Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Mroczne wybrzeża" to powieść, która łączy wątki polityczne i przygodowe. Głównymi bohaterami są tu Marek, dowódca legionu Imperium Celendoru oraz Teriana, dziewczyna wychowana na statku Quincense, z rodu Maarinów. Ich losy splatają się, kiedy Teriana decyduje poprowadzić legiony przez Bezkresne Morza i tym samym ocalić swoją załogę, skazując samą siebie na potępienie. Powieść nie jest banalna, zawiera wątek romantyczny, który został "zepchnięty" na drugi plan. Niesie wiele cennych przesłań i wskazówek. Podkreśla wartość przyjaźni w życiu. Czyta się ją bardzo przyjemnie. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom. Polecam serdecznie.
Książka występuje w bazie portalu czytampierwszy.pl.

"Mroczne wybrzeża" to powieść, która łączy wątki polityczne i przygodowe. Głównymi bohaterami są tu Marek, dowódca legionu Imperium Celendoru oraz Teriana, dziewczyna wychowana na statku Quincense, z rodu Maarinów. Ich losy splatają się, kiedy Teriana decyduje poprowadzić legiony przez Bezkresne Morza i tym samym ocalić swoją załogę, skazując samą siebie na potępienie....

Na "Ranę" Wojciecha Chmielarza czekałam z bijącym sercem. "Żmijowisko" mnie zachwyciło, więc liczyłam na to, że i w tym przypadku będzie podobnie. Powieść była dla mnie dużym zaskoczeniem.
Mamy tu do czynienia z Klementyną, główną bohaterką, starszą panią, która dostaje pracę jako nauczycielka w elitarnej, prywatnej szkole. Jej przeszłość jest niejasna, a życiowych tajemnic dowiadujemy się w toku wydarzeń. Wkrótce w szkole dochodzi do serii tragicznych historii, między innymi śmierci jednej z uczennic. Bardzo zdenerwowało mnie to, że już na okładce możemy o tym przeczytać. Dla mnie był to za duży spoiler, wolałabym tego nie wiedzieć i odkrywać sekrety elitarnej szkoły krok po kroku. Łatwo się domyślić, że to oczywiście nasza główna bohaterka będzie rozwiązywała sprawy, które z pozoru wydają się oczywiste. Podobnie jak w "Żmijowisku", odpowiedzialność za wszystko ponosi najmniej podejrzewana osoba.
Książka była ciekawa, szybko ją przeczytałam, bohaterowie zostali dobrze wykreowani. Jednak mimo to czuję niedosyt. Historia jest jak dla mnie niewiarygodna, "przedobrzona". Za dużo tu nieszczęść i patologii. Moja ocena wynosi 7/10, ze względu na sentyment do pisarza po "Żmijowisku" i jest jednocześnie kredytem zaufania.
Książkę przeczytałam dzięki portalowi czytampierwszy.pl

Na "Ranę" Wojciecha Chmielarza czekałam z bijącym sercem. "Żmijowisko" mnie zachwyciło, więc liczyłam na to, że i w tym przypadku będzie podobnie. Powieść była dla mnie dużym zaskoczeniem.
Mamy tu do czynienia z Klementyną, główną bohaterką, starszą panią, która dostaje pracę jako nauczycielka w elitarnej, prywatnej szkole. Jej przeszłość jest niejasna, a życiowych...

"Dzikie dziecko miłości" to mój debiut, jeśli chodzi o książki Anety Jadowskiej. Zupełnie nie wiedziałam, czego się po autorce spodziewać. Nigdy nie czytałam nawet książek o podobnej tematyce. Przekonałam się jednak, że warto poszerzać swoje horyzonty. Zagadka kryminalna rozwiązywana przez wampiry, szamanów i innych magicznych "ziomków"? Czemu nie!
Powieść rozgrywa się w mieście zwanym "Thorn" - odpowiedniku polskiego Torunia. Dostać się tam można tylko dzięki specjalnemu zaklęciu. W Thornie mieszkają między innymi wampiry, wiedźmy i wilkołaki. Czasem po ulicy błąka się duch. Zdarzają się także zombie. Taka tam sielanka, normalne miasteczkowe życie. Pewnego dnia na terenie miasta odkryto masowe groby. Jedna z ofiar zniknęła pozostawiając za sobą odcisk stopy. Jak to możliwe? W magicznym mieście wszystko może się wydarzyć. Zagadkę trzeba jednak jak najszybciej rozwiązać, aby zapobiec śmierci kolejnej młodej kobiety. Zajmie się tym Dora Wilk - rudowłosa wiedźma, Namiestniczka Thornu. Prawda może okazać się druzgocąca.
Książkę czyta się jednym tchem. Jest napisana lekkim stylem. Mimo, że to kontynuacja serii, można czytać ją bez znajomości poprzednich części. Wielowątkowość nie przytłacza i nie nuży. Na uwagę zasługuje piękna okładka (uwielbiam ten sposób druku) oraz ilustracje. Reasumując, jest to powieść godna polecenia. Myślę, że rozpoczęłam piękną przygodę, ponieważ zamierzam sięgnąć po więcej pozycji autorki.
Książkę otrzymałam od portalu czytampierwszy.pl

"Dzikie dziecko miłości" to mój debiut, jeśli chodzi o książki Anety Jadowskiej. Zupełnie nie wiedziałam, czego się po autorce spodziewać. Nigdy nie czytałam nawet książek o podobnej tematyce. Przekonałam się jednak, że warto poszerzać swoje horyzonty. Zagadka kryminalna rozwiązywana przez wampiry, szamanów i innych magicznych "ziomków"? Czemu nie!
Powieść rozgrywa się w...

Niestety jestem zawiedziona tą pozycją. Fabuła wydaje się oczywista - dzieje królowej Bony. Otóż nie. Od mniej więcej połowy jest to niemal kopia innej powieści tej samej autorki ("Królowa w kolorze karminu"), która opowiada o Zygmuncie Auguście i jego ukochanej Barbarze. Historię tę już znam (nawiasem mówiąc nie zachwyciła mnie). Dlatego też od momentu, gdy Zygmunt August wydoroślał, nudziłam się niemiłosiernie. Autorka mogła przynajmniej opisać sytuację z perspektywy Bony. Niestety sama Bona w powieści zanika. Spodziewałam się po tej książce czegoś więcej.

Niestety jestem zawiedziona tą pozycją. Fabuła wydaje się oczywista - dzieje królowej Bony. Otóż nie. Od mniej więcej połowy jest to niemal kopia innej powieści tej samej autorki ("Królowa w kolorze karminu"), która opowiada o Zygmuncie Auguście i jego ukochanej Barbarze. Historię tę już znam (nawiasem mówiąc nie zachwyciła mnie). Dlatego też od momentu, gdy Zygmunt August...