Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Histerie rodzinne" to powieść słodko-gorzka. Idealnie napisana o nieidealnym życiu. Pokazuje, że perfekcyjne rodziny istnieją tylko w magazynach. Wszystkie cztery ściany pochłaniają tajemnice, krzyki i nie pozwalają im przedostać się do świata zewnętrznego. Jednocześnie nie pozwala się czytelnikowi na utratę nadziei. Chociaż bohaterowie kłócą się, obrażają w niecodzienny i niewybredny sposób, to w chwilach wyjątkowych potrafią się zjednoczyć.

W charakterystyce postaci posłużono się prostą zasadą kontrastów. Im bardziej skrajnie tym lepiej. Każde pokolenie ma przedstawicieli na dwóch biegunach. Wychodzą z tego niekiedy wybuchowe mieszanki. Czy polubiłam Wiktorię jako główną bohaterkę? Nie wiem. Nie czuję bym ją tak naprawdę poznała. Mogę opisać jaką jest córką, siostrą, ciotką nauczycielką, przyjaciółką, partnerką... Ale gdzieś umyka obraz człowieka, jednostki samodzielnej. Z drugiej strony myślę, że nie mogę wiedzieć nic ponad to, co ona wie osobie. Wie niewiele, jest na początku swojej drogi samopoznania. W końcu potrzeba ponownego zdefiniowania własnej osoby jest popularnym elementem w literaturze kobiecej.


Całość recenzji: http://tektonika-uczuc.blogspot.com/2014/11/histerie-rodzinne-izabela-pietrzyk.html

"Histerie rodzinne" to powieść słodko-gorzka. Idealnie napisana o nieidealnym życiu. Pokazuje, że perfekcyjne rodziny istnieją tylko w magazynach. Wszystkie cztery ściany pochłaniają tajemnice, krzyki i nie pozwalają im przedostać się do świata zewnętrznego. Jednocześnie nie pozwala się czytelnikowi na utratę nadziei. Chociaż bohaterowie kłócą się, obrażają w niecodzienny i...

Okładka sugeruje, że mamy do czynienia z poradnikiem. Napisanym z przymrużeniem oka. Mówiąc wprost, jest to biografia Coco Chanel opisana przez pryzmat konkretnych zagadnień i jednocześnie próba stworzenia uniwersalnych zasad, które można by stosować we własnym życiu.
Nie ma tutaj prawd objawionych, poczucie humoru autorki też nie pokryło się z moim. Zbyt dużo rzeczy się powtarzało, co powodowało znużenie. W końcu ile razy można czytać o tym, że Chanel była biedna jako dziecko i często fantazjowała? Czy nie istnieją już synonimy? Jedną historię można napisać na milion sposobów, tu wybrano tylko jeden i powielano go.
Na plus można zaliczyć charakterystykę epoki, w której żyła Chanel i ludzi z jej otoczenia. Ciężko jednak mówić tu o szczególnych zasługach autorki. To wymóg biografii i przypadłość losu, że na wybitną jednostkę składa się odpowiedni czas i odpowiedni ludzie. Miłym akcentem (i tu wierzę, że autorka mogła mieć wpływ oraz zasługę) są ilustracje przed rozpoczęciem. Czarno-białe obrazki. One naprawdę mają klasę i urok, czyli to co dziewczyna mieć „powinna”.

Cała recenzja: http://tektonika-uczuc.blogspot.com/2014/07/ksiega-stylu-coco-chanel-karen-karbo.html

Okładka sugeruje, że mamy do czynienia z poradnikiem. Napisanym z przymrużeniem oka. Mówiąc wprost, jest to biografia Coco Chanel opisana przez pryzmat konkretnych zagadnień i jednocześnie próba stworzenia uniwersalnych zasad, które można by stosować we własnym życiu.
Nie ma tutaj prawd objawionych, poczucie humoru autorki też nie pokryło się z moim. Zbyt dużo rzeczy się...

Hiszpania to kraj magiczny. Tu każda kobieta staje się obiektem kultu, a mężczyzna może udać się do jednej z wielu świątyń światowego futbolu. Temperament i pogoda ducha Iberyjczyków stają się powodem zazdrości niejednego turysty. Nie dziwi więc fakt, że to właśnie Oni organizują tysiące fiest.

Czym się wyróżniają? Czym przyciągają? Zabawą i beztroską lub pokutą, religijnością zestawioną z bazarowym odpustem. Trwają chwilę lub kilka dni. Zdarza się, że przygotowania do nich zajmują cały rok. Próbę zrozumienia i opisania tego kolorytu kulturowego podjęła pani Katarzyna Kobylarczyk. Niestety, zakończyło się fiaskiem.

Przyznam się, że nie przeczytałam całego zbioru reportaży. Dlaczego? Bo była to dla mnie droga przez mękę, pod górę po kamienistej drodze. Każdy krok odbierał siły, a mety nie było widać. Nie chciałam pozwolić, by zanudzono mnie na śmierć.

Dalsza część tutaj: http://tektonika-uczuc.blogspot.com/2014/05/py-z-landrynek-hiszpanskie-fiesty.html

Hiszpania to kraj magiczny. Tu każda kobieta staje się obiektem kultu, a mężczyzna może udać się do jednej z wielu świątyń światowego futbolu. Temperament i pogoda ducha Iberyjczyków stają się powodem zazdrości niejednego turysty. Nie dziwi więc fakt, że to właśnie Oni organizują tysiące fiest.

Czym się wyróżniają? Czym przyciągają? Zabawą i beztroską lub pokutą,...