Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niezwykła historia życia Marii Teresy Oliwii Cornwallis-West, księżnej von Pless, dla przyjaciół- Daisy, od lat budziła żywe zainteresowanie Jej osobą. Zaczyna się jak w bajce- młodziutka Daisy poślubia Hansa Heinricha XV, spadkobiercę wielomilionowej fortuny, olbrzymich posiadłości ziemskich i zakładów przemysłowych. Rozpoczyna życie w luksusie, bywa tam, gdzie wypada, odpoczywa na Riwierze, podróżuje po świecie... i czeka na upragnioną miłość męża. Spisane przez nią, kilkakrotnie opublikowane pamiętniki, stają się wręcz obowiązkową lekturą. Kryzys małżeński, zakończony rozwodem, krach gospodarczy lat trzydziestych, zdobycie władzy przez nazistów, są powodami zawalenia się świata księżnej.

Kalendarium:
Maria Teresa Oliwia Hochberg von Pless, również Daisy Hochberg von Pless lub krótko Daisy von Pless ur. 28 czerwca 1873 w zamku Ruthin w hrabstwie Denbighshire w Walii, zm. 29 czerwca 1943 w Wałbrzychu. Księżna pszczyńska (Fürstin von Pless), hrabina von Hochberg (Reichsgräfin von Hochberg), baronowa na Książu (Freiin zu Fürstenstein ang. Mary Theresa Olivia Cornwallis-West) nazywana Daisy albo Dany. Arystokratka angielska, pani na zamku Książ w Wałbrzychu (niem. Fürstenstein) oraz Zamku w Pszczynie (niem. Pless), na Górnym Śląsku, filantropka, pacyfistka, autorka poczytnych pamiętników.
Ślub: Mary Theresa Olivia Cornwallis-West i Hans Heinrich XV Hochberg -
8 grudnia 1891
Dzieci:
Hans Heinrich ur. 2 luty 1900r. zm. 26 stycznia 1984r.
Aleksander Friedrich Wilhelm ur. 1 luty 1905r. zm. 22 luty 1984r.
Bolko Konrad Friedrich ur. 23 września 1910r zm. 22 czerwca 1936r.

Niezwykła historia życia Marii Teresy Oliwii Cornwallis-West, księżnej von Pless, dla przyjaciół- Daisy, od lat budziła żywe zainteresowanie Jej osobą. Zaczyna się jak w bajce- młodziutka Daisy poślubia Hansa Heinricha XV, spadkobiercę wielomilionowej fortuny, olbrzymich posiadłości ziemskich i zakładów przemysłowych. Rozpoczyna życie w luksusie, bywa tam, gdzie wypada,...

Pasjonująca powieść o Marii Callas, przedstawionej jak heroiny, którym przez całe swoje artystyczne życie udzieliła głosu, duszy i uczyć.

16 września 1977 roku w Paryżu w wyniku niewydolności krążenia zmarła Maria Callas, uznana za najpiękniejszy głos wieku. Po oszałamiającej karierze wielka śpiewaczka operowa, zwana Boską, skończyła jako osamotniona paranoiczka. Miała tysiące wielbicieli, pieniądze, stroje od najlepszych projektantów, ale przez całe życie pozostawała kobieta przeraźliwie samotną. Najboleśniejszy okazał się jej związek z Arystotelesem Onasisem; miłość jak z bajki szybko musiała się zmierzyć z cynizmem greckiego miliardera. Na świat przyszło ich dziecko, co było długo utrzymywane w tajemnicy.
Powieść o burzliwym życiu Callas została napisana na podstawie fascynującej korespondencji artystki.

Maria Callas, właśc. Cecilia Sophia Anna Maria Kalogeropoulou, Maria Meneghini Callas ur. 2 grudnia 1923 w Nowym Jorku, zm. 16 września 1977 w Paryżu. Grecka śpiewaczka operowa (sopran) o międzynarodowej sławie.

Nazywana była „primadonną stulecia”, „primadonna assoluta" i „La Divina” („Boska”). Była primadonną mediolańskiej La Scali (najczęstsze występy w latach 1951–1958) i Metropolitan Opera w Nowym Jorku.

Była obdarzona sopranem dramatycznym (soprano drammatico d'agilità) ze zdolnością do wykonywania partii koloraturowych.

Pasjonująca powieść o Marii Callas, przedstawionej jak heroiny, którym przez całe swoje artystyczne życie udzieliła głosu, duszy i uczyć.

16 września 1977 roku w Paryżu w wyniku niewydolności krążenia zmarła Maria Callas, uznana za najpiękniejszy głos wieku. Po oszałamiającej karierze wielka śpiewaczka operowa, zwana Boską, skończyła jako osamotniona paranoiczka. Miała...

Opowieść o karierze, odwadze i życiu.

Często robiłem rzeczy, których nikt inny wcześniej nie robił.
Człowiek pełen sprzeczności. Z jednej strony twardy konkurent w biznesie, z drugiej- zaangażowany społecznie wrażliwiec. Dirk Rossmann, pionier współczesnego rynku drogerii, wielki przedsiębiorca i milioner. Jego credo: nigdy się nie poddawaj!
Już w wieku 12 lat wykazał się duchem przedsiębiorczości: kupował artykuły od mamy z drogerii o 10% taniej, dostarczał je rowerem do klientów i sprzedawał w pierwotnej cenie. W wieku zaledwie 25 lat otworzył w Hanowerze pierwszą w Niemczech drogerię samoobsługową, kładąc podwaliny pod imperium swojej firmy.
Ale historia jego sukcesu miała również gorsze momenty: w 1996 roku firma była w stanie upadłości, prywatnie Dirk Rossmann spekulował na giełdzie papierów wartościowych i w tym samym roku miał zawał serca. "Od tego czasu porzuciłem wszystkie inne zajęcia i próbowałem ratować firmę".
Przez ten kryzys Dirk Rossmann przeszedł głęboką przemianę. Uważa to za powód swojego dzisiejszego sukcesu. Rossmann to człowiek konsekwentny, bogaty w doświadczenia życiowe. Jego książka pomaga obrać dobry kierunek w trudnych czasach.

Jak sam autor twierdzi, większość z tego co chciał w życiu osiągnąć, osiągnął. Zawsze miał w głowie pewne pomysły i w którymś momencie zaczynały się one realizować. Żywił głębokie przekonanie, że jakoś to pójdzie. Najpiękniejsze lata, najbardziej swobodne i dające mu najwięcej zadowolenia to ostatnia dekada czy półtorej. Był to naprawdę dobry czas. Wcześniej często miał poczucie, że niczym chomik przebiera łapkami co sił na obracającym się kole, a mimo to nie posuwa się naprzód. Rossmann jest człowiekiem, który w życiu kieruje się częściej emocjami niż tym, co dotyczy rzeczywistości i ludzi. Czasami zbytnio go to męczyło. Potem czuł, że jest wyeksploatowany, wypalony. To było frustrujące. Nierzadko musiał decydować i odpowiadać za zbyt wiele spraw. Z jednej strony wiedział, że nie były to dobre emocje, z drugiej strony to właśnie one stawały się bodźcami pozwalającymi wytrwać w konkurencji.
Im jest starszy, im mniej czasu mu pozostało, tym chętniej korzysta z wolnych chwil. Dziś docenia przyjemność z nicnierobienia.

Wiosną 1994 roku w Łodzi na ulicy Piotrkowskiej Rossmann utworzył swój pierwszy w Polsce sklep. Obecnie sieć drogerii Rossmann na świecie to 4002 sklepy i 25 tysięcy różnych artykułów. W samych Niemczech mamy 2178 drogerii.

Kalendarium:
Dirk Rossmann ur.7 września 1946r. w Hanower, Niemcy.
Żona: Alice Schardt-Rossmann
Dzieci: Raoul i Daniel

Opowieść o karierze, odwadze i życiu.

Często robiłem rzeczy, których nikt inny wcześniej nie robił.
Człowiek pełen sprzeczności. Z jednej strony twardy konkurent w biznesie, z drugiej- zaangażowany społecznie wrażliwiec. Dirk Rossmann, pionier współczesnego rynku drogerii, wielki przedsiębiorca i milioner. Jego credo: nigdy się nie poddawaj!
Już w wieku 12 lat wykazał się...

W jaki sposób ta wątła, nieśmiała i skromna kobieta, która zupełnie bez przygotowania w wieku dwudziestu sześciu lat zasiadła na tronie, zdobyła taki autorytet? Jak tej arystokratce z urodzenia, mieszczce pod względem upodobań, po pół wieku burzliwego panowania udało się umocnić instytucję najbardziej anachroniczną na świecie: monarchię brytyjską? Jak to możliwe, że zdołała przetrwać tyle skandali, które wstrząsnęły rodziną królewską, i utrzymać poparcie swoich poddanych?

Marc Roche badał genealogię Windsorów, przeprowadził wiele rozmów nie tylko z królową, ale także z urzędnikami, damami dworu, doradcami, rzemieślnikami. Ostatnia królowa to wiele interesujących faktów z życia i panowania Elżbiety II, a także zabawne historie, które zazwyczaj nie opuszczają królewskich komnat.

Ambicją autora podczas pisania tej książki była próba zrozumienia tego, jak delikatna, nieśmiała, skromna młoda brunetka o dość powierzchownym wykształceniu po pół wieku królowania zdobyła tak wielki osobisty autorytet. Nikt się przecież tego nie spodziewał. Jednak dzięki naturalnej godności, całkowitemu oddaniu pełnionej funkcji oraz inteligencji tej kruchej kobiecie, arystokratce z urodzenia, ale mieszczance pod względem upodobań, udało się umocnić najbardziej anachroniczną instytucję świata, jaką jest monarchia brytyjska. Wszystko wskazuje na to, że nawet kiedy Elżbiety II zabraknie, monarchia będzie trwała. Na pewno jednak w nico innej formie niż ta, którą ona jej nadała. Stąd też tytuł książki: Ostatnia królowa. Nie ostatnia z rodu, lecz ta, którą prezydent Mitterrand z podziwem nazwał prawdziwą królową.
Jak sam autorka wspomina niełatwo jest pisać o królowej. Dowodzi tego także ostrzeżenie, jakiego doradca królewski udzielił kiedyś autorowi biografii Jerzego V: "Nie został pan powołany do pisania o człowieku, lecz o legendzie". Biografowie muszą zachować równowagę pomiędzy współpracą z Pałacem, która jest nieodzowna, a dbałością o wolność wypowiedzi. Trudno bowiem nie poddać się emocjom.
Inny kłopot to źródła informacji. Na ogół w sprawach królewskich jest tak, że ci co wiedzą, nie mówią, a ci co mówią, nie wiedzą. Królowa nigdy nie udziela wywiadów. To milczenie sprzyja powstawaniu plotek, rozchodzeniu się pogłosek i niemożliwych do sprawdzenia informacji z drugiej ręki.

Kalendarium:
Elżbieta II, właśc. Elżbieta Aleksandra Maria, ang. Elizabeth Alexandra Mary ur. 21 kwietnia 1926 w Londynie.K rólowa Wielkiej Brytanii z dynastii Windsorów od 6 lutego 1952 (koronowana 2 czerwca 1953), córka króla Jerzego VI i jego żony – Elżbiety Bowes-Lyon.

Filip, książę Edynburga, ang. Philip, Duke of Edinburgh ur. jako książę Filip z Grecji i Danii, następnie Filip Mountbatten ur. 10 czerwca 1921. Książę Zjednoczonego Królestwa, brytyjski książę małżonek jako mąż królowej Elżbiety II. Jest on najdłużej dotąd panującym małżonkiem władcy w historii imperium brytyjskiego, a także najstarszym współmałżonkiem kiedykolwiek panującego monarchy brytyjskiego wolnomularz.

Ślub: 20 listopada 1947 w Opactwie Westminsterskim.
Dzieci:
Karol ur. 14 listopada 1948r. książę Walii.
Anna ur. 15 sierpnia 1950r. księżniczka królewska.
Andrzej ur. 19 lutego 1960r. książę Yorku.
Edward ur. 10 marca 1964r. hrabia Wessexu.

W jaki sposób ta wątła, nieśmiała i skromna kobieta, która zupełnie bez przygotowania w wieku dwudziestu sześciu lat zasiadła na tronie, zdobyła taki autorytet? Jak tej arystokratce z urodzenia, mieszczce pod względem upodobań, po pół wieku burzliwego panowania udało się umocnić instytucję najbardziej anachroniczną na świecie: monarchię brytyjską? Jak to możliwe, że zdołała...

Najbogatszy Polak. Pozostawił majątek wart 15 mld złotych.
Nawet najwięksi wrogowie z szacunkiem mówili o skali jego przedsięwzięć.

Drapieżny kapitalista i hojny filantrop. Ikona transformacji polskiej gospodarki. Człowiek, który z upodobaniem kolekcjonował zarówno dzieła sztuki, jak i znajomości z możnymi tego świata. Hanna Suchocka radziła się go, czy ma objąć posadę premiera RP. Przyjmował go Donald Tusk. Do jego firmy zaglądał Marian Krzaklewski. Szczególne relacje łączyły go z prezydentem Aleksandrem Kwaśniewskim, do którego miał nieograniczony dostęp.

Książka zawiera wypowiedzi Jana Kulczyka, których udzielił przed śmiercią w Wiedniu. Opowiada o drodze do bogactwa i zdarzeniach, bez których nie osiągnąłby swojej pozycji. Polemizuje z krytyką i zarzutami, jakie towarzyszyły mu odkąd zaczął zarabiać duże pieniądze. Po raz pierwszy opowiada o kulisach swoich największych inwestycji. Zdradza w kim upatrywał swojego największego wroga i kto mógł stać za nagraniami kelnerów. Osobiste relacje to najważniejsza część jego narracji. Bo jak lubił mawiać doktor Jan Kulczyk, interesy robi się z ludźmi, a nie z firmami.

Jan Kulczyk znany jest z tego, że nie lubi przepłacać, czy to za zdjęcia, czy za udziały przejmowanych przedsiębiorstw. I dobrze orientuje się, co ile kosztuje naprawdę i jaką ma wartość. W zasadzie to logiczne, bo po co płacić więcej, jak można mniej. Fortuna tej zasady nie zmienia, a może nawet paradoksalnie ją wzmacnia. I ten, nazwijmy to, szacunek do wartości pieniądza być może jest jednym z właściwych kluczy do zrozumienia, jak doszedł do tak dużego majątku. Oczywiście, żeby stać się milionerem, poza wszystkim, trzeba mieć jeszcze trochę szczęścia i dar podejmowania racjonalnego ryzyka.

Jak to mówią Kulczyk spał i śpiąc nawet myślał o swoich interesach i pieniądzach.

Kalendarium:
Jan Kulczyk ur. 24 czerwca 1950r. w Bydgoszczy- zm. 29 lipca 2015r. we Wiedniu.
Grażyna Kulczyk ur. 5 listopada 1950r. w Poznaniu.
Ślub- ok 1973r.
Rozwód- 2006r. w Londynie. 2009r. w Polsce.
Dzieci:
Dominika ur. 30 lipca 1977r.
Sebastian ur. 16 listopada 1980r.

Najbogatszy Polak. Pozostawił majątek wart 15 mld złotych.
Nawet najwięksi wrogowie z szacunkiem mówili o skali jego przedsięwzięć.

Drapieżny kapitalista i hojny filantrop. Ikona transformacji polskiej gospodarki. Człowiek, który z upodobaniem kolekcjonował zarówno dzieła sztuki, jak i znajomości z możnymi tego świata. Hanna Suchocka radziła się go, czy ma objąć posadę...

Prawdziwy portret Anny Jantar- gwiazdy polskiej estrady. W tej wyjątkowej biografii kryje się o wiele więcej niż tylko historia kariery w blasku świateł.

Jaka naprawdę była Anna? O czym marzyła? Przed czym uciekała?
Marcin Wilk rozmawiał z jej mamą, Haliną Szmeterling, i córką, Natalią Kukulską. Dotarł do tych, którzy znali Annę najlepiej i zapamiętali jej blask. Z ich opowieści wyłania się kobieta mądra, dojrzała i niezależna, gwiazda największego formatu. Kobieta, która musiała podejmować decyzje kosztem własnych marzeń, nie bała się ryzykować ani sięgnąć po nieosiągalne.

Książka zawiera niepublikowane materiały, fotografie, dokumenty i listy. Tyle słońca to także doskonały obraz polskiej sceny muzycznej lat siedemdziesiątych, historia pełnego absurdów codziennego życia artystów zdanych wyłącznie na siebie.

Urodziła się 10 czerwca 1950 roku w Poznaniu. Jej rodzicami byli Halina z domu Surmacewicz (zm. 21 września 2016) i Józef Szmeterling.
W latach 1965–1969 uczęszczała do VIII Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza i do Średniej Szkoły Muzycznej w Poznaniu. W 1969 zdała egzamin do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, lecz nie została przyjęta z powodu braku miejsc.
Karierę artystyczną rozpoczęła w 1968 jeszcze jako Anna Szmeterling. Współpracowała z zespołem Polne Kwiaty i z nim w poznańskim radiu nagrała utwór „Po ten kwiat czerwony”. Od 1969 Anna Jantar była wokalistką zespołu Waganci, w którym występował także Jarosław Kukulski, jej przyszły mąż. Z tego okresu pochodzi znany utwór „Co ja w tobie widziałam”. 11 kwietnia 1971 w poznańskim kościele św. Anny wzięła ślub z Jarosławem Kukulskim i 5 lat później na świat przyszła ich córka, Natalia Kukulska.
W latach 70. była czołową polską piosenkarką. W 1972 po zdaniu egzaminu została zawodową piosenkarką estradową i rozpoczęła karierę solową jako Anna Jantar.
W 1973 uczestniczyła w KFPP w Opolu, gdzie zaśpiewała swój pierwszy solowy przebój „Najtrudniejszy pierwszy krok”. W trakcie swojej kariery zdobyła wiele nagród i wyróżnień. Współpracowała z wieloma polskimi artystami m.in. ze Stanisławem Sojką, Bogusławem Mecem, Zbigniewem Hołdysem, Andrzejem Tenardem, nagrywała również piosenki z Budką Suflera i zespołem Perfect.
27 grudnia 1979 roku wyleciała w trasę koncertową do Stanów Zjednoczonych. W styczniu i lutym 1980 roku grała koncerty w klubach polonijnych w Chicago i New Jersey. 12 marca wystąpiła w klubie „Zodiak” w New Jersey, gdzie zagrała swój ostatni koncert przed śmiercią.
Zginęła 14 marca 1980 w pobliżu warszawskiego Okęcia w katastrofie samolotu Ił-62 „Mikołaj Kopernik” lecącego z Nowego Jorku. 25 marca 1980 roku została pochowana na warszawskim Cmentarzu Wawrzyszewskim. Na nagrobku widnieje nazwisko Anna Jantar Kukulska.

Kalendarium:
Anna Jantar Kukulska ur. 10 czerwca 1950r. w Poznaniu zm.14 marca 1980r. w Warszawie.
Jarosław Kukulski ur. 25 maja 1944r. we Wrześni, zm. 13 września 2010r. w Warszawie
Ślub cywilny: Anna Maria Szmeterling i Jarosław Kukulski- 15 sierpnia 1970r, w Poznaniu.
Ślub kościelny: 11 kwietnia 1971r, na poznańskim Łazarzu.
Dzieci:
Natalia Maria Kukulska ur. 3 marca 1976r. w Warszawie.

Prawdziwy portret Anny Jantar- gwiazdy polskiej estrady. W tej wyjątkowej biografii kryje się o wiele więcej niż tylko historia kariery w blasku świateł.

Jaka naprawdę była Anna? O czym marzyła? Przed czym uciekała?
Marcin Wilk rozmawiał z jej mamą, Haliną Szmeterling, i córką, Natalią Kukulską. Dotarł do tych, którzy znali Annę najlepiej i zapamiętali jej blask. Z ich...

Pierwsza biografia Anny Przybylskiej

Łobuziara z urodą nastolatki i głosem Jana Himilsbacha, w zasadzie nie musiała niczego grać. Pojawiła się w polskim kinie znikąd i od razu stała się fenomenem: przed kamerą bardziej naturalna od szkolnych aktorek, utożsamiała "polski sen lat 90". - była idealną dziewczyną z sąsiedztwa, która trafiła na okładki magazynów i do telewizji w szczytowych godzinach oglądalności. Ania Przybylska została "Królową Serc" w kraju, w którym ludzie sukcesu- zwłaszcza "piękni i młodzi"- nigdy nie mają łatwo.
Spieszyła się momentami tak, jakby czuła, że to wszystko może zbyt długo nie potrwać. Jakby wiedziała, że szybko musi zawierać związek, zakładać rodzinę, urodzić dzieci, by zdążyć się jeszcze tym wszystkim nacieszyć- opowiadają w książce jej bliscy.

W 1997 ukończyła IX Liceum Ogólnokształcące im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Gdyni. W tym samym roku nastąpił kinowy debiut aktorki, kiedy to zagrała rolę „Suczki” w filmie Ciemna strona Wenus.
W telewizji zadebiutowała w 1998, rolą Marylki w serialu Złotopolscy, emitowanym na antenie TVP2. Właśnie ta rola przyniosła jej największą popularność. W 2000 zagrała w filmie Sezon na leszcza, w którym wcieliła się w rolę „Laski”. W latach 2003–2011 cieszyła się sympatią widzów, wcielając się w rolę dr Kariny w sitcomie Daleko od noszy, emitowanym przez telewizję Polsat.
W listopadzie 2000 i w czerwcu 2002 wystąpiła w sesjach zdjęciowych dla magazynu „Playboy”. W latach 2004–2013 była ambasadorką kosmetyków marki Astor w Polsce, a od 2006, jako pierwsza w historii Polka, w całej Europie.

Była matką chrzestną promu MF Stena Spirit.

Pod koniec lipca 2013 przeszła operację usunięcia guza trzustki w gdańskiej klinice. Aktorka leczyła się także w Szwajcarii. Zmarła 5 października 2014[10], w swoim rodzinnym domu w Gdyni Orłowie. 9 października 2014 została pochowana w grobie swojego ojca, na cmentarzu przy Parafii św. Michała Archanioła w Gdyni.

Niezwykła książka o niezwykłej kobiecie.

Kalendarium:
Anna Przybylska ur. 26 grudnia 1978r. zm. 5 października 2014r.
Ślub z Dominik Zygra- 2000r.
Rozwód- 2001r.
Dzieci ze związku z Jarosław Bieniuk:
Oliwia ur. 18 października 2002r.
Szymon ur. 13 stycznia 2006r.
Jan ur. 21 marca 2011r.

Pierwsza biografia Anny Przybylskiej

Łobuziara z urodą nastolatki i głosem Jana Himilsbacha, w zasadzie nie musiała niczego grać. Pojawiła się w polskim kinie znikąd i od razu stała się fenomenem: przed kamerą bardziej naturalna od szkolnych aktorek, utożsamiała "polski sen lat 90". - była idealną dziewczyną z sąsiedztwa, która trafiła na okładki magazynów i do telewizji w...

Pan od seksu. Zbigniew Lew-Starowicz jakiego nie znacie!

W swoim gabinecie przyjmował polityków, biznesmenów, księży, artystów, a nawet pracowników tajnych służb i mafiosów!

Jak w gabinecie seksuologa zachowują się mężczyźni, a jak kobiety? Z czym sobie nie radzą Polacy i jakiej pomocy najczęściej potrzebują? Z jakimi najdziwniejszymi problemami profesor Lew-Starowicz miał do czynienia w swojej praktyce? I czemu zaczął palić fajkę?

Zbigniew Lew-Starowicz napisał wiele książek, w tej- po raz pierwszy- pisze o sobie: o swojej miłości do wojska, o początkach pracy seksuologa i o tym, czy seksuologowi łatwiej rozmawia się z kobietami. Oraz o swojej codzienności, czyli o codziennej pracy z pacjentami.

O pionierskich czasach, w których na zaburzenia erekcji stosowano zastrzyki ze strychniną, a furorę robił radziecki Erekton.

To historia najbardziej znanego "pana od seksu" w Polsce, niestrudzonego edukatora rodaków, który przejechał kraj wzdłuż i wszerz, by uczyć sztuki kochania w szkołach, w wojsku, w PGR-ach i na tajnych spotkaniach.

Zbigniew Kazimierz Lew-Starowicz ur. 25 października 1943 w Sieradzu. Polski psychiatra i psychoterapeuta, ekspert z zakresu seksuologii i konsultant krajowy w tej dziedzinie, profesor nauk medycznych.

W 1960 został absolwentem liceum ogólnokształcące w rodzinnym Sieradzu. W 1966 ukończył medycynę na Wydziale Lekarskim Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. Został także absolwentem filozofii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1981 doktoryzował się z tematu związanego z seksuologią, a w 1986 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk medycznych ze specjalnością w zakresie psychiatrii. W 2015 otrzymał tytuł profesora nauk medycznych.
Zawodowo związany m.in. z Akademią Wychowania Fizycznego w Warszawie (jako profesor nadzwyczajny) oraz z Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego (jako profesor nadzwyczajny i kierownik Zakładu Seksuologii Medycznej i Psychoterapii). W latach 1999–2005 pełnił przez dwie kadencje funkcję dziekana Wydziału Rehabilitacji AWF. Był także kierownikiem Katedry Psychospołecznych Podstaw Rehabilitacji na tej uczelni, a także wykładowcą na Wydziale Psychologii Wyższej Szkoły Finansów i Zarządzania w Warszawie. Zajmował stanowisko dyrektora Instytutu Seksuologii Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego w Warszawie.
Powoływany na prezesa Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego i Polskiego Towarzystwa Medycyny Seksualnej. W latach 1995–1996 był ekspertem Ministerstwa Edukacji Narodowej w zakresie edukacji seksualnej, a w latach 1996–1998 liderem programu edukacji seksualnej Organizacji Narodów Zjednoczonych. W 1994 powołany na krajowego specjalisty z zakresu seksuologii. Należy jako członek korespondent do Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.
Zbigniew Lew-Starowicz jest autorem licznych prac z zakresu psychiatrii, a zwłaszcza seksuologii. Opublikował też wiele pozycji popularnonaukowych. Część z nich wydawał pod pseudonimem Leo Oldwitch. Współpracował ze stacją telewizyjną TVN Med, w której był prowadzącym programów na temat seksuologii. Zajął się także działalnością jako biegły sądowy oraz praktyką w ramach Centrum Seksuologii Medycznej, Psychiatrii i Psychoterapii, którego został dyrektorem.

Epizodycznie pojawiał się w obsadzie aktorskiej seriali telewizyjnych takich jak Kasia i Tomek (2003), Niania (2007), 39 i pół (2009). Ponadto wystąpił jako urzędnik stanu cywilnego w teledysku do utworu Black and White Kombi.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim (1997)i Krzyżem Oficerskim (2012) Orderu Odrodzenia Polski.

Pan od seksu. Zbigniew Lew-Starowicz jakiego nie znacie!

W swoim gabinecie przyjmował polityków, biznesmenów, księży, artystów, a nawet pracowników tajnych służb i mafiosów!

Jak w gabinecie seksuologa zachowują się mężczyźni, a jak kobiety? Z czym sobie nie radzą Polacy i jakiej pomocy najczęściej potrzebują? Z jakimi najdziwniejszymi problemami profesor Lew-Starowicz...

Motto Michała do tejże książki. "Chcę żyć, a nie przeżyć".

Michael to imię biblijne wywodzące się z od jednego z archaniołów. Według tradycji chrześcijańskiej i żydowskiej, kiedy Lucyfer zbuntował się przeciwko Bogu i nakłonił do buntu jedną trzecią aniołów, święty Michał Archanioł pierwszy wystąpił przeciwko niemu z okrzykiem: "Któż (jest taki) jak Bóg!". To ognisty wojownik, książę niebiańskiej armii, która walczy w imię sprawiedliwości i prawa.
Temu przesłaniu był wierny od najwcześniejszego dzieciństwa. Walczył z chorobą, przez którą nie mógł chodzić do szkoły i chuliganić na podwórku, walczył ze starszym bratem, ale przede wszystkim, od kiedy pamięta, walczył o to, żeby nie być przeciętny, tacy jak inni. Chciał się wybić za wszelką cenę. Kiedy zrozumiał, że jest gejem, wcale nie zamierzał tego ukrywać. walczył o to, żeby móc o tym mówić głośno. Kiedy dowiedział się, że jest Żydem, znowu walczył o to, żeby nie żyć w zakłamaniu.

W książce Michał Piróg po raz pierwszy szczerze opowiada o trudnej drodze do spełnienia marzeń, o odkrywaniu korzeni, odważnym coming oucie oraz o tym, dlaczego nie wierzy w słowo "nigdy".

Michał Piróg ur. 28 maja 1979 w Kielcach. Polski tancerz, choreograf, prezenter telewizyjny, aktor, reporter i osobowość telewizyjna.

Motto Michała do tejże książki. "Chcę żyć, a nie przeżyć".

Michael to imię biblijne wywodzące się z od jednego z archaniołów. Według tradycji chrześcijańskiej i żydowskiej, kiedy Lucyfer zbuntował się przeciwko Bogu i nakłonił do buntu jedną trzecią aniołów, święty Michał Archanioł pierwszy wystąpił przeciwko niemu z okrzykiem: "Któż (jest taki) jak Bóg!". To...

Przez dziesięć długich lat Kate była najbliższą osobą dla człowieka, który pewnego dnia zostanie królem, mimo to niewiele osób zdawało sobie w ogóle sprawę z jej istnienia.
Kiedy w 2001 roku poznała księcia Williama, jego rodzina miała za sobą trudny okres, naznaczony skandalami i głośnym rozwodem, co z kolei spowodowało ogromny spadek popularności wśród poddanych. Pojawiały się pytania o sens istnienia monarchii we współczesnym państwie, szczególnie kiedy księżna Walii i księżna Yorku przerwały milczenie i po latach trzymania buzi na kłódkę zaczęły odkrywać sekrety królewskiego dworu. Stało się jasne, że pałac Buckingham jest całkowicie oderwany od obywateli. Aby mógł przetrwać, konieczne były zmiany, które pozwoliłyby poprawić wizerunek familii. Bóg miał ich w opiece, bo po skandalach lat dziewięćdziesiątych XX wieku w nowym stuleciu relacje w rodzinie królewskiej układają się co najmniej poprawnie.
Gdy William rozpoczął studia, książę Karol zawarł umowę z mediami. W zamian za pozostawienie jego syna w spokoju biuro prasowe zapewniało dziennikarzom regularne wywiady i sesje fotograficzne. W ten sposób nadworni PR-owcy upiekli dwie pieczenie przy jednym ogniu, bo dzięki temu przekazywali tylko te informacje, którymi chcieli się dzielić z prasą. Właśnie dlatego przez dłuższy czas nikt nie zauważył obecności Kate w życiu księcia Williama. Ich uczucie rozkwitało z dala od ciekawskich oczu- wcześniej członkowie rodziny królewskiej nie mieli takiego luksusu.
Zanim ogłoszono zaręczyny, Kate i William spotykali się ze sobą przez osiem lat. Prasa zainteresowała się dziewczyną dopiero wtedy, gdy ze sobą zerwali (na krótko zresztą), ale przez resztę czasu nie przyciągała ona uwagi opinii publicznej. Jedną z najsłynniejszych kobiet świata stała się dopiero, przyjmując pierścionek zaręczynowy. Dla rodziny królewskiej okazała się cennym nabytkiem. Inteligentna, czarująca, zrównoważona i pewna sienie.W dodatku wspierała Williama w jego najtrudniejszych chwilach. Była przy nim, kiedy jako student musiał stawić czoło kolejnym skandalom w rodzinie, i pomagała "małemu księciu" pogodzić się z losem następcy tronu. On także dawał jej oparcie, szczególnie gdy stała się osobą publiczną. Kate została zaakceptowana przez rodzinę królewską, a William zdobył sympatię przyszłych teściów. Najważniejsze jednak, że się kochali, byli szczęśliwi i tworzyli zgraną drużynę.
Do dnia zaręczyn widziano Kate tylko jako dodatek do Williama, a jej ta rola odpowiadała. W końcu to on był potomkiem rodziny królewskiej i nawykł do bycia obiektem powszechnego zainteresowania. Poznali się, gdy osiągnął pełnoletność i zaczynał wchodzić w rolę, jaką mu wyznaczono. Wspierała go podczas studiów, a także na początku kariery wojskowej. Małżonkowie członków rodziny królewskiej zawsze muszą sprostać określonym oczekiwaniom, jednak od Kate nie wymagano zbyt wiele. Głownie dlatego, że była kobietą. Kiedy książę Filip poślubił królową Elżbietę, musiał zrezygnować z dobrze zapowiadającej się kariery w marynarce wojennej. Udało mu się jednak znaleźć swoje miejsce i pogodzić obowiązki królewskiego małżonka z własnymi ambicjami.
Kate stała się kimś więcej niż tylko żoną następcy tronu, a jej przyszłość maluje się w jasnych barwach. Ci, którzy z nią kiedykolwiek pracowali, cenią ją nie tylko za naturalne ciepło i empatię, lecz także za uwagę, jaką poświęca szczegółom. Jeszcze zanim weszła do rodziny królewskiej, pomagała dzieciom pokrzywdzonym przez los. Teraz zgłosiła gotowość do zajmowania się też poważniejszymi problemami, choćby pomocą uzależnionym od narkotyków. Z okazji ślubu wspólnie z Williamem napisała modlitwę, którą wygłosili, składając sobie przysięgę małżeńską: "Pomóż nam służyć cierpiącym i wspomagać ich". To jawna deklaracja- właśnie tak tych dwoje wyobraża sobie swoją rolę w społeczeństwie.
Teraz kiedy Kate oficjalnie należy już do rodziny królewskiej, nadszedł czas, żeby lepiej się jej przyjrzeć. To jedyna kobieta bez arystokratycznych korzeni, która w ciągu ostatnich trzystu pięćdziesięciu lat poślubiła następcę tronu.
Na chrzcie nadano jej imię Catherine. Podczas studiów zaczęto wołać na nią Kate. Tak też zwraca się do niej William. Dziennikarze skwapliwie podchwycili to zdrobnienie i teraz już nikt nie mówi o niej inaczej. Pewnego dnia ta kobieta zostanie królową Catherine, na razie jednak jest znana i uwielbiana jako Kate.

Kalendarium:
Wilhelm, książę Cambridge, właśc., ang. William Arthur Philip Louis; potocznie zwany księciem Williamem. ur. 21 czerwca 1982r. w Londynie.
Catherine Elizabeth Middleton. ur. 9 stycznia 1982r. w Londynie.
Ślub:
Książę Wilhelm i Catherine Middleton pobrali się 29 kwietnia 2011 roku w Opactwie Westminsterskim o godzinie 11.00 czasu angielskiego.
Dzieci:
Jerzy z Cambridge, właśc., ang.: Prince George of Cambridge, George Alexander Louis ur. 22 lipca 2013 w Londynie.
Karolina z Cambridge, właśc., ang.: Princess Charlotte of Cambridge, Charlotte Elizabeth Diana ur. 2 maja 2015 w Londynie.

Przez dziesięć długich lat Kate była najbliższą osobą dla człowieka, który pewnego dnia zostanie królem, mimo to niewiele osób zdawało sobie w ogóle sprawę z jej istnienia.
Kiedy w 2001 roku poznała księcia Williama, jego rodzina miała za sobą trudny okres, naznaczony skandalami i głośnym rozwodem, co z kolei spowodowało ogromny spadek popularności wśród poddanych....

On był szarmancki i uwodzicielski. Ona, choć miała wątpliwości, czy powinna zadawać się z Niemcem, nie mogła się mu oprzeć. Trwała wojna. Coco Chanel i baron von Dincklage zostali kochankami. Ich romans był na językach całego Paryża.

Czy słusznie oskarżono ją o kolaborację? Czy świadomie związała się z niemieckim szpiegiem? Kim byli jej adoratorzy i jakimi uczuciami obdarzała bliskie jej kobiety? To tylko przedsmak tajemnic projektantki.

Lisa Chaney dotarła do niepublikowanych wcześniej pamiętników i listów miłosnych Chanel. Dzięki nim Coco Chanel. Życie intymne to podróż w dotychczas nieznany i niedostępny świat. Zakazana miłość, narkotyki i sekrety artystycznej bohemy.

Tego nie ma w żadnej innej książce o Coco Chanel.

Gabrielle powiedziała, mając na myśli siebie: "Legendą są ci, na których budowane są legendy". Pod koniec życia nie musiała jednak wyolbrzymiać swojej roli jako tej, która samodzielnie zrewolucjonizowała wygląd kobiet, ponieważ była- i pozostaje- najbardziej wpływowym projektantem swojego stulecia.
Źródłem fenomenalnego sukcesu Gabrielle tkwiło w instynktownym zrozumieniu nowej epoki i umiejętności przewidzenia albo wręcz narzucenia jej tego, czego potrzebowała. Źródło wielkości Gabrielle tkwiło nie tylko w prostym sukcesie. Wierzyła, że znalazła się na świecie nie bez powodu: "Pracowała na rzecz nowego społeczeństwa". Ubiór był tylko widocznym aspektem głębszych zmian, które pomogła urzeczywistnić. W trakcie niezwykłej i niekonwencjonalnej podróży- od żałosnej nędzy do glamour w nowym stylu- Gabrielle Chanel pomogła ukształtować samą koncepcję nowoczesnej kobiety. "Po to się urodziłam- powiedziała. -Po to przetrwałam".

On był szarmancki i uwodzicielski. Ona, choć miała wątpliwości, czy powinna zadawać się z Niemcem, nie mogła się mu oprzeć. Trwała wojna. Coco Chanel i baron von Dincklage zostali kochankami. Ich romans był na językach całego Paryża.

Czy słusznie oskarżono ją o kolaborację? Czy świadomie związała się z niemieckim szpiegiem? Kim byli jej adoratorzy i jakimi uczuciami...

Droga Steve'a Jobsa odpowiada na fundamentalne pytanie dotyczące życia i kariery współzałożyciela i prezesa firmy Apple: jakim sposobem młody człowiek, lekkomyślny i arogancki aż do tego stopnia, że wyrzucono go z własnego przedsiębiorstwa, stał się jednym z najbardziej skutecznych i wizjonerskich przywódców biznesowych naszych czasów?
Opierając się na obszernych wywiadach z osobami z najbliższego otoczenia Jobsa, członkami rodziny, przyjaciółmi i konkurentami, Brent Schlender i Rick Tetzeli- uznani dziennikarze branży technologicznej- portretują Steve'a w świetle wydobywającym o wiele więcej odcieni i szczegółów niż jego dotychczasowe biografie. Przeprowadzając dogłębną i zajmującą analizę początków kariery Jobsa, Schlender i Tetzeli tworzą solidny fundament opowieści o skomplikowanej, usianej przeciwnościami drodze, którą w poszukiwaniu nowej biznesowej tożsamości podążał współtwórca Apple'a. Ewolucja Jobsa, która rozpoczęła się od założenia firmy NeXT i przyspieszyła po zakupie Pixara w 1986 roku, to historia wzlotów i upadków, przebłysków geniuszu i błędów, a także niesamowitych, szczęśliwych zbiegów okoliczności.
Sam Jobs nie lubił oglądać się za siebie i roztrząsać minionych wydarzeń; tymczasem-jak pokazują autorzy- dopiero taka retrospekcja pozwala odkryć niewidoczne na pierwszy rzut oka wpływy, które przyczyniły się do jego późniejszego sukcesu. Jobs przejął wiele umiejętności menedżerskich od Eda Catmulla, prezesa Pixara; dojrzał, stając się po raz drugi ojcem na początku lat dziewięćdziesiątych; wykorzystał szlak, jaki swoimi biznesowymi osiągnięciami przetarł na rynku komputerów osobistych Bill Gates; sporo też zawdzięczał skupionej wokół siebie ekipie lojalnych menedżerów, którą starannie osłaniał przed prasą. Jak twierdzi żona Jobsa, Laurene, Steve był "nieustannie uczącą się maszyną"; edukacja ta trwała zreszta przez cały czas po powrocie do Apple'a w 1997 roku.

Schlender i Tetzeli dobitnie dowodzą, że zdumiewający sukces Jobsa ma o wiele bardziej złożone przyczyny niż samo skoncentrowanie się na trafionych marketingowo produktach- iMacach, iPodach, iPhone'ach i iPadach.
Od powrotu do Apple'a Jobs stawał się coraz mniej niecierpliwy i coraz większym zaufaniem obdarzał osoby z najbliższego otoczenia. Odbudowywał firmę stopniowo, nie starając się za wszelką cenę poszukiwać pomysłów na przełomowe, olśniewające produkty. Jego nowy, dojrzały styl zarządzania połączony z niesłabnącą pasją zaowocował stworzeniem przedsiębiorstwa niepodobnego do innych.

Autorzy opisują również osobiste i zażyłe relacje, jakie Steve utrzymywał z nieliczną grupą najbliższych sobie osób, odkrywając tę stronę natury Jobsa, o jakiej dotąd niewiele było wiadomo.

Znakomicie napisana i udokumentowana, fascynująca biografia, która rozprawia się ze stereotypowym postrzeganiem Steve'a Jobsa jako geniusza i drania. Droga Steve'a Jobsa to bogata w szczegóły i pochłaniająca bez reszty opowieść, która w znacznym stopniu zmienia ocenę niezwykle barwnej i inspirującej postaci naszych czasów- twórcy jednej z najcenniejszych i najsłynniejszych marek na świecie: firmy Apple.

Kalendarium:
Steven Paul Jobs ur. 24 lutego 1955 w San Francisco, zm. 5 października 2011 w Palo Alto.
Żona: Laurene Powell Jobs
Dzieci:
Lisa
Reed
Evie
Erin

Droga Steve'a Jobsa odpowiada na fundamentalne pytanie dotyczące życia i kariery współzałożyciela i prezesa firmy Apple: jakim sposobem młody człowiek, lekkomyślny i arogancki aż do tego stopnia, że wyrzucono go z własnego przedsiębiorstwa, stał się jednym z najbardziej skutecznych i wizjonerskich przywódców biznesowych naszych czasów?
Opierając się na obszernych wywiadach...

Od młodości na Kresach do Safarii w Kenii.

Młodość w Spuszy na Kresach, studia w Belgii, wrzesień 1939 i obóz jeniecki, wyjazd z Europy i poszukiwanie rubinów w Afryce, łowy na grubego zwierza w Kenii- losy księcia Eustachego Sapiehy były jak scenariusz filmowy. Scenariusz, który napisało życie....

Kiedyś do autora książki podeszły córki i zaczęły rozmowę takimi oto słowami: Poszedł, nic po sobie nie zostawił, nic nie napisał, a tak ślicznie umiał pisać. Dziadzio poszedł. Babiś poszła, stryj Jasiek poszedł, teraz stryj Lew, ani słowa nie zostawili. Świat nie może się dla nas zaczynać w Afryce, w Eldorecie czy Nairobi, przecie istniał dla was przedtem i kochaliście go i zawsze o nim mówiliście, jak byliście razem. My tu jesteśmy jak tabaka w rogu- nic nie wiemy. Nie chcemy być Angielkami, Francuzkami czy Afrykankami, chcemy wiedzieć, dlaczego urodziłyśmy się w Afryce. Odpowiedź, że to wojna, że to komuniści, Rosjanie, Niemcy, bardzo mało nam mówi. Nie zrób jak wszyscy inni w rodzinie, musisz napisać, jak to było, obiecaj, że to zrobisz, ja proszę za nas trzy i nasze dzieci, napisz swoje wspomnienia. Tata obiecaj, proszę, obiecaj teraz!
I takim oto sposobem powstały te wspomnienia. Wspomnienia całego życia Eustachego Sapiehy. Osoby, która na pewno zostanie zapamiętana dla potomnych.

Kalendarium:
Książę Eustachy Seweryn Sapieha ur. 7 sierpnia 1916 w Spuszy koło Grodna, zm. 2 marca 2004 w Nairobi. Pochowany został w Boćkach na Podlasiu. Zawodowy myśliwy, porucznik kawalerii Wojska Polskiego, historyk rodu Sapiehów.

Książę Eustachy Seweryn Sapieha z rodziny Sapiehów Rożańsko-Czerejskich, herbu Lis.

Od młodości na Kresach do Safarii w Kenii.

Młodość w Spuszy na Kresach, studia w Belgii, wrzesień 1939 i obóz jeniecki, wyjazd z Europy i poszukiwanie rubinów w Afryce, łowy na grubego zwierza w Kenii- losy księcia Eustachego Sapiehy były jak scenariusz filmowy. Scenariusz, który napisało życie....

Kiedyś do autora książki podeszły córki i zaczęły rozmowę takimi oto...

Ta książka to opowieść o miłości. Zaczęło się od jej utraty. Świat nagle się rozsypał. Potem nastąpiła podróż, która ją odmieniła. Podczas przygotowań do światowej trasy koncertowej- pierwszej w jej karierze- musiała stawić czoła poważnym wyzwaniom i pokonać jedne z największych lęków, lecz dzięki swoim dzieciom wyszła z tego silniejsza niż kiedykolwiek.

Autorka w swej książce zabiera nas czytelników w emocjonującą podróż przez wydarzenia roku, w którym ruszyła w pierwszą światową trasę. Rok, który odmienił jej życie.
Gdy zaczęła planować tamtą trasę, wiedziała, że stworzy bardzo osobisty show. Nie spodziewała się tylko, że będzie to tak wielkie, uwalniające doświadczenie. Układanie trasy koncertowej i cowieczorne występy dla publiczności na całym świecie pomogły jej wrócić do tego, kim jest: osobą, która śpiewa i tańczy, wyraża siebie i łączy się z ludźmi za pośrednictwem muzyki.
Wiele razy chciała porzucić pisanie tej książki, zdając sobie sprawę, że będzie to trudny proces, ze względu na rozgrzebywanie przeszłości i przeżywanie na nowo najczarniejszych chwil. Nie chciała też, aby ją źle zrozumiano i by cokolwiek rzuciło cień na tę wspaniałą podróż. Książka ta nie jest szczegółową relacją z żadnego z jej związków, publicznie znanych bądź nie. Nie zwierza się tutaj ze wszystkiego, ma też nadzieję, że tego my czytelnicy nie oczekujemy. Choć powiem szczerze taki dodatek do książki urozmaicił by ją nieco. I dodał coś więcej niż tylko opis trasy koncertowej.
To książka o wzorcach, które sięgają jeszcze czasów jej dzieciństwa. Książka o jej drodze i o tym, czego się nauczyła. Opowieść o prowadzącej do przemiany wędrówce, podczas której musiała zmierzyć się z poważnymi wyzwaniami, pokonała niektóre z jej największych lęków i wyszła z tego silniejsza niż kiedykolwiek. To opowieść o tym, jak odkryła miłość najprawdziwszą ze wszystkich.

Cała książka opiera się na światowej trasie koncertowej. Jest jakby opisem scenariusza tej trasy. Mało w niej samych wątków biograficznych. A tego się spodziewałam sięgając po tą książkę.

Ta książka to opowieść o miłości. Zaczęło się od jej utraty. Świat nagle się rozsypał. Potem nastąpiła podróż, która ją odmieniła. Podczas przygotowań do światowej trasy koncertowej- pierwszej w jej karierze- musiała stawić czoła poważnym wyzwaniom i pokonać jedne z największych lęków, lecz dzięki swoim dzieciom wyszła z tego silniejsza niż kiedykolwiek.

Autorka w swej...

To książka o Dariuszu takim, jak był i jakim jest naprawdę. Chciał, żeby tak właśnie wyglądała. Żadnego lukrowania, udawania, pomijania niewygodnych faktów. I choć dziś na wiele spraw patrzy inaczej niż wtedy, gdy był młodym, pełnym ambicji sportowcem, szukającym swego miejsca w życiu uciekinierem z komunistycznej Polski do Niemiec, czy już uznanym mistrzem świata, bokserem, który w sumie dwadzieścia trzy razy bronił swojego tytułu, to przecież nie wymaże swojej historii, nie jest w stanie niczego zmienić. Jedyne, co może to stwierdzić czasami: dziś pewnie postąpiłbym inaczej.
To prawdziwa historia chłopaka z gdańskiego Przymorza, który miał marzenia. I smykałkę do boksu. I może jeszcze tyle ambicji i samozaparcia, by nie bać się dążyć do realizacji wszystkiego czego zapragnął.
W książce pojawiają się rozmowy o wszystkim- o sporcie, o życiu w Polsce i w Niemczech, o cudownych rzeczach, które mu się wydarzyły, i o wszystkich zakrętach, które pokonywał- czasem ledwo, ledwo. O baletach, imprezach, życiu celebryty. I o kobietach. Zwłaszcza o kobietach. Zawsze szczerze. Czasem może nawet brutalnie szczerze. Ale tak miało być.
Jak sam mówi ma fajne życie, trudno byłoby wymyślić sobie lepsze. Przygotowanie tej książki było dla niego cudowną podróżą do przeszłości. To cały on.

Kalendarium:
Dariusz Michalczewski ur. 5 maja 1968 w Gdańsku. Polski i niemiecki bokser, były mistrz świata zawodowców federacji WBO, WBA, IBF w kat. półciężkiej oraz WBO w kat. junior ciężkiej; mistrz Europy amatorów w kategorii półciężkiej. Michalczewski był niepokonanym bokserem przez 12 lat. Znany jest również pod przydomkiem Tiger (Tygrys).

Dorota Chwaszczyńska-Michalczewska i Dariusz Michalczewski-
I ślub- 1987r. II ślub- 1992r. Rozwód: 30 listopada 2004r.
Dzieci:
Michał- ur. 1987r.
Nicolas- ur. 1991r.
Patrycja Ossowska i Dariusz Michalczewski- Ślub: 2006r. Rozwód: 2008r.
Barbara Imos i Dariusz Michalczewski- Ślub: kwiecień 2009r.
Dzieci:
Dariusz- ur. 10 września 2009r.
Nel- ur. 2015r.

To książka o Dariuszu takim, jak był i jakim jest naprawdę. Chciał, żeby tak właśnie wyglądała. Żadnego lukrowania, udawania, pomijania niewygodnych faktów. I choć dziś na wiele spraw patrzy inaczej niż wtedy, gdy był młodym, pełnym ambicji sportowcem, szukającym swego miejsca w życiu uciekinierem z komunistycznej Polski do Niemiec, czy już uznanym mistrzem świata,...

Żył poza schematem, pełen sprzeczności. Wojciech Kilar mówił o sobie: Jestem jak Dr Jekyll i Mr Hyde.
Zawsze budził emocje. Rozdarty między ojczyzną, którą kochał, a Hollywood, gdzie spełnił swój American Dream. Jeździł mercedesem z szaleńczą prędkością, a potem, w domowym zaciszu, żarliwie odmawiał różaniec. Serce oddał żonie Basi. Nazywano ich najpiękniejszą para artystycznego świata.
Człowiek z krwi i kości. Uwielbiał perfumy, eleganckie krawaty, kochał książki i koty. Był jednym z największych twórców epoki, wiernym przede wszystkim sobie.

Człowiek zagadka- ogień i woda w jednej osobie. Pierwsza pełna biografia Wojciecha Kilara.

Owoce jego współpracy z Andrzejem Wajdą, Romanem Polańskim czy Francisem Fordem Coppolą zapisały się w historii światowego kina.

Ta pełna anegdot biografia nie mogłaby powstać, gdyby nie wielogodzinne rozmowy, które autorka odbyła z mistrzem przed jego śmiercią. Jest świadectwem prawdy- może nie zawsze wygodnej, ale zawsze szczerej.

Wojciech Artur Kilar ur. 17 lipca 1932 we Lwowie, zm. 29 grudnia 2013 w Katowicach. Polski pianista, kompozytor muzyki poważnej i filmowej; odznaczony Orderem Orła Białego (2012).

Urodził się 17 lipca 1932 we Lwowie. Jego dom rodzinny znajdował się przy ul. Sapiehy 89. Ojciec kompozytora - Jan Franciszek Kilar był lekarzem, zaś matka Neonilla aktorką teatralną. Jako dziecko z wielką niechęcią brał lekcje gry na fortepianie u pani Reissówny. Po przymusowym wysiedleniu ze Lwowa, w latach 1946-1947 kontynuował naukę gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej nr 2 w Rzeszowie u K. Mirskiego. W tym czasie zamieszkiwał w tamtejszej kamienicy przy ulicy Grunwaldzkiej 6.
Jako pianista zadebiutował w 1947 na konkursie Młodych Talentów, wykonując własne Dwie miniatury dziecięce (II nagroda). W latach 1947–1948 uczęszczał do Państwowego Liceum Muzycznego w Krakowie w klasie M. Bilińskiej-Riegerowej (fortepian) oraz Artura Malawskiego (harmonia – prywatnie), zaś w latach 1948–1950 do Państwowego Liceum Muzycznego w Katowicach u Władysławy Markiewiczówny (fortepian). Równocześnie pobierał prywatne lekcje kompozycji u Bolesława Woytowicza. Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach. Studiował u Władysławy Markiewiczówny (fortepian), Artura Malawskiego (teoria muzyki) i Bolesława Woytowicza (fortepian i kompozycja). Dyplom ukończenia studiów z wyróżnieniem uzyskał w 1955. W tym samym roku otrzymał II nagrodę za Małą uwerturę na Konkursie Utworów Symfonicznych na V Festiwalu Młodzieży w Warszawie.
W latach 1955–1958 był asystentem Woytowicza w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. W 1957 uczestniczył w Międzynarodowych Kursach Wakacyjnych Nowej Muzyki w Darmstadt. W latach 1959-1960 jako stypendysta rządu francuskiego kształcił się pod kierunkiem Nadii Boulanger w Paryżu.
W 1960 otrzymał za Odę Béla Bartók in memoriam nagrodę fundacji im. L. Boulanger w Bostonie. Występował także jako pianista wykonując własne utwory. 1979-1981 pełnił funkcję wiceprezesa Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich. W 1977 został członkiem-założycielem Towarzystwa im. Karola Szymanowskiego w Zakopanem; przez dwie kolejne kadencje był wiceprezesem. Był również członkiem Związku Podhalan.
Przez wiele lat kompozytor związany był z Jasną Górą, gdzie m.in. świętował swoje urodziny. Obchodzono tam tzw. Dzień Kilara. Należał do konfraterni zakonu paulinów.
Był członkiem Rady Patronackiej Instytutu Jagiellońskiego. W 2005 członek Honorowego Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich, następnie podczas kampanii przed wyborami do parlamentu w 2007 udzielił wsparcia Prawu i Sprawiedliwości, a po śmierci Lecha Kaczyńskiego w katastrofie lotniczej w Smoleńsku w 2010 był Honorowym Przewodniczącym Śląskiego Społecznego Komitetu Poparcia Jarosława Kaczyńskiego w przedterminowych wyborach prezydenckich.
Wojciech Kilar zmarł po kilkumiesięcznej walce z guzem mózgu. Uroczystości pogrzebowe kompozytora odbyły się 4 stycznia 2014 w katedrze pw. Chrystusa Króla w Katowicach i przewodniczył nim abp Wiktor Skworc, metropolita katowicki. Artysta został pochowany na cmentarzu przy ul. Henryka Sienkiewicza w Katowicach we wspólnym grobowcu ze zmarłą kilka lat wcześniej żoną Barbarą.

Kalendarium:
Wojciech Artur Kilar ur- 17 lipca 1932 r. - zm. 29 grudnia 2013r.
Barbara Kilar zm. 27 listopada 2007r.
Ślub cywilny Basi i Wojtka w Zakopanym- 6 sierpnia 1966r.
Ślub kościelny Basi i Wojtka w archikatedrze Chrystusa Króla w Katowicach- 23 kwietnia 1967r.

Żył poza schematem, pełen sprzeczności. Wojciech Kilar mówił o sobie: Jestem jak Dr Jekyll i Mr Hyde.
Zawsze budził emocje. Rozdarty między ojczyzną, którą kochał, a Hollywood, gdzie spełnił swój American Dream. Jeździł mercedesem z szaleńczą prędkością, a potem, w domowym zaciszu, żarliwie odmawiał różaniec. Serce oddał żonie Basi. Nazywano ich najpiękniejszą para...

Rodzice Prezydenta to rozmowa o sprawach, które są najważniejsze: o wierze, wartościach, zaufaniu i odpowiedzialności. Janina i Jan Dudowie niezwykle szczerze opowiadają o swoich korzeniach, o domu, o tym, jak zmieniło się ich życie po wyborze syna na urząd prezydenta RP, ale także jak przeżywają medialne ataki na niego. Ich opowieść, bogata w rodzinne historie, anegdoty, uzupełniona fotografiami z rodzinnego albumu, pozwala zobaczyć, kim naprawdę jest i skąd pochodzi Andrzej Duda.

Mówią, że całkowicie oddali syna na służbę publiczną. A od dnia wyboru na urząd prezydenta ich życie nie jest już takie samo. W niedzielę 24 maja 2015 roku wiele się zmieniło. "Teraz nie czujemy się upoważnieni nawet do tego, by dzwonić do Andrzeja bez ważnych powodów"- wyjaśniają.
Wywiady do tej książki zostały przeprowadzone we wrześniu 2015 roku, po tym jak 6 sierpnia Andrzej Duda został zaprzysiężony na Prezydenta RP.
Odpowiadali na każde pytanie, nie unikali żadnych tematów. Nie brakowało też twardych słów pod adresem syna, choćby takich, że kiedyś osądzą go Bóg i historia. Bycie prezydentem,- mówili- to wielka odpowiedzialność i trudne zadanie. To brzemię, które rodzice chcą nieść razem z Andrzejem. Chcą mu towarzyszyć. Skoro on oddał w całości swoje życie na służbę publiczną, oni chcą być duchowo razem z nim. Do końca.

Jan Duda profesor nauk technicznych, automatyk informatyk specjalizujący się w komputerowym modelowaniu procesów.

Janina Milewska- Duda profesor nauk chemicznych, zajmująca się chemią fizyczna i organiczna, szczególnie fizykochemią węgla i innych paliw.

Kalendarium:
Jan Tadeusz Duda ur. 29 kwietnia 1949 w Starym Sączu.
Janina Milewska-Duda ur. 1949 r.
Ślub Janina i Jan - 1970 r.
Dzieci:
Andrzej
Anna
Dominika

Rodzice Prezydenta to rozmowa o sprawach, które są najważniejsze: o wierze, wartościach, zaufaniu i odpowiedzialności. Janina i Jan Dudowie niezwykle szczerze opowiadają o swoich korzeniach, o domu, o tym, jak zmieniło się ich życie po wyborze syna na urząd prezydenta RP, ale także jak przeżywają medialne ataki na niego. Ich opowieść, bogata w rodzinne historie, anegdoty,...

Przejmująca opowieść o silnej i mądrej kobiecie, przed którą życie postawiło bardzo trudne zadania, musiała się z nim zmierzyć. I dała sobie radę.

Piętnaście lat temu Ola, córka Ewy Błaszczyk, zapadła w śpiączkę. Ewa nie oszalała z rozpaczy, nie wyniosło jej na margines, nigdzie nie uciekła. Przeciwnie- starała się nadać sens nieszczęściu, które spotkało ją i Olę. "Ola to nami zrobiła"- mówi o powstaniu Fundacji Akogo i Kliniki Budzik. Myśl, że córka ma tu misje do spełnienia, trzyma Ewę przy życiu. A jakie to życie? Morderczo trudne, polegające na poświęceniu? Też. Ale jest coś więcej. Ewa nie straciła apetytu na własne życie. Na bycie aktorką, kupowanie sukienek, picie wina. O tym jest ta książka. O chęci życia, a nie tylko przetrwania.

Seria prywatnych rozmów to opowieść o rzeczach bardzo poważnych i zupełnie błahych. O świadomości uwięzionej w umyśle człowieka w comie i o perfumach, które lubi mama dziewczynki pogrążonej w śpiączce. O urządzaniu domu i kryzysach. O pieniądzach i mężczyznach. O miłości i samotności. O Budziku, o przyjaźniach i podróżach. O Oli i drugiej córce, Mani. O relacji z Bogiem, o sile i o nadziei.

Kalendarium:
Ewa Błaszczyk- ur. 15 października 1955 w Warszawie.
Ślub- Ewa Błaszczyk i Jacek Janczarski w 1986r.
Dzieci:
Marianna i Aleksandra.

Przejmująca opowieść o silnej i mądrej kobiecie, przed którą życie postawiło bardzo trudne zadania, musiała się z nim zmierzyć. I dała sobie radę.

Piętnaście lat temu Ola, córka Ewy Błaszczyk, zapadła w śpiączkę. Ewa nie oszalała z rozpaczy, nie wyniosło jej na margines, nigdzie nie uciekła. Przeciwnie- starała się nadać sens nieszczęściu, które spotkało ją i Olę....

Yeonmi Par jeszcze do niedawna była wzorcową córką północnokoreańskiego reżimu. Kochała przywódcę, nie zadawała niewygodnych pytań i nie rozmyślała nad sensem dyktatury w rodzinnym kraju. Życie dziewczyny zmieniło się nieodwracalnie, kiedy pirackie płyty DVD nie tylko pokazywały jej inny świat, ale spowodowały ciąg tragicznych zdarzeń w życiu jej bliskich.

W 2007 roku matka Yeonmi uciekła do Chin, zabierając ze sobą czternastoletnią wówczas córkę. Tak rozpoczęły się długie poszukiwania lepszego życia młodziutkiej Koreanki. Dziś Yeonmi Park ma dwadzieścia dwa lata i jest jedną z najsłynniejszych kobiet walczących o prawa mieszkańców Korei Północnej. W 2014 roku jej nazwisko pojawiło się na liście 100 Top Global Women publikowanej przez BBC.

Przeżyć to dramatyczna historia podróży do wolności. Uwalnianie się od propagandy reżimu trwa do dziś- choć autorka uciekła przed nieszczęśliwym życiem w totalitarnej Korei, to jej dramatyczne wspomnienia nie zatrą się nigdy.

Park Yeon-mi ur. 4 października 1993 w Hyesan. Uciekinierka z Korei Północnej, aktywista na rzecz praw człowieka, prezenterka telewizyjna.

Dzieciństwo spędziła w Hyesan. Rodzina Park Yeon-mi w latach 90. była w porównaniu do innych Koreańczyków z Północy zamożna. Rodzina Park nie odczuwała głodu dzięki ojcu, który nielegalnie handlował metalami szlachetnymi. Park Yeon-mi nosiła importowane z Japonii ubrania, a jej matka paradowała po mieście z torebką Chanel. W 2002 roku ojciec Park Yeon-mi trafił do obozu na 17 lat za nielegalny biznes prowadzony z handlarzami zza chińskiej granicy. Matka Park Yeon-mi trafiła na kilka miesięcy do aresztu. 11-letnia Park wraz z młodszą siostrą zostały pozostawione same sobie. Nie uczęszczały do szkoły, myły się w rzece oraz żywiły się tym, co znalazły (później Park przyznała, że mieszkały z siostrą oddzielnie).

W 2002 roku oglądała egzekucję na stadionie w Hyesan. W wyniku egzekucji zginęła przyjaciółka jej matki (prawdopodobnie za posiadanie pirackich filmów południowokoreańskich lub za oglądanie filmów z Jamesem Bondem). Informacja ta była kwestionowana. Inni uciekinierzy z Hyesan twierdzili, że publiczne egzekucje odbywały się zawsze na pobliskim lotnisku. W ocenie uciekinierów, ostatnia egzekucja odbyła się przed 2000 rokiem. Wiele osób kwestionuje przyczynę egzekucji, twierdząc, że za oglądanie zakazanych filmów grozi tylko więzienie.

W 2005 roku ojciec Park Yeon-mi wydostał się z więzienia ze względu na zdiagnozowany nowotwór jelita grubego i opłacenie władz placówki. Wkrótce potem Park wraz z rodzicami uciekła z Korei Północnej. Według zeznań Park, przeprawa była trudna, gdyż musiała przepłynąć rzekę i przejść trzy lub cztery górskie szczyty pod osłoną nocy w zniszczonych butach. Wiele osób poddało w wątpliwość historię z ucieczką, gdyż w sąsiedztwie Hyesan nie ma wysokich gór.

Decyzję o ucieczce przyspieszyła 16-letnia siostra Park Yeon-mi, która wraz z kolegą opuściła kraj.

W innej wersji Park opowiedziała, że uciekła tylko z matką w 2007 roku. W Chinach kobiety skorzystały z usług przemytników ludzi, by odnaleźć siostrę Yeon-mi. Po dotarciu do Chin jeden z przemytników zażądał od 14-letniej Yeon-mi seksu, grożąc zgłoszeniem nielegalnych uciekinierów do chińskich władz. Matka Yeon-mi przekonała przemytnika, by zamiast dziewczynki zgwałcił ją. Yeon-mi widziała gwałt. Do Park i jej matki dołączył wkrótce ojciec, który w 2008 roku zmarł w Chinach. Ojciec Park Yeon-mi został pochowany w prowizorycznym grobie. Podróżując nielegalnie z matką, Yeonmi dotarła do Mongolii, a stamtąd do Korei Południowej.

Obecnie wraz z kilkoma uciekinierkami z Korei Północnej prowadzi program telewizyjny szydzący z reżimu Kim Dzong Una. Duża popularność programu sprawiła, że Park Yeon-mi została okrzyknięta „północnokoreańską Paris Hilton”.

Ciekawostka:
W Korei kobieta po ślubie nie zmienia swojego nazwiska. Nie przechodzi na nazwisko męża.

Yeonmi Par jeszcze do niedawna była wzorcową córką północnokoreańskiego reżimu. Kochała przywódcę, nie zadawała niewygodnych pytań i nie rozmyślała nad sensem dyktatury w rodzinnym kraju. Życie dziewczyny zmieniło się nieodwracalnie, kiedy pirackie płyty DVD nie tylko pokazywały jej inny świat, ale spowodowały ciąg tragicznych zdarzeń w życiu jej bliskich.

W 2007 roku...

Była bita i poniżana, a 8 lat życia spędziła uwięziona w piwnicy- wstrząsające wspomnienia Austriaczki, która wyrwała się z rąk oprawcy!

Natascha Kampusch doświadczyła najgorszego losu, jaki spotkać może dziecko: 2 marca 1998 roku, w wieku dziesięciu lat, została porwana w drodze do szkoły. Jej prześladowca, technik telekomunikacyjny Wolfgang Priklopil, trzymał ją w pomieszczeniu piwnicznym przez 3096 dni. 23 sierpnia 2006 roku udało się jej uciec ze swojego więzienia, a Prikopil jeszcze tego samego dnia odebrał sobie życie.

Natascha Kampusch po raz pierwszy otwarcie mówi o porwaniu, czasie spędzonym w izolacji, relacjach z porywaczem oraz o tym, jak udało się jej uciec z piekła.

Natascha Maria Kampusch ur. 17 lutego 1988 w Wiedniu. Austriaczka uprowadzona 2 marca 1998 roku przez Wolfganga Přiklopila, który w latach 1998–2006 przetrzymywał ją w swojej willi na przedmieściach Wiednia.

Była bita i poniżana, a 8 lat życia spędziła uwięziona w piwnicy- wstrząsające wspomnienia Austriaczki, która wyrwała się z rąk oprawcy!

Natascha Kampusch doświadczyła najgorszego losu, jaki spotkać może dziecko: 2 marca 1998 roku, w wieku dziesięciu lat, została porwana w drodze do szkoły. Jej prześladowca, technik telekomunikacyjny Wolfgang Priklopil, trzymał ją w...