Fabuła powieści zrodziła się z osobistych doświadczeń i przeżyć Autorki.
W trudnych chwilach macierzyństwa wspierały ją najbliższe osoby (zwłaszcza matka). Czerpała z nich optymizm i wiarę w możliwość pozytywnych zmian w życiu. Kochali ją i wspierali moralnie. Odkryli przed nią wartość i znaczenie świata kwiatów, a potem, ona sama, opierając się na rozległej wiedzy starodawnych słowników ( wiktoriańskie i ten Henriette Dumont), stworzyła swój własny, autorski słownik kwiatów. Powiedziała:

-" Chciałam stworzyć wygodny i adekwatny słownik dla współczesnych czytelników".

Pisarka urodziła się i dorastała w Kalifornii, dlatego na stronach jej książki są ślady kalifornijskich klimatów.
Pracowała z młodzieżą z biednych rodzin, stąd temat na historię trudnego dorastania głównej bohaterki, Wiktorii.

Wiktoria Jones, narratorka powieści jest całkowitą sierotą. Nie zna ani swoich rodziców, ani miejsca urodzenia, zaś datę dnia jej narodzin ustalono umownie, na 1 sierpnia.
Była wychowanką domów dziecka i aż 32 rodzin zastępczych. Określano ją: " Aspołeczna. Porywcza. Małomówna. Bezczelna".
Kiedy wreszcie trafiła do Elizabeth, właścicielki winnicy, osoby szlachetnego serca i miłośniczki kwiatów zarazem, nastąpił decydujący zwrot w jej skomplikowanym życiu. Powiedziała:

-" Po raz pierwszy od miesięcy czułam się kochana i chciana".

Wiktoria znajduje pracę u Pani Renaty, w kwiaciarni " Bloom", poznaje młodzieńca imieniem Grant, sprzedawcę kwiatów.
Kwiatowy krąg ( Elizabeth, Renata, Grant) zacieśnia się wokół niej, a ona sama zaczyna uświadamiać sobie, jak bardzo izolowała się od ludzi.
Nabiera wiary, że uda się jej pokonać ciągłą pokusę ucieczki.
W kulminacyjnym momencie życia - urodzenie dziecka- zdaje sobie sprawę, że musi ponieść odpowiedzialność. Nie była już dzieckiem pełnym złości i nienawiści - stała się matką.

-" Widok mojej córki napełniał mnie miłością o jaką się nigdy nie podejrzewałam".

Jako utalentowana florystka z prawdziwego zdarzenia, pracuje nad słownikiem kwiatów, według alfabetu i według ich znaczeń.

Książka jest nośnikiem dobrej opowieści i z uwagi na głębię motywu- moim skromnym zdaniem- nie należy do tak zwanych czytadeł!
Jej styl czy język nie jest może zbyt piękny, ale piękna jest teza, kiedy bohaterka mówi z wiarą w sercu:

-" Może nawet niechciana i niekochana, mogłam dawać miłość jak inni".

Fabuła powieści zrodziła się z osobistych doświadczeń i przeżyć Autorki.
W trudnych chwilach macierzyństwa wspierały ją najbliższe osoby (zwłaszcza matka). Czerpała z nich optymizm i wiarę w możliwość pozytywnych zmian w życiu. Kochali ją i wspierali moralnie. Odkryli przed nią wartość i znaczenie świata kwiatów, a potem, ona sama, opierając się na rozległej wiedzy...