Barbara Seidler

Jesteś zapalonym czytelnikiem kryminałów!? Fantastycznie! Tylko, że nie jest to książka dla Ciebie. Nie dziwię się niektórym nieprzychylnym opiniom dotyczącym tego zbioru reportaży Barbary Seider. Wydaje się, że sięgają do niego fani lekkiej literatury, oczekując w jej zawartości dreszczu, nagłych zwrotów akcji czy historii mrożących krew w żyłach. Natomiast w mojej opinii, na ta pozycję należy patrzeć dwojako. Po pierwsze na jej walory historyczne, a po drugie, na jej walory warsztatowe. Historie opisywane przez autorkę wydarzyły się w latach 1940 – 1980 a to znaczy, że w zupełnie innej rzeczywistości społeczno-gospodarczej. Wystarczy zaznaczyć, że już pierwszy reportaż, pokazuje rzeczywistość sądów ówczesnych czasów oraz rzeczywistość polskiej wsi – ponieważ materiał dotyczy sprawy dotyczącej podziału morgów, ziemi gospodarstwa rolnego. Banał! Ale jak opisany! Wspaniały warsztat autorki, sądzę że nie tylko dla miłośników tego typu literatury, ale i dla adeptów sztuki pisarstwa, pozycja obowiązkowa. Oprócz warstwy reporterskiej, Barbara Seidlerowa przemycała swoje odczucia, przemyślenia czy ocenę sytuacji. W moim odczuciu, stanowi to siłę jej twórczości. W monumentalne sądowe gmachy, w zatłoczone sale rozpraw - potrafiła tchnąć emocje - żal, smutek, rozczarowanie, sprzeciw .... Nie brak tu też przejmujących historii. Są morderstwa, są zabójstwa po pijaku. Szczególnie opowieść zakatowanego przez rodziców pięciolatka, przy lekturze której musiałem w pewnym momencie oderwać wzrok od tekstu i złapać oddech – bo nawet mój zaniżony poziom empatii zareagował kategorycznym sprzeciwem. Bestialstwo. Bardzo dobra pozycja.