Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fajnie byłoby jakby ktoś po sukcesie "Gambitu królowej" przypomniał sobie o tej powieści (i genialnym filmie z Paulem Newmanem). Dobrze byłoby przeczytać "Bilardzistę" po polsku. W końcu to powieść nie tyle o billardzie a ludzkiej naturze. I tym, że czasami przegrać znaczy wygrać.

Fajnie byłoby jakby ktoś po sukcesie "Gambitu królowej" przypomniał sobie o tej powieści (i genialnym filmie z Paulem Newmanem). Dobrze byłoby przeczytać "Bilardzistę" po polsku. W końcu to powieść nie tyle o billardzie a ludzkiej naturze. I tym, że czasami przegrać znaczy wygrać.

Ależ ja lubię precyzyjne pisanie Craisa. Niewielu autorów tak potrafi. Solidny kryminał z bardzo dobrze zbudowanymi postaciami.

Ależ ja lubię precyzyjne pisanie Craisa. Niewielu autorów tak potrafi. Solidny kryminał z bardzo dobrze zbudowanymi postaciami.

Jakież tu są cudowne dialogi! Klasyczny amerykański kryminał i powieść, która dała początek bardzo dobremu serialowi. Świetna zabawa

Jakież tu są cudowne dialogi! Klasyczny amerykański kryminał i powieść, która dała początek bardzo dobremu serialowi. Świetna zabawa

Jako że są tu moje dwie absolutnie ukochane książki, czyli Słoneczne wino i Jakiś potwór tu nadchodzi nie mogę kłamać :) kanon. A czy Wam się spodoba... Nie wiem. Ale warto sprawdzić.

Jako że są tu moje dwie absolutnie ukochane książki, czyli Słoneczne wino i Jakiś potwór tu nadchodzi nie mogę kłamać :) kanon. A czy Wam się spodoba... Nie wiem. Ale warto sprawdzić.

Klasyk wilkołaczy, który pokazuje te stworzenia od zupełnie innej, bardzo intrygującej strony. Świetna powieść. kapitalnie napisana, poprowadzona. Jak ktoś ceni horrory o wilkołakach - absolutnie musi poznać.

Klasyk wilkołaczy, który pokazuje te stworzenia od zupełnie innej, bardzo intrygującej strony. Świetna powieść. kapitalnie napisana, poprowadzona. Jak ktoś ceni horrory o wilkołakach - absolutnie musi poznać.

To jedna z tych powieści, które uwielbiam za to, jak autor wychodząc z prostego pomysłu pląta ją sobie i układa znane nam klocki zupełnie po swojemu. Western, SF, horror, opowieść o pograniczu - wszystko ładnie ze sobą połączone. I to nazywam dobrą rozrywką.

To jedna z tych powieści, które uwielbiam za to, jak autor wychodząc z prostego pomysłu pląta ją sobie i układa znane nam klocki zupełnie po swojemu. Western, SF, horror, opowieść o pograniczu - wszystko ładnie ze sobą połączone. I to nazywam dobrą rozrywką.

"Dróżnik" to jedno z opowiadań, które pamiętam z dzieciństwa. Mając te osiem lat wprowadziło mnie ono w stan palpitacji sterca, dziś tak mocno nie działa, ale... No właśnie Dickens, który w swoich najlepszych potrafił jednym celnym zdaniem oddawać klimat miejsca, tu osiągnął mistrzostwo. I to taki tekst - klimatu i nastroju. Prowincja tu żyje, pulsuje a element nieznanego tylko podkreśla jej dziwność. Cudowne. Nawet jeśli reszta opowiadań w zbiorze was nie zachwyci, to ten wynagradza wszystkie rozczarowania.

"Dróżnik" to jedno z opowiadań, które pamiętam z dzieciństwa. Mając te osiem lat wprowadziło mnie ono w stan palpitacji sterca, dziś tak mocno nie działa, ale... No właśnie Dickens, który w swoich najlepszych potrafił jednym celnym zdaniem oddawać klimat miejsca, tu osiągnął mistrzostwo. I to taki tekst - klimatu i nastroju. Prowincja tu żyje, pulsuje a element nieznanego...

Edna Buchanan to jedna z moich ulubionych autorek. Lubię prostotę jej powieści. I to że choć jest jedną z najlepszych dziennikarek w USA (laureatka Pulitzera) to nigdy nie przegina z researchem. To po prostu proste, dobre historie. A jej bohaterka Britt Montero jest idealnie skrojona - trochę twardzielka, trochę czuła, a przede wszystkim bystra. Szkoda że już jej książek w Polsce nikt nie wydaje :(

Edna Buchanan to jedna z moich ulubionych autorek. Lubię prostotę jej powieści. I to że choć jest jedną z najlepszych dziennikarek w USA (laureatka Pulitzera) to nigdy nie przegina z researchem. To po prostu proste, dobre historie. A jej bohaterka Britt Montero jest idealnie skrojona - trochę twardzielka, trochę czuła, a przede wszystkim bystra. Szkoda że już jej książek w...

Uwielbiam. Za spokojną narrację, za powolne wprowadanie nas w świat, który może jest perfekcyjny i idealny, ale pozbawiony emocji staje się pusty i samotny. Niby banał, ale napisane tak, że nawet przez moment tego banłu nie czujemy.

Uwielbiam. Za spokojną narrację, za powolne wprowadanie nas w świat, który może jest perfekcyjny i idealny, ale pozbawiony emocji staje się pusty i samotny. Niby banał, ale napisane tak, że nawet przez moment tego banłu nie czujemy.

Biblia amerykańskiego noir. Powieść, która wyznaczyła sposób narracji na lata i którą wielbią amerykańscy mistrzowie kryminału. Zimna, niemal pozbawiona opisów, szybka i brutalna. Nie każdemu przypadnie do gustu ale jak się chce znać historię to trzeba przeczytać. Wielu styl Starka próbowało podrabiać, ale nikt tak naprawdę tego nie zrobił. A niby to takie proste...

Biblia amerykańskiego noir. Powieść, która wyznaczyła sposób narracji na lata i którą wielbią amerykańscy mistrzowie kryminału. Zimna, niemal pozbawiona opisów, szybka i brutalna. Nie każdemu przypadnie do gustu ale jak się chce znać historię to trzeba przeczytać. Wielu styl Starka próbowało podrabiać, ale nikt tak naprawdę tego nie zrobił. A niby to takie proste...

Druga po "Północy" powieść, która pomagała mi pisać "Dzień wagarowicza". Morrell czyli ojciec Johna Rambo w odsłonie horrorowej - male miasteczko i coś złego. Szybka narracja, proste, ale nie prostackie budowanie postaci i przede wszystkim kapitalne budowanie grozy. Może nie jest to rzecz najlepsza na świecie, ale od technicznej strony: świetnie zrobiona. No i wciaga!

Druga po "Północy" powieść, która pomagała mi pisać "Dzień wagarowicza". Morrell czyli ojciec Johna Rambo w odsłonie horrorowej - male miasteczko i coś złego. Szybka narracja, proste, ale nie prostackie budowanie postaci i przede wszystkim kapitalne budowanie grozy. Może nie jest to rzecz najlepsza na świecie, ale od technicznej strony: świetnie zrobiona. No i...

Jakbym miał wymienić pięć najważniejszych powieści grozy jakie czytałem - ta byłaby w pierwszej trójce. Po części wpływa na to fakt, że wciąż pamiętam jak czytałem ją będąc dzieciakiem - w pokoju przy malutkiej lampce, bojąc się w pewnym momencie każdego cienia. A po części to, jak doskonale Blatty operuje tu językiem. Nic nie jest przesadzone, wszystko toczy się swoim rytmem, powoli przechodząc od normalności w czysty horror. Bardzo lubię i nie mam zamiaru przestać.

Jakbym miał wymienić pięć najważniejszych powieści grozy jakie czytałem - ta byłaby w pierwszej trójce. Po części wpływa na to fakt, że wciąż pamiętam jak czytałem ją będąc dzieciakiem - w pokoju przy malutkiej lampce, bojąc się w pewnym momencie każdego cienia. A po części to, jak doskonale Blatty operuje tu językiem. Nic nie jest przesadzone, wszystko toczy się swoim...

Bardzo lubilem tę książkę będąc dzieciakiem i wciąż mam do niej ogromny sentyment. Czytałem w ramach wspominek jakiś rok temu i ona działa - znaczy wciaż jest niepokojąca i straszy jak należy. Więc cieszę się na wznowienie Vesper.

Bardzo lubilem tę książkę będąc dzieciakiem i wciąż mam do niej ogromny sentyment. Czytałem w ramach wspominek jakiś rok temu i ona działa - znaczy wciaż jest niepokojąca i straszy jak należy. Więc cieszę się na wznowienie Vesper.