Ciekawie było czytać cudzą korespondencję, tym bardziej, że nie znałam dokładnie biografii Wilde'a. Można było się tylko domyślać, co zaszło, czasem nawet w krótkich odstępach czasu, w życiu pisarza, że zmieniał zdanie, że odpowiadał z takimi, a nie innymi, emocjami. Sam Wilde wydał mi się urzekający, nonszalancki, narcystyczny, wyniosły - kwintesencja artysty. Zastanawiam się, ile jeszcze pięknych dzieł mógłby napisać, gdyby społeczeństwo nie potraktowało go tak niesprawiedliwie (pod koniec wielokrotnie przyznaje, że depresja zabija w nim chęć tworzenia).

Mój ulubiony fragment, bardzo trafny; koniec listu do Redaktora "St James's Gazette", w którym polemizował z niesłuszną według niego krytyką "Portretu Doriana Graya":
"Ponieważ zaatakował mnie Pan pierwszy, więc do mnie należy ostatnie słowo. Niech tym ostatnim słowem będzie niniejszy list, i niech Pan z łaski swojej zostawi moją książkę nieśmiertelności, na którą zasługuje.
Pozostaję uniżonym sługą
Oskar Wilde"

Ciekawie było czytać cudzą korespondencję, tym bardziej, że nie znałam dokładnie biografii Wilde'a. Można było się tylko domyślać, co zaszło, czasem nawet w krótkich odstępach czasu, w życiu pisarza, że zmieniał zdanie, że odpowiadał z takimi, a nie innymi, emocjami. Sam Wilde wydał mi się urzekający, nonszalancki, narcystyczny, wyniosły - kwintesencja artysty. Zastanawiam...

Zwroty ,jakich już nikt nie używa, które nijak się mają do naszych czasów ale wzbudzają dziwne wzruszenie.
Dawno zapomniane słowa ,a szkoda bo piękne.
Przemyślenia ,które chciało by się ciągle cytować, ale nie sposób spamiętać.
To czysta literatura, nawet wdzierająca się bezczelnie proza życia, nie oszczędzająca żadnego pięknoducha czyli prośby o pożyczkę- nie zmienią tego.
Zawsze ,kiedy czytam listy ludzi fascynujących staram się znaleźć jedno zdanie definiujące ich autora. Tutaj również je znalazłam:
„…….... kochałem tak, jak się powinno wszystko kochać ,nie rozsądnie, ale za bardzo.”
Taki właśnie był Oskar Wilde - za piękny duchem ,za mądry, za lekkomyślny na tę epokę w której żył, Gdyby urodził się trochę później.
Odszedł 30 listopada 1900 r. na wygnaniu ,zaszczuty przez rodaków. Wcześniej napisał proroczo :
„Nie dożyję nowego stulecia. Anglicy nigdy by mi tego nie darowali.”

Zwroty ,jakich już nikt nie używa, które nijak się mają do naszych czasów ale wzbudzają dziwne wzruszenie.
Dawno zapomniane słowa ,a szkoda bo piękne.
Przemyślenia ,które chciało by się ciągle cytować, ale nie sposób spamiętać.
To czysta literatura, nawet wdzierająca się bezczelnie proza życia, nie oszczędzająca żadnego pięknoducha czyli prośby o pożyczkę- nie zmienią...

To jest naprawdę niepowetowana strata, że listy do Bosiego się nie zachowały, bo jaką cudowną korespondencję prowadził Oscar!

To jest naprawdę niepowetowana strata, że listy do Bosiego się nie zachowały, bo jaką cudowną korespondencję prowadził Oscar!