Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autor przedstawia tutaj bardzo prostą koncepcję. Szybko można ją pojąć i wprowadzić w życie -z tym jednak już jest trudniej, bo potrzeba miłości czyli działania dla drugiej strony nie koniecznie kiedy ma się ochotę. Jednak znając języki miłości bardzo szybko można wnieść relacje na wyższy poziom.
Genialna w swej prostocie.
Polecam.

Autor przedstawia tutaj bardzo prostą koncepcję. Szybko można ją pojąć i wprowadzić w życie -z tym jednak już jest trudniej, bo potrzeba miłości czyli działania dla drugiej strony nie koniecznie kiedy ma się ochotę. Jednak znając języki miłości bardzo szybko można wnieść relacje na wyższy poziom.
Genialna w swej prostocie.
Polecam.

Przeczytałem ją tylko raz. Książka pisana trudnym językiem, ale temat tak mi bliski, że bardzo często wracam do niej myślami.

Przeczytałem ją tylko raz. Książka pisana trudnym językiem, ale temat tak mi bliski, że bardzo często wracam do niej myślami.

Moje drugie podejście do tej książki i drugi raz uznałem, że nie przebrnę. Kiedyś zaczytywałem się w pracach Baumana, ale ta książka dla mnie osobiście jest "nieczytalna". Totalne abstrakcje oderwane od realnego świata.
Czytając to przypomniały mi się studia socjologii, gdzie przy lekturze klasyków nic nie rozumiałem i dopiero drugie albo trzecie czytanie powodowało, że coś do mnie docierało.
Odradzam ludziom bez skłonności masochistycznych.

Moje drugie podejście do tej książki i drugi raz uznałem, że nie przebrnę. Kiedyś zaczytywałem się w pracach Baumana, ale ta książka dla mnie osobiście jest "nieczytalna". Totalne abstrakcje oderwane od realnego świata.
Czytając to przypomniały mi się studia socjologii, gdzie przy lekturze klasyków nic nie rozumiałem i dopiero drugie albo trzecie czytanie powodowało, że...

Dla mnie ta książka to bomba.
Masa emocji (pozytywnych i trudnych). Wiele razy przerywałem lekturę, żeby przejść się i jakoś ochłonąć.
Dawno czegoś takiego nie przeżyłem z literaturą. Od połowy książki co strona coś trafiało we mnie w punkt. Dziś zamawiam kolejne powieści Yaloma.

Dla mnie ta książka to bomba.
Masa emocji (pozytywnych i trudnych). Wiele razy przerywałem lekturę, żeby przejść się i jakoś ochłonąć.
Dawno czegoś takiego nie przeżyłem z literaturą. Od połowy książki co strona coś trafiało we mnie w punkt. Dziś zamawiam kolejne powieści Yaloma.

Kolejne kilkanaście opowieści terapeutycznych Yaloma. Nie ma tu może takich hisotrii jak w Kacie Miłości, ale bardzo dobrze pokazane jest "zaplecze" terapii. Yalom uczciwie ukazuje siebie podczas spotkań z pacjentami. Pokazuje swoje braki i popełnione błędy. Nie zawsze wszystko mu wychodzi, zresztą ciężko czasem określić co ma wyjść.
Główny wątkiem przewijającym się przez całą książkę jest lęk przed śmiercią. Dziwnie trudno mi się wczuć w ten temat (czyżby bardzo mocne wyparcie tego lęku?) dlatego Kat miłości podobał mi się bardziej. Ale tak książka również warta polecenia - sporo żółtych karteczek zostało w niej przyklejonych dla upamiętnienia najbardziej poruszających fragmentów.

Kolejne kilkanaście opowieści terapeutycznych Yaloma. Nie ma tu może takich hisotrii jak w Kacie Miłości, ale bardzo dobrze pokazane jest "zaplecze" terapii. Yalom uczciwie ukazuje siebie podczas spotkań z pacjentami. Pokazuje swoje braki i popełnione błędy. Nie zawsze wszystko mu wychodzi, zresztą ciężko czasem określić co ma wyjść.
Główny wątkiem przewijającym się przez...

Ciężki język. Nie jest to książką popularnonaukowa, a raczej mocno naukowa. Bardzo długo przez nią brnąłem.
Po lekturze czuję tylko dużo większy zakres nie wiedzy i obszerność tego tematu. A szkoda bo od zawsze miałem zakusy na interpretowanie snów w stylu zrób to sam w dom.
Raczej odradzam lajkom.
Po tej pozycji chyba, nie sięgnę już po książki Vedfelda - nie dlatego, że ta była słaba lub bezwartościowa, ale była za trudna.

Ciężki język. Nie jest to książką popularnonaukowa, a raczej mocno naukowa. Bardzo długo przez nią brnąłem.
Po lekturze czuję tylko dużo większy zakres nie wiedzy i obszerność tego tematu. A szkoda bo od zawsze miałem zakusy na interpretowanie snów w stylu zrób to sam w dom.
Raczej odradzam lajkom.
Po tej pozycji chyba, nie sięgnę już po książki Vedfelda - nie dlatego, że...

Bardzo ciekawa książka. Czytając ją trudno mi było uwierzyć że była napisana w 1972. Bardzo szeroka wiedza autora który w inny sposób traktuje psychopatie niż to teraz widzimy. Autor określa tym terminem osoby cierpiące psychicznie (patiens -cierpienie).

W książce opisany jest podział na typy osobowości oraz możliwe ich wypaczenia które właśnie prowadzą najpierw do zaburzeń a potem do chorób psychicznych.
Świetne jest ujęcie w kontekście jednostki jak i społecznym -niektóre zachowania mogą być psychopatiami (Horney by napisała że neurozami) w jednym społeczeństwie a w innym mogą być zupełnie normalne.

Opis sposobów postępowania z poszczególnymi typami w psychoterapii jest szczątkowy. Autor podkreśla znaczenie typu osobowości terapeuty/psychiatry w diagnozie i leczeniu pacjenta. Książka ułatwia rozpoznanie najczęściej występujących typów osobowości (psychopatii).

Dodatkowo pisana bardzo przystępnym językiem. Bardzo przyjemnie i szybko się ją czyta. Kępiński miał wspaniały dar pisania i przekazywania wiedzy.

Bardzo ciekawa książka. Czytając ją trudno mi było uwierzyć że była napisana w 1972. Bardzo szeroka wiedza autora który w inny sposób traktuje psychopatie niż to teraz widzimy. Autor określa tym terminem osoby cierpiące psychicznie (patiens -cierpienie).

W książce opisany jest podział na typy osobowości oraz możliwe ich wypaczenia które właśnie prowadzą najpierw do...