Nazwisko Jacqueline Wilson sugeruje powieść dla młodzieży.
Tytuł "Pocałunek" sugeruje historię romantyczną.
Okładka sugeruje... problemy.

Jest tu pocałunek (nawet nie jeden),są i problemy.
O czyj pocałunek i jakie problemy chodzi?

Autorka znana jest z poruszania trudnych tematów.
Ubiera je w proste słowa, opisuje jak zwykłe zdarzenia.
"Pocałunek" jest subtelną opowieścią o przyjaźni,
zafascynowaniu, miłości i... manipulacji.


Dwoje nastolatków sąsiaduje i przyjaźni się od najmłodszych lat.
Mają wspólne wspomnienia, tajemny język i własny wymyślony świat.
Ufają sobie, czują się ze sobą dobrze i swobodnie.
Sylvie wierzy, że kiedyś zostanie żoną Carla.

Tymczasem każde z nich idzie do innej szkoły, ma nowych kolegów / koleżanki.
Sylvie nie chce już wyglądać dziecinnie, ale wciąż jest po dziecięcemu naiwna,
a jej nowa przyjaciółka ma wielki tupet i dyktatorski "talent".
Elokwentny, o artystycznych zapędach Carl zainteresował się piłką / piłkarzem,
więc mniej czasu poświęca zabawom z Sylvie.

Czy ich drogi się rozejdą?
Co z ich przyjaźnią?

W tle problemy i miłości dorosłych.



https://bajdocja.blogspot.com/2024/03/pocaunek.html

Nazwisko Jacqueline Wilson sugeruje powieść dla młodzieży.
Tytuł "Pocałunek" sugeruje historię romantyczną.
Okładka sugeruje... problemy.

Jest tu pocałunek (nawet nie jeden),są i problemy.
O czyj pocałunek i jakie problemy chodzi?

Autorka znana jest z poruszania trudnych tematów.
Ubiera je w proste słowa, opisuje jak zwykłe zdarzenia.
"Pocałunek" jest subtelną opowieścią...

Sylvie i Carl znają się od dzieciństwa i przyjaźnią są wspaniałymi,świetnymi przyjaciółmi chodzą do jednej szkoły,wspólnie się bawią jedzą posiłki w jednym i w drugim domu.
Mają magiczny własny świat także też Szklaną Altanę.

Uwielbiam mlodzieżówki poczytać bardzo interesujące,fajne są.
A ta książka fajna,niezwykła była trudno było mi się oderwać od książki.
Z wielką przyjemnością i satysfakcją przeczytałam doskonała lektura na lato.

Sylvie i Carl znają się od dzieciństwa i przyjaźnią są wspaniałymi,świetnymi przyjaciółmi chodzą do jednej szkoły,wspólnie się bawią jedzą posiłki w jednym i w drugim domu.
Mają magiczny własny świat także też Szklaną Altanę.

Uwielbiam mlodzieżówki poczytać bardzo interesujące,fajne są.
A ta książka fajna,niezwykła była trudno było mi się oderwać od książki.
Z wielką...

Mimo że czytałam "Pocałunek" wiele lat temu, wciąż pamiętam uczucia towarzyszące mi przy lekturze. To była bardzo realistyczna historia - bez przebojowych pięknych gwiazdeczek, cudownych imprez, wielkich miłości, czyli stałych elementów gniotów dla nastolatek - gdzie w wielu momentach utożsamiałam się ze skrytą, wstydliwą bohaterką. Czułam wtedy, że nie jestem sama. Rozumiałam jej niektóre problemy i "wybory". Kibicowałam jej i złościłam się na nią...
Generalnie, mam teraz ochotę wziąć ją ponownie do ręki :) a mając jakieś 12 lat czytałam ją przynajmniej dwa razy. To chyba moja najbardziej wartościowa z tamtego okresu.

Mimo że czytałam "Pocałunek" wiele lat temu, wciąż pamiętam uczucia towarzyszące mi przy lekturze. To była bardzo realistyczna historia - bez przebojowych pięknych gwiazdeczek, cudownych imprez, wielkich miłości, czyli stałych elementów gniotów dla nastolatek - gdzie w wielu momentach utożsamiałam się ze skrytą, wstydliwą bohaterką. Czułam wtedy, że nie jestem sama....

Sesja, sesja, robić coś trzeba, a ja wygrzebuję książki od mojej ulubionej autorki z czasów gimnazjum. Myślałem, że jestem już za stary na takie pozycje, ale sięgając po takie historie, utwierdzam się w przekonaniu, że na twórczość Pani Wilson, nigdy za stary jednak nie będę :)
Jak zwykle, język jest cudownie prosty, nie ma przynudzających opisów, czyta się bardzo lekko i przyjemnie. Co nie zmienia faktu, że jednocześnie można się dobrze uśmiać, jak i zaraz porządnie wzruszyć. Lubię kiedy książka pozwala na odczuwanie tych dwóch rzeczy, w dodatku w całkiem dobrze wyważonych proporcjach, przynajmniej w moim osobistym odczuciu.
Coś czego tylko bym się czepiał to jednak przerysowane postaci. Wiem, że zapewne chodziło też o ukazanie kontrastu między "dojrzałą" Mirandą, a dziecinną Sylvie, ale mimo wszystko, jakoś nie do końca pasowało mi wiele ich zachowań w odniesieniu do trzynastolatków.
Z drugiej strony podobają mi się problemy w niej poruszane i z czystym sumieniem mogę książkę polecić i młodszym osobom, które są w wieku podobnym do bohaterów, ale i tym starszym, które niby ten etap mają za sobą, ale nie oszukujmy się, nawet dorosły człowiek może w tej historii znaleźć jakieś sytuacje wręcz z życia wzięte.
Polecam szczerze, zresztą jak każdą pozycję autorki, bo na dobrą sprawę, nie umiałbym wybrać najlepszej, gdyż każda jest wyjątkowa :)

Sesja, sesja, robić coś trzeba, a ja wygrzebuję książki od mojej ulubionej autorki z czasów gimnazjum. Myślałem, że jestem już za stary na takie pozycje, ale sięgając po takie historie, utwierdzam się w przekonaniu, że na twórczość Pani Wilson, nigdy za stary jednak nie będę :)
Jak zwykle, język jest cudownie prosty, nie ma przynudzających opisów, czyta się bardzo lekko i...

Co prawda koniec książki mnie zaskoczył, ale zaszokowało mnie to, że bohaterzy mają dopiero po 13 lat, a już zaczynają się wątki o homoseksualizmie, mało tego o dziewczynach opowiadających o swoich przeżyciach seksualnych. Nie wyobrażam sobie, aby dzieci w tym wieku tak się zachowywały, jak opisuje książka.

Co prawda koniec książki mnie zaskoczył, ale zaszokowało mnie to, że bohaterzy mają dopiero po 13 lat, a już zaczynają się wątki o homoseksualizmie, mało tego o dziewczynach opowiadających o swoich przeżyciach seksualnych. Nie wyobrażam sobie, aby dzieci w tym wieku tak się zachowywały, jak opisuje książka.

Hmm... Przez cały czas trwania opowieści wszyscy pytają wszystkich o to, "co się dzieje z Carlem?", a na końcu się okazuje, że oni wszyscy domyślili się prawdy już dawno. Może i czepiam się niepotrzebnie, ale trochę to naciągane...

Hmm... Przez cały czas trwania opowieści wszyscy pytają wszystkich o to, "co się dzieje z Carlem?", a na końcu się okazuje, że oni wszyscy domyślili się prawdy już dawno. Może i czepiam się niepotrzebnie, ale trochę to naciągane...

Książka jest dobra. We właściwy sposób porusza problem tolerancji. Jest przekonująca, emocjonująca. Po prostu dobra, ale jak dla mnie- nic więcej.

Książka jest dobra. We właściwy sposób porusza problem tolerancji. Jest przekonująca, emocjonująca. Po prostu dobra, ale jak dla mnie- nic więcej.

Przeczytana w oryginale. Męcząca. 13-latkowie pijący alkohol, odbijający chłopaków, kręcący tyłkami i opowiadający o swoich przeżyciach seksualnych. Tragedia.

Przeczytana w oryginale. Męcząca. 13-latkowie pijący alkohol, odbijający chłopaków, kręcący tyłkami i opowiadający o swoich przeżyciach seksualnych. Tragedia.

Jaka to była wartościowa młodzieżówka! Szkoda, że trafiam na nią po dwudziestym którymś roku życia, ale może kiedyś uda mi się namówić na nią jakąś trzynastolatkę i pokocha Wilson, kto wie.

Jaka to była wartościowa młodzieżówka! Szkoda, że trafiam na nią po dwudziestym którymś roku życia, ale może kiedyś uda mi się namówić na nią jakąś trzynastolatkę i pokocha Wilson, kto wie.

Bardzo ładna młodzieżowa książka!Z moją siostrą ją czytałyśmy bardzo fajna.Gdy by mi jej nie poleciła to bym jej nie przeczytała .Polecam!!

Bardzo ładna młodzieżowa książka!Z moją siostrą ją czytałyśmy bardzo fajna.Gdy by mi jej nie poleciła to bym jej nie przeczytała .Polecam!!