Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dwa pierwsze tomy serii o Dzieciach Cieniach wzbudziły we mnie mieszane uczucia. Co prawda temat jak najbardziej dobry, chociaż podobnych historii o życiu w totalitarnym państwie na rynku wydawniczym mnóstwo. Byłam w sumie przekonana, że poziom kolejnych części nie ulegnie zmianie, choć jednocześnie skrycie liczyłam na to, że może jednak trochę się poprawi, czyli pani Haddix mile mnie zaskoczy. Lubię, gdy kolejne tomy są w równym stopniu, bądź jeszcze lepsze od poprzedniczek, lecz rzadko kiedy się u mnie to zdarza. I w tym przypadku wyszło, niestety, podobnie.

W trzecim i czwartym tomie dołączają nowi bohaterowie. Pierwsza część napisana jest z perspektywy Niny - kolejnego trzeciego dziecka, której następne dni mijają w więzieniu po schwytaniu przez Policję Populacyjną. Wie, że wymierzoną jej karą jest śmierć, lecz czy da się uciec od takiego wyroku? Owszem - za współpracę z wrogiem i wydobycie informacji od pozostałych więźniów. Czy Nina zdobędzie się na takie rozwiązanie? Czy pozostał jej ktokolwiek, komu mogłaby zaufać?

W drugiej części, "Wśród notabli", mamy ponowną styczność z Lee Grantem (aka Lukiem Garnerem), który jest z pewnością dojrzalszy i o niebo lepiej obyty w całej sytuacji niż wcześniej. Jednak nawet przy większej dozie wolności niż wcześniej problemy go nie opuszczają. Do szkoły przyjeżdża brat Lee, Smits, jednak czy może stać się on pomocny przy całej misji czy tylko jej zaszkodzić?

Do sięgnięcia po następne części nie spieszyło mi się wcale. W sumie zastanawiałam się nawet kilkakrotnie, czy warto kontynuować tę serię, bo nawet po przeczytaniu pierwszych tomów nie byłam do niej w stu procentach przekonana. Ale ponieważ szybko się czyta, a nie lubię przypadków z niedokończonymi seriami (z wyjątkiem największych możliwych chłamów), postanowiłam wypożyczyć. Trochę się jednak zawiodłam, bo może styl autorki nie zmienił się, lecz zdarzenia owszem. Kolejne części nie przyniosły ze sobą nic nowego, można by rzec. Wydarzenia nie wniosły prawie nic nowego do rozwoju sytuacji zawartej w głównym temacie, na którym oprzeć miała się całość, akcja...jakaś tam w sumie jest, ale do ideału dużo brakuje.

Pani Margaret używa nieskomplikowanego języka, dzięki któremu kolejne części pochłania się w zawrotnym wręcz tempie, w moim przypadku jeden wieczór. Jednak nie jest to lektura, która nie da Wam zasnąć i którą będziecie czytać z wypiekami na twarzy, co to to nie. Opis potrafi zwodzić i "Wśród zdradzonych. Wśród notabli" jest tego idealnym przykładem. Jedyne słowo, które przychodzi mi teraz na myśl, a które idealnie w moich oczach opisałoby te dwa tomy to monotonność. Tak, właśnie - wszystko do bólu przewidywalne, czasami potrafiące się ciągnąć w nieskończoność, lecz żeby nie było, że uwydatniam jedynie same negatywne cechy: seria o Dzieciach Cieniach porusza ważne tematy, pokazuje, jak może wyglądać przyszły świat. Dobrze się ją czyta. Jednak nad resztą musiałabym się głębiej zastanowić, bo na tle innych antyutopii i dystopii wypada, niestety, blado.

Dwa pierwsze tomy serii o Dzieciach Cieniach wzbudziły we mnie mieszane uczucia. Co prawda temat jak najbardziej dobry, chociaż podobnych historii o życiu w totalitarnym państwie na rynku wydawniczym mnóstwo. Byłam w sumie przekonana, że poziom kolejnych części nie ulegnie zmianie, choć jednocześnie skrycie liczyłam na to, że może jednak trochę się poprawi, czyli pani...