belli. Jest kilka postaci drugoplanowych, które dla mnie nieco podnoszą ocenę książki, bo taki na przykład Jasper zdobył moją sympatię, ale mimo wszystko, szału nie było.
Skoro przedstawiam to w tak złym świetle, to czemu oceną jest "może być"? Ponieważ nie było aż tak źle. Momentami pośmiałem się nawet, a mimo wszystko przeczytałem książkę wręcz na jednym tchu. Jest to jeden z tych tytułów, które czyta się lekko, ale nie mają mimo wszystko żadnej sensowniejszej fabuły, więc cóż, nie ma się nad czym zachwycać. Takie na rozluźnienie, jak nie wymaga się większego myślenia.

O wszystkich częściach z tej sagi mam prawie takie samo zdanie, chociaż pierwsza jest ciut lepsza od pozostałych.
Dostajemy główną bohaterkę z osobowością flaków z olejem. W dodatku wszystko jest, o zgrozo, pisane z jej perspektywy. Wszystko ciągle kręci się wokół cudownego, "mhrocznego" Edwarda i latającej za nim Belli. Jest kilka postaci drugoplanowych, które dla mnie...

Kolejny staroć, który przypomniał mi się całkiem przypadkowo, a czytałem go za czasów gimnazjum. I pamiętam, że była to przyjemna lektura ot taka, na jeden wieczór. Można się było pośmiać, akcja przewidywalna, ale napisana w prosty sposób, tak, że się nie dłuży.
Z czystym sumieniem polecam to właśnie osobom w okolicach końca podstawówki, czy początkowych klas gimnazjum. Dla starszego czytelnika może to być już nieco zbyt dziecinne, ale w sumie, co kto lubi, czyż nie?

Kolejny staroć, który przypomniał mi się całkiem przypadkowo, a czytałem go za czasów gimnazjum. I pamiętam, że była to przyjemna lektura ot taka, na jeden wieczór. Można się było pośmiać, akcja przewidywalna, ale napisana w prosty sposób, tak, że się nie dłuży.
Z czystym sumieniem polecam to właśnie osobom w okolicach końca podstawówki, czy początkowych klas gimnazjum....

Ostatnio naszło mnie na przypominanie sobie książek z którymi miałem styczność w gimnazjum czy podstawówce. I tak przypomniałem sobie o tym tytule.
Cóż mogę o nim powiedzieć. Mimo, że czytałem to już ładne kilka lat temu, do tej pory pamiętam, że na tamte czasy bardzo mi się książka spodobała. Napisana prostym językiem, przyjemnym dla czytelnika. Pełna humoru, w dodatku nie dłużyła mi się, przeczytałem ją wtedy w jeden wieczór. Takie w sam raz dla młodszych nastolatek i takim przede wszystkim mogę książkę z czystym sumieniem polecić. Może akcja i zakończenie jest przewidywalne, ale nie zmienia to faktu, że gdyby książka była słabsza, to zapewne wyleciałaby z mojej pamięci, a tak jednak gdzieś w niej została.

Ostatnio naszło mnie na przypominanie sobie książek z którymi miałem styczność w gimnazjum czy podstawówce. I tak przypomniałem sobie o tym tytule.
Cóż mogę o nim powiedzieć. Mimo, że czytałem to już ładne kilka lat temu, do tej pory pamiętam, że na tamte czasy bardzo mi się książka spodobała. Napisana prostym językiem, przyjemnym dla czytelnika. Pełna humoru, w dodatku nie...

Niestety po drugiej części kolejnych już nie czytałem. Powód? Po pierwszej miałem ochotę na dalszą lekturę, więc się za nią zabrałem. Problem w tym, że jakoś... rozczarowała mnie ta część. Dłużyła mi się w odróżnieniu od poprzedniczki, wielokrotnie miałem ochotę zostawić ją i nie kończyć, jednak przez nią przebrnąłem.
W czym rzecz? Może po prostu w pierwszej części postać Lokiego była jakaś bardziej... ludzka? Może to złe słowo. Sęk w tym, że tutaj zaczyna się bóg wręcz w całej swej okazałości, wręcz superbohater, robiący wszystko bez najmniejszych przeszkód. Może to tylko moje prywatne odczucia, ale no cóż, każdy ma prawo do swojego zdania, czyż nie?

Niestety po drugiej części kolejnych już nie czytałem. Powód? Po pierwszej miałem ochotę na dalszą lekturę, więc się za nią zabrałem. Problem w tym, że jakoś... rozczarowała mnie ta część. Dłużyła mi się w odróżnieniu od poprzedniczki, wielokrotnie miałem ochotę zostawić ją i nie kończyć, jednak przez nią przebrnąłem.
W czym rzecz? Może po prostu w pierwszej części postać...

Nie mam weny na długie opinie na temat tego tytułu, jednak muszę przyznać, że książka mi się podobała. Przeczytałem lekko, w raptem parę dni szkolnych, więc nie dłużyło mi się.
Mimo, że czytało się szybko i dość przyjemnie, to po lekturze czułem niedosyt. Brakowało mi czegoś więcej. Może chodzi o to, że "Kłamca" nie wzbudził we mnie zbyt wielu emocji? Pewnie tak, bo niestety należę do tych, co to uwielbiają żyć wręcz światem aktualnie czytanej pozycji, a tu tego nie było. Jednak nie mogę powiedzieć, że książka jest słaba. Jest dobra, w sumie zdecydowanie lepsza niż druga część, podobała mi się, ale nie nazwę jej arcydziełem.

Nie mam weny na długie opinie na temat tego tytułu, jednak muszę przyznać, że książka mi się podobała. Przeczytałem lekko, w raptem parę dni szkolnych, więc nie dłużyło mi się.
Mimo, że czytało się szybko i dość przyjemnie, to po lekturze czułem niedosyt. Brakowało mi czegoś więcej. Może chodzi o to, że "Kłamca" nie wzbudził we mnie zbyt wielu emocji? Pewnie tak, bo...

Książkę pożyczyłem od znajomej, ponieważ miałem ochotę na coś z nawiązaniami do mitologii nordyckiej. Szczerze mówiąc, dużo czasu jednak minęło zanim się za nią zabrałem, a pierwsze rozdziały szły nieco opornie. Jednak z każdymi kolejnymi wreszcie wczułem się w klimat "Wilków Lokiego" i z czystym sumieniem muszę przyznać, że jest to naprawdę sympatyczna w odbiorze książka. Przyjemny język, który lekko się czyta. Bohaterowie też zdobyli moją sympatię. Mimo, że tytuł ten jest zaliczany jako pozycja raczej dla młodszych czytelników, wcale nie uważam, że osoby nieco starsze nie mają czego w nim szukać. Wręcz przeciwnie, sądzę, że jest to pozycja z którą można się zapoznać bez względu na wiek.

Książkę pożyczyłem od znajomej, ponieważ miałem ochotę na coś z nawiązaniami do mitologii nordyckiej. Szczerze mówiąc, dużo czasu jednak minęło zanim się za nią zabrałem, a pierwsze rozdziały szły nieco opornie. Jednak z każdymi kolejnymi wreszcie wczułem się w klimat "Wilków Lokiego" i z czystym sumieniem muszę przyznać, że jest to naprawdę sympatyczna w odbiorze książka....