Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka wartościowa, bo opisuje autentyczne przeżycia i losy ks. Eustachego Sapiehy (od dzieciństwa w majątku Spusza, przez kampanię wrześniową, obóz jeniecki, epizod z zarządzaniem polskimi stadninami w wyzwolonych przez aliantów Niemczech, wreszcie zaczynanie życia "od zera" na emigracji w Kenii). Książka napisana jest prostym, niekiedy nawet dość dosadnym językiem - co może czytelnika nawet trochę zszokować biorąc pod uwagę osobę autora, nomen omen arystokraty, kniazia z bardzo znanego i zasłużonego dla Polski rodu. Jest to jednak usprawiedliwione tym, że Eustachy Sapieha był przede wszystkim żołnierzem (w randze podporucznika kawalerii brał udział w kampanii wrześniowej),studiów rozpoczętych w Belgii po wojnie już ze względu na trudne położenie materialne nie kontynuował. Dla mnie książka wartościowa, bo pokazuje niezłomność charakteru ludzi, którzy stracili wszystko i z wiadomych względów nie mogli wrócić do kraju. Z książki dowiadujemy się też całkiem sporo o powojennej historii Kenii. Bardzo ciekawe są też zamieszczone w książce liczne zdjęcia i ilustracje. Podsumowując - nie jest to jakaś wybitna literatura, wspomnień ks. Sapiehy nie czyta się tak dobrze jak np. "Na skraju imperium" Mieczysława Jałowieckiego - myślę jednak że mimo wszystko warto je przeczytać.. Mnie trochę raziły opisy polowań w Afryce (kiedyś takie polowania były zapewne normą, dziś nie są już "w dobrym guście" i według mnie bardzo dobrze..). Utkwił mi w głowie taki cytat z książki: "(...)Tylko chamstwo wstydzi się biedy. (...) Chodziło nam o to, żeby nasze dzieci wiedziały nie tylko o 'noblesse', ale że 'noblesse oblige', a to rzecz dużo ważniejsza".