Bardzo dobra trylogia! Ciekawa, łatwa i przystępna. Główną zaletą przede wszystkim są interesujący i oryginalni bohaterowie. Choć Blair, którą w pierwszej części najbardziej lubiłam z całej ekipy za jej cięte riposty, w drugiej stała się trochę bardziej stłumiona, a w połączeniu z Larkinem, za którym tak średnio przepadam wyszła miernie. Z tego to powodu moje myśli ciągle skupiały się na wątku Ciana i Moiry, który był o wiele bardziej interesujący, choć stanowił tylko dodatek do reszty. Podsumowując najlepiej jak potrafię: Nie mogę się doczekać, kiedy sięgnę po ostatnią część! :D

Bardzo dobra trylogia! Ciekawa, łatwa i przystępna. Główną zaletą przede wszystkim są interesujący i oryginalni bohaterowie. Choć Blair, którą w pierwszej części najbardziej lubiłam z całej ekipy za jej cięte riposty, w drugiej stała się trochę bardziej stłumiona, a w połączeniu z Larkinem, za którym tak średnio przepadam wyszła miernie. Z tego to powodu moje myśli ciągle...

Pojawienie się postaci Blair miało duże szanse na poprawienie stylu książki - jej początkowe cięte riposty wprowadziły dużo ożywienia do rozwleczonej niemiłosiernie narracji. Niestety drugi tom przynosi, oczywiście, romans, przez co Blair z pyskatej łowczyni zmienia się w ckliwą płaszczkę. Mamy zatem już takie dwie, bo Glenna wytrzymała dziarsko tylko kilka stron pierwszego tomu.
Od wielokrotnie powtarzanych "będziemy ćwiczyć" i "mam coś na to" można usnąć.
Da się to, od biedy, czytać, zwłaszcza na wakacjach, bo mózgu to nie angażuje zbytnio.

Pojawienie się postaci Blair miało duże szanse na poprawienie stylu książki - jej początkowe cięte riposty wprowadziły dużo ożywienia do rozwleczonej niemiłosiernie narracji. Niestety drugi tom przynosi, oczywiście, romans, przez co Blair z pyskatej łowczyni zmienia się w ckliwą płaszczkę. Mamy zatem już takie dwie, bo Glenna wytrzymała dziarsko tylko kilka stron pierwszego...

Piękny romans

Piękny romans

Druga część Trylogii Kręgu sprawiła, że zupełnie nie mogłam oderwać się od historii bohaterów i jak najszybciej chciałam pochłonąć pozostałe tomy. Magia, miłość, wampiry, zadziwiające światy, a jednak ja miałam ochotę na więcej. Historia Blair i Larkina jest urocza - uwielbiam takie opowieści, w których miłość wiąże się z pokonywaniem własnych granic. W tej części trylogii widzimy bohaterów przygotowujących się do wielkiej wojny między ludźmi i wampirami. Jednak jak to u Nory, wszystko to odbywa się w tle budzącej się miłości.

Druga część Trylogii Kręgu sprawiła, że zupełnie nie mogłam oderwać się od historii bohaterów i jak najszybciej chciałam pochłonąć pozostałe tomy. Magia, miłość, wampiry, zadziwiające światy, a jednak ja miałam ochotę na więcej. Historia Blair i Larkina jest urocza - uwielbiam takie opowieści, w których miłość wiąże się z pokonywaniem własnych granic. W tej części trylogii...

Standardowo oceniam jako całość.
Świetna, wciągająca trylogia jak i poprzednie, które przeczytałam P. Nory.
Oczywiście jest utarty ten sam schemat- 6 ludzi i parami się w sobie zakochują. Chciałabym, żeby czasem losy bohaterów różnie się układały nie byłoby to wówczas takie przewidywalne.

Natomiast jeśli chodzi o fabułę jest super! Demony, wampiry, zmiennokształtni, boginie- wow!

I. oceniam na 7
II. oceniam na 6
III. oceniam na 8

Dlaczego tak ?
Ponieważ, I świetnie wprowadza w historię, ciekawy wątek braci, poznanie Lilith etc.
II część chwilami mnie nurzyła, chyba przez Blair. Z kolei zostałam wierną fanką Ciana więc III część jest wg. mnie najlepsza 😉

Standardowo oceniam jako całość.
Świetna, wciągająca trylogia jak i poprzednie, które przeczytałam P. Nory.
Oczywiście jest utarty ten sam schemat- 6 ludzi i parami się w sobie zakochują. Chciałabym, żeby czasem losy bohaterów różnie się układały nie byłoby to wówczas takie przewidywalne.

Natomiast jeśli chodzi o fabułę jest super! Demony, wampiry, zmiennokształtni,...

Cała trylogia mogłaby być super, niestety bohaterowie sprawili że wszystko wydawało się dosłownie bajką dla dzieci. Infantylność bohaterów strasznie mnie irytowała, tym bardziej że Larkina od pierwszej części miałam jako 16 latka... Jedynie co mi się podobało to końcówka. Norka chyba się obudziła i zabłysnęła tekstami (gadka Blair) a tak to głównie nuda (same przygotowania do bitwy).
Na razie tylko do Ciana nie mogę się przyczepić ponieważ on jako jedyny ma olej w głowie i wydaje mi się tutaj dorosłym i to jego jestem ciekawa. Oby autorka tego nie spartaczyła ;)

Cała trylogia mogłaby być super, niestety bohaterowie sprawili że wszystko wydawało się dosłownie bajką dla dzieci. Infantylność bohaterów strasznie mnie irytowała, tym bardziej że Larkina od pierwszej części miałam jako 16 latka... Jedynie co mi się podobało to końcówka. Norka chyba się obudziła i zabłysnęła tekstami (gadka Blair) a tak to głównie nuda (same przygotowania...

Jak zwykle czytam nie po kolei :P To jest tom drugi, więc za bardzo nie wiedziałam, o co chodzi :P Trochę męczyło mnie czytanie tej książki, bo to jest głównie fantastyka, ale jak się wciągnęłam, to szybko mi poszło ;)

Jak zwykle czytam nie po kolei :P To jest tom drugi, więc za bardzo nie wiedziałam, o co chodzi :P Trochę męczyło mnie czytanie tej książki, bo to jest głównie fantastyka, ale jak się wciągnęłam, to szybko mi poszło ;)

♥

♥

Przeczytane. Powieść fantastyczno - demoniczna. Bardzo mi się podobała. Przenosi czytelnika w inną rzeczywistość. Wprowadza w świat magii, tajemniczości, miłości, walki ze złymi mocami. Nigdy nie czytałam powieści fantastycznej, ale po lekturze tej książki mam ochotę przeczytać jeszcze jedną czyli pora zacząć ostatnią część trylogii. Polecam :)

Przeczytane. Powieść fantastyczno - demoniczna. Bardzo mi się podobała. Przenosi czytelnika w inną rzeczywistość. Wprowadza w świat magii, tajemniczości, miłości, walki ze złymi mocami. Nigdy nie czytałam powieści fantastycznej, ale po lekturze tej książki mam ochotę przeczytać jeszcze jedną czyli pora zacząć ostatnią część trylogii. Polecam :)

Po lekturze pierwszej części Trylogii Kręgu od razu przeszłam do drugiego tomu, a że nie miałam w poprzednim miesiącu za bardzo czasu na pisanie recenzja ukazuje się dopiero teraz. Tak jak poprzedni tom ten też mi się podobał. Ale przejdźmy do rzeczy.

"Taniec bogów" jest kontynuacją poprzedniej części. Historia toczy się dalej. Nasi bohaterowie, o których mówiłam w poprzedniej części, wspierani przez boginię Morrigan starają się nie dopuścić, ludzkość została zniszczona przez królową wampirów Lilith. Cała szóstka udaje się do legendarnej Gealii, gdzie w Dolinie Ciszy ma się odbyć ostateczne starcie między siłami zła a ludzkością. Jednak zanim się to stanie muszą się do tego gruntownie przygotować: wyszkolić lud Gaelii, żeby stawił czoło armii krwiożerczym wampirom.

Tak jak to bywa w trylogiach Nory Roberts autorka w każdej części opowiada historię miłosną innej pary. Tym razem padło na Blair - pogromczynię wampirów i Larkina- zmiennokształtnego.

Blair niemal przez całe swoje życie była skazana na siebie i tylko na siebie mogła liczyć. Jej ojciec nigdy nie był z niej dumny choćby nie wiem jak bardzo starała się jemu przypodobać. Także był pogromcą, jak wszyscy przodkowie w rodzinie. Żywił nadzieję, że to brat Blair pójdzie w jego ślady, ale stało się inaczej. To córka odziedziczyła te zdolności. Nauczył ją wszystkiego: jak walczyć i zabijać wampiry. Nie obdarzył jej tylko miłością, a tego Blair pragnęła najbardziej. To sprawiło, że nie potrafiła ułożyć sobie życia z żadnym z mężczyzn. Wydawało się, że Jeremy będzie tym "jedynym", ale gdy dowiedział się kim ona jest zostawił ją uważając za świruskę i brzydząc się nią. Od tej pory uważała, że nikt już jej nie pokocha. Los zetknął ją z Kręgiem, do którego dołączyła jako ostatnia i z Larkinem. Mężczyzna był całkiem inny od wszystkich z którymi się spotykała. On sam nie należy do zwyczajnych ludzi. Jest zmiennokształtnym - potrafi przeistoczyć się w każde zwierzę. Bardzo przydatna umiejętność, którą często wykorzystywał chcąc odkryć co planuje obóz wroga. Larkin ze wszystkich sił starał się, aby mu zaufała i nie bała się miłości. Jak potoczy się ich historia?

Lubię a można wręcz powiedzieć, że uwielbiam autorkę za jej pełne pasji powieści. Romans nie stanowi tutaj głównego wątku, jest miłym dodatkiem. Główna akcja toczy się wokół przygotować do wojny między wampirami a ludzkością. Cały krąg będzie prowadził intensywny trening. Początkowo gdy mężczyźni dowiadują się, że kobiety mają ich uczyć walki wywołuje to salwy śmiechu, ale Blair jako pierwsza wyprowadza ich z błędu i pokazuje, że jest prawdziwą wojowniczką, pokonując jednego z najlepszych żołnierzy. Autorka stworzyła naprawdę interesującą postać. Blair początkowo kojarzyła mi się z inną pogromczynią, Buffy, ale potem zmieniłam zdanie. Jest wyrazista, silna i zadziorna, a nie taka nijaka. W tej części poznajemy także lepiej obóz wampirów, ale autorka jeszcze nie odkryła wszystkich kart. Nie wiemy nic o przeszłości Lilith, jak się stała wampirem, jak doszła do pozycji królowej. To wszystko jest jeszcze pod znakiem zapytania, ale wszystko się pewnie wyjaśni w ostatnim tomie, który jest zwieńczeniem całej trylogii.

Nie będę się roztkliwiać nad stylem autorki, bo już niejednokrotnie wspominałam, że jest lekki, przystępny co sprawia, że kartki powieści szybko się czyta.Wartka akcja sprawie, że nie sposób się oderwać. Do tej pory nie czytałam dużo fantastyki, ale dzięki autorce zaczynam się powoli przekonywać. Książka powinna przypaść do gustu nie tylko fanom fantasy, bo pisarka zgrabnie połączyła elementy fantastyki z romansem.


https://moje-czytania.blogspot.com/2016/07/taniec-bogow-nora-roberts.html

Po lekturze pierwszej części Trylogii Kręgu od razu przeszłam do drugiego tomu, a że nie miałam w poprzednim miesiącu za bardzo czasu na pisanie recenzja ukazuje się dopiero teraz. Tak jak poprzedni tom ten też mi się podobał. Ale przejdźmy do rzeczy.

"Taniec bogów" jest kontynuacją poprzedniej części. Historia toczy się dalej. Nasi bohaterowie, o których mówiłam w...