Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po przeczytaniu sceny śmierci Rudego aż mną zaczęło trząść. Jego przyjaźń z Zośką to jeden z... nie, to jest po prostu najbardziej wzruszająca rzecz, o jakiej kiedykolwiek czytałam.

Po przeczytaniu sceny śmierci Rudego aż mną zaczęło trząść. Jego przyjaźń z Zośką to jeden z... nie, to jest po prostu najbardziej wzruszająca rzecz, o jakiej kiedykolwiek czytałam.

Najwspanialszy mózgojeb, jaki znam. Dla ludzi o dużej, ale specyficznej wrażliwości.

Najwspanialszy mózgojeb, jaki znam. Dla ludzi o dużej, ale specyficznej wrażliwości.

Wychowałam się na tym eposie. Uwielbiam go sercem i duszą, mimo że zakończenie uważam za kretyńskie i dorobione na siłę.

Wychowałam się na tym eposie. Uwielbiam go sercem i duszą, mimo że zakończenie uważam za kretyńskie i dorobione na siłę.

Dwa razy się przy tej książce rozpłakałam. W tym raz na głos. Przy opisie sytuacji, kiedy matka na początku nie poznała wracającej z wojny córki.
Bardzo mocna rzecz, pacyfizm i naturalizm rzeczywiście obecne, ale podważania heroizmu nie zarejestrowałam. Wręcz przeciwnie. Kobiety są ukazane jako prawdziwe bohaterki, nie piękne sanitariuszki zajmujące się głównie wzdychaniem do Prawdziwych Menszczyzn, którzy odwalają całą robotę. Smutno, gorzko, bez happy endu - bardzo po rosyjsku.

Dwa razy się przy tej książce rozpłakałam. W tym raz na głos. Przy opisie sytuacji, kiedy matka na początku nie poznała wracającej z wojny córki.
Bardzo mocna rzecz, pacyfizm i naturalizm rzeczywiście obecne, ale podważania heroizmu nie zarejestrowałam. Wręcz przeciwnie. Kobiety są ukazane jako prawdziwe bohaterki, nie piękne sanitariuszki zajmujące się głównie wzdychaniem...