Świetna książka. Fascynacja bohaterem ulubionej powieści została bardzo realistycznie opisana. Postać Olgi jest genialnie nakreślona, jej zdolność manipulowania wizerunkiem w zależności od sytuacji jest zarówno urzekająca, jak i przerażająca. Wadą tej książki były niepotrzebne wstawki z Muzeum Powstania Warszawskiego, na szczęście później autorka nie zagłębiała się przesadnie w historię. Okładka jak zwykle urocza, zwłaszcza kotek. ^O^

Świetna książka. Fascynacja bohaterem ulubionej powieści została bardzo realistycznie opisana. Postać Olgi jest genialnie nakreślona, jej zdolność manipulowania wizerunkiem w zależności od sytuacji jest zarówno urzekająca, jak i przerażająca. Wadą tej książki były niepotrzebne wstawki z Muzeum Powstania Warszawskiego, na szczęście później autorka nie zagłębiała się...

Idę jak burza przez te książki, bo lekkie i łatwe, ale nie stępiam brutalnego ostrza analizy. "Michał Jakiśtam" zaczyna się obiecująco i podejmuje niezwykle ciekawy temat domowej i klasowej tyranii. Całkiem nieźle zarysowana zostaje postać głównej bohaterki - dokładnie taka hipokryzja i lawiranctwo, jaką prezentuje Edyta, bywa produktem obsesyjnego nadzoru i nadmiernej surowości. Mechanizmy szkolnego terroru pokazane na przykładzie klasy, w której rządzi socjopatyczna Olga, są odpowiednio niepokojące, a sama Olga stanowi postać nieco bardziej pogłębioną niż typowe wredne suki z literatury dla nastolatek (khm, "Fanfik", khm khm).

Niestety, książka traci moim zdaniem na tym, że zamiast skupić się na tym, co w niej najlepsze, rozmienia się na drobne przez wątki romansowe i metafikcjonalne. Nowak ponownie wprowadza na scenę swoje alter ego, czyli Wandę Rybacką, która pisze te wszystkie "miętowe" książki. Edyta zakochuje się więc w postaci Michała z "Krzywego 10", co jest trochę żenujące (od czasów lektury "Małej księżniczki" w wieku 7 lat nigdy nie identyfikowałam się z postaciami w książkach). Najgorsze, że stanowi powtórkę z rozrywki, bo już w "Diupie" mieliśmy Wiktorię podobnie tonącą we własnych romantycznych fantazjach. Poza tym Edyta spotyka wspomnianego również w "Krzywym 10" Darka, a na końcu sama dostarcza pisarce inspiracji do kolejnej powieści, a Wanda w jednej rozmowie mówi jej, jak ma naprostować swoje życie. Robi to trochę narcystyczne wrażenie (przypomina się takie sobie Exegi monumentum Jacqueline Wilson w "Raz na zawsze", ble),a poza tym strasznie przyspiesza końcówkę, która staje się przez to niewiarygodna.

Najgorsze jest to, że niemal każdy chłopak napotkany przez Edytę i znany z imienia, chyba że jest Kubą lub Tyłkiem, prędzej czy później (zwykle prędzej) zostaje jej adoratorem. O ile większość z tych turboznajomości jakoś się broni - zwłaszcza jako ilustracja hipokryzji i niewdzięczności Edyty - to epizod z Darkiem był tylko denerwujący.

Wnioski końcowe: dobre wątki terroru i przemocy, zepsute wątkami romansowymi, zajmującymi miejsce, które można było poświęcić na faktyczne dojrzewanie Edyty. No, ale może autorka stwierdziła, że główny target powieści lubi właśnie te romanse, nie wiem.

Idę jak burza przez te książki, bo lekkie i łatwe, ale nie stępiam brutalnego ostrza analizy. "Michał Jakiśtam" zaczyna się obiecująco i podejmuje niezwykle ciekawy temat domowej i klasowej tyranii. Całkiem nieźle zarysowana zostaje postać głównej bohaterki - dokładnie taka hipokryzja i lawiranctwo, jaką prezentuje Edyta, bywa produktem obsesyjnego nadzoru i nadmiernej...

Dzisiaj chciałabym przedstawić Wam książkę, która lata temu rozpoczęła moją przygodę z "serią miętową" Ewy Nowak. Czy "Michał Jakiśtam" wytrzymał tę próbę czasu? Zapraszam do czytania!

Edyta Januszewska, gimnazjalistka z Łomży, zmuszona jest wyjechać na parę miesięcy do rodziny matki w Warszawie. Jak twierdzi jej ojciec, po ostatnich wydarzeniach powinna na jakiś czas zejść ludziom z oczu. Czy pobyt w stolicy zmieni w jakiś sposób spojrzenie Edyty na to, co dzieje się w jej domu, a zwłaszcza na despotycznego ojca?

"Michał Jakiśtam" to książka interesująca z wielu względów. Po pierwsze, wspomniana rodzina matki Edyty to znani nam już dobrze (chociażby z tomu pierwszego) Gwidoszowie. Miło było sprawdzić, co u nich słychać, zwłaszcza ciekawy był dla mnie wątek Kuby i Magdy.

Po drugie, wątek Edyty i jej ojca. Autorka wykreowała pana Januszewskiego w świetny sposób - mimo iż pojawia się w powieści zaledwie parę razy, to zawsze, kiedy się to dzieje, czytelnik czuje nieprzyjemny dreszcz. Ojciec ma ogromny wpływ na życie Edyty, zmuszona jest przez niego z przyjaciółmi spotykać się jedynie potajemnie, matka usługuje mężowi w domu, nie śmiąc powiedzieć nawet słowa sprzeciwu. Pan Januszewski wywiera wpływ na córkę nawet będąc daleko od niej - w Warszawie Edyta początkowo nie jest w stanie zrobić niczego, co sama by chciała, ze strachu, że ojciec się o tym dowie.

Po trzecie, wątek Olgi, koleżanki Edyty z nowej szkoły. Dziewczyna jest socjopatką, terroryzuje całą klasę. Edyta początkowo nie jest świadoma zagrożenia, tego, że to z powodu nakazu Olgi jest przez nowych znajomych traktowana okrutnie; nie jest go świadoma także później, kiedy Olga postanawia zmienić front i "przyjaźnić się" z dziewczyną, w sobie wiadomych celach.

- A ty czym byś zaimponował dzisiejszej młodzieży? - Zaczepnie spojrzała na niego Joasia.
- Ja? - Gwidosz podrapał się w czoło. - Ja bym napadł kilka osób albo dokonał kradzieży. Dostałbym długi wyrok, opisałbym to wszystko ze szczegółami w autobiograficznej powieści i wtedy dopiero by mnie podziwiano.

Wreszcie, po czwarte, zdecydowanym plusem powieści są dwa ukazane miejsca: Muzeum Powstania Warszawskiego (po lekturze aż chce się tam pojechać!) oraz Krzywe koło Mrągowa (krótko, bo krótko, ale zawsze). I tu pojawia się kolejny ciekawy wątek, tzn. fascynacja bohaterem literackim. Przyznam, że z tego wątku można było wycisnąć nieco więcej, ale przyznajmy - mimo wszystko ciekawie, że się to w ogóle gdzieś w literaturze pojawia.

Oczywiście musiał pojawić się także jakiś minus. Autorka chyba przesadziła z ilością chłopaków starających się o względy Edyty, przez co całość sprawiła raczej mało prawdopodobne wrażenie. Standardem książkowym jest dwóch adoratorów, raz spotkałam się z czterema ("Imieniny" Małgorzaty Musierowicz),a tu było aż sześciu!

Jak jednak widać, plusów było zdecydowanie więcej. Mogę więc oznajmić wszem i wobec, że powieść ta przetrwała próbę czasu! :)

https://arnikaczyta.blogspot.com/2021/09/despotyczny-ojciec-i-socjopatyczna.html

Dzisiaj chciałabym przedstawić Wam książkę, która lata temu rozpoczęła moją przygodę z "serią miętową" Ewy Nowak. Czy "Michał Jakiśtam" wytrzymał tę próbę czasu? Zapraszam do czytania!

Edyta Januszewska, gimnazjalistka z Łomży, zmuszona jest wyjechać na parę miesięcy do rodziny matki w Warszawie. Jak twierdzi jej ojciec, po ostatnich wydarzeniach powinna na jakiś czas...

Książka dosyć lekka, przeczytałam ją w 2 dni. Przyjemnie się czyta, ciekawa fabuła i wydarzenia. Jedyne co mi się w tej książce nie podobało to była główna bohaterka. Przepraszam ale tej dziewczyny nie mogłam zdzierżyć w niektórych momentach. Choć mam wrażenie, że wraz z upływem stron dziewczyna zmieniała się na lepsze. Polecam.

Książka dosyć lekka, przeczytałam ją w 2 dni. Przyjemnie się czyta, ciekawa fabuła i wydarzenia. Jedyne co mi się w tej książce nie podobało to była główna bohaterka. Przepraszam ale tej dziewczyny nie mogłam zdzierżyć w niektórych momentach. Choć mam wrażenie, że wraz z upływem stron dziewczyna zmieniała się na lepsze. Polecam.

Jeszcze zanim zaczęłam czytać tą książkę myślałam, że będzie to kolejna świetna (a przynajmniej bardzo dobra) część z serii "Miętowej. Niestety się rozczarowałam. A najbardziej to główną bohaterką - Edytą. Nie przypadła mi do gustu. Ona wydaje mi się faktycznie trochę "zdemoralizowana" i jakby dwulicowa oraz nielojalna.
Michał, Cezary,(nie wspominając, jeszcze Łukasz) Szymon, Alek, Kamil - można by układać wyliczankę. Wyliczankę z imion chłopców, z którymi zawsze niby szczerze i na poważnie zadaję się Edyta. Uważam, że bohaterka musi być co najmniej niestała w uczuciach. Dadając do tego, to że chyba Edyta sama nie wie czego chce. Wydaje mi się nielojalna.
Lecz to jest moje zdanie. Mogę się mylić. A mogę mieć rację, że Edyta faktycznie nie jest fair. Lub jest co celowy zabieg autorki by szczególnie uwypuklić momenty, których bohaterka zachowuje się beznadziejnie. Ku naszej przestrodze by tak nie postępować. I może to jest kwintesencja tej książki?

(PS Ta książka chyba jednak nie jest taka głupia.)

Jeszcze zanim zaczęłam czytać tą książkę myślałam, że będzie to kolejna świetna (a przynajmniej bardzo dobra) część z serii "Miętowej. Niestety się rozczarowałam. A najbardziej to główną bohaterką - Edytą. Nie przypadła mi do gustu. Ona wydaje mi się faktycznie trochę "zdemoralizowana" i jakby dwulicowa oraz nielojalna.
Michał, Cezary,(nie wspominając, jeszcze Łukasz)...

Przyjemnie się czytało. Książki Pani Ewy są naprawdę dobre.

Przyjemnie się czytało. Książki Pani Ewy są naprawdę dobre.

Kolejna moja przeczytana książka Ewy Nowak oczarowała mnie i zaskoczyła bardzo wspaniale napisana, fabuła niezwykła, trzymała w napięciu powieść.
Historia opowiada o rodzinie Gwidoszów, kiedy przyjeżdża ich kuzynka Edyta z Łomży, dziewczynie trudno za klimatyzować się w nowym otoczeniu i środowisku.
W szkole jest obiektem szykanowań i kpin wyśmiewana jest przez koleżanki,, doznaje przykrości.
Troszkę irytująca była główna bohaterka irytowała mnie.

Był też Michał Jakiś tam, ale mało napisano o tym chłopaku, więcej było o Edycie, z którą się nie zaprzyjaźniłam straszna była.
Książka pełna emocji, wzruszeń mi dostarczyła, jest to młodzieżówka, obyczajowa powieść, a ja takie lubię czytać zaciekawiła mnie, wciąga bez reszty.
Książka przyjemna, sympatyczna i urokliwa miło się czyta po prostu zrelaksowała mnie, zapewniła relaks, jestem zachwycona tą książką nie spodziewałam się, że taka dobra jest, poruszyła moje serce.

Kolejna moja przeczytana książka Ewy Nowak oczarowała mnie i zaskoczyła bardzo wspaniale napisana, fabuła niezwykła, trzymała w napięciu powieść.
Historia opowiada o rodzinie Gwidoszów, kiedy przyjeżdża ich kuzynka Edyta z Łomży, dziewczynie trudno za klimatyzować się w nowym otoczeniu i środowisku.
W szkole jest obiektem szykanowań i kpin wyśmiewana jest przez koleżanki,,...

motto:
Jestem egzemplarz człowieka,
A to znaczy - diabli, czyśćcowy i boski.
Jacek Kaczmarski, "Rozmowa"
%
- Tato, to jest Szymon, mój chłopak.
Ojciec wstał. Zacisnął usta. Usiadł i znów wstał. Podszedł do Szymona i bez słowa podał mu rękę.
- To my idziemy do mnie.
...
%
- Kochanie, proszę, abyś podała mi kawę.
Mama spojrzała na niego. Z kieszeni fartucha wyciągnęła kartkę, którą dała jej Edyta, i drżącym głosem przeczytała:
- A może tak raz ty byś mi zrobił, kochanie?
Andrzej spojrzał na żonę, jakby pierwszy raz w życiu ją zobaczył, po czym wstał i powiedział:
- Dobrze, tylko musisz mi pokazać, co i jak. Przecież to nie może być jakoś szczególnie trudne.
...
%
To niesamowite uczucie nie bać się nikogo.
.

motto:
Jestem egzemplarz człowieka,
A to znaczy - diabli, czyśćcowy i boski.
Jacek Kaczmarski, "Rozmowa"
%
- Tato, to jest Szymon, mój chłopak.
Ojciec wstał. Zacisnął usta. Usiadł i znów wstał. Podszedł do Szymona i bez słowa podał mu rękę.
- To my idziemy do mnie.
...
%
- Kochanie, proszę, abyś podała mi kawę.
Mama spojrzała na niego. Z kieszeni fartucha wyciągnęła kartkę,...

Przeczytałam te książkę w dwa dni.Bardzo mi się spodobała.Nie jestem typem "mola książkowego", ale tak książka poruszyła mnie dogłębni.Zafascynowała mnie historia głównej bohaterki.Edyta zafascynował mnie swą wyobraźnią i sposobem poznawania innych ludzi.

Przeczytałam te książkę w dwa dni.Bardzo mi się spodobała.Nie jestem typem "mola książkowego", ale tak książka poruszyła mnie dogłębni.Zafascynowała mnie historia głównej bohaterki.Edyta zafascynował mnie swą wyobraźnią i sposobem poznawania innych ludzi.

Ciekawa książka. Na początku trochę nudnawa. Najlepsza końcówka ale czytałam lepsze książki Ewy Nowak.

Ciekawa książka. Na początku trochę nudnawa. Najlepsza końcówka ale czytałam lepsze książki Ewy Nowak.