Jesteśmy społecznością, która kocha książki

📖🐲 Muszę powiedzieć, że ta książka budziła we mnie skrajne uczucia. Do strony 120-140 jakoś nie mogłam się wciągnąć, bo spodziewałam się czegoś znacznie ciekawszego, co od razu mnie pochłonie, a dostałam jęczenie i wyrzuty sumienia bohaterki, która w zasadzie czasami bywała cholernie bezmyślna i naiwna, a przez resztę czasu zwyczajnie nużąca, z tym swoim, ja, ja, ja oraz niech ktoś mi powie, że nie jestem złą mamą, bo nie jestem prawda? prawda? Dla mnie to było niestrawne. Do tego nie wpada na żaden własny pomysł, zamiast tego zwraca się do "ekspertów", oczywiście mężczyzn, a sama skupia się tylko i wyłącznie na sobie i swoim poczuciu winy, co jest kompletnie nieważne w tym momencie, zamiast spróbować dowiedzieć się dlaczego do tego doszło i jak temu zapobiec. W końcu jest prawniczką podobno, do cholery. No to chyba potrafi zbierać fakty i je analizować? I kiedy już, już miałam się poddać, nagle Jen wreszcie wykazuje się inicjatywą i wątki zaczynają się łączyć i lektura od razu poszła mi szybciej i sprawiała dużo większą przyjemność. Niestety pod koniec znów wszystko zaczyna się kręcić wokół Jen i jej niepewności w macierzyństwie i opowiadania farmazonów o tym, że wszystko jest być może jej winą i rozczulania się nad jej synusiem... Domyśliłam się wprawdzie po co, ale helloł, nasze dzieci to odrębni ludzie, którzy dość szybko podejmują swoje własne decyzje, a rodzice nie mogą sterować ich życiem w 100%, bo to nie jest zdrowe. Sama końcówka jest wciągająca, ale tylko wtedy, kiedy nie zwracasz uwagi na absurdy związane z realiami pracy policji. Jak się nad tym głębiej zastanowić, to niestety jest bez sensu i jest zbyt cukierkowe. Może byłoby jednak lepiej, gdyby to nie była książka o podróży w czasie, tylko o cofaniu się w przeszłość we wspomnieniach, żeby ustalić ciąg zdarzeń i jakie drobne losowe przypadki sprawiają, że czegoś się dowiadujemy albo że na zawsze pozostaje to ukryte. A skoro już mamy podróż w czasie, to wolałabym przeczytać opis tego danego dnia bez tego niekończącego się i męczliwego strumienia świadomości naszej bohaterski. To ponowne przeżywanie dni w bardziej świadomy sposób pozwoliłoby Jen zobaczyć, jak łatwo oczywiste sygnały mogą nam umknąć w codziennym kołowrocie i jak łatwo jest być mądrym po szkodzie. Podsumowując pomysł był ciekawy, ale wykonanie nie do końca mnie zadowoliło, więc ostatecznie jednak 5/10.