Czuję przesyt. Albo ta część była wyraźnie słabsza, albo w moim książkowym krwiobiegu chwilowo krąży zbyt dużo Marty Kisiel i muszę na moment przystopować.

Historia Ody, zapowiedziana w "Szaławile", wydawała się być czymś, co z miejsca podbije moje serce. Kobieta po czterdziestce, twardo stąpająca po ziemi, z wyboru żyjąca samotnie, zmagająca się z traumą z dzieciństwa - dla mnie bohaterka idealna. I owszem, o Odzie czyta się świetnie, jest postacią, którą da się z łatwością polubić i można jej kibicować, ale co z tego, jeśli opowieść, w jakiej obsadzono ją w głównej roli, jest zwyczajnie nudna. "Dożywocie" i "Siła niższa" to też nie były książki z porywającą fabułą, a jednak tam wszystko działało - humor, postacie, prostota i codzienność. Tutaj miało być inaczej, dostajemy zagadkę, mroczniejsze tematy, tajemnicze rany pacjentów i potwory, przed którymi straszono nas w dzieciństwie - powinno być ciekawie i wciągająco, a nudziłam się przez połowę książki. Dość powiedzieć, że tym, co zainteresowało mnie w niej najbardziej, był wątek romantyczny!

Nie żegnam się z panią Kisiel, bo wciąż chcę poznawać jej twórczość, ale na moment robię sobie przerwę, żeby wrócić z lepszym nastawieniem.

Czuję przesyt. Albo ta część była wyraźnie słabsza, albo w moim książkowym krwiobiegu chwilowo krąży zbyt dużo Marty Kisiel i muszę na moment przystopować.

Historia Ody, zapowiedziana w "Szaławile", wydawała się być czymś, co z miejsca podbije moje serce. Kobieta po czterdziestce, twardo stąpająca po ziemi, z wyboru żyjąca samotnie, zmagająca się z traumą z dzieciństwa -...

Historia Ody jest zdecydowanie bardziej interesująca w pełnej wersji. Samo opowiadanie Szaławiła nie pozwala jej za dobrze poznać.

Ten tom wydaje się być mroczniejszy pod względem klimatu ale nie brakuje w nim magicznych stworzeń i humoru. Chwilę potrzebowałam żeby się wciągnąć, ale koniec końców dobrze się bawiłam.

Lektorka robi tutaj fenomenalną robotę!

Historia Ody jest zdecydowanie bardziej interesująca w pełnej wersji. Samo opowiadanie Szaławiła nie pozwala jej za dobrze poznać.

Ten tom wydaje się być mroczniejszy pod względem klimatu ale nie brakuje w nim magicznych stworzeń i humoru. Chwilę potrzebowałam żeby się wciągnąć, ale koniec końców dobrze się bawiłam.

Lektorka robi tutaj fenomenalną robotę!

To chyba moja ulubiona część! Co prawda pierwsza była równie dobra, ale tu mam wrażenie, że więcej się dzieje, historia jest bardziej rozbudowana 🙌 A audiobook? Genialne wykonanie! 😍

To chyba moja ulubiona część! Co prawda pierwsza była równie dobra, ale tu mam wrażenie, że więcej się dzieje, historia jest bardziej rozbudowana 🙌 A audiobook? Genialne wykonanie! 😍

Audiobook
Jak ja bardzo się zawiodłam na tej części! Rozumiem chęć wprowadzenia do historii Bazyla , ale w sumie bardzo daleko mu do Licha! Szaławiła sama w sobie jako bohaterka bardzo mi się spodobała , ale niestety sama historia już nie. Totalnie brakowało mi i humoru i lekkości pióra. Miałam wrażenie, że ta część jest pisana na siłę. Szkoda .

Audiobook
Jak ja bardzo się zawiodłam na tej części! Rozumiem chęć wprowadzenia do historii Bazyla , ale w sumie bardzo daleko mu do Licha! Szaławiła sama w sobie jako bohaterka bardzo mi się spodobała , ale niestety sama historia już nie. Totalnie brakowało mi i humoru i lekkości pióra. Miałam wrażenie, że ta część jest pisana na siłę. Szkoda .

Ta część jest zdecydowanie inna od poprzednich. To już nie jest dom z wierzyczką, z lichem i licznyni zabawnymi sytuacjami. Tutaj mamy czorta, wiłę, i mroczne demony, bestie i stwory. Nie tylko jest to mroczniejsza część, ale też poważniejsza, jest w niej sporo rozważania nad kondycją świata i gatunku ludzkiego. Napewno nie tego się spodziewałam, ale się nie rozczarowałam.

Ta część jest zdecydowanie inna od poprzednich. To już nie jest dom z wierzyczką, z lichem i licznyni zabawnymi sytuacjami. Tutaj mamy czorta, wiłę, i mroczne demony, bestie i stwory. Nie tylko jest to mroczniejsza część, ale też poważniejsza, jest w niej sporo rozważania nad kondycją świata i gatunku ludzkiego. Napewno nie tego się spodziewałam, ale się nie rozczarowałam.

Historia zupełnie inna klimatem i fabułą od innych z serii, ale bardzo mi się podobała ☺️

Historia zupełnie inna klimatem i fabułą od innych z serii, ale bardzo mi się podobała ☺️

Po ostatnią, trzecią część cyklu „Dożywocie” sięgnęłam, nie wątpiąc ani przez chwilę w to, że będę się dobrze, ba, wręcz genialnie bawić. Jak, po lekturze książek „Dożywocie” i „Siła Niższa”, mogłabym nie mieć pewności?

Nie przeczytałam opisu, więc może i sama jestem sobie winna…

Zacierałam rączki, nie mogąc doczekać się Licha, Kondzia i szalonego narratora (ani chybi na nielegalnych dropsach) i… ni ma Licha, ni ma Kondzia (no dobra pojawiają się na dosłownie chwileczkę),a przede wszystkim brak cudownego, szalonego, narratora.

Co w takim razie jest?
Marta Kisiel w opowiadaniu „Szaławiła”, znajdującym się na początku książki, wprowadza nowego, zdecydowanie niestandardowego bohatera, a konkretnie bohaterkę. Jest nią Oda Kręciszewska, silna, niezależna, samowystarczalna kobieta po czterdziestce, lekarka, która po latach spędzonych na zagranicznych misjach wraca do rodzimego kraju i kupuje działkę na wygwizdowie.

Narracja w trzecim tomie została znacznie uspokojona i nie jest już tak zabawnie. Może i faktycznie do statecznej pani doktor nie pasowałby narrator przyjmujący energetyki dożylnie, ale i tak troszkę szkoda, bo i śmiechu, i bezcennych cytatów mniej.

W poprzednich częściach mieliśmy rozlicznych przedstawicieli sił nadprzyrodzonych, z aniołem zwanym Lichem na czele, w trzecim tomie nie jest inaczej. A może jednak jest? No bo można by rzec, że rolę anioła stróża przejmuje tutaj czort…

Na wygwizdowie nie jest tak spokojnie, jak Odzie się wydawało, do przychodni, w której pracuje, trafia podejrzanie dużo, podejrzanie poturbowanych, w podejrzanym miejscu pacjentów – coś ewidentnie czyha w okolicy, co gorsza w pobliżu jej nowego domu. Do tajemniczego zła, dodaj tajemnice z przeszłości, tajemnicze sny i tajemniczego, przystojnego mężczyznę i zagadki do rozwiązania zaczynają rozmnażać się przez pączkowanie.

Trzeci tom cyklu „Dożywocie” jest inny od poprzednich części, ale wciąż można się przy nim dobrze bawić – choć nie jest już aż tak lekko i wesoło, jak w tomach pierwszym i drugim. Jeśli poprzedni narrator był dla Was trochę męczący, to teraz będziecie zadowoleni. Wątek romantyczny w książce jest, ale poprowadzony został bardzo dobrze, więc nie powinien nikomu przeszkadzać.

Czy mi się podobało? Tak, ale serducho zostało przy poprzednich tomach – tęsknie.

Po więcej recenzji zapraszam na:
https://m.facebook.com/people/Czytelnicza-Norka/100093693897871/

Po ostatnią, trzecią część cyklu „Dożywocie” sięgnęłam, nie wątpiąc ani przez chwilę w to, że będę się dobrze, ba, wręcz genialnie bawić. Jak, po lekturze książek „Dożywocie” i „Siła Niższa”, mogłabym nie mieć pewności?

Nie przeczytałam opisu, więc może i sama jestem sobie winna…

Zacierałam rączki, nie mogąc doczekać się Licha, Kondzia i szalonego narratora (ani chybi na...

Tym razem fabuła mnie już tak nie wciągnęła. Może to przesyt stworów rożnej maści zrobił swoje. A może nie należy czytać serii jednym ciągiem. W każdym razie styl autorki na plus.

Tym razem fabuła mnie już tak nie wciągnęła. Może to przesyt stworów rożnej maści zrobił swoje. A może nie należy czytać serii jednym ciągiem. W każdym razie styl autorki na plus.

Zdecydowanie bardziej mroczna część od pozostałych.
Tutaj już nie ma słodkiego Licha, denerwującego (acz pociesznego) Szczęsnego i reszty - jest za to butna Oda, komiczny (i sepleniący) Bazyl i wiele, wiele... demonów.

To już pozycja nie lekka, ale dzięki fenomenalnej lektorce naprawdę lekkostrawna. Nawet jeśli ktoś nie przepada za klimatami to polecam chociaż spróbować przesłuchać kawałek którejkolwiek części - może się zdarzyć, że zostanie się wessanym.. :)

Zdecydowanie bardziej mroczna część od pozostałych.
Tutaj już nie ma słodkiego Licha, denerwującego (acz pociesznego) Szczęsnego i reszty - jest za to butna Oda, komiczny (i sepleniący) Bazyl i wiele, wiele... demonów.

To już pozycja nie lekka, ale dzięki fenomenalnej lektorce naprawdę lekkostrawna. Nawet jeśli ktoś nie przepada za klimatami to polecam chociaż spróbować...

Po raz kolejny nie zawiodłam się. Uwielbiam zabawny język, jakim Autorka opisuje świat. Książka lekka i zabawna, taka, jakie lubię.

Po raz kolejny nie zawiodłam się. Uwielbiam zabawny język, jakim Autorka opisuje świat. Książka lekka i zabawna, taka, jakie lubię.