Zbiór reportaży. Bardzo, ale to bardzo dobrze się czyta. Każdy reportaż mocno wciąga. Większość spraw już znałam, ale lubię poznać sprawę na nowo z innego punktu widzenia.
Polecam

Zbiór reportaży. Bardzo, ale to bardzo dobrze się czyta. Każdy reportaż mocno wciąga. Większość spraw już znałam, ale lubię poznać sprawę na nowo z innego punktu widzenia.
Polecam

Mam tę książkę po kimś, kto uwielbia prowadzić przesłuchania i kogo realnie interesują techniki stosowane przez władze słusznie minionego systemu. Dzięki tej osobie, czytając widzę co istotne dla służb.
Niezwykłe śledztwa, nietypowe (jak na dziś) przestępstwa. Bardzo dobrze się czyta.

Mam tę książkę po kimś, kto uwielbia prowadzić przesłuchania i kogo realnie interesują techniki stosowane przez władze słusznie minionego systemu. Dzięki tej osobie, czytając widzę co istotne dla służb.
Niezwykłe śledztwa, nietypowe (jak na dziś) przestępstwa. Bardzo dobrze się czyta.

Super, jestem pod wrażeniem umiejętności narratorskich autorki. Relacjowane sprawy - choć w dużej mierze to po prostu analiza aktów i wypowiedzi sprawców - są niezwykle ciekawe. Własne opinie wplatane są rzadko i subtelnie, autorka pozostaje możliwie obiektywna, a mimo to ładunek emocjonalny i atmosfera każdej sprawy jest wyraźnie odczuwalna.

Super, jestem pod wrażeniem umiejętności narratorskich autorki. Relacjowane sprawy - choć w dużej mierze to po prostu analiza aktów i wypowiedzi sprawców - są niezwykle ciekawe. Własne opinie wplatane są rzadko i subtelnie, autorka pozostaje możliwie obiektywna, a mimo to ładunek emocjonalny i atmosfera każdej sprawy jest wyraźnie odczuwalna.

Jesteś zapalonym czytelnikiem kryminałów!? Fantastycznie!

Tylko, że nie jest to książka dla Ciebie.

Nie dziwię się niektórym nieprzychylnym opiniom dotyczącym tego zbioru reportaży Barbary Seider. Wydaje się, że sięgają do niego fani lekkiej literatury, oczekując w jej zawartości dreszczu, nagłych zwrotów akcji czy historii mrożących krew w żyłach.

Natomiast w mojej opinii, na ta pozycję należy patrzeć dwojako. Po pierwsze na jej walory historyczne, a po drugie, na jej walory warsztatowe.

Historie opisywane przez autorkę wydarzyły się w latach 1940 – 1980 a to znaczy, że w zupełnie innej rzeczywistości społeczno-gospodarczej. Wystarczy zaznaczyć, że już pierwszy reportaż, pokazuje rzeczywistość sądów ówczesnych czasów oraz rzeczywistość polskiej wsi – ponieważ materiał dotyczy sprawy dotyczącej podziału morgów, ziemi gospodarstwa rolnego.

Banał! Ale jak opisany!

Wspaniały warsztat autorki, sądzę że nie tylko dla miłośników tego typu literatury, ale i dla adeptów sztuki pisarstwa, pozycja obowiązkowa.

Oprócz warstwy reporterskiej, Barbara Seidlerowa przemycała swoje odczucia, przemyślenia czy ocenę sytuacji. W moim odczuciu, stanowi to siłę jej twórczości. W monumentalne sądowe gmachy, w zatłoczone sale rozpraw - potrafiła tchnąć emocje - żal, smutek, rozczarowanie, sprzeciw ....

Nie brak tu też przejmujących historii. Są morderstwa, są zabójstwa po pijaku. Szczególnie opowieść zakatowanego przez rodziców pięciolatka, przy lekturze której musiałem w pewnym momencie oderwać wzrok od tekstu i złapać oddech – bo nawet mój zaniżony poziom empatii zareagował kategorycznym sprzeciwem. Bestialstwo.

Bardzo dobra pozycja.

Jesteś zapalonym czytelnikiem kryminałów!? Fantastycznie!

Tylko, że nie jest to książka dla Ciebie.

Nie dziwię się niektórym nieprzychylnym opiniom dotyczącym tego zbioru reportaży Barbary Seider. Wydaje się, że sięgają do niego fani lekkiej literatury, oczekując w jej zawartości dreszczu, nagłych zwrotów akcji czy historii mrożących krew w żyłach.

Natomiast w mojej...

Dobre reportaże, niektóre wstrząsające, część kompletnie nieaktualna część można by było napisać i dzisiaj. Seidler obok opisów spraw, czy postępowań sądowych opisuje polskie społeczeństwo poprzedniego systemu. Lepsze niż najlepszy kryminał.

Dobre reportaże, niektóre wstrząsające, część kompletnie nieaktualna część można by było napisać i dzisiaj. Seidler obok opisów spraw, czy postępowań sądowych opisuje polskie społeczeństwo poprzedniego systemu. Lepsze niż najlepszy kryminał.

Znakomite reportaże, ogromna czułość detalu. Przeróżny kaliber opisywanych spraw, a w każdej plastyczność opisu taka, że jesteśmy w stanie wyobrazić sobie to scena po scenie. Ale za maestrią językową idzie też wymiar edukacyjny.

Znakomite reportaże, ogromna czułość detalu. Przeróżny kaliber opisywanych spraw, a w każdej plastyczność opisu taka, że jesteśmy w stanie wyobrazić sobie to scena po scenie. Ale za maestrią językową idzie też wymiar edukacyjny.

Zbiór reportaży na najwyższym poziomie.

Zbiór reportaży na najwyższym poziomie.

Reportersko dobrze, ale bez rewelacji, i tylko trzy historie z całego zbioru zapadły mi w pamięć. O szajce mięsnej, o dziewczynie, która zamordowała i porąbała na kawałki matkę, oraz o próbie ucieczki ze szpitala więziennego tzw. "samouszkodzeniowców" . Reszta materiału jest po prostu nudna. Nie wiem, czy to styl, czy może z racji, że są to już dość odległe czasowo dla mnie historie, ale po prostu bardzo topornie się czyta niektóre reportaże.

Reportersko dobrze, ale bez rewelacji, i tylko trzy historie z całego zbioru zapadły mi w pamięć. O szajce mięsnej, o dziewczynie, która zamordowała i porąbała na kawałki matkę, oraz o próbie ucieczki ze szpitala więziennego tzw. "samouszkodzeniowców" . Reszta materiału jest po prostu nudna. Nie wiem, czy to styl, czy może z racji, że są to już dość odległe czasowo dla mnie...

Różnorodny wybór najciekawszych reportaży sądowych od mistrzyni tego gatunku – Barbary Seidler. Dziś już nikt w ten sposób nie pisze, a i sam format przeszedł do lamusa. Dlatego po latach teksty dziennikarki stały się doskonałym źródłem wiedzy na temat życia codziennego w PRL-u. Za tymi pozornie błahymi i sensacyjnymi historiami o bijatykach, morderstwach i walkach o spadek kryje się interesujący obraz obyczajów, mentalności i rozmaitych bolączek ówczesnych Polaków. W książce znajdziemy również reportaż o jednej z najgłośniejszych afer w tamtym systemie (afera mięsna) oraz wstrząsającą historię nauczycielki, która zakatowała własne dziecko (jej ciąg dalszy opisał nie tak dawno Mariusz Szczygieł). Seidler nie ogranicza się tylko do siedzenia na sali rozpraw i spisywania zeznań. Za każdym razem rusza w teren, przeprowadza rozmowy z osobami zaangażowanymi w poszczególne sprawy, jest czujną obserwatorką i pisarką z bardzo dobrym warsztatem. Niniejsza książka, stanowiąca podsumowanie jej wieloletniej pracy, powinna należeć do kanonu polskiego reportażu.

Różnorodny wybór najciekawszych reportaży sądowych od mistrzyni tego gatunku – Barbary Seidler. Dziś już nikt w ten sposób nie pisze, a i sam format przeszedł do lamusa. Dlatego po latach teksty dziennikarki stały się doskonałym źródłem wiedzy na temat życia codziennego w PRL-u. Za tymi pozornie błahymi i sensacyjnymi historiami o bijatykach, morderstwach i walkach o spadek...

Wciągający obraz czasów minionych z perspektywy sali sądowej i nie tylko.

Wciągający obraz czasów minionych z perspektywy sali sądowej i nie tylko.