Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka zabiła we mnie chęć czytania na ponad 2 miesiące.

Czytałem książki jedna za drugą i sięgnąłem po "Blackout" pełen entuzjazmu, sugerując się ocenami i opisem, ale po dobrnięciu do ok. 250 strony zgasło we mnie wszystko na wiele tygodni. Postanowiłem ją jednak dokończyć, żeby mieć pełen obraz i wreszcie mogę stwierdzić że jest to obraz nędzy i rozpaczy.

Na luzie można by było z niej wyciąć 2/3 objętości i nikt nie zauważyłby różnicy. Rozumiem, że autor zrobił dobry "risercz" w temacie kryzysu energetycznego i chciał się tym pochwalić, ale skończyło się na tym, że te nudne raporty i opracowania wcisnął w usta bohaterów drugoplanowych ze sztabu kryzysowego i przebijanie się przez to powodowało u mnie nerwowe przebieranie nogami.

Akcja skacze po wielu bohaterach i wielu miejscach dosłownie ze strony na stronę, a ja w pewnym momencie nie wiedziałem już, kto jest kim, gdzie i po co. Taka szarpanina sprawdziłaby się może jako scenariusz do filmu, pod warunkiem, że zajmowałby on 100 stron, a nie prawie 800. Przygody sprawiają wrażenie, jakby autor wymyślił sobie "dramatyczne" sceny, które musi wcisnąć w książkę, a później ciągnął przez nie bohaterów za uszy, nawet jeśli nie ma to sensu i jest zupełnie nielogiczne, po linii najmniejszego oporu. Momentami jeszcze bardziej przeciąga to całą akcję, jak chociażby scena, w której główny bohater i jego pomocnica tracą samochód.

W dodatku niewiele się tam tak naprawdę dzieje, mimo że akcja skacze tu i tam, niektóre podrozdziały nic istotnego nie wnoszą do opowieści, są bezczelnymi zapychaczami lub na siłę ją rozciągają.

Czym jest ta książka? To połączenie bardzo słabiutkiego, niczym nie zaskakującego, banalnego wręcz thrillera z najbardziej przewidywalnym zakończeniem - takiego, który nadawałby się na 1,5-godzinny film z Nicolasem Cagem i średnią na Rotten Tomatoes 4,3/10 - z opasłymi raportami wszelkiej maści ekspertów na temat tego, "co by było, gdyby".

To jak z marnej jakości "Gorącego Kubka" próbować zrobić wielki garnek zupy dla 5 osób, dolewając tam wody. Autor lał wodę i lał, aż ugotował niestrawną lurę. Wielka szkoda, bo temat jest naprawdę ciekawy.

Ta książka zabiła we mnie chęć czytania na ponad 2 miesiące.

Czytałem książki jedna za drugą i sięgnąłem po "Blackout" pełen entuzjazmu, sugerując się ocenami i opisem, ale po dobrnięciu do ok. 250 strony zgasło we mnie wszystko na wiele tygodni. Postanowiłem ją jednak dokończyć, żeby mieć pełen obraz i wreszcie mogę stwierdzić że jest to obraz nędzy i rozpaczy.

Na luzie...