Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie dotrwałam do końca. Jak dla mnie za smutna, aby czeprać z niej radość czytania. Spodziewałam się, że podczas lektury usłyszę nad sobą wibrujący, radiowy głos Marka. To nie wina książki ani tym bardziej autora. Napisał ją swoim stylem życia.

Nie dotrwałam do końca. Jak dla mnie za smutna, aby czeprać z niej radość czytania. Spodziewałam się, że podczas lektury usłyszę nad sobą wibrujący, radiowy głos Marka. To nie wina książki ani tym bardziej autora. Napisał ją swoim stylem życia.

Książka niesamowita. Napisana 'owsiakowym' językiem przenosi nas na pola Woodstocku. Wraz z Jurkiem budujemy kolejne sceny, staramy się o koncert coraz słynniejszych gwiazd i razem przeżywamy każdą edycję festiwalu. Dla osób nie będących nigdy na Przystanku Woodstocku - ciekawe opowieści. Dla Woodstokowiczów - obowiązkowa lektura wywołująca dreszcze i łezkę wspomnień w oku.

Książka niesamowita. Napisana 'owsiakowym' językiem przenosi nas na pola Woodstocku. Wraz z Jurkiem budujemy kolejne sceny, staramy się o koncert coraz słynniejszych gwiazd i razem przeżywamy każdą edycję festiwalu. Dla osób nie będących nigdy na Przystanku Woodstocku - ciekawe opowieści. Dla Woodstokowiczów - obowiązkowa lektura wywołująca dreszcze i łezkę wspomnień w oku.

Książka mojego dzieciństwa. Zawsze będzie mnie przenosić w cudowne lata, kiedy wszystko było lekkie i łatwe, kiedy jedynym problemem było rozbite kolano, a lato miało smak oranżady w proszku.
Całości dopełnia genialna ekranizacja Agnieszki Holland.

Książka mojego dzieciństwa. Zawsze będzie mnie przenosić w cudowne lata, kiedy wszystko było lekkie i łatwe, kiedy jedynym problemem było rozbite kolano, a lato miało smak oranżady w proszku.
Całości dopełnia genialna ekranizacja Agnieszki Holland.

Moje pierwsze zderzenie z Izabelą Sową i od razu z takiego kalibru. Powaliła mnie, być może dlatego, że przeczytałam ją tuż po maturze - w najlepszym czasie na ta książkę.

Moje pierwsze zderzenie z Izabelą Sową i od razu z takiego kalibru. Powaliła mnie, być może dlatego, że przeczytałam ją tuż po maturze - w najlepszym czasie na ta książkę.

Zawsze będzie moją ulubiona książką. Zawsze będzie odrywać mnie od rzeczywistości. Zawsze będę zauroczona Heatcliffem.

Zawsze będzie moją ulubiona książką. Zawsze będzie odrywać mnie od rzeczywistości. Zawsze będę zauroczona Heatcliffem.

Jak dla mnie, książka niezwykła. Nie było i nie jest o niej głośno i być może to dobrze, bo pomimo swej niby prostej fabuły - książka zdecydowanie nie jest dla wszystkich. Nie mogłam się od niej oderwać i strasznie było mi smutno, kiedy skończyłam ją czytać.

Jak dla mnie, książka niezwykła. Nie było i nie jest o niej głośno i być może to dobrze, bo pomimo swej niby prostej fabuły - książka zdecydowanie nie jest dla wszystkich. Nie mogłam się od niej oderwać i strasznie było mi smutno, kiedy skończyłam ją czytać.

a ja kieszenie pełne czereśni :)

a ja kieszenie pełne czereśni :)

Niezwykle drastyczna. Poraża tym bardziej, że jest na faktach. Lecz mimo wszystko daje nadzieję na lepsze jutro.

Niezwykle drastyczna. Poraża tym bardziej, że jest na faktach. Lecz mimo wszystko daje nadzieję na lepsze jutro.

Po raz pierwszy przeczytałam 'Pomidory' w wieku 10 lat i od tamtej pory nadal siedzę Whistle Stop Cafe. Przyjaźń Igdie i Ruth pozwala mi wierzyć, że to nie fikcja literacka, ale szczere, prawdziwe uczucie, które i mi się trafi..?

Po raz pierwszy przeczytałam 'Pomidory' w wieku 10 lat i od tamtej pory nadal siedzę Whistle Stop Cafe. Przyjaźń Igdie i Ruth pozwala mi wierzyć, że to nie fikcja literacka, ale szczere, prawdziwe uczucie, które i mi się trafi..?