Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przed lekturą reportażu warto zapoznać się z opinią profesora Piotra Gutowskiego, niegdysiejszego kolegi Ziemińskiego ze studiów doktoranckich...

https://wiez.pl/2023/12/29/chrzescijanstwo-amoralna-religia-czyli-miotla-moralnego-rygoryzmu-i-podejrzliwosci/?fbclid=IwAR1KS0K7k2pSdLxg4uArlebUhYxEKvSaIXddXPWz8jdyNpRdH4l4KBqKWBI

Przed lekturą reportażu warto zapoznać się z opinią profesora Piotra Gutowskiego, niegdysiejszego kolegi Ziemińskiego ze studiów doktoranckich...

https://wiez.pl/2023/12/29/chrzescijanstwo-amoralna-religia-czyli-miotla-moralnego-rygoryzmu-i-podejrzliwosci/?fbclid=IwAR1KS0K7k2pSdLxg4uArlebUhYxEKvSaIXddXPWz8jdyNpRdH4l4KBqKWBI

W miarę ciekawie robi się dopiero od trzydziestej zasady. Wcześniejszy zestaw to zbiór frazesów, na które szkoda czasu.

W miarę ciekawie robi się dopiero od trzydziestej zasady. Wcześniejszy zestaw to zbiór frazesów, na które szkoda czasu.

Bardzo przeciętna książka. Raczej nie polecam

Bardzo przeciętna książka. Raczej nie polecam

Ta pozycja to jakaś żenada. Przydługi wstęp i notka o autorze, niesamowicie mizerny kontent. Szczerze odradzam sięgania po to coś!

Ta pozycja to jakaś żenada. Przydługi wstęp i notka o autorze, niesamowicie mizerny kontent. Szczerze odradzam sięgania po to coś!

Refleksyjna i przygnębiająca lektura, w której autor obnaża iluzoryczność naszej kultury. Ocena byłaby na 7 gwiazdek, gdyby nie epizod z Polką...

Refleksyjna i przygnębiająca lektura, w której autor obnaża iluzoryczność naszej kultury. Ocena byłaby na 7 gwiazdek, gdyby nie epizod z Polką...

Bardzo słaba pozycja. Książka przegadana pustymi frazesami. Szkoda czasu

Bardzo słaba pozycja. Książka przegadana pustymi frazesami. Szkoda czasu

Dobra książka. Ani mniej, ani więcej

Dobra książka. Ani mniej, ani więcej

Zacznę od cytatu z książki: "Oto kawałek metalu, który stopiono, aż zatracił kształt. Nie wyobraża nic. Nie odtwarza żadnego zamierzonego wzoru. Jest po prostu bezkształtny. Można powiedzieć, że to sama treść, pozbawiona formy." Niestety taka też jest cała ta osławiona powieść. Czuję, że straciłem czas

Zacznę od cytatu z książki: "Oto kawałek metalu, który stopiono, aż zatracił kształt. Nie wyobraża nic. Nie odtwarza żadnego zamierzonego wzoru. Jest po prostu bezkształtny. Można powiedzieć, że to sama treść, pozbawiona formy." Niestety taka też jest cała ta osławiona powieść. Czuję, że straciłem czas

Pierwszy tom był w miarę ciekawy, natomiast druga część, to bardzo przeciętne czytadło. Atmosfera grozy, apokalipsy, dyktatury całkiem poprawna, ale fabularnie słabiutko. Akcja w wielu miejscach pourywana, niekonsekwentna. Bohaterowie bardzo przeciętni, psychologicznie nieprawdziwi, dla autora jakby mało istotni. Osobiście nie polecam

Pierwszy tom był w miarę ciekawy, natomiast druga część, to bardzo przeciętne czytadło. Atmosfera grozy, apokalipsy, dyktatury całkiem poprawna, ale fabularnie słabiutko. Akcja w wielu miejscach pourywana, niekonsekwentna. Bohaterowie bardzo przeciętni, psychologicznie nieprawdziwi, dla autora jakby mało istotni. Osobiście nie polecam

Generalnie nie ma się czego uczepić, ale dla mnie osobiście jest to zbyt ciężka i zbyt przygnębiająca lektura... Nie znajduję motywacji, aby sięgnąć po kolejny tom.

Generalnie nie ma się czego uczepić, ale dla mnie osobiście jest to zbyt ciężka i zbyt przygnębiająca lektura... Nie znajduję motywacji, aby sięgnąć po kolejny tom.

Niestety nie dałem rady przebrnąć dalej niż do 160 stron. Nie moja stylistyka, nie mój klimat. Miałem wrażenie, że czytam powieść z zupełnie innej epoki. W kwestii psychologii postaci, odniosłem wrażenie, że autor ma absolutnie w nosie tę kwestię.

Niestety nie dałem rady przebrnąć dalej niż do 160 stron. Nie moja stylistyka, nie mój klimat. Miałem wrażenie, że czytam powieść z zupełnie innej epoki. W kwestii psychologii postaci, odniosłem wrażenie, że autor ma absolutnie w nosie tę kwestię.

Oceniam wysoko, bo książka zaryła w moje emocje bardzo na serio i trzymała w napięciu do samego końca. Wysoka ocena jest mimo wielu niedociągnięć, które zaczynaj się mniej więcej od połowy książki, mimo przegadania treści, mimo naiwności w kreowaniu postaci... Motyw kobiety fatalnej robi robotę za wszystkie warsztatowe potknięcia. Dla mnie osobiście to Stella jest główną bohaterką powieści - najbardziej autentyczną i zdecydowanie najciekawszą!! Przeczytałem i mam poważny niedosyt!

Oceniam wysoko, bo książka zaryła w moje emocje bardzo na serio i trzymała w napięciu do samego końca. Wysoka ocena jest mimo wielu niedociągnięć, które zaczynaj się mniej więcej od połowy książki, mimo przegadania treści, mimo naiwności w kreowaniu postaci... Motyw kobiety fatalnej robi robotę za wszystkie warsztatowe potknięcia. Dla mnie osobiście to Stella jest główną...

Szkoda, że wydawca nie wspomniał, iż adresatem powieści jest raczej młody czytelnik. Szkoda też, że idea książki nasiąknięta jest lewicową atmosferą rodem z Netflixa. Gdybym o tym wiedział, nie sięgnąłbym po tę pozycję. Nie mój klimat.

Szkoda, że wydawca nie wspomniał, iż adresatem powieści jest raczej młody czytelnik. Szkoda też, że idea książki nasiąknięta jest lewicową atmosferą rodem z Netflixa. Gdybym o tym wiedział, nie sięgnąłbym po tę pozycję. Nie mój klimat.

Książka u umieraniu... Mimo wzruszającego zakończenia, książka nie porwała mnie swoim przekazem.

Książka u umieraniu... Mimo wzruszającego zakończenia, książka nie porwała mnie swoim przekazem.

Sporo ciekawych uwag, o których wcześniej nie myślałem. Ważne było dla mnie uświadomienie sobie, że jako rodzic dorosłych dzieci muszę unikać kierowania się poczuciem winy... Otóż wszelkie niedociągnięcia wychowawcze, jakie miały miejsce, to już jest czas przeszły i dokonany. Należy o tym pamiętać, a nawet rozmawiać z dzieckiem odnośnie przeszłości, ale absolutnie nie wolno dać się owładnąć misją "zadośćuczyniania", bo to absolutnie nie jest dobry doradca... Polecam wszystkim rodzicom!

Sporo ciekawych uwag, o których wcześniej nie myślałem. Ważne było dla mnie uświadomienie sobie, że jako rodzic dorosłych dzieci muszę unikać kierowania się poczuciem winy... Otóż wszelkie niedociągnięcia wychowawcze, jakie miały miejsce, to już jest czas przeszły i dokonany. Należy o tym pamiętać, a nawet rozmawiać z dzieckiem odnośnie przeszłości, ale absolutnie nie wolno...