Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Istnieją przynajmniej dwa sprawdzone sposoby, żeby zostać zwyczajnym wojem. Na przykład można być synem woja. W takiej sytuacji z góry wiadomo, że w pewnym momencie ojciec da Ci do ręki kawał zardzewiałego żelastwa i... po wszystkim. Zostaleś wojem, czy tego chciałeś, czy nie, i jeśli tylko zaraz nie zaczniesz rozglądać się za okazją, żeby stłuc kogoś na kwaśne jabłko, wszyscy będą Cię mieli za tchórza, albo kompletnego durnia."
Naprawdę nieźle się ubawiłam :)
Wyobraźcie sobie wioskę, a właściwie gród.... aaalbo nawet kilka grodów... tak trochę wcześniej niż w Średniowieczu, ale kapkę później niż w Starożytności. Wioskę rządzoną przez niezbyt uzdolnionego w tym kierunku władcę. A może by tak mały przewrót? Ale kto? I czyimi rękami? I czy da radę? A jeśli go złapią? A właściwie to gdzie my jesteśmy? To loch, czy studnia? Jaka studnia? W dodatku we wszystko zaczynają ingerować bóstwa... Rodzimy Słomian i pewien tajemniczy staruszek...
Ta książka stanowi świetny pastisz! Mamy tutaj przygodę, sporo machania mieczem, pościgi i ucieczki, to w tę to w drugą stronę... nawet jakiś mały romans się znajdzie :) A to wszystko okraszone solidną dawką poczucia humoru i owiane oparami absurdu! Czytałam, a w głowie miałam połączenie Kajko i Kokosza, Asteriksa i Obeliksa, Folwarku Zwierzęcego oraz serialu Norsmen :) I to jest super!
Na szczególną uwagę zasługuje nadawanie imion postaciom. Mamy tutaj na przykład błędziwoja o imieniu Przebóg i jego kompana Psichwosta, mamy dwóch łupieży (tak tak, właśnie łupieży, a nie łupieżców) o imionach Obżarło i Opiło. Mamy wodziwoja o imieniu Rzezimieszko, władcę Popiła, skarbnika Pilnuja.
"Jednym z dłuższych imion mógł pochwalić się pewien rybak niewyróżniający się niczy szczególnym spośród innych mieszkańców wioski położonej nad pewnym jeziorem, o którym mówiono: Mały Z Rękami Do Kolan, Który Nie Cierpi Ryb I Powiada, Że Nie Ma Nikogo Takiego, Kto Mógłby Mu Dać Coś, Co On Chciałby Wziąć, Za Coś, Czego I Tak Nie Chciałoby Mu Się Zrobić."

Współpraca recenzencka z Wydawnictwem Prószyński.

"Istnieją przynajmniej dwa sprawdzone sposoby, żeby zostać zwyczajnym wojem. Na przykład można być synem woja. W takiej sytuacji z góry wiadomo, że w pewnym momencie ojciec da Ci do ręki kawał zardzewiałego żelastwa i... po wszystkim. Zostaleś wojem, czy tego chciałeś, czy nie, i jeśli tylko zaraz nie zaczniesz rozglądać się za okazją, żeby stłuc kogoś na kwaśne jabłko,...

Carmen Rodrigez, Hiszpanka polskiego pochodzenia, policyjna profilerka, zatrudnia się w policji w Jeleniej Górze, która jest rodzinną miejscowością jej nieżyjącego męża. Wygląda na to, że trafiła tam w świetnym momencie, bo akurat miastem wstrząsa przerażające znalezisko. w jednej z jaskiń zostały odnalezione zwłoki kobiety, która została okaleczona w charakterystyczny sposób. Jednak to nie koniec, bo już wkrótce dochodzi do kolejnego odkrycia. Czyżby w tym niewielkim górkim miasteczku grasował seryjny morderca? Co skłania go do popełniania takich zbrodni? Czy Carmen uda się na czas rozgryźć te motywy? Szczególnie, że sama musi się zmierzyć z demonami własnej przeszłości... A może Carmen wcale nie jest tym za kogo się podaje?
Bardzo dobrze skonstruowany thriller psychologiczny. Dość dobrze trzyma w napięciu. Autorka w zgrabny sposób wykorzystuje pewne wątki aby mylić tropy, choć wydaje mi się, że niektóre miałyby potencjał do nieco dalszej eksploatacji. Podoba mi się w jaki sposób została przedstawiona psychika głównej bohaterki, oraz jak fabuła jest przeplatana wydarzeniai z przeszłości, ktore czytelnik z początu ni ebardzo wie do czego przykleić. Można się domyślać, kto jest tam przedstawiony i do czego to wszystko zmierza... ale można się też pomylić.
Było to moje pierwsze zetknięcie z twórczością autorki i chętnie sięgnę po wcześniejsze utwory (szczególnie że @kryminalnatalerzu poleca ;-) ).

Współpraca recenzencka z Wydawnictwem Skarpa Warszawska.

Carmen Rodrigez, Hiszpanka polskiego pochodzenia, policyjna profilerka, zatrudnia się w policji w Jeleniej Górze, która jest rodzinną miejscowością jej nieżyjącego męża. Wygląda na to, że trafiła tam w świetnym momencie, bo akurat miastem wstrząsa przerażające znalezisko. w jednej z jaskiń zostały odnalezione zwłoki kobiety, która została okaleczona w charakterystyczny...

Przyjemnie było wrócić do klasyki kryminału :) czytając różne wariacje, już zapomniałam jak bardzo lubiłam czytać powieści Agathy Christie czy Artura Conan Doyle'a! A przecież Maurice Leblanc w niczym im nie ustępuje! Znakomita kreacja bohatera, który jest dżentelmenem włamywaczem ! Tak, te dwie rzeczy da się pogodzić :)
Książka jest zbiorem opowiadań, z których każde opisuje inną przygodę. I muszę przyznać, że mimo, że naszego głównego bohatera bardzo polubiłam, to jednak czasem jest mi zwyczajnie szkoda tych stróżów prawa, których z taką łatwością udaje mu się wystrychnąć na dudka! Świetnie opisane detale oraz w ostatecznym rozrachunku, wyjaśnienia jak dana zbrodnia została dokonana. Akcja rozgrywa się dynamicznie, ale nie "teledyskowo", z łatwościa podąża się tokiem rozumowania bohaterów. Poczucie homoru i ironia Lupina nie raz wywołuje uśmiech na twarzy czytelnika!
No i przyjemnie popodróżować trochę w czasie i przenieść się, choć na chwilę, do 19-wiecznej Francji ;-)

Przyjemnie było wrócić do klasyki kryminału :) czytając różne wariacje, już zapomniałam jak bardzo lubiłam czytać powieści Agathy Christie czy Artura Conan Doyle'a! A przecież Maurice Leblanc w niczym im nie ustępuje! Znakomita kreacja bohatera, który jest dżentelmenem włamywaczem ! Tak, te dwie rzeczy da się pogodzić :)
Książka jest zbiorem opowiadań, z których każde...