Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Znakomita!
- Czy warto powiedzieć o niej coś więcej? - spytał.
- Nie starczyłoby słów...

Zbiór, naprawdę potrafi wciągnąć. Szczerze mówiąc, cały cykl potrafi zaciekawić i wciągnąć bez końca. Wykreowany w dziele świat - religie panujące i dawno zapomniane mitologie, wymieszane w jednym kotle - jest czymś o co trudno na dzisiejszych półkach księgarń. Trudno dziś o dobrą książkę, a ta niepodwarzalnie, nią jest.

Znakomita!
- Czy warto powiedzieć o niej coś więcej? - spytał.
- Nie starczyłoby słów...

Zbiór, naprawdę potrafi wciągnąć. Szczerze mówiąc, cały cykl potrafi zaciekawić i wciągnąć bez końca. Wykreowany w dziele świat - religie panujące i dawno zapomniane mitologie, wymieszane w jednym kotle - jest czymś o co trudno na dzisiejszych półkach księgarń. Trudno dziś o dobrą...

Pani Jeziora, Władczyni Czasu i Przestrzeni, Błądząca Pomiędzy Światami. Nic się nie kończy, historia trwa nadal. Bo gdy coś się kończy, coś się zaczyna.. nigdy nic nie umiera, trwa nadal.
Ostatnia część kończąca pewien wątek, wręcz ocieka zwieńczeniem wspaniałej podróży, w której wiele niewiadomych i tajemnic odkrywa się niby kurtyna. Książka w swojej doskonałości pozostawia jeden szkopuł - "apetyt rośnie w miarę jedzenia", w tym wypadku przypadku - "czytania".
Według mnie w rzeczonej historii autor nie napisał, że wszystko skończyło się kategorycznie, skończyła się jedna historia, nic poza tym.
I - co jest tematem wielu dyskusji i kłótni - nigdzie nie napisano, że Garalt UMARŁ! Napisano, że konał, że ledwo łapał powietrze, a nie że umarł na amen!
Poza tym - i krótko - książka wręcz wybitna, często niedoceniona, ale tak jest gdy pewna opowiastka się kończy. W Pani Jeziora nie zabrakło mi niczego, niczego do czego wcześniej przyzwyczaił nas autor, a nawet więcej - wzbogacił i zwieńczył koronnie całe arcydzieło.
Pełne uznanie dla mistrza Sapkowskiego!
Gorąco Polecam!

Pani Jeziora, Władczyni Czasu i Przestrzeni, Błądząca Pomiędzy Światami. Nic się nie kończy, historia trwa nadal. Bo gdy coś się kończy, coś się zaczyna.. nigdy nic nie umiera, trwa nadal.
Ostatnia część kończąca pewien wątek, wręcz ocieka zwieńczeniem wspaniałej podróży, w której wiele niewiadomych i tajemnic odkrywa się niby kurtyna. Książka w swojej doskonałości...

Pochodzę z pokolenia, które najpierw ujrzało filmową trylogię Petera Jacksona, i już wtedy poczułem, że te uniwersum jest dla mnie stworzone.
Kiedy jednak sięgnęłem po Władcę Pierścieni, nie mogłem się nadziwić, że jest coś lepszego od filmu. Jednakowoż to był dopiero początek.
Utwierdzając się w fakcie, że Władca to cud i nic z tego uniwersum nie może go przebić, zajrzałem do Hobbita i znów... Numer Jeden na liście. Tak oto, dziwną metodą zaczynania do tyłu, dotarłem do Silmarilliona.
Jeszcze żadna książka nie wciągnęła mnie tak jak ta. Rzadko wyobrażam sobie w całości wykreowanych bohaterów, ale tak się stało, że nie mogłem się powstrzymać. Silmarillion to zbiór, długich - choć i tak za krótkich - opowiadań, które zmienią twój gust literacki nie do poznania.
Dziś rozumiem, dlaczego wszystkie książki z rodzaju - heroic fantasy oraz Magii i miecza są do niej porównywane, i prawie zawsze ustępują w nierównej walce. Ale taka jest prawda. Śródziemie było napływem świerzości i sielskości, o jaką w dzisiejszych powieściach trudno.
A ponoć, to tylko bajka dla dzieci...

Pochodzę z pokolenia, które najpierw ujrzało filmową trylogię Petera Jacksona, i już wtedy poczułem, że te uniwersum jest dla mnie stworzone.
Kiedy jednak sięgnęłem po Władcę Pierścieni, nie mogłem się nadziwić, że jest coś lepszego od filmu. Jednakowoż to był dopiero początek.
Utwierdzając się w fakcie, że Władca to cud i nic z tego uniwersum nie może go przebić,...

Według mnie bije na łeb, Władcę i Hobbita.

Według mnie bije na łeb, Władcę i Hobbita.

Chrzest Ognia to książka rewelacyjna, nie tylko ze względu na nieodparty urok i arcymistrzowski styl Sapkowskiego, tu pojawia się wiele dylematów, niekończąca się ścieżka, życie z dala od bliskich, przyjaźń między wrogami i poświęcenie. Chrzest Ognia choć tak podobna do poprzednich tomów, różni się odeń znacznie. Historia zmienia swój bieg, pojawiają się nowi, niezwykli bohaterowie, przemykają starzy i wszystko miesza się w niesamowitej kadzi miszmaszu zaserwowanego nam przez autora, który niewątpliwie po raz kolejny udawadnia nam prozą swoją wartość.

Chrzest Ognia to książka rewelacyjna, nie tylko ze względu na nieodparty urok i arcymistrzowski styl Sapkowskiego, tu pojawia się wiele dylematów, niekończąca się ścieżka, życie z dala od bliskich, przyjaźń między wrogami i poświęcenie. Chrzest Ognia choć tak podobna do poprzednich tomów, różni się odeń znacznie. Historia zmienia swój bieg, pojawiają się nowi, niezwykli...