Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Byłbym daleki od porównywania "Psów Pana" do Trylogii Husyckiej, aczkolwiek jest to nadal dobra książka! Na początku było mi się ciężko ogarnąć pośród wielu wprowadzanych na scenę bohaterów, ale im dalej w las, w tym bardziej wciągało! Ostatecznie bawiłem się całkiem dobrze.

Byłbym daleki od porównywania "Psów Pana" do Trylogii Husyckiej, aczkolwiek jest to nadal dobra książka! Na początku było mi się ciężko ogarnąć pośród wielu wprowadzanych na scenę bohaterów, ale im dalej w las, w tym bardziej wciągało! Ostatecznie bawiłem się całkiem dobrze.

Zdecydowanie jest to jak na razie moja ulubiona książka Zajdla. Oprócz warstwy socjologicznej, ma też niesamowity klimat, trochę czułem się momentami jak podczas lektury The Expanse.

Zdecydowanie jest to jak na razie moja ulubiona książka Zajdla. Oprócz warstwy socjologicznej, ma też niesamowity klimat, trochę czułem się momentami jak podczas lektury The Expanse.

Rewelacja. Ogrom wiedzy na temat historii Prus. Książka napisana jest naprawdę ciekawie, obejmuje temat bardzo kompleksowo i opowiada o Prusach, ale również o sąsiadach, wplątując każde wydarzenie w pajęczynę innych zdarzeń w innych krajach. Z tej lektury możemy się wiele dowiedzieć nie tylko na temat historii Prus i Niemiec, ale również Polski, Rosji, Francji, Anglii, Włoch i Hiszpanii. Wiedza z niej poszerza horyzonty i zmienia kontekst spojrzenia na wiele europejskich wydarzeń. Dla fanów historii świetna pozycja.

Rewelacja. Ogrom wiedzy na temat historii Prus. Książka napisana jest naprawdę ciekawie, obejmuje temat bardzo kompleksowo i opowiada o Prusach, ale również o sąsiadach, wplątując każde wydarzenie w pajęczynę innych zdarzeń w innych krajach. Z tej lektury możemy się wiele dowiedzieć nie tylko na temat historii Prus i Niemiec, ale również Polski, Rosji, Francji, Anglii,...

Kontynuacja Opowieści z meekhańskiego pogranicza jest wg mnie trochę słabsza od swojej poprzedniczki. Obie opowieści początkowo wciągające, potem zaczynają trochę męczyć, i mimo że kończą się fajerwerkami to raczej nie mogłem się już doczekać by skończyć. Mamy tu podobny szkielet jak w pierwszej części, gdzie pierwsza opowieść tyczy się przygód pewnej grupy wojowników, oczami jednego z nich, a w drugiej trzymamy się jednego bohatera i z nim podróżujemy. Obie na początku rzucają nas w wir wydarzeń, potem mocno zwalniają, by znów przyspieszyć, ale momentami wychodzi to średnio. Miałem duże przestoje z tą książką, ale dotrwałem i uważam za bardzo dobrą pozycję polskiej fantastyki.

Kontynuacja Opowieści z meekhańskiego pogranicza jest wg mnie trochę słabsza od swojej poprzedniczki. Obie opowieści początkowo wciągające, potem zaczynają trochę męczyć, i mimo że kończą się fajerwerkami to raczej nie mogłem się już doczekać by skończyć. Mamy tu podobny szkielet jak w pierwszej części, gdzie pierwsza opowieść tyczy się przygód pewnej grupy wojowników,...

Dobra i wciagająca kontynuacja, dająca więcej akcji niż filozoficzno-religijnych rozważań, ale czuje się już trochę zmęczony stylem autora.

Dobra i wciagająca kontynuacja, dająca więcej akcji niż filozoficzno-religijnych rozważań, ale czuje się już trochę zmęczony stylem autora.

Wow! Cóż to była za przygoda!
Tyle pochlebnym opinii słyszałem na temat tej książki, że postanowiłem po nią sięgnąć i nie zawiodłem się!
Wciąga od pierwszych stron, akcja nie daje odpocząć, kocham nerdowski humor - wspaniała podróż!

Wow! Cóż to była za przygoda!
Tyle pochlebnym opinii słyszałem na temat tej książki, że postanowiłem po nią sięgnąć i nie zawiodłem się!
Wciąga od pierwszych stron, akcja nie daje odpocząć, kocham nerdowski humor - wspaniała podróż!

Mistrzostwo. Jeśli ktoś dotarł aż do tego tomu, to musi już lubieć styl Kresa - który jest niepowtarzalny. Mamy niesamowicie inteligentną powieść, ze świetną fabułą i pełnokrwistymi bohaterami. A nawet jak na całość Księgi Całości dostajemy więcej humoru.
Wcześniej można było czytać większość tomów w prawie dowolnej kolejności - tutaj całość zaczyna się ze sobą spajać, momentami wymaga to wytężenia pamięci, ale fabuła jest warta wysiłku.
Jestem zachwycony i jednocześnie zdruzgotany, tym jak ta seria jest fantastyczna, i tym że to ostatni tom napisany przez Autora nim odszedł do Szerni.
Moja ocena wynika z oceny nie tylko tej części, ale również całej sagi.

Mistrzostwo. Jeśli ktoś dotarł aż do tego tomu, to musi już lubieć styl Kresa - który jest niepowtarzalny. Mamy niesamowicie inteligentną powieść, ze świetną fabułą i pełnokrwistymi bohaterami. A nawet jak na całość Księgi Całości dostajemy więcej humoru.
Wcześniej można było czytać większość tomów w prawie dowolnej kolejności - tutaj całość zaczyna się ze sobą spajać,...