Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszystko, co kocham w XIX-wiecznej literaturze - kwiecisty język, wyraziste postacie,wciągająca intryga, humor, melodramat i dreszczyk w jednym. Świetna powieść.

Wszystko, co kocham w XIX-wiecznej literaturze - kwiecisty język, wyraziste postacie,wciągająca intryga, humor, melodramat i dreszczyk w jednym. Świetna powieść.

Wciągający obraz czasów minionych z perspektywy sali sądowej i nie tylko.

Wciągający obraz czasów minionych z perspektywy sali sądowej i nie tylko.

Niełatwo ocenić tę książkę jednoznacznie. Z jednej strony trudno się od niej oderwać. Mimo widma okrutnej zbrodni, które jest tłem historii Sharon Tate, w przedstawionej historii jest dużo ciepła i młodzieńczej nadziei. Widzimy ścieżkę rozwoju Sharon od nieco naiwnej młodej dziewczyny, która poznaje swoją wartość i walczy o swoje miejsce w świecie filmu. Należy też oddać, że postać Sharon Tate na kartach tej książki nie jest kryształowa i laurkowa, dzięki czemu Sharon jawi się jako postać z krwi i kości, ciepła i kochająca, ale również dążąca do realizacji swoich marzeń, otoczona blichtrem, niestroniąca od imprez w klimacie Hollywood lat 60. Poznajemy jednak przede wszystkim przeżycia członków rodziny Sharon po jej tragicznej śmierci, tok prowadzonego śledztwa oraz krucjatę przeciwko przedterminowemu zwolnieniu morderców z grupy Mansona i heroiczną pracę Doris Tate na rzecz ofiar przestępstw. Bardzo dobrze oddany jest efekt autentycznych wspomnień matki, ojca i siostry Sharon, choć już na początku wiemy, że ostateczny ich kształt został "odtworzony" przez Autorkę(i) po śmierci Doris, P.J.'a i Patty Tate na podstawie ich wspomnień, nieopublikowanych biografii, dokumentów i pamiątek. Tutaj jednak zaczynają się moje wątpliwości co do autentyczności tej książki.

W treści książki niemal całkowicie pominięto postać Debry Tate - drugiej siostry Sharon, a jeśli już pojawia się w treści książki, zobrazowana jest jako wycofana, odległa i wojująca. Jakie są tego przyczyny - można się jedynie domyślać. Sam ten fakt powoduje jednak, że przedstawiona historia nie jest komplementarna. Na wstępie książki Autorka wskazuje, że pewne wydarzenia zostały przedstawione inaczej niż w rzeczywistości ze względu na dobro osób trzecich, a ponadto jeśli wspomnienia innych członków rodziny niż Doris, P.J. i Patty nie zgadzały się z ich wersją - zostały one pominięte. Co ciekawe, w sieci można znaleźć oświadczenie Debry Tate, w którym odwołując się do poszczególnych fragmentów książki Statman, wskazuje w jakim zakresie nie są one zgodne z zapisami wspomnień pozostawionymi przez poszczególnych członków rodziny. Trudno zatem zakwalifikować tę książkę jako czyste non-fiction. Oczywiście wiele przedstawionych faktów znajduje potwierdzenie w ogólnodostęnych źródłach, niemniej jednak to przeżycia i losy członków rodziny Sharon stanowią trzon tej książki, i właśnie co do pełnej autentyczności opisu tych przeżyć nie możemy być pewni.

Abstrahując od tych wątpliwości, w książce można znaleźć wiele ciekawych rozważań dotyczących przebaczenia, kary śmierci, wymiaru sprawiedliwości, praw więźniów, oceny czy sprawca okrutnej zbrodni zasługuje na drugą szansę, mimo że odebrał swojej ofierze życie i pozbawił jej szansy na realizację jej marzeń. Autorka opisuje przeżycia Doris i Patty Tate podczas posiedzeń komisji do spraw przedterminowego zwolnienia, kiedy po latach jakie upłynęły od śmierci Sharon patrzyły w oczy jej mordercom i walczyły o pozostawienie ich za kratami, z dala od społeczeństwa. Z tej perspektywy warto poznać tę niesamowitą historię.

Niełatwo ocenić tę książkę jednoznacznie. Z jednej strony trudno się od niej oderwać. Mimo widma okrutnej zbrodni, które jest tłem historii Sharon Tate, w przedstawionej historii jest dużo ciepła i młodzieńczej nadziei. Widzimy ścieżkę rozwoju Sharon od nieco naiwnej młodej dziewczyny, która poznaje swoją wartość i walczy o swoje miejsce w świecie filmu. Należy też oddać,...