Nie zaznajomiłam się z książkami Carol Drinkwater poczynając od opisu jej oliwkowej farmy. Ta pozycja jest moim pierwszym zetknięciem się z pisarstwem tej Pani i jestem zaskoczona wiedzą jaką zaprezentowała na jej stronach i to nie tylko na temat drzew oliwnych.
Przede wszystkim "Szlak oliwny" jest podróżą Autorki do źródeł, tam gdzie być może znajdzie pradzieje tego długowiecznego drzewa (w Bejrucie znajduje się gaj oliwny wiekowo szacowany na 600lat) i odkryje skąd się wywodzi. A nie jest to takie łatwe zważywszy, iż jest to roślina długowieczna i nawet zaniedbywana przez człowieka świetnie sobie radzi. Zwycięsko wychodzi z niejednej wojny toczonej przez ludzkość na jego terenach. A ponieważ wiele dzisiejszych gajów oliwnych rośnie od setek lat, pochodzi z czasów, gdzie nie zbyt interesowano się jego historią, a jedynie tym jaki pożytek przynosi. Dziś nie ma odpowiedniej dokumentacji, potwierdzającej kto wpadł na pomysł tłoczenia oliwy czy marynowania owoców. Prawdopodobnie nigdy nie poczyniono takich zapisków i tym bardziej utrudnione jest poszukiwanie korzeni drzewa oliwnego.

Carol Drinkwater to kobieta z pasją, poświęcająca wiele swego życia na uprawę oliwek, ale jak na prawdziwą pasjonatkę chce być najbliżej tematu jak sie tylko da. Zgłębianie wiedzy na ten szczególny temat, daje nam rozległe historyczne fakty dotyczące dziejów krajów, które odwiedza na swym szlaku. Dlatego, choć na początku dziwiłam się, co można zawrzeć w tak grubym tomisku, po przeczytaniu relacji z odwiedzin w Libanie już nie miałam wątpliwości. Nie są to tylko szeroko prowadzone zapiski dotyczące głównego tematu, ale wypełnianie treści rozmaitymi informacjami historycznymi i kulturowymi na temat miejsc, w których się znajdujemy wraz z autorką. Pierwszy kraj i już mamy mnóstwo informacji, nie tylko o starych gajach oliwnych, ale i o powstaniu tego zaskakująco młodego, zróżnicowanego kraju, w którym od dziesiątek lat toczą się wojny.

Faktem jest, że samo czytanie o poszukiwaniu najstarszych drzew oliwnych wymęczyłoby mnie niemiłosiernie, ale dzięki sporej dawce współczesnej historii, panujących w danym społeczeństwie zasad, jak również odniesień do historii starożytnej, odnajdywania tamtych ziem na starych mapach, ta publikacja staje się czymś więcej. Jest jak reporterskie źródło z krajów mało bezpiecznych, a szczególnie dla samotnie podróżującego turysty, Europejczyka i na dodatek kobiety. Carol widać ma w sobie coś takiego, co otwiera jej drogę do serc mieszkańców, przez których jest zapraszana często do własnych domów, podwożona i nakierowywana na ważne miejsca w jej pielgrzymce. Nie spotkamy tu sielskich opisów, wylegiwania się na słońcu, zwiedzania idyllicznych okolic. Będzie oczywiście zadowolenie Autorki, gdy odkryje coś godnego uwagi, natomiast nie będzie opływać w zachwyt nawet podczas kosztowania nowych smaków potraw.
Niektórych czytelników może nawet przytłoczyć wyłaniający się co jakiś czas, ponury obraz niektórych miejsc, gdzie ludzie wciąż się podnoszą po katastrofach, gdzie żyje się biednie i człowiek traci wiarę, że będzie lepiej. A ja, mimo iż dostałam coś, czego się nie spodziewałam, to teraz wiem, że "Oliwkowy szlak" jest lekturą wartą powrotu, ze względu na charakter opisywanych miejsc, jak i sposób, w jaki dokonuje tego Carol.

Nie zaznajomiłam się z książkami Carol Drinkwater poczynając od opisu jej oliwkowej farmy. Ta pozycja jest moim pierwszym zetknięciem się z pisarstwem tej Pani i jestem zaskoczona wiedzą jaką zaprezentowała na jej stronach i to nie tylko na temat drzew oliwnych.
Przede wszystkim "Szlak oliwny" jest podróżą Autorki do źródeł, tam gdzie być może znajdzie pradzieje tego...

Jeżeli ktoś lubi opisy krajobrazów, historię, itp. jak dla mnie nieco nudnawa...

Jeżeli ktoś lubi opisy krajobrazów, historię, itp. jak dla mnie nieco nudnawa...

Chyba najlepsza część, prawdziwe kompendium wiedzy n.t.wielu opisywanych przez autorkę krajów w których opisywała rzeczywistość, faunę, florę, sytuację polityczną,gospodarczą i historię. Książka ta jest doskonałym sposobem na poznanie realnej rzeczywistości okiem turysty,,,.Opisy te pozwalają aby lepiej zorientować się sytuacji geo-politycznej w tych krajach gdyż właśnie dotykają poprzez historię, trochę polityki aktualny stan bycia społeczeństw całego basenu morza śródziemnego.

Chyba najlepsza część, prawdziwe kompendium wiedzy n.t.wielu opisywanych przez autorkę krajów w których opisywała rzeczywistość, faunę, florę, sytuację polityczną,gospodarczą i historię. Książka ta jest doskonałym sposobem na poznanie realnej rzeczywistości okiem turysty,,,.Opisy te pozwalają aby lepiej zorientować się sytuacji geo-politycznej w tych krajach gdyż właśnie...

W czwartej części oliwkowej sagi autorka opisuje swoją podróż oliwkowym szlakiem. Carol Drinkwater pragnie odkryć w którym miejscu drzewo zaczęto po raz pierwszy. Podróżuje historycznym szlakiem drzewa i dziejów każdego z państw.

W czwartej części oliwkowej sagi autorka opisuje swoją podróż oliwkowym szlakiem. Carol Drinkwater pragnie odkryć w którym miejscu drzewo zaczęto po raz pierwszy. Podróżuje historycznym szlakiem drzewa i dziejów każdego z państw.

Kolejna część serii o oliwkowej farmie (już czwarta!),którą miałam przyjemność przeczytać. Tym razem Carol opowiada o swoich podróżach, a raczej o wielkiej wędrówce oliwkowym szlakiem. Autorka postanawia prześledzić historię uprawy oliwek i odnaleźć miejsce, w którym znajdują się najstarsze drzewa. Ta część jest niepodobna do poprzednich, gdyż nie zostajemy zaproszeni na farmę, a jedynie dostajemy pozwolenie na przycupnięcie w rogu walizki, którą Carol uderza o niezliczoną ilość przeszkód, na drodze ku kolejnym hotelom czy zabytkom. Z pewnością jest to coś nowego, innego od pozostałych zapisków, przez co może okazać się rozczarowaniem dla osób, które polubiły farmę i życie na niej. Osobiście nie przepadam za literaturą podróżniczą, naszprycowaną faktami, niczym babcine pierogi, z których wylewa się farsz. Mimo wszystko poczułam ciepło, które wydobywa się spomiędzy kartek, zapragnęłam spakować plecak i wyruszyć w podróż. To bardzo inspirujące i wyjątkowe dzieło, które jest spisem przygód wesołych i smutnych, oscylujących wokół małych, okragłych oliwek, które zamieniają się w płynne złoto.

Mam wrażenie, że podróż w poszukiwaniu prastarego drzewa oliwnego była tylko pretekstem do snucia rozważań o kondycji życia w krajach położonych nad Morzem Śródziemnym. Począwszy od Libanu, przez Syrię, Turcję, Maltę, Tunezję, Libię, Grecję, Kretę, aż po Izrael, Carol opowiada o historii każdego kraju, narodu. Skupia się na najważniejszych wydarzeniach historycznych, uwarunkowaniach geograficznych, a przede wszystkim na ludzkim życiu i obyczajach. Nie boi się szczerości i opisuje tragiczne warunki w jakich funkcjonują mieszkańcy - od kulawych dzieci, po bezpańskie psy. Na podstawie obserwacji wysnuwa liczne wnioski - konflikty na tle religijnym to powód wielu tragedii. Autorka podróżuje sama i nie można odmówić jej odwagi. Jest atrakcyjną kobietą, która nie lęka się przebywać wśród wygłodniałych seksualnie mężczyzn. Jej pragnienie wiedzy przyćmiewa strach.

Podróż Carol to symfonia smaków, zapachów i niezwykłych widoków. Informacje historyczne wymieszane są z lekkimi opowieściami rodzinnymi, a bogactwo ludzkich charakterów jest w stanie oczarować każdego czytelnika. Nie jest to najlepsza część z serii, ale na pewno warta uwagi. Historia silnej kobiety, która nie boi się realizować marzenia. Ogromna gratka dla wielbicieli ekstremalnych wrażeń, przygód i dobrego jedzenia.

Kolejna część serii o oliwkowej farmie (już czwarta!),którą miałam przyjemność przeczytać. Tym razem Carol opowiada o swoich podróżach, a raczej o wielkiej wędrówce oliwkowym szlakiem. Autorka postanawia prześledzić historię uprawy oliwek i odnaleźć miejsce, w którym znajdują się najstarsze drzewa. Ta część jest niepodobna do poprzednich, gdyż nie zostajemy zaproszeni na...

W czwartej części oliwkowej serii pt: ”Oliwkowy szlak” podążamy wraz z główną bohaterką – Carol Drinkwater do krajów basenu Morza Śródziemnego w poszukiwaniu najstarszych gajów oliwnych z zamiarem poznania historii oliwkowych drzew. Odwiedzamy miejsca, w których prawdopodobnie przed tysiącami lat uprawiano oliwki. Świadczą o tym zarówno plantacje, dziko rosnące, pojedyncze drzewa, jak również pozostałości narzędzi i maszyn stosowanych do przetwarzania owoców. Niektóre zachowane eksponaty, pochodzące sprzed wielu wieków, zostały odkryte przez archeologów podczas wykopalisk na terenach starożytnych miast.

Wybierając się wraz z Carol do Marsylii, skąd rozpoczyna ona swoją wędrówkę, przedostajemy się następnie do Libanu, gdzie w okolicach małej wioski Bszale, u podnóży gór Liban odnajdujemy jeden z najstarszych oliwnych zagajników, w którym kilka najstarszych drzew liczy sobie ponad 6 tys. lat. To naprawdę niewiarygodna odkrycie. Podążając dalej szlakiem oliwkowych drzew odwiedzamy Syrię, Turcję, skąd przenosimy się na Maltę, a następnie do Tunezji, Grecji, na Kretę, aby zatoczyć koło i zakończyć wędrówkę w Izraelu, gdzie piękna historia chrześcijaństwa została zdominowana przez reżim i głupotę rządzących.

Wszystkie odwiedzane państwa mogą poszczycić się bogatą, wielowiekową historią, gdzie tradycja została wręcz wpisana w krajobraz, a każdy skrawek ziemi kryje w sobie znamiona dawnych czasów. Starożytne cywilizacje, dawne imperia, po których dziś pozostały tylko szczątki odkryte w ziemi przez archeologów miały ogromny wpływ na obecną rzeczywistość. W tej historii swój niekwestionowany udział ma oliwkowe drzewo:

„Drzewo oliwkowe jest starsze od naszych przodków z epoki kamiennej. Oglądało śmiałe wyprawy fenickich żeglarzy, tajemniczych artystów minojskich oraz judejskich królów i proroków, którzy wielkość oliwnych zbiorów tłumaczyli sobie jako znak Bożej miłości lub gniewu, Greków głodnych władzy i wiedzy, wznoszących imperia Rzymian, Etrusków, Arabów, krzyżowców, Turków osmańskich – by wymienić tylko nielicznych spośród tych, którzy walczyli o władzę nad śródziemnomorskim basenem, morzem wewnętrznym i ziemiami wokół. Oliwka w ten lub inny sposób, zawsze uczestniczyła w tej historii.”

Towarzysząc Carol w tej wyprawie czeka na nas, podobnie jak na nią, wiele niespodzianek. Nie zawsze są one miłe, ale na pewno pozwalają lepiej przyjrzeć się odwiedzanym krajom. Poznajemy wiele kultur, obyczajów, tradycji, ale niejednokrotnie mamy także do czynienia ze zniewoleniem, nietolerancją, biedą i udręką mieszkających tam ludzi.

„Oliwkowy szlak” to naprawdę niesamowita lektura - podróż przez lądy wokół Morza Śródziemnego. Jest to w pewnym sensie odrębna opowieść, którą można poznać nie czytając poprzedzających ją trzech części Oliwkowej serii. Szczerze zachęcam.

W czwartej części oliwkowej serii pt: ”Oliwkowy szlak” podążamy wraz z główną bohaterką – Carol Drinkwater do krajów basenu Morza Śródziemnego w poszukiwaniu najstarszych gajów oliwnych z zamiarem poznania historii oliwkowych drzew. Odwiedzamy miejsca, w których prawdopodobnie przed tysiącami lat uprawiano oliwki. Świadczą o tym zarówno plantacje, dziko rosnące, pojedyncze...

Carol Drinkwater znowu czaruje czytelnika swoim piórem, mami zapachami i obrazami. Po raz kolejny chylę czoła przed ogromem wiedzy do jego udało się jej dotrzeć i zgromadzić w jednym w jednym miejscu – swojej książce.
Ale od początku mili Państwo.
Autorka jest popularną irlandzką aktorką i zarazem właścicielką oliwkowej farmy w południowej Francji, z której to perypetie opisuje w swoich książkach. Tym razem postanowiła pójść dalej i poznać historię drzew, które zapewniają jej azyl i ukojenie dla zbolałej duszy.
„Oliwkowy szlak” to w rzeczywistości podróż przez Marsylię, Liban, Syrię, Turcję, Maltę, Tunezję, Libię, Grecję, Kretę i Izrael. Przeszłość łączy się tutaj z teraźniejszością niczym tekst z muzyką, uzupełniają się i tworzą całość. Dzięki pisarce czytelnik może poznać zarówno historię ludów starożytnych takich jak np. Fenicjanie oraz dzieje ich dzisiejszych potomków. W bardzo spójny, lecz nie zawsze krótki i szczątkowy przedstawia się tutaj podłoże kulturowe i geograficzne.
Ta podróż z pewnością nie udałaby się bez pasji i odwagi, która cechuję Carol Drinkwater. Jednak najważniejsi są tu jak zawsze ludzie. To oni pomagają i przeszkadzają, to oni zbierali się wokół drzew by płakać i świętować, by spisywać ich historię. To oni pomagają pisarce przemierzać nie odkryte przez turystów drogi, zapraszają do swoich domów by dzielić się opowieściami i przysmakami, nic bowiem tak nie zbliża do siebie ludzi jak jedzenie – a tego podstawą jest przecież oliwa.
Niech nie zmylą Was moje zachwyty bowiem nie jest to opowieść idylliczna. Będąc w takim kraju jak choćby Izrael nie sposób nie odnieść się do panującej sytuacji politycznej i tego jak ona wpływa na nastroje społeczne. Tak też się stało, pisarka robi to w sposób niezwykle ludzki, jestem przekonana, że u większości obraz tamtejszej rzeczywistości wzbudziłby smutek, rozczarowanie, może niesmak.
Styl jakim posługuje się pani Drinkwater jest prosty i zarazem przejmujący. Odnosiłam wrażenie, że to nie są jedynie wydrukowane litery ale żywe obrazy, bo ta książka pachnie egzotyką, wszystko co w niej przedstawiono wydaje się być namacalne, prawdziwe. Nie sposób wyrazić ile ciepła, humoru i zwykłych momentów zwątpienia znajdziecie tutaj. Mój egzemplarz „Oliwkowego szlaku” jest przepełniony małymi samoprzylepnymi karteczkami, bo nie sposób spamiętać wszystkich informacji jakimi autorka dzieli się z czytelnikami, a warto wiedzieć, bo informacja dzisiaj jest cenniejsza niż złoto.

Kiedy wejdziecie do świata gajów oliwnych, nie będziecie chcieli z niego wyjść. Wyruszcie więc w drogę i zobaczcie gdzie znajduje się meta.
Polecam.

Carol Drinkwater znowu czaruje czytelnika swoim piórem, mami zapachami i obrazami. Po raz kolejny chylę czoła przed ogromem wiedzy do jego udało się jej dotrzeć i zgromadzić w jednym w jednym miejscu – swojej książce.

Ale od początku mili Państwo.

Autorka jest popularną irlandzką aktorką i zarazem właścicielką oliwkowej farmy w południowej Francji, z której to...

W pewnym momencie doszłam do wniosku,że nic mnie nie obchodzi poszukiwanie drzew oliwkowych sprzed kilku tysięcy lat. Do tego ta niebezpieczna współczesna historia, którą znam bardzo pobieżnie z mediów!

W pewnym momencie doszłam do wniosku,że nic mnie nie obchodzi poszukiwanie drzew oliwkowych sprzed kilku tysięcy lat. Do tego ta niebezpieczna współczesna historia, którą znam bardzo pobieżnie z mediów!