Teksty Wiecha najlepiej smakują mi jako audiobooki czytane przez Zbigniewa Buczkowskiego.
W takiej też formie poznałam powieść "Cafe pod Minogą" i przez całą lekturę świetnie się bawiłam.

Akcja obejmuje kilka lat, od czasów przedwojennych po rok 1945, tuż po zakończeniu wojny.
Miejsce to, oczywiście, Warszawa, z małym wyjątkiem, gdy po upadku powstania bohaterowie lądują w majątku o rozbrajającej nazwie Kozie Dubki (z naciskiem na "Dubki przez b").

W stolicy wydarzenia kręcą się wokół tytułowej restauracji, o ile tak szumnie można nazwać podrzędny lokal prowadzony przez pana Aniołka i jego szanowną małżonkę, po cichu przezywaną przez klientów Minogą.
Knajpa sąsiaduje z zakładem pogrzebowym, co przydaje się podczas okupacji do prowadzenie jedynej w swoim rodzaju konspiracji.

Właściciele, klienci i ich znajomi to dopiero menażeria! Są tu dziwacy wszelkiego sortu, różne nygusy, pijaczki, kanciarze i kieszonkowcy - krótko mówiąc, warszawiaki-cwaniaki, wśród których nie brak nawet ...Murzyna.
Mimo iż towarzystwo jest kłótliwe i daleko mu do porządności, wszystkich jednoczą czasy wojny, konieczność utrzymania na powierzchni interesu i przeżycia. Jakby tego było mało, w bohaterach odzywają się uczucia patriotyczne. Nietrudno domyślić się, że prowadzi to do niezliczonych komicznych i zaskakujących zdarzeń.

Autorowi udało się pokazać wojenną stolicę z przymrużeniem oka. Śmiech staje się tu sposobem na przetrwanie trudnej rzeczywistości. Jest jednak od czasu do czasu miejsce i na powagę, na przykład wówczas, gdy ginie jedna z drugoplanowych postaci.

Akcję napędzają liczne nieporozumienia, komizm słowny i sytuacyjny, absurd, groteska i czarny humor.
Bohaterów nie można nie polubić. Budzą oni sympatię nawet wówczas, gdy należą do półświatka (wszak to złodzieje honorowi, bo z czasów, gdy nawet przestępcy mieli własny kodeks).

Ech, szkoda, że nie ma już tego świata... Chciałoby się przenieść na kilka godzin do Cafe pod Minogą, by osobiście poznać jej bywalców i może nawet trącić się z nimi kieliszkiem (chociaż znając ich skłonności i charakterki, na jednym kieliszku by się nie skończyło:)).

Wiech niezmiennie bawi już któreś pokolenie i jego proza - mimo nieco archaicznego języka - wcale się nie starzeje.
Polecam miłośnikom dobrego humoru!

Teksty Wiecha najlepiej smakują mi jako audiobooki czytane przez Zbigniewa Buczkowskiego.
W takiej też formie poznałam powieść "Cafe pod Minogą" i przez całą lekturę świetnie się bawiłam.

Akcja obejmuje kilka lat, od czasów przedwojennych po rok 1945, tuż po zakończeniu wojny.
Miejsce to, oczywiście, Warszawa, z małym wyjątkiem, gdy po upadku powstania bohaterowie...