Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Hugo-Bader - marka sama w sobie. Nic dodać, nic ująć. Świat, który opisuje jest tak blisko, a zarazem tak daleko. Żyjemy obok, a nie wiemy nic. Z wypiekami na twarzy czyta się do ostatniej strony, a potem następuje szczere zdziwienie, że to koniec i z niecierpliwością szuka się następnej z jego książek.
Nie spotkałam się z lepszymi reportażami, a niejeden już przeczytałam. Polecam każdemu, bo nie wyobrażam sobie, że komuś mógłby się nie spodobać.

Hugo-Bader - marka sama w sobie. Nic dodać, nic ująć. Świat, który opisuje jest tak blisko, a zarazem tak daleko. Żyjemy obok, a nie wiemy nic. Z wypiekami na twarzy czyta się do ostatniej strony, a potem następuje szczere zdziwienie, że to koniec i z niecierpliwością szuka się następnej z jego książek.
Nie spotkałam się z lepszymi reportażami, a niejeden już przeczytałam....

Jedna z moich ulubionych. Mimo trudnych tematów jest napisana z dużą dawką humoru. Wywołuje śmiech i łezkę w oku. Pełna ciepła. Mądra. Wracam z sentymentem.

Jedna z moich ulubionych. Mimo trudnych tematów jest napisana z dużą dawką humoru. Wywołuje śmiech i łezkę w oku. Pełna ciepła. Mądra. Wracam z sentymentem.

Książka świetna, jedyna w swoim rodzaju. Mimo, że ma prawie 1000 stron, cały czas trzyma w napięciu i trudno się oderwać. Olbrzymi, gigantyczny plus za ukazanie głębi postaci, ich charaktery. Nie ma podziału na: dobre, złe. Każda postać ma swoje przywary i dobre strony. Co prawda, odniosłam wrażenie, że tych przywar jest jednak więcej, ale to nie przeszkadzało. Zdecydowanie polecam :)

Książka świetna, jedyna w swoim rodzaju. Mimo, że ma prawie 1000 stron, cały czas trzyma w napięciu i trudno się oderwać. Olbrzymi, gigantyczny plus za ukazanie głębi postaci, ich charaktery. Nie ma podziału na: dobre, złe. Każda postać ma swoje przywary i dobre strony. Co prawda, odniosłam wrażenie, że tych przywar jest jednak więcej, ale to nie przeszkadzało. Zdecydowanie...

No uwielbiam Jadowską, nic na to nie poradzę. Czyta się lekko, przyjemnie, ale nie jest to banalne. Na deszczowe dni albo na czas pełen stresu - idealna. Myślałam, że po Thornie inne cykle będą słabsze, ale nie są. Jadowska trzyma poziom, niezależnie o czym pisze. Polecam!

No uwielbiam Jadowską, nic na to nie poradzę. Czyta się lekko, przyjemnie, ale nie jest to banalne. Na deszczowe dni albo na czas pełen stresu - idealna. Myślałam, że po Thornie inne cykle będą słabsze, ale nie są. Jadowska trzyma poziom, niezależnie o czym pisze. Polecam!

Zniechęcała mnie opinia o tej książce jako o powieści "kobiecej". Absolutnie nie jest to typowe romansidło, którego się obawiałam! Owszem, jest to pisane z punktu widzenia dziewczynki/kobiety, ale jest to opowieść o życiu w robotniczej dzielnicy Neapolu, o przemocy, pogardzie i szacunku do nauki, miłości, interesach, przyjaźni, strachu, niepewności i nieprawdopodobnej chęci ucieczki od tego, w czym się wychowało... Jestem nieszczęśliwa, że jeszcze nie mam drugiej części!

Zniechęcała mnie opinia o tej książce jako o powieści "kobiecej". Absolutnie nie jest to typowe romansidło, którego się obawiałam! Owszem, jest to pisane z punktu widzenia dziewczynki/kobiety, ale jest to opowieść o życiu w robotniczej dzielnicy Neapolu, o przemocy, pogardzie i szacunku do nauki, miłości, interesach, przyjaźni, strachu, niepewności i nieprawdopodobnej chęci...