Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Myślę, że po przeczytaniu obu tomów mogę teraz ocenić książkę jako całość - jak to u Sarah J. Maas bywa na początku jest się przytłoczonym nie do końca wyjaśnionym światem, a potem powoli ale porządnie się wsiąka. Książka jest gorsza od pozostałych pozycji tej autorki z uwagi na gęste, a niepotrzebne, wulgaryzmy i nieco zbyt lekko potraktowane makabryczne opisy. Niemniej jednak po przywyknięciu do pojawiających się przekleństw czyta się przyjemnie.

Myślę, że po przeczytaniu obu tomów mogę teraz ocenić książkę jako całość - jak to u Sarah J. Maas bywa na początku jest się przytłoczonym nie do końca wyjaśnionym światem, a potem powoli ale porządnie się wsiąka. Książka jest gorsza od pozostałych pozycji tej autorki z uwagi na gęste, a niepotrzebne, wulgaryzmy i nieco zbyt lekko potraktowane makabryczne opisy. Niemniej...

Aż trudno coś napisać. Naprawdę wybitna książka. Warto przeczytać.

Aż trudno coś napisać. Naprawdę wybitna książka. Warto przeczytać.

Cejrowski ma to coś w sobie jako pisarz. Jego książki się połyka. Chłonie się każdą stronę, nawet gdy opowiada ona o pozornie nudnych rzeczach.

Cejrowski ma to coś w sobie jako pisarz. Jego książki się połyka. Chłonie się każdą stronę, nawet gdy opowiada ona o pozornie nudnych rzeczach.

Jedyny taki dziennik spisany w całości w czasie pobytu autorki w obozie. Warto przeczytać.

Jedyny taki dziennik spisany w całości w czasie pobytu autorki w obozie. Warto przeczytać.

Bardzo dziwna, ciekawa, skomplikowana. Chaotyczna, trochę ciężko było połączyć wszystkie wątki ze sobą. Dłużyła się nieco, czasem trudno było stwierdzić dokąd prowadzi. Nie do końca przypadł mi do gustu język.

Bardzo dziwna, ciekawa, skomplikowana. Chaotyczna, trochę ciężko było połączyć wszystkie wątki ze sobą. Dłużyła się nieco, czasem trudno było stwierdzić dokąd prowadzi. Nie do końca przypadł mi do gustu język.

Druga część może nie jest lepsza od pierwszej, ale jest równie wciągająca. Wartka akcja, krótkie rozdziały, brak zbędnej gadaniny i opisów. Idealna na lato, bo też utrzymana w takim "upalnym" klimacie. Szkoda, że to dylogia bo chciałoby się więcej.

Druga część może nie jest lepsza od pierwszej, ale jest równie wciągająca. Wartka akcja, krótkie rozdziały, brak zbędnej gadaniny i opisów. Idealna na lato, bo też utrzymana w takim "upalnym" klimacie. Szkoda, że to dylogia bo chciałoby się więcej.

Książka sama w sobie jest genialnie napisana. Świat przedstawiony jest drobiazgowo wykreowany, dobrze przemyślany i bardzo ciekawy. Bohaterowie niejednoznaczni, posiadający bogate i skomplikowane osobowości. A jednak czegoś mi tu zabrakło. Nie mogłam się w ogóle wczuć w atmosferę tej książki. Nie umiałam się w pełni zaangażować w przedstawione wydarzenia. Raczej nie sięgnę po następne części.

Książka sama w sobie jest genialnie napisana. Świat przedstawiony jest drobiazgowo wykreowany, dobrze przemyślany i bardzo ciekawy. Bohaterowie niejednoznaczni, posiadający bogate i skomplikowane osobowości. A jednak czegoś mi tu zabrakło. Nie mogłam się w ogóle wczuć w atmosferę tej książki. Nie umiałam się w pełni zaangażować w przedstawione wydarzenia. Raczej nie sięgnę...

Przeczytałam. Było ok. Nie zmieniła mojego życia. Można przesłuchać audiobooka pomiędzy odkurzaniem a jazdą na rolkach. Ewentualnie potem zastanowić się nad dylematami moralnymi poruszonymi w tej książce.

Przeczytałam. Było ok. Nie zmieniła mojego życia. Można przesłuchać audiobooka pomiędzy odkurzaniem a jazdą na rolkach. Ewentualnie potem zastanowić się nad dylematami moralnymi poruszonymi w tej książce.

Może 8/10 to trochę naciągana ocena, ale skoro przeczytałam całość za jednym razem to chyba jej się należy +1. Autorka wie jak przyciągnąć czytelnika, nawet na stosunkowo niewielu stronach umie nakreślić ciekawych bohaterów - nie tylko pierwszoplanowych. Choć książka dzieje się w tym samym świecie co trylogia Okrutnego Księcia jakoś tego nie czułam. Być może przez to, że akcja dzieje się w świecie ludzi, którzy zdają sobie sprawę z istnienia tego równoległego świata tuż obok.

Może 8/10 to trochę naciągana ocena, ale skoro przeczytałam całość za jednym razem to chyba jej się należy +1. Autorka wie jak przyciągnąć czytelnika, nawet na stosunkowo niewielu stronach umie nakreślić ciekawych bohaterów - nie tylko pierwszoplanowych. Choć książka dzieje się w tym samym świecie co trylogia Okrutnego Księcia jakoś tego nie czułam. Być może przez to, że...

Nuda. Nuda. Nuda. W serii Zwiadowców nie mam już czego szukać, ciągle taki sam pomysł na fabułę, między bohaterami niewiele się dzieje, a zakończenie zawsze tak samo szczęśliwe. Nic tu nie zaskakuje. Szkoda, bo czyta się bardzo przyjemnie lekko.

Nuda. Nuda. Nuda. W serii Zwiadowców nie mam już czego szukać, ciągle taki sam pomysł na fabułę, między bohaterami niewiele się dzieje, a zakończenie zawsze tak samo szczęśliwe. Nic tu nie zaskakuje. Szkoda, bo czyta się bardzo przyjemnie lekko.

Odmawiam oceny tej książki jako powieści dla nastolatek. Główna bohaterka to niesamowita hipokrytka, która chce zjeść ciastko i mieć ciastko. Być może gdybym czytała tę książkę, wtedy gdy ukazała się po raz pierwszy nie raziły by mnie takie rzeczy jak trójkąt miłosny, to że bardzo mało się dzieje w tej książce, postacie drugoplanowe niemal nie istnieją, a historia się kupy nie trzyma, ale teraz mi to przeszkadzało. Jednakże był to dobry odmóżdżacz na te ciężkie czasy, można ją potraktować jako guilty pleasure.

Odmawiam oceny tej książki jako powieści dla nastolatek. Główna bohaterka to niesamowita hipokrytka, która chce zjeść ciastko i mieć ciastko. Być może gdybym czytała tę książkę, wtedy gdy ukazała się po raz pierwszy nie raziły by mnie takie rzeczy jak trójkąt miłosny, to że bardzo mało się dzieje w tej książce, postacie drugoplanowe niemal nie istnieją, a historia się kupy...

Ciężko się czyta o ludzkim nieszczęściu, w szczególności takim, które jest spowodowane własnymi decyzjami tych ludzi. Studium zaślepienia mamoną i własnymi żądzami. Denerwowały mnie jedynie przeskoki między teraźniejszością a przeszłością w różnych dziwnych miejscach powieści.

Ciężko się czyta o ludzkim nieszczęściu, w szczególności takim, które jest spowodowane własnymi decyzjami tych ludzi. Studium zaślepienia mamoną i własnymi żądzami. Denerwowały mnie jedynie przeskoki między teraźniejszością a przeszłością w różnych dziwnych miejscach powieści.

Zachęcona cudowną książką "Północ i południe" Elizabeth Gaskell, sięgnęłam po kolejną pozycję tej autorki znajdującą się na mojej półce. O jak wielkie jest moje rozczarowanie. Nuda to chyba jedyny przymiotnik, którym jestem w stanie określić tę powieść. Nuda, nuda, nuda.

Zachęcona cudowną książką "Północ i południe" Elizabeth Gaskell, sięgnęłam po kolejną pozycję tej autorki znajdującą się na mojej półce. O jak wielkie jest moje rozczarowanie. Nuda to chyba jedyny przymiotnik, którym jestem w stanie określić tę powieść. Nuda, nuda, nuda.

Dawno się tak nie śmiałam przy książce. Kocham Bazyla, uwielbiam Rocha (te mrukliwe, zamknięte w sobie postaci coś mają w sobie takiego że je uwielbiam). Absurdalnie fajna fantastyka. Osobliwa, ale wciągająca. Książka i styl kojarzyły mi się z Dynastią Miziołków.

Dawno się tak nie śmiałam przy książce. Kocham Bazyla, uwielbiam Rocha (te mrukliwe, zamknięte w sobie postaci coś mają w sobie takiego że je uwielbiam). Absurdalnie fajna fantastyka. Osobliwa, ale wciągająca. Książka i styl kojarzyły mi się z Dynastią Miziołków.

Cudowna! Choć na początku trudno było mi się czasem do niej zebrać, to potem wciągnęła mnie bez reszty i w co bardziej frustrujących momentach musiałam przerywać czytanie by się uspokoić. Ta książka doprowadza człowieka do szału i za to ją kocham. Kończy się tak, że człowiek ma ochotę wyrzucić ją przez okno jak Pat w pamiętnej scenie z Poradnika pozytywnego myślenia i wykrzyczeć "To ma być koniec?".

Cudowna! Choć na początku trudno było mi się czasem do niej zebrać, to potem wciągnęła mnie bez reszty i w co bardziej frustrujących momentach musiałam przerywać czytanie by się uspokoić. Ta książka doprowadza człowieka do szału i za to ją kocham. Kończy się tak, że człowiek ma ochotę wyrzucić ją przez okno jak Pat w pamiętnej scenie z Poradnika pozytywnego myślenia i...