Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po części popieram opinie poprzedników, że ta część seri taka jakaś..Nie powiem, wciągnęła mnie na początku, ale potem już miałam coraz mniej ochoty by ją czytać. Na zakończenie zbyt dużo wątków i absurdalnych rozwiązań na raz. Niby się wszystko powiązało, ale nie wyszło to moim zdaniem zgrabnie. Będe sięgać po dalsze części, bo lubię Miniera. To traktuję jako słabszy okres pisarza.

Po części popieram opinie poprzedników, że ta część seri taka jakaś..Nie powiem, wciągnęła mnie na początku, ale potem już miałam coraz mniej ochoty by ją czytać. Na zakończenie zbyt dużo wątków i absurdalnych rozwiązań na raz. Niby się wszystko powiązało, ale nie wyszło to moim zdaniem zgrabnie. Będe sięgać po dalsze części, bo lubię Miniera. To traktuję jako słabszy okres...

Napalałam się na tą książkę długi czas.Polowałam w bibliotece aż wreszcie udało mi się dostać.Jestem tą książką okrutnie rozczarowana.Jak dla mnie-jeden chaos w opisach.Kurczę autor tak przeskakuje,że zaczęłam się już zastanawiać czy czegoś nie pominęłam. Totalnie nie rozumiem eksperymentu z 2 studentami,którzy mieli przeczytać akta. To był zbędny element książki nie wnoszący kompletnie nic.Sama sytuacja w szpitalu i morderstwa a raczej hipnozy-no bujda na resorach.Umęczyłam się przeokrutnie i na chwilę obecną nie sìegam po książki Fitzka.

Napalałam się na tą książkę długi czas.Polowałam w bibliotece aż wreszcie udało mi się dostać.Jestem tą książką okrutnie rozczarowana.Jak dla mnie-jeden chaos w opisach.Kurczę autor tak przeskakuje,że zaczęłam się już zastanawiać czy czegoś nie pominęłam. Totalnie nie rozumiem eksperymentu z 2 studentami,którzy mieli przeczytać akta. To był zbędny element książki nie...

Czytając opinie o książce zauważyłam, że są one skrajne. Albo zachwyty albo gromy z nieba. Ja osobiście czytając książkę wyskoczyłam z kapci. Wciągnęła mnie od początku. O ile sam opis zbrodni był brutalny, to najbardziej "cierpiałam" czytając męki jakie przechodził Glista..Cóż nie jestem odporna na to, gdy w książkach dzieje się krzywda dzieci. Zakończenie przeczytałam 2 razy, nie mogłam tego pojąć i nie domyśliłam się tego w ogóle. Uważam, że nie ma w tej książce zbędnych opisów, przegadanych nic nie wnoszących dialogów. Ja polecam.

Czytając opinie o książce zauważyłam, że są one skrajne. Albo zachwyty albo gromy z nieba. Ja osobiście czytając książkę wyskoczyłam z kapci. Wciągnęła mnie od początku. O ile sam opis zbrodni był brutalny, to najbardziej "cierpiałam" czytając męki jakie przechodził Glista..Cóż nie jestem odporna na to, gdy w książkach dzieje się krzywda dzieci. Zakończenie przeczytałam 2...

Początek szedł mi kiepsko. Nie mogłam się dać pochłonąć, ale lubię Camillę i wiedziałam, że nastąpi ten moment, że od książki się nie oderwę. W ogóle nie podejrzewałam zakończenia, nawet mi ono przez myśl nie przemknęło. Nie wiem po co został wprowadzony w książkę temat uchodźców z Syrii. Uważam, że nic on nie wniósł do książki i mógł być pominięty i opisy nauki żeglarstwa jak i dygresje postaci- pomijałam w książce. Wątek Elin się zakończył i dopiero na samym końcu dowiadujemy się o powiązaniach. Sam temat Elin bardzo ciekawy i powiem tyle, że cieszę się, że urodziłam się w XXI wieku. Metody sprawdzania czarownictwa naprawdę były ułomne. Polecam. Nie zawiodłam się.

Początek szedł mi kiepsko. Nie mogłam się dać pochłonąć, ale lubię Camillę i wiedziałam, że nastąpi ten moment, że od książki się nie oderwę. W ogóle nie podejrzewałam zakończenia, nawet mi ono przez myśl nie przemknęło. Nie wiem po co został wprowadzony w książkę temat uchodźców z Syrii. Uważam, że nic on nie wniósł do książki i mógł być pominięty i opisy nauki żeglarstwa...

Nie rozśmieszyło mnie w tej książce kompletnie nic. Totalnie nie mój klimat. Strata czasu.

Nie rozśmieszyło mnie w tej książce kompletnie nic. Totalnie nie mój klimat. Strata czasu.

Zachęcona wysoką oceną książki sięgnęłam po nią. Czekałam aż się rozkręci, aż szczęka mi opadnie i co? I nic..Łatwo się domyślić co i jak.Łudziłam się, że może jednak jestem w błędzie, ale nie- trafilam w punkt. Popieram poprzednie recenzje, że powieść jest nudna, rozwleczona, czasem miałam wrażenie, że elementy się powtrzają a postacie takie jałowe jakieś. Przeczytane, odhaczone, ale na chwilę obecną nie mam zamiaru sięgać więcej po prozę autorki.

Zachęcona wysoką oceną książki sięgnęłam po nią. Czekałam aż się rozkręci, aż szczęka mi opadnie i co? I nic..Łatwo się domyślić co i jak.Łudziłam się, że może jednak jestem w błędzie, ale nie- trafilam w punkt. Popieram poprzednie recenzje, że powieść jest nudna, rozwleczona, czasem miałam wrażenie, że elementy się powtrzają a postacie takie jałowe jakieś. Przeczytane,...

Książka mnie naprawdę pozytywnie zaskoczyła. Po nudnej lekturze Vivien Spitz to była dla mnie mila odskocznia, książka, którą pochłonęłam w 3 dni. Totalnie nie takiego zakończenia się spodziewałam. Postać Erica Langa tak irytująca, że aż chciało się mu dać w pysk. W książce jest kilka nawiązań do poprzednich części. Na szczęście na tyle dyskretnych, że jeśli nie czytało się poprzednich części- nie będzie psuło to zabawy.

Książka mnie naprawdę pozytywnie zaskoczyła. Po nudnej lekturze Vivien Spitz to była dla mnie mila odskocznia, książka, którą pochłonęłam w 3 dni. Totalnie nie takiego zakończenia się spodziewałam. Postać Erica Langa tak irytująca, że aż chciało się mu dać w pysk. W książce jest kilka nawiązań do poprzednich części. Na szczęście na tyle dyskretnych, że jeśli nie czytało się...

Nie wiem jak ocenic tą książkę- reportaż. Jest to moja pierwsza lektura tego typu i szczerze wymęczyła mnie strasznie. Początek opowiadający perypetie Vivien zanim znalazła się w Norymberdze ominęłam. Zasypiałam na tym, Sam opis rozprawy. Nie zszokowało mnie nic, może dlatego, że mam domownika, którego konikiem jest II WŚ i wie o niej 95%. Co mnie jedynie zastanowiło to to, że te niektóre eksperymenty w ogóle nie miały sensu i kompletnie niczemu nie służyły. Zaskoczyła mnie też hardość Niemców, że żaden z nikt nie poczuł się winni. Cały czas (nawet juz po samobójstwie Adolfa) wierzyli, że robili przysługę światu. Zamiast książki może warto obejrzeć dokument, gdyż ten reportaż jest dla mnie "suchy".

Nie wiem jak ocenic tą książkę- reportaż. Jest to moja pierwsza lektura tego typu i szczerze wymęczyła mnie strasznie. Początek opowiadający perypetie Vivien zanim znalazła się w Norymberdze ominęłam. Zasypiałam na tym, Sam opis rozprawy. Nie zszokowało mnie nic, może dlatego, że mam domownika, którego konikiem jest II WŚ i wie o niej 95%. Co mnie jedynie zastanowiło to to,...

Wynudziła mnie ta książka. Chyba kryminały osadzone w "starych latach" nie działają na mnie tak magicznie. Zbrodnie mało wymyślne, przewidywalne, postacie takie sztywne, ułożone, wysławiające się z "wysoka". Kurczę, cieszę się ,że urodziłam się w XXI wieku, gdzie ludzie są bardziej wyluzowani. Popieram moich przedmówców, że zbrodnia w tawernie..Jedna osoba znokautowała kilkanaście osób i nikt nie ruszył się nawet z miejsca? Czyli jedno uderzenie pałką i trup na miejscu? Łatwo domyślić się, kto jest zabójcą. Może jestem mało lotna, ale nie wyłapałam jaki był finalny motyw. Dla mnie- szkoda czasu. Dawno się tak nie męczyłam.

Wynudziła mnie ta książka. Chyba kryminały osadzone w "starych latach" nie działają na mnie tak magicznie. Zbrodnie mało wymyślne, przewidywalne, postacie takie sztywne, ułożone, wysławiające się z "wysoka". Kurczę, cieszę się ,że urodziłam się w XXI wieku, gdzie ludzie są bardziej wyluzowani. Popieram moich przedmówców, że zbrodnia w tawernie..Jedna osoba znokautowała...

Jak dobrze wrócić do starego dobrego Kinga. Wielkie ukłony dla tłumacza, bądź co bądź tłumaczenie książki dużo daje. King potrafi pisać tak "miękko", że czytanie nie jest mordęgą (oprócz Wielkiego Marszu- jedyna książka, która mnie okrutnie zmęczyła). Doktor Sen nie jest horrorem w żadnym calu- bardziej czymś na pogranizczu fantastyki. Nie pamiętam już Lśnienia jako książki, ale jest druga część jest bardzo dobra. Przyjaźń Dana i Ambry, opis alkoholizmu i to, jak ludzie potrafią wspierać się nawzajem- jak dużo człowiek może dać człowiekowi. Dla mnie to jakby aluzja do dzisiejszych czasów- każdy z nosem w smartfonie, wszędobylska depresja a przyjaźń drugiego człowieka potrafi uleczyć wiele ran. Polecam!

Jak dobrze wrócić do starego dobrego Kinga. Wielkie ukłony dla tłumacza, bądź co bądź tłumaczenie książki dużo daje. King potrafi pisać tak "miękko", że czytanie nie jest mordęgą (oprócz Wielkiego Marszu- jedyna książka, która mnie okrutnie zmęczyła). Doktor Sen nie jest horrorem w żadnym calu- bardziej czymś na pogranizczu fantastyki. Nie pamiętam już Lśnienia jako...

Książka wciągnęła mnie całkowicie. Przeczytałam w dwa dni. Nie ma w tej książce nic, co by zwaliło z nóg, ale warto czasem przeczytać lekturę obyczajową. Raz po raz sięgam po coś takiego. Szanuję decyzję Chrisa, gdyż ja nie miałabym tyle odwagi, by adoptować dziecko po przejściach. Domyślałam się jakie jest zakończenie, niemniej autorka opisała wszystko gładko, z 3 perspektyw. Wątek psychiczny Hannah fajnie opisany. Jak człowiek może zwariować w krótką chwilę. Czytając ksiązkę sama bałam się Janie i tego, co zaraz wywinie. Jestem w szoku, że tak małe dzieci mogą już być tak zepsute. Podejrzewam, że tutaj duży wpływ na zaburzenia Janie miała matka narkomanka. Niemniej- pozycja godna polecenia.

Książka wciągnęła mnie całkowicie. Przeczytałam w dwa dni. Nie ma w tej książce nic, co by zwaliło z nóg, ale warto czasem przeczytać lekturę obyczajową. Raz po raz sięgam po coś takiego. Szanuję decyzję Chrisa, gdyż ja nie miałabym tyle odwagi, by adoptować dziecko po przejściach. Domyślałam się jakie jest zakończenie, niemniej autorka opisała wszystko gładko, z 3...

Męczyłam tą książkę długo. Nie wciągnęła mnie wcale. Mało ekscytująca, przewidywalna i ..nudna. Dobrnęłam do końca i nie dowiedziałam się kompletnie nic. Kto był zleceniodawcą Pana White'a? Chyba sensem książki było jasne klarowne zakończenie? Tutaj tego nie ma. Stracony czas.

Męczyłam tą książkę długo. Nie wciągnęła mnie wcale. Mało ekscytująca, przewidywalna i ..nudna. Dobrnęłam do końca i nie dowiedziałam się kompletnie nic. Kto był zleceniodawcą Pana White'a? Chyba sensem książki było jasne klarowne zakończenie? Tutaj tego nie ma. Stracony czas.

Książkę męczyłam długo.. Za każdym razem zasypiałam. Ciekawi mnie trochę tematyka okołohitlerowa, ale ta książka była po prostu nudna.Sucha i nudna. Tak jak ktoś napisał, gdyby nie wielka czcionka to mogłoby to byc opowiadanie. Sama książka opisuje stricte pracę kata i tyle. Nie ma głębszego odniesienia do życia pobocznego, własnych odczuć. Również odniosłam wrażenie, że autor pisząc tą książkę chciał na nas wywrzeć "wybielenie" Reichharta. Ja pozostałam w strefie neutralnej. Niemniej Czornyj rysuje nam także obraz Amerykanów, którzy nie byli lepsi od Niemców jesli chodzi o zachowanie pod zdobyciu Niemiec.

Książkę męczyłam długo.. Za każdym razem zasypiałam. Ciekawi mnie trochę tematyka okołohitlerowa, ale ta książka była po prostu nudna.Sucha i nudna. Tak jak ktoś napisał, gdyby nie wielka czcionka to mogłoby to byc opowiadanie. Sama książka opisuje stricte pracę kata i tyle. Nie ma głębszego odniesienia do życia pobocznego, własnych odczuć. Również odniosłam wrażenie, że...

Spodziewałam się czegoś więcej a finalnie rozczarowałam się tą powieścią. Niby dużo się dzieje, ale tylko jedno porwanie, mało osób podejrzanych, bo wiadomo, że te podejrzane o których mówi sam autor nie są sprawcami. Zakończenie moim zdaniem nierealne. Przecież Sara siedziała i wołała, gdy ją zamknęli.. Na końcu (tak wnioskuję) obok jej pokoju był pokój innej dziewczyny i co? Nie słyszała jak tamta woła? Co robiła sama nad rzeką? No dużo nieścisłości.

Spodziewałam się czegoś więcej a finalnie rozczarowałam się tą powieścią. Niby dużo się dzieje, ale tylko jedno porwanie, mało osób podejrzanych, bo wiadomo, że te podejrzane o których mówi sam autor nie są sprawcami. Zakończenie moim zdaniem nierealne. Przecież Sara siedziała i wołała, gdy ją zamknęli.. Na końcu (tak wnioskuję) obok jej pokoju był pokój innej dziewczyny...

Daję dobrą siódemkę. Jak wielu czytelników dałam się zwabić autorce w pułapkę. Książkę bardzo dobrze się czytało, ale czytająć miałam z tyłu głowy, że nic odkrywczego i tajemniczego w tej książce nie ma. Na tacy rzekomo podane było kto i w jakim celu robi pewne rzeczy. Po drodze miałam też kilka niejasności odnośnie policjantów Lorraine i Adama. Szukają osoby i tak ciężko jest im ową osobę złapać? Potem wskoczyło w swoje miejsce dlaczego stało się tak a nie inaczej.
Mnie osobiście irytowały opisy życia prywatnego Lorraine i Adama. Czasem omijałam owe opisy.
Suma sumarum- zaskoczyło mnie zakończenie. Brawa dla Pani Hayes.

Daję dobrą siódemkę. Jak wielu czytelników dałam się zwabić autorce w pułapkę. Książkę bardzo dobrze się czytało, ale czytająć miałam z tyłu głowy, że nic odkrywczego i tajemniczego w tej książce nie ma. Na tacy rzekomo podane było kto i w jakim celu robi pewne rzeczy. Po drodze miałam też kilka niejasności odnośnie policjantów Lorraine i Adama. Szukają osoby i tak ciężko...

Książka obrzydliwa, momentami obleśna. Nie mogłam się od niej oderwać- 2 dni i nocki zarwane. Myślałam, że po trylogii panów Erik Axl Sund już nic mi nie zryje głowy- myliłam się. Prokurator Borowski- cóż za obrzydliwy typ- układy wszędzie. Wprawdzie książka to fikcja, ale wszyscy wiemy, że pedofilia się dzieje i wiele osób jest w to zamoczonych, ale każdy ma na każdego haka. Osobiście popieram Wojtka. Na jego miejscu postąpiłabym tak samo. Niektóre sceny ,nawet dla mnie- zatwardziałej fanki kryminałów i "flaków" na wierzchu, powodowały, że było mi niedobrze. Jedną gwiazdkę odejmuję za zakończenie, trochę mnie rozczarowało. Muszę koniecznie sięgnąć po kolejne części. To jest moje odkrycie roku.

Książka obrzydliwa, momentami obleśna. Nie mogłam się od niej oderwać- 2 dni i nocki zarwane. Myślałam, że po trylogii panów Erik Axl Sund już nic mi nie zryje głowy- myliłam się. Prokurator Borowski- cóż za obrzydliwy typ- układy wszędzie. Wprawdzie książka to fikcja, ale wszyscy wiemy, że pedofilia się dzieje i wiele osób jest w to zamoczonych, ale każdy ma na każdego...