Po bardzo długiej przerwie sięgam ponownie po tą książkę, tym razem w formie audiobooka. Kilka lat temu przesłuchałem „widma w Breslau”, teraz przyszła pora na „koniec świata”. Niestety tytuły książek Krajewskiego plączą mi się strasznie. Myślałem że tylko ja mam z tym problem, ale okazuje się że inni czytelnicy którzy sięgnęli po serie „Breslau”, tez mogą mieć ten problem. A już myślałem że to tylko mój problem.
Mniej więcej w połowie słuchania zorientowałem się że czternaście lat temu czytałem tą książkę. Wtedy jeszcze nie było portalu LC, w żaden inny sposób nie dokumentowaniem tego co czytam, także umknęło mi, pamięć mnie tez zawiodła. Dokumentowanie na portalu przeczytanych książek to naprawdę wspaniałe dobrodziejstwo.

Książkę otwiera scena gdzie Mock leży na łożu śmierci, mamy rok 1960, Mock kończy żywot jako mieszkaniec Nowego Jorku. Jednak w dużej mierze akcja książki toczy się w 1927 roku, dopiero pod koniec z powrotem wracamy do 1960.

Wątek kryminalny dotyczy serii tak zwanych morderstw kalendarzowych, do których dochodzi w listopadzie I grudniu we Wrocławiu w roku 1927. Oczywiście morderstwa są fikcją Krajewskiego. Ale niektóre fakty, nazwiska osób pojawiające się w kontekście morderstw do których odwołuje się Krajewski w książce wydają się być autentyczne. Krajewski demonstruje znajomość klasyki antycznej oraz historii Wrocławia. To trochę komplikuje cały wątek kryminalny. Autor robi to w sprytny sposób, ale chyba tylko znawca antycznej literatury I historyk jest w stanie zweryfikować czy fakty, postacie na które powołuje się Krajewski w książce są autentyczne. Tak dla ciekawości wrzucilem jedno, drugie nazwisko to Google. Raz okazało się że nic nie mogę znaleźć pod szukanym hasłem, raz się okazało że postać była autentyczna. Także trudno stwierdzić do końca co jest autentyczne, co nie. To dotyczy jednak samego tła książki, także aż tak istotne nie jest. Mnie motywuje czysta ciekawość I dlatego się tym zajmowałem.

Morderstwa kalendarzowe, nazywają się takimi bo przy ofiarach znajdowano kartki z kalendarza w pewnym momencie książki schodzą na margines I autor zaczyna poświęcać sporo miejsca w książce samemu Mockowi I jego relacji z żoną, Sophie. Mock miał sporo za uszami I dobrym wzorem męża na pewno nie był. Komuś kto nie czytał tej książki, ale zamierza przeczytać radzę lepiej od samego początku dokładnie zwracać uwagę na wątek dotyczący Ebiego u Sophie, bo wydaje się być kluczowy w tej książce. W zasadzie mógłbym nawet odważyć się stwierdzić że to bardziej jest książka obyczajowa niż kryminalna, gdyż wątek małżeństwa Mocka ma charakter obyczajowo-moralny.
Dodatkowym plusem w moim przypadku był lektor którego dobrze mi się słuchało. Styl pisania Krajewskiego tez mi odpowiada. Podczas słuchania miałem w głowie kino, co nie zawsze mi się przytrafia. Myśle że dalej będę sięgał po kryminały Krajewskiego. I może zacznę się teraz trzymać kolejności jaką autor nadal tej serii.

Po bardzo długiej przerwie sięgam ponownie po tą książkę, tym razem w formie audiobooka. Kilka lat temu przesłuchałem „widma w Breslau”, teraz przyszła pora na „koniec świata”. Niestety tytuły książek Krajewskiego plączą mi się strasznie. Myślałem że tylko ja mam z tym problem, ale okazuje się że inni czytelnicy którzy sięgnęli po serie „Breslau”, tez mogą mieć ten problem....