Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Brutalna, brutalna i jeszcze raz brutalna. Intrygi, morderstwa, gwałty i td. Ale jak ciekawie się czyta ! Dla mnie nowy wymiar fantasty. Magia przedstawiona w sposób dla mnie nowy. Nowatorski wręcz. Zdarzało się, że niektóre zdania musiałem przeczytać kilka razy, żeby móc wyobrazić sobie co tak naprawdę dzieje się w książce. Liczne wątki które nie mają ze sobą wiele wspólnego by z czasem, razem skleić się w logiczną całość. Im dalej tym ciekawiej. Polecam.

Brutalna, brutalna i jeszcze raz brutalna. Intrygi, morderstwa, gwałty i td. Ale jak ciekawie się czyta ! Dla mnie nowy wymiar fantasty. Magia przedstawiona w sposób dla mnie nowy. Nowatorski wręcz. Zdarzało się, że niektóre zdania musiałem przeczytać kilka razy, żeby móc wyobrazić sobie co tak naprawdę dzieje się w książce. Liczne wątki które nie mają ze sobą wiele...

Z pozoru prosta opowieść. Jest zagrożenie, jest misja i tylko jedna osoba która może ją wykonać. Czas wyruszyć w podróż. Po drodze do głównego celu liczne przygody, niebezpieczeństwa oraz przypadkowo napotkane postaci ubarwiające fabułę. Fabułę prostą na pierwszy rzut oka. Grupka "szczęśliwców" którzy przetrwali katastrofę nuklearną i w podziemiach metra zaczynają nowe życie. Mamy więc odrębne filozofie, ideały, ugrupowania i przekonania religijne oraz polityczne. W wielu fragmentach książki autor zawiera rozmyślenia o człowieku i poszukiwaniu sensu istnienia. Bardzo ciekawe rozmyślenia. Czasami jednak wydawało mi się że przeżycie w tak trudnym środowisku wymagałoby dużo większego wysiłku niż opisano to w książce. Metro 2033 nie obfituję w wartką akcję, choć zwroty akcji następują niemal w każdym rozdziale. Do wszystkiego należy dodać typowy post apokaliptyczny arsenał broni oraz groźne zmutowane stworzenia. . Czyta się bardzo dobrze, a samo zakończenie zaskakujące i według mnie bardzo ciekawe. Nigdy nie przepadałem za since fiction ale ten tytuł mogę polecić z czystym sumieniem.

Z pozoru prosta opowieść. Jest zagrożenie, jest misja i tylko jedna osoba która może ją wykonać. Czas wyruszyć w podróż. Po drodze do głównego celu liczne przygody, niebezpieczeństwa oraz przypadkowo napotkane postaci ubarwiające fabułę. Fabułę prostą na pierwszy rzut oka. Grupka "szczęśliwców" którzy przetrwali katastrofę nuklearną i w podziemiach metra zaczynają nowe...

Ostatnia część o historii Katniss jest według mnie najgorszą z całej trylogii. Wiedziałem że sensowne dokończenie wątku kończącego drugi tom nie będzie łatwe. Mimo wszystko autorka w miarę dobrze podołała zadaniu. Ostateczne porachunki z Kapitolem w znacznej mierze opierały się na kręceniu filmów propagujących rebelię. Znaczną część książki bohaterka spędziła w szpitalu lub na skraju załamania nerwowego. Do tego za mało akcji jak dla mnie oraz za dużo technologii rodem z kosmosu. Wiem, to nie zachęca. Jednak opowieść czyta się bardzo szybko i lekko. Brnie się przez kolejne strony głównie przez chęć poznania zakończenia, a te jest w pewnym sensie zaskakujące i całkiem zgrabnie kończy trylogię. Osobiście zachęcam najbardziej do przeczytania części pierwszej. Jeśli ktoś przeczyta część pierwszą to do dokończenia całej trylogii zachęcać już nie trzeba.

Ostatnia część o historii Katniss jest według mnie najgorszą z całej trylogii. Wiedziałem że sensowne dokończenie wątku kończącego drugi tom nie będzie łatwe. Mimo wszystko autorka w miarę dobrze podołała zadaniu. Ostateczne porachunki z Kapitolem w znacznej mierze opierały się na kręceniu filmów propagujących rebelię. Znaczną część książki bohaterka spędziła w szpitalu lub...

Malownicze, małe miasteczko Salem gdzie życie przebiega leniwie i spokojnie. Przynajmniej pozornie. Wśród murów domów z ludzi wychodzi mroczniejsza strona. Właśnie poznawanie losów, tajemnic i upodobań mieszkańców było dla mnie najciekawsze w tej opowieści. Do tego należy dodać walkę z mrocznymi siłami oraz potężnym wrogiem. Autor zgrabnie miesza wątki, uchyla krok po kroku rąbka tajemnicy dzięki czemu progresywnie nasyca naszą ciekawość. Książka klimatyczna i czyta się bardzo przyjemnie. Czytałem, że King nie był zadowolony z zakończenia i dlatego powstało również alternatywne. Ja jednak nie mam zastrzeżeń. Lektura co prawda nie jeży włosów na głowie ale i tak serdecznie polecam.

Malownicze, małe miasteczko Salem gdzie życie przebiega leniwie i spokojnie. Przynajmniej pozornie. Wśród murów domów z ludzi wychodzi mroczniejsza strona. Właśnie poznawanie losów, tajemnic i upodobań mieszkańców było dla mnie najciekawsze w tej opowieści. Do tego należy dodać walkę z mrocznymi siłami oraz potężnym wrogiem. Autor zgrabnie miesza wątki, uchyla krok po kroku...

Bardzo wybuchowa książka. Pełna humoru i ciekawych zwrotów akcji. Historia życia Alana jak i jego ostatnia przygoda są zwariowane, wręcz absurdalne, jednak książę czyta się bardzo dobrze. Fabuła pokazuje, że w każdym wieku, może na nas czekać masa ciekawych doświadczeń. Trzeba tylko wstać z fotela i zrobić pierwszy krok. Wygląda na to, że życie zaczyna się po setce :D

Bardzo wybuchowa książka. Pełna humoru i ciekawych zwrotów akcji. Historia życia Alana jak i jego ostatnia przygoda są zwariowane, wręcz absurdalne, jednak książę czyta się bardzo dobrze. Fabuła pokazuje, że w każdym wieku, może na nas czekać masa ciekawych doświadczeń. Trzeba tylko wstać z fotela i zrobić pierwszy krok. Wygląda na to, że życie zaczyna się po setce :D

Wojciecha Cejrowskiego kocha się albo nienawidzi. Ten typ tak ma. Ale nie można nie zgodzić się z faktem, że pisarzem jest rewelacyjnym. "Wyspa na Prerii" jest książką pełną barwnych postaci i humoru z dużą domieszką kurzu, traw i drewna. Autor w ciekawy i przystępny sposób opowiada o obyczajach mieszkańców dzikiego zachodu oraz środowisku naturalnym prerii. Gwarantuje, że po przeczytaniu tej książki każdy będzie rozważał zakup swojego małego domku na prerii.

Wojciecha Cejrowskiego kocha się albo nienawidzi. Ten typ tak ma. Ale nie można nie zgodzić się z faktem, że pisarzem jest rewelacyjnym. "Wyspa na Prerii" jest książką pełną barwnych postaci i humoru z dużą domieszką kurzu, traw i drewna. Autor w ciekawy i przystępny sposób opowiada o obyczajach mieszkańców dzikiego zachodu oraz środowisku naturalnym prerii. Gwarantuje, że...

Powieść po prostu wybitna ! Historia Hazel i Augustusa każdemu zapadnie w pamięć. Ciekawi bohaterowie, humor, mistrzowskie dialogi i cięte riposty, wzloty i upadki, momenty smutne oraz wzruszające, liczne okazje do rozmyśleń, to tylko niektóre z elementów zawartych w tej książce. Fabuła spójna i wciągająca jak tornado. Nie znalazłem w tej książce żadnego zbędnego zdania, a może nawet słowa. Bardzo prawdopodobne, że kiedy zaczniesz czytać to zatrzymasz się dopiero na podziękowaniach od autora. Gorąco polecam ! Kiedy dorosły chłop płacze jak niemowle to wiedz, że coś się dzieje :)

Powieść po prostu wybitna ! Historia Hazel i Augustusa każdemu zapadnie w pamięć. Ciekawi bohaterowie, humor, mistrzowskie dialogi i cięte riposty, wzloty i upadki, momenty smutne oraz wzruszające, liczne okazje do rozmyśleń, to tylko niektóre z elementów zawartych w tej książce. Fabuła spójna i wciągająca jak tornado. Nie znalazłem w tej książce żadnego zbędnego zdania, a...

Nie będę ukrywał, że kupiłem tę książkę głównie ze względu na dwa opowiadania związane z pewnym gościem z Rivii i na tych faktycznie nie zawiodłem się. Autor serwuje nam dziesięć opowiadań o tematyce rozmaitej. W zbiorze są takie gatunki jak fantasy, SF oraz horror ale w tym ostatnim według mnie pisarz nie sprawdził się. Opowiadania mają nierówny poziom i dlatego postanowiłem ocenić każde z nich osobno:

„Droga, z której się nie wraca” - 7/10
„Muzykanci” - 6/10
„Tandaradei!” - 4/10
„W leju po bombie” - 8/10
„Coś się kończy, coś się zaczyna” - 9/10
„Bitewny pył” - 6/10
„Złote popołudnie” - 9/10
„Zdarzenie w Mischief Creek” - 6/10
„Spanienkreuz” - 6/10
„Maladie” - 7/10

Podczas czytania tego zbioru pojawia się dużo zwrotów obcojęzycznych co sprawia,że poligloci zaczerpną z czytania więcej przyjemności. Niestety ja się do nich nie zaliczam. Osoby które znają twórczość Sapkowskiego zachęcam do sięgnięcia po tę książkę. Jeśli z Sapkowskim styczności nie miałeś to na pierwszy rzut polecam "Ostatnie życzenie" lub "Narrenturm".

Nie będę ukrywał, że kupiłem tę książkę głównie ze względu na dwa opowiadania związane z pewnym gościem z Rivii i na tych faktycznie nie zawiodłem się. Autor serwuje nam dziesięć opowiadań o tematyce rozmaitej. W zbiorze są takie gatunki jak fantasy, SF oraz horror ale w tym ostatnim według mnie pisarz nie sprawdził się. Opowiadania mają nierówny poziom i dlatego...

Krótko. Jeśli ktoś przeczytał pierwszą część nie trzeba go zachęcać do drugiej i słusznie. Osoby które nie zetknęły się jeszcze z tą trylogią odsyłam do "Igrzysk śmierci". "W pierścieniu ognia" jest bardzo dobrą książką z ciekawą fabułą i wartką akcją ale nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że autorka zaserwowała mi nieco podstarzały kotlet w nowym sosie. Danie jednak okazało się całkiem smaczne. Nie pozostaje nic innego jak dokończenie trylogii i przekonanie się jaki będzie finał historii Katniss.

Krótko. Jeśli ktoś przeczytał pierwszą część nie trzeba go zachęcać do drugiej i słusznie. Osoby które nie zetknęły się jeszcze z tą trylogią odsyłam do "Igrzysk śmierci". "W pierścieniu ognia" jest bardzo dobrą książką z ciekawą fabułą i wartką akcją ale nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że autorka zaserwowała mi nieco podstarzały kotlet w nowym sosie. Danie jednak okazało...

Powieść "Cienka czerwona linia" jest z całą pewnością książką przeciwko wojnie. Niemal na każdej stronie wymieniane są przykłady jak bezsensownym precederem jest wojna, która generuje jedynie cierpienie i okrucieństwo. Przykłady te nie są jednak podane nachalnie i w wyraźny sposób pokazują, że z wojny nikt nie wychodzi zwycięsko. Strach przed śmiercią, strach o przyjaciół, wyczerpanie fizyczne i psychiczne, lęk przed własnym tchórzostwom, tropikalne choroby i insekty, tęsknota za kobietami oraz świadomość że jest się jedynie trybikiem w wojennej maszynie to tylko niektóre udręki żołnierzy. Amerykanie nie są jednak aniołkami, a skrajne okrucieństwo objawia się u żołnierzy Cesarstwa Japońskiego jak również armii Amerykańskiej. Mną osobiście wstrząsnęło to jak zagłodzeni, chorzy oraz słabo uzbrojeni Japończycy mocny opór stawiali Amerykanom. W książce nie ma opisanych skomplikowanych taktyk wojennych oraz specjalistycznego opisu sprzętu wojskowego, a autor skupia się głównie na emocjach żołnierzy. Książkę czytało mi się bardzo dobrze, a fakt, że czytałem wydanie z 1984 roku, które zostało nadgryzione zębem czasu dodawało nieco II wojennego klimatu.

Powieść "Cienka czerwona linia" jest z całą pewnością książką przeciwko wojnie. Niemal na każdej stronie wymieniane są przykłady jak bezsensownym precederem jest wojna, która generuje jedynie cierpienie i okrucieństwo. Przykłady te nie są jednak podane nachalnie i w wyraźny sposób pokazują, że z wojny nikt nie wychodzi zwycięsko. Strach przed śmiercią, strach o przyjaciół,...

W wyniku katastrof ekologicznych, wojen i chorób przestaje istnieć Ameryka Północna jaką znamy. W jej miejscu rozciąga się teraz państwo Panem z dominującym miastem Kapitolem oraz podporządkowanymi mu dwunastoma dystryktami. Niestety władze Kapitolu nie należą do miłosiernych i altruistycznych. Niegdyś dystrykty próbowały obalić stolice jednak rebelia została krwawo stłumiona. Dla przypomnienia tamtych zdarzeń i ku przestrodze, władze organizują co roku "głodowe igrzyska". Dwudziestu czterech uczestników w wieku od 12 do 18 lat muszą walczyć na śmierć i życie na arenie. Przeżywa tylko jeden. Naszą bohaterkę poznajemy tuż przed losowaniem do igrzysk. Katniss jest mieszkanką dystryktu dwunastego, jednego z biedniejszych gdzie ludzie zajmują się górnictwem. Jej codzienne życie jest walką o przetrwanie. Po śmierci ojca staje się głową rodziny. Katniss poluje, uprawia zbieractwo i handel aby zapewnić swojej matce i nastoletniej siostrze podstawowe potrzeby. Robi wszystko aby chronić bliskich. Gdy Prim - młodsza siostra Katniss zostaje wylosowana jako uczestniczka igrzysk, główna bohaterka zgłasza się w zastępstwie. Tak pokrótce rysuje się fabuła. Szczerze mówiąc niechętnie zabierałem się do "Igrzysk śmierci". Trochę za bardzo zalatywało komerchą. Wszyscy zachwycali się filmem, a wizja nastolatków biegających i zabijających się nawzajem wydawała mi się głupim pomysłem. No ale skoro tak wiele osób chwali i film i książkę to chyba coś w tym jest, no nie ? Na szczęście myliłem się na całej płaszczyźnie. Książka jest bardzo wciągająca. Zasady igrzysk oraz cała ich otoczka jest bardzo dobrze przemyślana co zwiększa realizm. Głowna bohaterka też przypadła mi do gustu. Z zewnątrz twarda jak skała, a w środku czuła i łagodna. Twarde życie w dystrykcie przygotowało ją dobrze do piekła areny. W książce jest wiele retrospekcji dzięki którym wiemy jak Katniss udawało się przetrwać w dystrykcie oraz jak tą wiedzę wykorzystała w walce. Dodatkowo poznajemy genezę jej charakteru i poglądów co stwarza mocną wieź między czytelnikiem a bohaterką. Książkę polecam, jest bardzo ciekawa i skłania do refleksji jak sami byśmy się zachowali na miejscu zawodników. Zabieram się do części drugiej !

W wyniku katastrof ekologicznych, wojen i chorób przestaje istnieć Ameryka Północna jaką znamy. W jej miejscu rozciąga się teraz państwo Panem z dominującym miastem Kapitolem oraz podporządkowanymi mu dwunastoma dystryktami. Niestety władze Kapitolu nie należą do miłosiernych i altruistycznych. Niegdyś dystrykty próbowały obalić stolice jednak rebelia została krwawo...

Życie Carrie White nie należało do najłatwiejszych. Dzielenie wspólnego dachu z matką, ortodoksyjną chrześcijanką i na dodatek sadystką. W szkole "koledzy" robili z niej pośmiewisko i kozła ofiarnego wiecznych, niekończących się okrutnych żartów. Pomimo to Carrie byłą osobą raczej spokojną, jednak posiadającą bardzo rzadki dar telekinezy. Dar ten zaczął się ujawniać coraz silniej i główna bohaterka odkryła, że można go trenować i kontrolować w łatwy sposób. Nudna i bezsensowna egzystencja Carrie ma szansę się zmienić gdy korzysta z zaproszenia przystojnego Tommiego na bal maturalny. Wszystko układało się świetnie, pierwsza zabawa panny White okazała się wspaniała i miała pozostać w jej pamięci jako najlepszy dzień w jej życiu. Niestety sen na jawie skończył się gdy Carrie stała się ofiarą ostatniego, najgorszego jak dotychczas upokorzenia. Mieszanka strachu, nienawiści i chęć zemsty w połączeniu z nieprzeciętnymi zdolnościami TK dają mieszankę wybuchową, a w malutkim miasteczku Chamberlain nastaje apokalipsa. Stephen King jest nieprzeciętnym pisarzem. Nie przemawia za tym jedynie fakt, że już jego debiutancka książka okazała się bestsellerem i doczekała się dwóch ekranizacji. Pan King wydał mnóstwo poczytnych książek, tworzy od wielu lat, a mimo to nie brakuje mu pomysłów i cały czas zachwyca czytelników najwyższą pisarską formą. Zachęcam do przeczytania "Carrie" każdemu kto jeszcze nie zetknął się z twórczością Kinga. Pomyślcie tylko. Skoro debiut jest tak rewelacyjny to jakie wspaniałe książki powstały kiedy dodać do siebie talent i wieloletnie doświadczenie pisarskie ?

Życie Carrie White nie należało do najłatwiejszych. Dzielenie wspólnego dachu z matką, ortodoksyjną chrześcijanką i na dodatek sadystką. W szkole "koledzy" robili z niej pośmiewisko i kozła ofiarnego wiecznych, niekończących się okrutnych żartów. Pomimo to Carrie byłą osobą raczej spokojną, jednak posiadającą bardzo rzadki dar telekinezy. Dar ten zaczął się ujawniać coraz...

Przez pierwsze 40 stron męczyłem się z książką niemiłosiernie. Jako student biologii i teriolog z zamiłowania nie mogłem zdzierżyć w jaki sposób autor przedstawił wilki i życie watahy. Wilki pożerające psy i ludzi, wilki zabijające się wzajemnie i to jeszcze za pomocą podstępu, wszechobecna brutalność. Już podejmowałem decyzje żeby rzucić książkę w kąt i zapomnieć o niej jak najszybciej. Postanowiłem jednak poczekać aż do fabuły włączy się główny bohater. Teraz kiedy piszę tę opinię bardzo ciesze się z podjętej przeze mnie decyzji. Narodziny szarego szczeniaka wszystko zmieniły. Książkę zaczęło czytać się nad wyraz dobrze i nie przeszkadzały mi już aspekty ekologiczne. Losy Białego Kła wciągnęły mnie bez reszty. Naprawdę przeżywałem wszystkie jego zderzenia z brutalną rzeczywistością i okrucieństwem człowieka. Bardzo przywiązałem się do bohatera i sprawiło mi wielką radość kiedy udało wyrwać mu się z piekła na ziemi i zaznać miłości dobrych ludzi. Autor w bardzo ciekawy sposób pokazywał świat i jego poznawanie z punktu widzenia Białego Kła. Fenomenem jest też dla mnie fakt jak wspaniałego bohatera można wykreować pomimo tego, że nie wypowiada żadnej kwestii (z wiadomych powodów). Tym nie mniej dziwi mnie trochę, że książka jest kierowana dla dzieci i młodzieży gdyż jest w niej mnóstwo przemocy a trup ścieli się gęsto. Mimo moich narzekań na początku, wiem że książka zasługuje na bardzo wysoką ocenę. Polecam przeczytanie jej nie zważając na swój wiek. Mnie dostarczyła bardzo dużo emocji. Jednak należy uświadomić sobie, że powieść ma już ponad 100 lat i postrzeganie wilków zmieniło się na przestrzeni wieku. Z całą pewnością książki tej nie można traktować jak publikacji będących źródłem wiedzy o wilkach i należy przyjąć ją jako fikcje literacką, która ma przede wszystkim dostarczać wrażeń. Na koniec ostrzegam, że nauka o biologii gatunku Canis lupus przy pomocy tej książki, byłaby porównywalna z nauką historii na bazie kreskówek o Asterixie i Obelixie.

Przez pierwsze 40 stron męczyłem się z książką niemiłosiernie. Jako student biologii i teriolog z zamiłowania nie mogłem zdzierżyć w jaki sposób autor przedstawił wilki i życie watahy. Wilki pożerające psy i ludzi, wilki zabijające się wzajemnie i to jeszcze za pomocą podstępu, wszechobecna brutalność. Już podejmowałem decyzje żeby rzucić książkę w kąt i zapomnieć o niej...

Czy można pokonać kajakiem drugą co do wielkości rzekę Ameryki Południowej ? Wiktor Ostrowski pokazuje że tak ! Szaleńczy zakład posyła go wprost w objęcia Wielkiej Rzeki. Podczas swojego spływu Ostrowski opisuje niezwykłe życie które toczy się nad Iguazu i Paraną. Autor serwuje nam bardzo interesujące opisy zjawisk pogodowych oraz siły rzeki. Opowiada o tropikalnych zwierzętach i ich zwyczajach oraz przybliża nam florę selvy. Pozwala poznać ludzi których los związał z rzeką. Przybliża nam ich rzemiosło oraz kulturę ludzi rzecznych. W książce nie zabrakło również historii Argentyny oraz losów polskich osadników w tymże kraju. Przygoda Ostrowskiego nie była jednak wyłącznie sielanką, a autor nie raz stawiał czoła przeciwnościom losu i spoglądał śmierci w oczy. Książka jest bardzo inspirująca i jestem pewien, że wielu zachęci do podróżowania. Jest to pozycja obowiązkowa dla każdego fana książek podróżniczych !

Czy można pokonać kajakiem drugą co do wielkości rzekę Ameryki Południowej ? Wiktor Ostrowski pokazuje że tak ! Szaleńczy zakład posyła go wprost w objęcia Wielkiej Rzeki. Podczas swojego spływu Ostrowski opisuje niezwykłe życie które toczy się nad Iguazu i Paraną. Autor serwuje nam bardzo interesujące opisy zjawisk pogodowych oraz siły rzeki. Opowiada o tropikalnych...

Przeczytanie tej książki zajmuje zaledwie kilka chwil, jednak jestem pewien, że w mojej pamięci pozostawi ślad na długie lata. Wydaje się niemożliwym żeby tak mało treści tak wiele wnosiło do życia. Niesamowita pozycja. Polecam z całego serca ! Jest to pierwsza książka której mam zaszczyt wystawić ocenę 10 !

Przeczytanie tej książki zajmuje zaledwie kilka chwil, jednak jestem pewien, że w mojej pamięci pozostawi ślad na długie lata. Wydaje się niemożliwym żeby tak mało treści tak wiele wnosiło do życia. Niesamowita pozycja. Polecam z całego serca ! Jest to pierwsza książka której mam zaszczyt wystawić ocenę 10 !