Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedna z lepszych książek, na jakie ostatnio trafiłam! W końcu jakiś powiew świeżości wśród sielankowych opisów Toskanii. Już dość miałam tych ochów, achów i wzdychów amerykańskich burżujów odkupujących włoskie wille i opisujących z uczuciem piękno słonecznej Italli. Nareszcie udało mi się znaleźć historię, w której to oni byli bohaterami. Książkę, w której to im się przyglądano. "Za dużo słońca Toskanii" jest napisane z humorem, wyczuciem i delikatną dawką ironii. Ukazuje region takim, jakim widzą go mieszkańcy, a nie przejezdni. Pozwala zbliżyć się do Chianti, ale też liznąć przez szybkę rytm tamtych regionów, znany tylko tubylcom. Ogólnie, opowieść Daria była bardziej podróżą, wycieczką, niż jałową historyjką. Niby czytałam słowa, ale to wszystko żyło, było jak najbardziej realne, posiadało charakter. W dodatku wzbudziło we mnie jakąś taką chęć poznania tego regionu bliżej. I to nie jako durna turystka, a wędrowniczka-podróżniczka otwarta na kulturę i smaki.