Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nierozerwalne więzi rodzeństwa

W niektórych książkach człowiek zakochuje się już od pierwszego zdania. I tak właśnie jest z "Rodzeństwem" Moniki Wojciechowskiej - dla mnie wystarczyło pierwsze zdanie, bym od razu zrozumiała, że właśnie trzymam w dłoniach świetną książkę.
"Rodzeństwo" nie jest łatwą lekturą, gdyż porusza wiele trudnych i kontrowersyjnych tematów, ale tę książkę czyta się niezwykle lekko, spija każde słowo i z każdą kolejną stroną chce się więcej tej historii.
Głównymi bohaterami są Sandra i Albert, rodzeństwo, które opowiada nam o swoim życiu. Zabierają nas w podróż do dzieciństwa, nastoletniości i dorosłości. Odkrywają najgłębsze zakamarki swoich umysłów, pozwalają poznać swoje myśli i uczucia. Oboje zmagają się z wieloma problemami, oboje próbują odnaleźć swoje "ja". Od dziecka łączy ich szczególna relacja, jednak ta w końcu wymyka się spod kontroli.
"Rodzeństwo" rozwaliło mnie psychicznie, ale (może zabrzmię dziwnie) w ten pozytywny sposób, bo jest to ten typ książki, o której nie da się zapomnieć, nie chce się zapomnieć. Bardzo poruszyła mnie opowieść Sandry i Alberta, zatrważające było to, jak jedno wydarzenie z przeszłości zaważyło na całym ich życiu. Ta powieść to prawdziwy rollercoaster skrajnych i silnych emocji. Pozostawia trwały ślad na psychice i daje do myślenia. Bohaterzy są pokaleczeni, próbują odnaleźć swoje miejsce w świecie, ale jest zbyt wiele nieprzepracowanych spraw z przeszłości, które wciąż się za nimi ciągną i nie pozwalają ruszyć do przodu. Bałam się zakończenia, bo wiedziałam, że po prostu ta książka nie może się dobrze skończyć. Ale ostatecznie podobała mi się jego otwartość, zupełnie jakby autorka przerwała tę powieść w trakcie rozmowy.
Jestem pod ogromnym wrażeniem tego debiutu literackiego i nawet teraz, kiedy już ochłonęłam po lekturze, ta historia wciąż siedzi w mojej głowie.

Nierozerwalne więzi rodzeństwa

W niektórych książkach człowiek zakochuje się już od pierwszego zdania. I tak właśnie jest z "Rodzeństwem" Moniki Wojciechowskiej - dla mnie wystarczyło pierwsze zdanie, bym od razu zrozumiała, że właśnie trzymam w dłoniach świetną książkę.
"Rodzeństwo" nie jest łatwą lekturą, gdyż porusza wiele trudnych i kontrowersyjnych tematów, ale tę...

A gdyby tak rzucić wszystko i wyjechać do...Budapesztu?

Pod wpływem chwili (i odrobiny alkoholu) Joanna wraz z przyjaciółkami postanawia wyjechać na kilka dni na babski wypad za granicę. Przez ten czas postanawiają zostawić za sobą wszystkie problemy, pracę, dom i rodzinę i pomyśleć tylko o sobie. Mają się zrelaksować, naładować baterie i wreszcie spędzić czas w swoim gronie. Tylko że niespodziewanie "luksusowe" wakacje wymykają się spod kontroli...
"Matki przodem. Jak wylądowałyśmy w ciemnej d***e" to książka, która gwarantuje dobrą zabawę i dużo humoru. Autorka z przymrużeniem oka przedstawia życie kobiety po czterdziestce, matki, żony i karierowiczki. Bardzo podobała mi się przyjaźń dziewczyn, ich dystans do samych siebie i zwariowane pomysły. Wyjazd z pewnością nie był wakacjami marzeń, ale Joanna, Lucy, Mańka i Baśka nie mogły narzekać na nudę, bo w każdym dniu działo się coś nietypowego, nawet w dniu powrotu nie zaznały chwili spokoju. Tak naprawdę przeżyły niezapomnianą przygodę i to taką, którą po latach wspomina się ze śmiechem i z pewną nostalgią, a jak wszyscy dobrze wiemy, to właśnie takie momenty z naszego życia są tymi najlepszymi.
Fajna, dowcipna książka, przy której można się zrelaksować i miło spędzić czas. Powieść sprawdzi się też jako pocieszacz w gorsze dni i poprawiacz humoru.

A gdyby tak rzucić wszystko i wyjechać do...Budapesztu?

Pod wpływem chwili (i odrobiny alkoholu) Joanna wraz z przyjaciółkami postanawia wyjechać na kilka dni na babski wypad za granicę. Przez ten czas postanawiają zostawić za sobą wszystkie problemy, pracę, dom i rodzinę i pomyśleć tylko o sobie. Mają się zrelaksować, naładować baterie i wreszcie spędzić czas w swoim...

Między regałami

Uwielbiam motyw książkowy w książkach. W "Słowach w ciemnym błękicie" jest go pod dostatkiem. Mamy antykwariat z używanymi książkami, który podupada na duchu, by w końcu zostać straconym - ale jednak przez całą powieść Howling Books gra pierwsze skrzypce. W dodatku jest jeszcze Biblioteka Listów, która od razu skradła moje serce. To miejsce, gdzie ludzie wymieniają się swoimi przemyśleniami na marginesach książek, bądź "czatują" ze sobą albo też, jak w przypadku Rachel i Henry'ego oraz innych bohaterów, piszą do siebie listy. Czyż może być coś bardziej uroczego? Po prostu temat książek jest w tej powieści bardzo ważny, co urzekło mnie od razu.
Ogólnie tytuł ten nie przypadł mi do gustu w taki sposób, jak myślałam. To dobra książka, książka, w której można się z łatwością odnaleźć i poczuć ten cudowny klimat starych książek, australijskich promieni słońca na skórze; usłyszeć szum morza, przypomnieć sobie, jak to się było młodym, gdy pomimo tego, że cały świat stoi przed nami otworem, to jednak zmagamy się ze swoimi problemami oraz dramatami życia codziennego - bo młodość, bycie nastolatkiem to nie tylko kolorowe dni pełne radości, zabaw i szaleństwa, to też trudne chwile, gdy nie chce się wstać z łóżka i jedyne o czym się marzy, to by móc zapaść w długi sen i obudzić się, kiedy już wszystko będzie w porządku. "Słowa w ciemnym błękicie" są taką właśnie książką. To historia Rachel, która straciła brata i teraz próbuje odnaleźć się w życiu bez niego. To też opowieść Henry'ego, radzącego sobie z rozstaniem z ukochaną dziewczyną i podupadającym antykwariatem, który jest dla niego całym życiem. Tę dwójkę kiedyś łączyła wielka przyjaźń, i chociaż minęły trzy lata odkąd ostatnim razem się widzieli, próbują odbudować to uczucie na nowo. Ale Rachel - choć się do tego nie chce przyznać - ma nadzieję na coś więcej, gdyż od zawsze kochała Henry'ego. Henry (jeszcze tego nieświadomy) też zawsze był w niej zakochany. I, jak to w tego typu książkach, dużo się musi wydarzyć, by wreszcie mogli być razem.
Bardzo młodzieżowo, bardzo uroczo i bardzo romantycznie. Spędziłam z tą powieścią naprawdę miły czas. Zdecydowanie ma w sobie coś urzekającego i takiego delikatnego. "Słowa w ciemnym błękicie" to opowieść, przy której można odpocząć i do tego dobrze się bawić.

Między regałami

Uwielbiam motyw książkowy w książkach. W "Słowach w ciemnym błękicie" jest go pod dostatkiem. Mamy antykwariat z używanymi książkami, który podupada na duchu, by w końcu zostać straconym - ale jednak przez całą powieść Howling Books gra pierwsze skrzypce. W dodatku jest jeszcze Biblioteka Listów, która od razu skradła moje serce. To miejsce, gdzie ludzie...