Stefan Wiechecki

Do przeczytania tej książki zainspirował mnie wers z "Narodzin Zbigniewa", piosenki nagranej przez Korę i Pudelsów. Nie wiem czy ma ona związek z niniejszym zbiorem Wiecha, w każdym razie nie może to być jednak związek jakościowy, bo płyta "Bella Pupa" to arcydzieło, w przeciwieństwie do rzeczonego wydawnictwa słynnego, warszawskiego komika. Komika. Satyryka. Ciężko mi te słowa przechodzą przez gardło w kontekście materiału tak nieśmiesznego, mdłego, nudnego i powtarzalnego - tak, autor natrętnie posługuje się tymi samymi żartami i motywami w obrębie jednego zbiorku. Wcześniej miałam kontakt z wyborem "Koszerny kozak", czyli opowiadaniami Wiecha, zawierającymi motywy żydowskie. Już wtedy odniosłam wrażenie powtarzania schematów i nieśmiesznych komizmów, ale darowałam, bo zbiór obejmował opowiadania z różnych tomów. Zaciętej płyty w ramach jednego, oryginalnego zbioru, do tego jakiegoś takiego januszostwa tych opowiadań (wiem, że pewna głupowatość tych opowiadań i felietonów jest zamierzona, ale na moje oko zabieg nachalny i doprowadzony już do granic wkurzenia),stereotypowości i ogólnej rozlazłości darować nie mogę. Mimo krótkości, pozornej lekkości i obecności mojej ulubionej gwary warszawskiej (acz już tak karykaturalnie zmaltretowanej...) ciężko mi powiedzieć o tej książce cokolwiek dobrego. Daję 2 gwiazdki tylko dlatego, że nie mam serca dać 1 i dodam, że kompletnie nie wiem czemu ludzie się Wiechem zachwycają.